Het HondenForum

Vorige week vertelden twee forumleden mij het verhaal van het gebruik van Dogo Argentino's. Ik vind het interessant om te weten waar andere rassen voor bedoeld zijn.

Dus niet 'de jacht', maar wat uitgebreider beschreven!! Misschien kun je ook nog een link maken naar het karakter van het ras.



HET KOOIKERHONDJE
Een eendenkooi bestaat uit een vijver of kooiplas, waarop een aantal zij-armen of vangpijpen aangesloten is. De vangpijpen of zij-armen zijn te vergelijken met brede sloten die in een bocht lopen en waarbij zich aan het eind een vanghokje bevindt. Aan het eind loopt het dus smal toe.

De eenden die zich permanent in de kooi bevinden noemt men de kooi- of staleenden. Dit zijn halftamme lokeenden die de kooiplas, de vangpijpen en de walkanten als hun leefgebied hebben met als taak de echt wilde eenden te verleiden tot het binnenzwemmen in de vangpijpen.

Heeft de kooibaas zijn pijp uitgezocht dan gooit hij wat voer in de vangpijp. De staleenden weten dit en gaan er op af, waardoor de wilde eenden meegelokt worden.

Op dit moment komt het kooikerhondje, op aanwijzing van de kooibaas, in aktie. Het gaat langs de naar de plas gekeerde zijde van het scherm naar de pijp en komt langs de andere zijde naar de baas terug. De eenden zien daardoor de witte of halfgekleurde pluimstaart afwisselend wel en niet, worden nieuwsgierig en volgen het hondje steeds dieper de vangpijp in.
Zijn de eenden ver genoeg de pijp in, dan laat de kooibaas zich zien en vliegen de eenden nog verder de pijp in. De staleenden kennen het spel en zwemmen terug naar de kooiplas.

Wanneer de wilde eenden door de bocht van de vangpijp zijn, kunnen ze de kooiplas niet meer zien en trekken verder naar het licht aan het einde van de vangpijp. Hier is de begroeiing namelijk heel laag gehouden. Zodra de wilde eenden in de vangkooi zitten, sluit de kooibaas met een trektouw de klep.

Het werken in de eendenkooi moet geluidloos gebeuren. Een enkele blaf zou de eenden al doen opschrikken. Daarom heeft de kooibaas het hondje geleerd, niet alleen op stemgeluid bevelen uit te voeren, maar ook op gebaren. Er moet een zwijgende samenwerking zijn tussen baas en kooikerhondje; dit gaat zelfs zo ver dat de hond na te zijn ingezet, ook geheel zelfstandig zijn taak kan afmaken. Het let daarbij wel op de bewegingen van de baas.

KARAKTER
Het belangrijkste voor de kooibaas was de bruikbaarheid; dat was ook het criterium bij eventuele fok. Vooral op de volgende punten werd bij het fokken gelet:

* Niet te groot
* Goed actief
* Niet lawaaiïg
* Zeer attent
* Goed in aanleren
* Zelfstandig kunnen werken
* Goed specifiek gangwerk, dus met korte wendingen
* Fel op ongedierte

onze rus is gefokt door het russische rode leger de ster als waak en verdedigingshond, ze moesten tegen warmte en de extreme kou kunnen in die tijd,de russen die nu gefokt worden zijn een stuk minder fel en de vacht is wel wat veranderd.

wat gebeurde er met die wilde eenden? werden ze geslacht?
aan t einde van mn straat ligt ook een eendenkooi en er woont een kooiker. maar of het gebruikt wordt, weet ik niet.

De podenco (betekenis: konijnenhond) Ras oorsprong zeer waarschijnlijk de egyptische honden.
Op het eiland Malta woont de "faraohond" Kelb-tal Fenek, waar de podenco ook aan gelieerd is.

Gebruik; de konijnenjacht. Roedels honden worden losgelaten en speuren, vangen en doden het wild om het daarna bij de baas te brengen.

de podenco behoort kwa rasstandaard bij de "oertypes"

En daar ze heden ten dage nog steeds worden gebruikt in de jacht, zit het instinct er dus diep in.

