Het HondenForum

Laten we voor het gemak eens van een eenvoudige situatie uit gaan: 1 baas en 1 hond. Dan denk ik dat de meesten hier op het forum er naar streven als baas nummer 1 in de rangorde te staan. De hond staat dan nummer twee, maar dat kan ook op verschillende manieren. Je kunt je hond als het ware op grote afstand zetten, maar ook dicht naar je toe halen.

Zelf merk ik dat ik de honden waarmee ik leef of "werk" of heb geleefd ( Zoë, Luna en Spok ) tamelijk dicht naar me toe haal.

Ben wel benieuwd hoe dat bij jullie zit en waarom je dat doet. Dwingt de hond het af en zou je eigenlijk anders willen als hij b.v. heel hoog staat, of voel je je er prettig bij, of geeft het je een bepaalde spanning die je zoekt enz. Of omgekeerd, zoek je juist de rust en de duidelijkheid van een hond die weet waar hij staat. enz.

Bij mij is dat geen statisch gegeven. Laika hield ik er toch wel flink onder en dat moest ook. Nelson is makkelijker en mijn overwicht is minder nodig. Nu ik echter Kiki erbij heb zet ik hem wel wat verder terug omdat ik niet wil dat hij Kiki gaat beschermen met wandelen tegen andere reuen. Wat meer respect en afstand naar mij toe is dan zinvol, maar als ik merk dat het goed gaat laat ik ook de teugels weer vieren. Ik ben nou eenmaal niet een streng iemand. Ik vind getuttel veel te gezellig.

Ik ben ook helemaal niet streng en wie de 'baas' is, is afhankelijk van de situatie. Zo vindt Molli het in het bos nodig om de andere honden te corrigeren als ze te ver weg lopen, het is en blijft tenslotte een Herder en daar bemoei ik me dus niet mee. Wat ik weer niet tolereer is als Molli denkt dat het nodig is om ons te beschermen tegen andere honden, dat kan ik namelijk zelf ook wel. Papu is weer een hele goede speurhond, dus als hij wat heeft gevonden loopt de rest braaf achter hem aan om te kijken wat voor iets geweldigs hij nu weer heeft.

ja, gezelligheid is voor mij een heel belangrijk punt. Heeft ook met mijn leefsituatie ta maken natuurlijk, ik leef nu eenmaal een groot deel van de dag alleen met Spok samen. Kan me voorstellen dat als je een zich geldende hond hebt en kinderen, en veel viste, je regeltjes als niet op bed, niet op de bank, in je mand, opstaan als ik er aan kom enz. veel belangrijker vindt.

Ik weet het niet. Tijdens het eerste jaar hebben we ons vrij streng aan de regeltjes proberen te houden en ze heeft wel een tijdje serieus met onze voeten gespeeld (bij hierkomen afkomen en dan op 2 meter blijven staan etc). Dat is nu zo goed als over en we staan bij die rangorde eigenlijk helemaal niet meer zo stil. Ze slaapt in bed, mag op de zetels en soms geven we ons over aan een sessie geknuffel zomaar om niets. Maar ik denk niet dat wij heel hoog boven haar staan (mijn man wel wat hoger dan mij). Maar ik heb er wel een goed gevoel bij.
De absolute alpha is de kat Joni ))) Die is ongenaakbaar en daar blijft ze dus op veilige afstand van (in tegenstelling tot kat Snotje).

De honden staan onder mij en mijn man en zo lang ze gehoorzamen als ik iets van ze wil, mogen ze doen wat ze willen. Ze mogen door het hele huis, op de bank, op bed, naar binnen en naar buiten als ze dat willen en ze mogen bijna altijd mee, behalve naar mijn werk. Ze lopen altijd los, maar moeten daarbij wel in de berm blijven als we langs de weg lopen/fietsen. Zoals ik het zie, hebben ze dus een enorme vrijheid en krijgen ze ook heel veel aandacht.
Maar, als ik een commando geef, verwacht en eis ik dat dat onmiddellijk wordt opgevolgd.

Shanu mag bij mij thuis alles, maar als ik wil dat ze bijv.van de bank afgaat, dan moet ze dat ook meteen doen (doet ze trouwens ook). Ik ben niet bewust bezig met rangorde dingen, maar het is wel gewoon duidelijk tussen ons. Ik ben de baas. Punt. We spelen ook veel samen en dan mag ze me ook gewoon bijten, geen probleem. Als ik het spel afkap ben ik nog steeds de onbetwiste baas. Het fijne is dat ik het niet telkens moet onderstrepen, maar dat we gewoon weten hoe het zit en dat het goed is zo.