Kom ik aan dan:

Rottweiler
KORTE SAMENVATTING VAN DE GESCHIEDENIS

De Rottweiler rekent men tot de oudste hondenrassen. Zijn oorsprong gaat tot in de tijd van de Romeinen terug. Daar werd hij als herders en veedrijvershond gebruikt. De honden trokken met de Romeinse legioenen over de Alpen, beschermden de mensen en dreven hun vee. In de omgeving van Rottweil kwamen deze honden samen met inheemse honden en vond vermenging plaats. De belangrijkste taak van de Rottweiler werd nu het bewaken en het drijven van het grote vee en de verdediging van zijn baas en diens eigendommen. Van deze Duitse Rijksstad Rottweil kreeg hij zijn naam: Rottweiler slagershond. De veehandelaren (slagers) fokten deze honden alleen op prestatie en bruikbaarheid voor het werk. Zo ontstond in de loop van de tijd een uitstekende herders- en veedrijvershond, die ook als trekhond gebruikt werd. Toen men in het begin van de twintigste eeuw hondenrassen zocht voor de politiedienst, werd ook de Rottweiler daarvoor getest. Al snel bleek dat de hond voor de opgaven in politiedienst gesteld, bijzonder geschikt was. In het jaar 1910 werd hij dan ook officieel als politiehond erkend. De Rottweilerfok streeft naar een zeer krachtige hond zwart met roodbruine duidelijk begrensde aftekeningen, die ondanks een stoere verschijningsvorm toch adel bezit en die bijzonder geschikt is als geleide-verdedigings- en gebruikshond.

Chihuahua
De Chihuahua (spreek uit: sjiwáwa) stamt waarschijnlijk af van de heilige honden van de Tolteken en later de Azteken in Mexico. Daar dienden ze als offerdier en mogelijk ook als delicatesse.

Mops
Dogachtige, van Chinese afkomst, vaak goed getypeerd met het latijnse ‘Multum in parvo’: veel hond in een klein lichaam. In de zestiende eeuw door Nederlanders naar het Westen gebracht, sindsdien geliefd bij veel Europese vorsten.

Pola schreef:Chihuahua
De Chihuahua (spreek uit: sjiwáwa) stamt waarschijnlijk af van de heilige honden van de Tolteken en later de Azteken in Mexico. Daar dienden ze als offerdier en mogelijk ook als delicatesse.

:N: :N: :N: delicatesse??????????????? Offerdier?????

De naam van Bente's ras zegt het al:Drentsche Patrijshond.
De Drent werd vooral gebruikt bij de jacht op patrijzen e.d.en komt dus oorspronkelijk uit Drente
Zeer waarschijnlijk zijn de Drentsche Patrijshonden,net als Kooikers,afstammelingen van de Spaanse Spanjoelen/Spioenhonden en hebben ze dus de zelfde afkomst.
Buiten de jacht werden de Drenten vroeger ook gebruikt als erfhond en gewone gezinshond;vandaar dat ze ook nu nog allround zijn en er binnen het ras(nog) geen verschil bestaat tussen werk-en showlijnen.

Bouvier des Flandres:

De oorsprong van de Bouvier ligt rond 1900, het land van herkomst is België al beweert Frankrijk dat de Bouvier daar vandaan komt
De Bouvier werd ontwikkeld met het doel te komen tot een veelzijdige hond, geschikt voor veedrijven, bewaking en verdediging. Tevens moest het ras bestand zijn tegen alle weersomstandigheden.

In het verleden heeft de Bouvier het vee bijeen gedreven. Tevens werd hij door de baas meegenomen als hij na het werk mee naar de kroeg ging. Daar paste hij op zijn baas en diens portefeuille.
In de oorlog werden Bouviers gebruikt om berichten achter de linies te krijgen. De boodschappen werden tussen de overvloedige vacht van de Bouvier gestopt.

Daarnaast zijn Bouviers in het verleden ook vaak gebruikt als politiehond, hun wilskracht en moed maakt ze daartoe geschikt.
Tegenwoordig vindt je nog altijd veel Bouviers in de africhting die er hun beste pootje voor zetten

Hun verdere karaktereigenschappen zijn:
Schrander, levendig, wilskrachtig, moedig, geschikt voor africhting, trouw, goede waakhond.
Maar ook:
Eigenwijs, niet slaafs, soms oost-indisch doof en ontzettende vrijkonten

Heb het even gekopieerd van doggynet



Spanjaarden en Portugezen maakten bij de verovering van Zuid-Amerika gebruik van vechthonden, leihonden en bloedhonden. Er gaan verhalen dat deze honden meer dan 1000 Inca's verscheurden, omdat deze schaars gekleed en slecht bewapend waren. De Fila Brasiliero ontstond uit kruisingen van deze lokale honden met onder andere Spaanse Doggen. De honden werden op de grote landerijen gebruikt als waakhond, veedrijver en bij de jacht op groot wild.

Gebruik:



Waakhond

Activiteit:



De Fila Brasileiro vereist veel lichaamsbeweging om in conditie te blijven. Let op zijn aard. Sommige Fila Brasiliero's zijn onverschrokken van aard en vallen plotseling aan door hun temperament. Aanraking door vreemden vindt hij zeer onprettig. Let hierop bij het uitlaten!

Verschijning:




Algemeen: Het is een fors gebouwde hond, met krachtige beenderen en spieren. Het lichaam is meer lang dan hoog, en symmetrie is vereist. Brede en diepe borst en sterk gebogen ribben. Rug enigszins overbouwd. Lange benen met zwaar bot. Niet te lange hals, sterk en met veel keelhuid.
Kleur: Behalve geheel wit, alle kleuren en combinaties daarvan toegestaan.
Hoofd en schedel: Het hoofd is groot en zwaar, brede schedel, korte, brede en diepe snuit en weinig stop. Ogen zijn diepliggend, amandelvormig en donker. Grote hang- of rozenoren. Schaargebit. Het hoofd dient in verhouding te zijn met de omvang van de hond en over het algemeen in grote lijnen vierkant voorkomen.
Staart: Lang, reikt tot aan de sprong en is aan het einde licht opgebogen.
Voeten: Kort en sterk.
Beharing: Kort, zacht en dicht.
Schofthoogte: Reu en Teef: 68 cm.


Aard:




Moedig
Vriendelijk
Zacht
Gehoorzaam aan eigen mensen
Onvriendelijk tot zeer onvriendelijk voor vreemden

Boxer

aakhond, werkhond

Activiteit:



De Boxer heeft veel beweging nodig. Het ras doet er lang over om volwassen te worden. Hij wordt erg sterk en uitbundig en de baas moet genoeg tijd hebben om hem af te richten en de nodige activiteit te geven.

Verschijning:




Algemeen: De Boxer is middelmatig groot, stevig en energiek. Het is een vierkant gebouwde hond. Droog spierstelsel, goed zichtbaar onder de huid. Diepe borst, goed gewelfde ribben en een korte brede rug. Benen tamelijk lang en zwaar van bot. Hals lang, droog en gespierd.
Kleur: Geel of gestroomd, al dan niet met wit. Wit mag niet meer zijn dan 1/3 deel van de grondkleur. Donker masker en donker omzoomde ogen.
Hoofd en schedel: Licht geronde schedel met diepe stop en korte brede licht opgebogen snuit. Het hoofd van de Boxer geeft het ras het unieke uiterlijk. Het moet in harmonie zijn met de grootte van de hond. De snuit moet zich goed verhouden tot de schedelomvang. De onderkaak steekt iets voor de bovenkaak uit en buigt tevens iets omhoog. Grote ogen, tamelijk rond en donker. Oren hangen. Ondervoorbijter.
Staart: Hoog aangezet. Omhoog gedragen.
Voeten: Kattevoeten (klein met gesloten en gebogen tenen). Harde voetzolen. Achtertenen zijn net iets langer dan de tenen van de voorvoeten.
Beharing: Kort en hard.
Schofthoogte: Reu: ongeveer 55 - 60 cm, Teef: ongeveer 53 - 58 cm.


Aard:




Levendig
Moedig
Vechtlustig
Aanhankelijk
Lief voor kinderen
Goede waakhond
Trouw

de jack russell werd gebruikt voor de vossen (en dassen) jacht.. de hond moest het hol binnengaan en de vos (of das) eruit blaffen zodat de jager de vos (of das) kon schieten...deze jacht is praktisch overal verboden dus wat er nu nog wel gebeurt zijn jacht trainingen en simulatie jachten ( dus met alleen vossengeur, of een dode vos...)

wat betreft dus het karakter van de jack, ze moeten zelfstandig zijn, ze moeten toch alleen het hol binnenlopen, en behoorlijk onbevreesd zijn, een vos en das zijn vaak geduchte tegenstanders en niet iedere vos liet zich zo makkelijk uit het hol jagen en ging dus ook wel het gevecht aan...

De Shih-Tzu is afkomstig uit Tibet.
Shih-Tzu betekent leeuwhondje en samen met boeddha speelden deze hondjes een belangrijke rol in het Verre Oosten.
Deze kleine langharige honden werden beschouwd als kostbaarheden en werden vaak als geschenk door de regerende vorsten aan elkaar gegeven.