Dorien schreef:Shanu mag bij mij thuis alles, maar als ik wil dat ze bijv.van de bank afgaat, dan moet ze dat ook meteen doen (doet ze trouwens ook). Ik ben niet bewust bezig met rangorde dingen, maar het is wel gewoon duidelijk tussen ons. Ik ben de baas. Punt. We spelen ook veel samen en dan mag ze me ook gewoon bijten, geen probleem. Als ik het spel afkap ben ik nog steeds de onbetwiste baas. Het fijne is dat ik het niet telkens moet onderstrepen, maar dat we gewoon weten hoe het zit en dat het goed is zo.

Hier eigenlijk hetzelfde.
Ze mogen alles, op de bank liggen, in de vensterbank staan, tegen de deur opspringen als ze weten dat ze uitgaan maar genoeg is ook genoeg en dat weten ze. En als ze van de bank afmoeten dan is dat ook allemaal geen probleem. Buiten luisteren ze prima, soms wat minder maar ach ik kan me er allemaal niet zo druk om maken.
Ze gaan hun gekke gang overal maar mee.

Chatterbox schreef: Wat ik weer niet tolereer is als Molli denkt dat het nodig is om ons te beschermen tegen andere honden, dat kan ik namelijk zelf ook wel. .

Dat is geloof ik de enige situatie waarin ik echt streng kan zijn en desnoods de leiding op eis: als ze gaan klooien met andere honden. Maar ook daar heb ik moeten leren dat dat vaak niet de beste oplossing is. Althans niet voor mij.

Zoie schreef:

Chatterbox schreef: Wat ik weer niet tolereer is als Molli denkt dat het nodig is om ons te beschermen tegen andere honden, dat kan ik namelijk zelf ook wel. .

Dat is geloof ik de enige situatie waarin ik echt streng kan zijn en desnoods de leiding op eis: als ze gaan klooien met andere honden. Maar ook daar heb ik moeten leren dat dat vaak niet de beste oplossing is. Althans niet voor mij.

Ik kon daar eerst ook moeiiljk mee om gaan, maar tegenwoordig roep ik haar een keer en als ze niet komt heeft ze dikke pech want dan kom ik haar halen en gaat ze aan de lijn.

Ze mogen hier veel, op de bank liggen, op bed, ze hebben meerdere manden en een hele zooi aan speeltjes. Ik krijg weleens commentaar van mensen dat mijn honden zoveel mogen, en dan zeg ik ook altijd dat dat zo is maar dat ze prima weten dat een aantal dingen uit den boze zijn.

Zo wordt er niet geblaft, aanslaan mag, maar dan twee keer blaffen en dan is het klaar. En dan weten ze ook dondersgoed.
Ook moeten ze gaan zitten willen ze eten krijgen. Die heb ik eigenlijk met de komst van Saar ingevoerd omdat ik geen zin had in twee dansende hondjes om mee heen als ik eten ging maken. En ook dit weten ze heel goed. Zodra ik de etensbakjes pak gaan ze zitten zodat ik het rustig neer kan zetten.
En de hoofdregel is eigenlijk dat als ik iets zeg, dat dat dan ook gedaan moet worden.
Als ze op de bank liggen, en ik wil op die plek zitten moeten ze aan de kant gaan. En dat doen ze ook zonder morren. Als ik geen zin heb in twee honden op bed als het zomers 33 graden is in de slaapkamer moeten ze van bed af; en ook dat doen ze dan gewoon.

Dus tja, ze staan hier wel redelijk dicht bij me, maar als het erop aankomt weten we allemaal wie de baas is.

Chatterbox schreef:

Zoie schreef:

Chatterbox schreef: Wat ik weer niet tolereer is als Molli denkt dat het nodig is om ons te beschermen tegen andere honden, dat kan ik namelijk zelf ook wel. .

Dat is geloof ik de enige situatie waarin ik echt streng kan zijn en desnoods de leiding op eis: als ze gaan klooien met andere honden. Maar ook daar heb ik moeten leren dat dat vaak niet de beste oplossing is. Althans niet voor mij.