Rasstandaard:

Levendig en bij de hand met een uitgesproken arrogante houding.
Vrolijk, lief, speels, heeft echte Oosterse charme en af en toe 'kapsones'.

De keizerin weduwe van China gaf de volgende omschrijving over deze hondjes:

De Shih-Tzu moet het hoofd hebben van een leeuw, het gezicht van een uil, de romp van een beer en de brede rug van een tijger.
De ogen moeten groot en stralend zijn zoals de ogen van een draak, de neus kort, zoals die van de aapgod van de Hindoes, de oortjes als een palmblad, tanden als rijstkorrels en een tong als een parelachtig bloemblaadje.
De vacht moet lang en zacht zijn, de haren op de poten zo vol dat die op de poten van een olifant lijken en de staart moet zo begroeid zijn met lange bossen haar dat die op die van een feniks lijkt.
Daarbij moet de Shih-Tzu zich zo soepel kunnen voortbewegen als een goudvis in het water.

little-wolf schreef:wat gebeurde er met die wilde eenden? werden ze geslacht?
aan t einde van mn straat ligt ook een eendenkooi en er woont een kooiker. maar of het gebruikt wordt, weet ik niet.

Ja, ze werden gekilld door de kooiker (dus niet door het kooikerhondje). Ik ben nog niet bij een eendenkooi wezen kijken, hoop dat volgend voorjaar te doen.

Frederique schreef:

Pola schreef:Chihuahua
De Chihuahua (spreek uit: sjiwáwa) stamt waarschijnlijk af van de heilige honden van de Tolteken en later de Azteken in Mexico. Daar dienden ze als offerdier en mogelijk ook als delicatesse.

:N: :N: :N: delicatesse??????????????? Offerdier?????

Ja kan je dat geloven? Zulke schatjes zijn om op de eten, maar niet zo letterlijk

Pola schreef:

Frederique schreef:

Pola schreef:Chihuahua
De Chihuahua (spreek uit: sjiwáwa) stamt waarschijnlijk af van de heilige honden van de Tolteken en later de Azteken in Mexico. Daar dienden ze als offerdier en mogelijk ook als delicatesse.

:N: :N: :N: delicatesse??????????????? Offerdier?????

Ja kan je dat geloven? Zulke schatjes zijn om op de eten, maar niet zo letterlijk

der hangt zelfs geeneens zoveel vlees aan

Pola schreef:

Frederique schreef:

Pola schreef:Chihuahua
De Chihuahua (spreek uit: sjiwáwa) stamt waarschijnlijk af van de heilige honden van de Tolteken en later de Azteken in Mexico. Daar dienden ze als offerdier en mogelijk ook als delicatesse.

:N: :N: :N: delicatesse??????????????? Offerdier?????

Ja kan je dat geloven? Zulke schatjes zijn om op de eten, maar niet zo letterlijk

Nee heel vreemd.
Wat helemaal vreemd is dat ze zo klein zijn. Je zou denken, hoe groter de hond, hoe meer delicatesse om het maar even heel cru te zeggen

Frederique schreef:

Pola schreef:

Frederique schreef:

Pola schreef:Chihuahua
De Chihuahua (spreek uit: sjiwáwa) stamt waarschijnlijk af van de heilige honden van de Tolteken en later de Azteken in Mexico. Daar dienden ze als offerdier en mogelijk ook als delicatesse.

:N: :N: :N: delicatesse??????????????? Offerdier?????

Ja kan je dat geloven? Zulke schatjes zijn om op de eten, maar niet zo letterlijk

Nee heel vreemd.
Wat helemaal vreemd is dat ze zo klein zijn. Je zou denken, hoe groter de hond, hoe meer delicatesse om het maar even heel cru te zeggen

kaviaar is ook een delicatesse en die zijn heel klein :N:

De grondlegger van de Basset Artésien Normand zoals wij die nu kennen, is de Fransman Léon Verrier. De Artésien stamt af van honden met een normale beenlengte die bij de jacht te paard werden gevolgd. Door deze afkomst zal steeds de neiging naar hoger gestelde honden bestaan. Soms treedt verfijning op; in Frankrijk heeft dat tot kruising met de Bassethound geleid. Het ras komt sinds 1951 voor in Nederland.

Van oorsprong is de Basset Artésien Normand een meutehond. Dat geeft hem een vriendelijk, levendig en sociaal karakter. Door het werk waarvoor hij gefokt is, is de Artésien wat eigenzinnig. Tegenwoordig is hij meer een gezinshond: zeer aanhankelijk, dol op kinderen, een echte allemansvriend. Hij is niet nerveus en heeft geen spoor van agressie in zich. De volwassen Artésien is thuis een rustige kameraad, buiten is hij levendig.

De Artésien heeft over het algemeen een zeer goede neus. Hij is ervoor gefokt om wild, konijnen of hazen en soms ook reeën, zelfstandig op te sporen en op te drijven. Dit doet hij door er luid blaffend achter aan te gaan. Op verkeersveilig terrein kan hij zeker los meelopen, als hij daaraan tenminste van pup af aan gewend is. Ook zijn baas weet hij meestal weer moeiteloos op te sporen.

Pharaoh hond of originele benaming Kelb tal fenek letterlijk vertaald hond van het konijn. Ras stamt waarschijnlijk af van honden die al in de oudheid werden gebruikt door de oude egyptenaren voor de jacht op gazelles en klein wild en waren bijzonder populair (lees oud egyptisch "gedicht" in mijn onderschrift). Later werden in Egypte meer en meer honden van het greyhound type gebruikt en verdween de windhond met de staande oren langzaam. Phoeniciërs hebben er waarschijnlijk mede voor gezorgd dat honden naar verschillende plaatsen in de middelandse zee gebied gebracht werden waar ze zich verder ontwikkelde.
De Cirneco dell'Etna in Italie, de podengo portugues in portugal, podenco ibicenco in Spanje, Kelbtalfenek op Malta en Gozo, podenco canario op canarische eilanden etc. Deze groep windhonden staan bekend als de mediterrane (sp?) windhonden, bij de FCI ondergedeeld bij de oertypen omdat ze in jacht manier "afwijken" van hoe de andere windhonden jagen. Naast de zichtjacht gebruiken deze honden nl ook sterk hun oren en neus en is hierbij een zeer zelfstandige jager die zelf zijn prooi kan localiseren, opjagen en vangen. De jager moet er dan meestal snel bijzijn want het zijn zeer zelfstandige honden en peuzelen hun gevangen maaltje ook graag zelf op
Naast de jacht zijn het ook goede waakhonden en worden ze ook wel als schaapsherder gebruikt.

Het zijn zeer zelfstandige honden met vaak katachtige neigingen ze miauwen dan wel niet maar poetsen zich wel. Vaak zijn ze wat afstandig naar vreemden. Een eigenschap die de honden hebben is het zogenaamde blozen waarbij hun neus en oren een diep rode kleur krijgen en ook lachen/grijnzen is een typische uitdrukking die je veel ziet bij deze honden door veel mensen die het niet kennen nogal eens verward met grauwen/aggresieviteit wat absoluut niet zo is


het zijn in huis rustige honden die over het algemeen erg goed met kinderen zijn, ze hebben vaak een duidelijke jachtpassie.
De Pharao hond is een zeldzaam ras en als je op Malta bent zul je er niet 1,2,3 een tegenkomen maar ze zijn er wel. Het is een ras die groeit in populariteit hopelijk is dat niet de ondergang van het ras daar het nu nog een heel gezond ras is.

Cane Corso in het kort (je kan bij de rasstandaard hier op forum ook alles nalezen!): waak/verdedigings en drijfhond van groot vee. Simpel gezegd moesten ze in de gang van zaken op en rondom het boerenerf berusten, alleen echte indringers moeten staand gehouden worden, verder moet een ieder vrij het erf op kunnen komen mits de baas aanwezig is. Verder moesten ze de boer begeleiden naar de markt met hun vers geslachte vlees op de wagen en een aantal stieren naast die wagen. Aan het vlees mochten zij natuurlijk niet komen! En de stieren moesten belet worden weg te lopen. Doorgaans werden de honden ook gebruikt om het vee te beschermen tegen de wilde zwijnen en daar komt dus de drijfinstinct vandaan. Beetje allround hond dus

Ik dacht dat Poedels vroeger gebruikt werden in de eendenjacht.

De duitse dog is oorspronkelijk gefokt voor de jacht op grof wild.