Ik kon daar eerst ook moeiiljk mee om gaan, maar tegenwoordig roep ik haar een keer en als ze niet komt heeft ze dikke pech want dan kom ik haar halen en gaat ze aan de lijn.

Spok pluk ik eruit, en gaat ook even aan de lijn, of ik houd hem even vast. Bij Luna ben ik daar huiveriger voor. Als het echt serieus wederzijds snauwwerk is, en ik pak haar vast, en die andere hond gaat door, dan kan je rare situaties krijgen. Ok als het nog geen snauwwerk is, dan geef ik haar de kans naar mij toe te komen, en ben ik bang dat als ik haar ga halen het eerder escaleert. Ik brul Luna desnoods uit de situatie, en eens dat is gelukt, loopt ze ook weer met me mee, dus dan heeft aanlijnen niet zoveel zin meer.

Een keer heb ik haar idd beetgepakt, en dat was omdat die andere baas zijn hond ook beet pakte. Dan wil ik niet het risico hebben dat ze doorgaat.

Denken jullie ook niet dat hoe meer regels er in huis zijn hoe gespannener de hond-baas relatie is. Ik moet er niet aan denken dat ik de hele dag bezig zou moeten zijn met wat m'n honden wel allemaal niet mogen doen. Ik heb ook maar echt een paar regels waar ze zich aan moeten houden en die regels zijn gebaseerd op het rekening houden met elkaar. Als ik thuis kom en er ligt een hond in de weg dan stap ik erover heen, maar als ik een boodschappenkrat vast heb en ik zeg 'aan de kant' dan staat de hond op en gaat hij aan de kant. Op de bank en op bed mogen ze ook komen, maar als ik erop wil moeten ze ook opzij. Als ik aan het eten ben krijgen ze ook altijd wat lekkers, maar ze moeten het niet van m'n bord af gaan halen. Als we aan het spelen zijn en ik heb geen zin meer dan is het ook over. En dat is het eigenlijk wel, voor de rest zoeken ze het maar uit.

Chatterbox schreef:Denken jullie ook niet dat hoe meer regels er in huis zijn hoe gespannener de hond-baas relatie is. :

Ik denk dat het meer te maken hebt met hoe consequent je ze hanteert. Ik ben bang dat ik, of liever "wij "beroerde opvoeders zijn. Een hond die hier geleefd heeft is niet herplaatsbaar

Spok pakt alles in zijn bek wat hij leuk vindt. Dus ik had het plan: alleen zijn speeltjes mag hij pakken, de rest niet. Afspraken over gemaakt, hoe en waarom uitgelegd, maar er komt geen bal van terecht. Spok pakt de slof van mijn moeder als hij thuiskomt, maar het is een oude slof, dus laat maar. Om een lang verhaal kort te houden: we zijn makkelijk, maar dan ook consequent makkelijk. Hij krijgt ook niet op zijn donder als hij iets moois of waardevols kapotmaakt of te pakken heeft. Hogstens is het een rustig uitgesproken "nee, nee. "

Wel moet hij het inleveren als hij wordt betrapt. Dat is geen probleem, kan aan hem merken dat hij vroeger op zijn donder heeft gehad, dat denk ik tenminste. Hoe dan ook, was dat wel een probleem geweest dan hadden we voor de consequente aanpak moeten kiezen.

Dus ik denk niet dat het de hoeveelheid regels zijn, maar hoe consequent je er mee omgaat.

Chatterbox schreef:Denken jullie ook niet dat hoe meer regels er in huis zijn hoe gespannener de hond-baas relatie is.

Die snap ik niet. Is jouw leven gespannen? Je mag niet door rood, je maakt plaats op de stoep als er een oma langswil, je spreekt met twee woorden blablabla..bedenk ze maar!
Hoe duidelijker de regels zijn hoe minder er zelf te ontdekken valt dus hoe minder je ook hoeft na te denken..heel gemakkelijk en ontspannen dus. Zolang je regels naleeft is te voorspellen wat er gebeurt en dat is best rustgevend. Daarbij zijn honden gewoontedieren. Ze zoeken niet de hele dag grenzen als die duidelijk zijn. Ze gaan ze pas zoeken als ze er niet zijn.