Reeds 4000 jaar geleden hadden de Assyriërs grote, kort behaarde vechthonden, die men als voorouders van de Duitse dog, de Engelse bulldog, de mastiff en de Bordeaux dog mag aanzien. Dat deze honden van de langharige Tibetaanse dog afstammen, die grote gelijkenissen vertoond, kan enkel vermoed worden. De Kelten hebben deze doggen-oerouders naar Engeland en Ierland gebracht.

Duidelijk laat zich de geschiedenis van de Duitse dog vanaf het 16de eeuw tekenen. Toen werden in Engeland sterke, hoogbenige doggen ingevoerd, die uit kruisingen tussen de mastiff en de Ierse wolfshond ontstonden. In het begin van de 17de eeuw werd de fokkerij in Duitsland zelfstandig.

Als beren-, everzwijn- en herthond werd hij aan de hof van de vorsten van Duitsland gehouden. Zij waren in staat deze dieren zelfstandig te doden. Voor hun eigen bescherming droegen de doggen 'beschermkledij' die uit dikke doeken was gemaakt. Om de oren te beschermen werden deze meestal kort gecoupeerd.

De Boerboel Historie.
In woordenboeken en encyclopedieën zal men de volgende definitie vinden van een boerboel: een grote boerderijhond met onzekere oorsprong. Gelukkig is dit iets uit het verleden. Zuid-Afrika's eigen hond, de Boerboel, is nu een volledig volwassen hondenras.
Langdurig onderzoek heeft duidelijk gemaakt dat de voorouders en bloedlijnen van de Boerboel tot in de tijd van Herodotus en tot in Tibet, Assirië en Babylon kunnen worden teruggevoerd. In Assirië werden honden gebruikt als soldaten, zelfs met versterkte harnassen uitgerust om zich te beschermen. Toen Assurbanipal Egypte veroverde, werden deze honden ook meegenomen en werden zo verder verspreid over de toen bekende wereld.
Wat later was Alexander de Grote verantwoordelijk voor het verspreiden van deze honden over Europa. Blijkbaar krijgt hij in het jaar 326 voor Christus een presentje, namelijk 156 van deze grote honden die speciaal getraind waren om leeuwen en olifanten te bevechten.
Door de eeuwen heen hebben deze honden zich in twee definitieve typen ontwikkeld, het mastiff-type dat gebruikt werd voor bescherming en als soldaat en een hond die werd gebruikt voor jachtdoeleinden. Allebei waren het stevige, goedgebouwde, grote, typische werkhonden met enkele kleine verschillen in voorkomen en bouw.
Het is bekend dat alle nu bekende honden in de westerse wereld afstammen van deze twee typen honden. Ongeveer 600 jaar geleden zijn de Europeanen begonnen met het gespecialiseerd fokken van deze twee typen honden en zijn er door selectie en kruisen tal van andere rassen ontstaan.
Sommige honden werden speciaal gefokt voor het jagen, anderen werden geleerd om te apporteren van de prooi of het bewaken van het vee. Er waren nog een eindeloos rij andere taken waarvoor de hond werd ingezet, maar de basis van al deze honden was nog altijd het sterke ras uit het verleden.
Toen Jan van Riebeeck naar de Kaap kwam in 1652 bracht hij zijn eigen sterke grote hond mee om hem en zijn familie te beschermen in het wilde en onbekende stuk land. Deze hond stond bekend als "De Bullenbijter", een grote zware mastiff-hond.
Op dit moment in de tijd was de "oerhond" flink gediversifiseerd en veel landen uit de westerse wereld hadden hun eigen kenmerkende ras hond.
De kolonisten die zich na Jan van Riebeeck vestigden brachten eveneens hun sterkste honden mee om zichzelf en familie te beschermen tegen al die onbekende gevaren van het vreemde land. Er arriveerden dus honden uit veel verschillende landen.
Doordat de pioniers zich steeds verder landinwaarts verplaatsten, raakten de honden ook steeds meer geïsoleerd en vond er dus inteelt plaats. Dit had tot resultaat dat de karakteristieke eigenschappen van de originele Assirische hond weer te voorschijn kwamen.
Overleven was het meest belangrijke en de hardheid van de Boerboel (tot op de dag van vandaag) is daar op terug te voeren. Aangezien er geen dierenarts en medicijnen aanwezig waren, moesten de honden in grote mate voor zichzelf zorgen en opkomen. Tijdens "De Grote Trek" waren de kenmerken van de Boerboel goed herkenbaar, te zien op oude tekeningen. Echter na "De Grote Trek" vond er op de meest afgelegen boerderijen nog meer inteelt plaats en alleen de grootste en sterkste honden overleefden.
Zijn pionierbaasjes eisten van hem een goede vriend van de familie te zijn, een werk-, waak- en vechthond. Ze konden zich niet veroorloven om een ongehoorzame, humeurige, ziekelijke hond te hebben, ze moesten op hem kunnen vertrouwen dat hij de familie beschermde, dat hij werkte, doodde en vocht.
Omstreeks het jaar 1900 waren de karakteristieken van de "oerhond" weer duidelijk zichtbaar en deze hond stond bekend onder de naam: "Bole".
De jaren die hier op volgden werden de Boerboel bijna fataal. De trek naar de stad (urbanisatie) zorgde voor veel kruisingen tussen rassen, ook bij de Boerboel. Alles wat kon blaffen kruiste met elkaar en de typische "bole" begon te verdwijnen. Het was pas in de jaren tachtig van de afgelopen eeuw dat er een serieuze speurtocht op touw werd gezet met als doel: het vinden van de oorspronkelijke boerderijhond.
Een aantal dappere mensen namen het initiatief om de SABT, South African Boerboelbreeders Association, op te richten. Het hoofddoel van hen was om de originele Boerboel zijn rechtmatige plaats te laten innemen als unieke Zuidafrikaanse hond tussen de andere hondenrassen op de wereld.
Een speurtocht over duizenden kilometers volgde. Geselecteerd fokken begon, teleurstellingen volgde, maar ook immense vreugde. Eindelijk, de hond van onze voorvaders was klaar om geregistreerd te worden als een puur ras.
In de tussentijd is de SABT uitgegroeid tot een vereniging met meer dan 500 leden verspreid over heel Zuid-Afrika en Namibië.

In augustus van 1980 werd de eerste selectietoer ondernomen door Jannie Bouwer uit Bedford en Lucas van de Merwe uit Kroonstad. In totaal 5500 kilometer werd er gereisd om 250 honden te keuren, waarvan er slechts 72 werden geselecteerd om geregistreerd te worden.
De grote droom begon vorm aan te nemen.....

Ook even een klein stukje gekopieerd van de goldenretrieverclub.nl:

De staande jachthonden, zoals Setters, pointers en Spaniëls, die tot dan toen het meest voor de jacht werden gebruikt, jagen met een hoge neus. Op deze manier vangen zij de geur van het wild op en wijzen dit aan door 'voor te staan'. Nu werd het wild op grotere afstand beschoten en gebeurde het regelmatig dat het wild werd geraakt, maar niet gedood.

Zodoende kreeg het aangeschoten wild de kans om een goede schuilplaats te zoeken. De taak van de honden was nu het geschoten of aangeschoten wild te vinden en het te apporteren. Hiervoor had de jager een hond nodig met een goede neus, een goed herinneringsvermogen, een grote intelligentie, een ijzersterke conditie en een grote apporteerlust. De Pointers, Setters en ook Spaniëls die men voor dit doel had afgericht, bleken naderhand niet meer met de gewenste zekerheid te gaan voorstaan; daarbij ging de Pointer meestal ook niet graag in het koude water.

De Engelsen veroorloofden zich de luxe om voor ieder jachtdoel een aparte hond te fokken en zo kwamen ze op de Retriever, een hond die zowel een goede apporteur moest zijn als een uitstekende zwemmer.

Werkhonden
De Alaskan Malamute is de grootste van de vier poolhondenrassen. Hij werd door de Inuït’s gebruikt voor het trekken van zware vrachten over lange afstanden. De Malamutes zijn minder snel dan Husky’s (vroeger ingezet als koeriershonden). Malamutes worden daarom de “Diesel van het Noordenâ€

De Shar-Pei is een Chinese jacht- en waakhond die reeds eeuwen bestaat. Oorspronkelijk kwam dit ras uit de omgeving van Guangzhou. De Shar-Pei werd oorspronkelijk gebruikt voor de jacht op wilde zwijnen en het hoeden van kudden. Hoe oud het ras precies is is niet geheel duidelijk. Reeds op kunstvoorwerpen uit de Han dynastie werden dergelijke honden afgebeeld. De Shar-Pei zou tot ongeveer 200 v. Chr. (!) terug te volgen zijn aan de hand van beeldjes en afbeeldingen op vazen en schilderijen.

In 1947 dreigde het ras bijna uit te sterven. Reden daarvoor was dat, in verband met extreme voedseltekorten in China, de hondenbelasting absurd hoog werd gemaakt. Dit was voor de meeste Chinese burgers niet meer op te brengen, zodat de meeste honden dan ook werden opgegeten. Tevens werd destijds in China een wet van kracht waarin werd voorgeschreven dat alles wat niet produktief was (zoals vogels, honden en knaagdieren) moest worden afgemaakt. Door deze, uit humanitair oogpunt kennelijk noodzakelijke maatregel, overleefden maar weinig honden deze periode.

In de jaren zeventig gingen hondenhandelaren dit ras kruisen met andere dieren om zwaardere rimpels in te fokken. In 1973 werd door de Hongkong Chinees Matgo Law een verzoek om een reddingsactie voor dit ras naar de Amerika geschreven. Hierop reageerden meer dan 200 Amerikanen, waardoor de fokkerij in Amerika op gang kwam. Vanuit Hongkong werd nu de Shar-Pei verscheept naar andere delen van de wereld.

In 1979 konden we ze voor het eerst in Europa begroeten. In de loop der jaren ontstonden in diverse landen rasverenigingen die de belangen van de Shar-Pei behartigden

anubis schreef:
Het zijn zeer zelfstandige honden met vaak katachtige neigingen ze miauwen dan wel niet maar poetsen zich wel. Vaak zijn ze wat afstandig naar vreemden. Een eigenschap die de honden hebben is het zogenaamde blozen waarbij hun neus en oren een diep rode kleur krijgen en ook lachen/grijnzen is een typische uitdrukking die je veel ziet bij deze honden door veel mensen die het niet kennen nogal eens verward met grauwen/aggresieviteit wat absoluut niet zo is

Jack krijgt die rooie oren vooral als hij zich flink heeft ingespannen.

Poetsen doen ze bij mij allebei. Vooral Lilo kan zich echt als een katje gaan zitten wassen. Heel apart vind ik dat.

Hanneke2 schreef:

anubis schreef:
Het zijn zeer zelfstandige honden met vaak katachtige neigingen ze miauwen dan wel niet maar poetsen zich wel. Vaak zijn ze wat afstandig naar vreemden. Een eigenschap die de honden hebben is het zogenaamde blozen waarbij hun neus en oren een diep rode kleur krijgen en ook lachen/grijnzen is een typische uitdrukking die je veel ziet bij deze honden door veel mensen die het niet kennen nogal eens verward met grauwen/aggresieviteit wat absoluut niet zo is

Jack krijgt die rooie oren vooral als hij zich flink heeft ingespannen.

Poetsen doen ze bij mij allebei. Vooral Lilo kan zich echt als een katje gaan zitten wassen. Heel apart vind ik dat.

Ramses heeft het ook als hij diep geslapen heeft inspannende droom denk ik.
Er is nog wel een gedrag wat kenmerkend is voor het type. Komt ook wel bij andere honden voor maar je ziet het voor al bij meditarane windhonden types ... en alleen bij de reuen .... als ze eens goed gegeten hebben een lekker op hun eigen ballen sabbelen :N: kan er niets aan doen this zo

anubis schreef:

Hanneke2 schreef:

anubis schreef:
Het zijn zeer zelfstandige honden met vaak katachtige neigingen ze miauwen dan wel niet maar poetsen zich wel. Vaak zijn ze wat afstandig naar vreemden. Een eigenschap die de honden hebben is het zogenaamde blozen waarbij hun neus en oren een diep rode kleur krijgen en ook lachen/grijnzen is een typische uitdrukking die je veel ziet bij deze honden door veel mensen die het niet kennen nogal eens verward met grauwen/aggresieviteit wat absoluut niet zo is

Jack krijgt die rooie oren vooral als hij zich flink heeft ingespannen.

Poetsen doen ze bij mij allebei. Vooral Lilo kan zich echt als een katje gaan zitten wassen. Heel apart vind ik dat.

Ramses heeft het ook als hij diep geslapen heeft inspannende droom denk ik.
Er is nog wel een gedrag wat kenmerkend is voor het type. Komt ook wel bij andere honden voor maar je ziet het voor al bij meditarane windhonden types ... en alleen bij de reuen .... als ze eens goed gegeten hebben een lekker op hun eigen ballen sabbelen :N: kan er niets aan doen this zo

Ik denk dat het alleen bij de ongecastreerde reuen voorkomt?