Eline* schreef: Nu ik echter Kiki erbij heb zet ik hem wel wat verder terug omdat ik niet wil dat hij Kiki gaat beschermen met wandelen tegen andere reuen. Wat meer respect en afstand naar mij toe is dan zinvol, :

Denk jij dat beschermgedrag iha rangorde gerelateerd is Eline ? Sinds ik vaker met Luna in het donker loop heb ik gemerkt dat ze b.v. wantrouwender is tov vreemde geluiden, objecten en ook mensen. Zo kan ze b.v. enorm gaan blaffen tegen iemand die in het donker z'n fiets van het slot haalt.

Ik moet daar helemaal niets van hebben en zoek het voornamelijk in ontspannen met haar omgaan, zeggen dat het goed is, eventueel een zit - oefening met een koekje enz.

Dat gaat eigenlijk heel goed, maar gisternavond b.v. kwam er plots een man om de hoek op een smal pad en begon ze toch even te grommen hoewel ik had gezegd dat het goed was. Ik heb dit bestraft met een afkeurend : nee, nee. Denk je dat als ik haar lager in rang zou zetten ik dit soort problemen minder zou hebben ?

Eline* schreef:

Chatterbox schreef:Denken jullie ook niet dat hoe meer regels er in huis zijn hoe gespannener de hond-baas relatie is.

Die snap ik niet. Is jouw leven gespannen? Je mag niet door rood, je maakt plaats op de stoep als er een oma langswil, je spreekt met twee woorden blablabla..bedenk ze maar!
Hoe duidelijker de regels zijn hoe minder er zelf te ontdekken valt dus hoe minder je ook hoeft na te denken..heel gemakkelijk en ontspannen dus. Zolang je regels naleeft is te voorspellen wat er gebeurt en dat is best rustgevend. Daarbij zijn honden gewoontedieren. Ze zoeken niet de hele dag grenzen als die duidelijk zijn. Ze gaan ze pas zoeken als ze er niet zijn.

Hmm, nou moet ik zeggen dat ik me lang niet aan alle regels hou, helemaal niet als er niemand in de buurt is om mij te controleren. En aan de kant gaan voor een oud omaatje of niet 120 rijden door de bebouwde kom heeft ook gewoon te maken met rekening houden met elkaar.

Maar in Nederland zijn er ook genoeg belachelijke regeltjes waar iemand behoorlijk gefrustreerd kan raken als ze ermee geconfronteerd worden en zich er aan dienen te houden als ze een bepaald doel willen verwezelijken. En op dat laatste doel ik meer, baasjes met een willekeur aan regeltjes die een hond helemaal niets zeggen. Ik kan me best voorstellen dat een hond daar gespannen van wordt. Misschien ligt het ook wel aan het type hond en voelen sommige honden zich juist heel fijn bij allerlei regels en sommige honden worden er gek van. Net zoals met mensen

Chatterbox schreef:

Eline* schreef:

Chatterbox schreef:Denken jullie ook niet dat hoe meer regels er in huis zijn hoe gespannener de hond-baas relatie is.

Die snap ik niet. Is jouw leven gespannen? Je mag niet door rood, je maakt plaats op de stoep als er een oma langswil, je spreekt met twee woorden blablabla..bedenk ze maar!
Hoe duidelijker de regels zijn hoe minder er zelf te ontdekken valt dus hoe minder je ook hoeft na te denken..heel gemakkelijk en ontspannen dus. Zolang je regels naleeft is te voorspellen wat er gebeurt en dat is best rustgevend. Daarbij zijn honden gewoontedieren. Ze zoeken niet de hele dag grenzen als die duidelijk zijn. Ze gaan ze pas zoeken als ze er niet zijn.

Hmm, nou moet ik zeggen dat ik me lang niet aan alle regels hou, helemaal niet als er niemand in de buurt is om mij te controleren. En aan de kant gaan voor een oud omaatje of niet 120 rijden door de bebouwde kom heeft ook gewoon te maken met rekening houden met elkaar.

Maar in Nederland zijn er ook genoeg belachelijke regeltjes waar iemand behoorlijk gefrustreerd kan raken als ze ermee geconfronteerd worden en zich er aan dienen te houden als ze een bepaald doel willen verwezelijken. En op dat laatste doel ik meer, baasjes met een willekeur aan regeltjes die een hond helemaal niets zeggen. Ik kan me best voorstellen dat een hond daar gespannen van wordt. Misschien ligt het ook wel aan het type hond en voelen sommige honden zich juist heel fijn bij allerlei regels en sommige honden worden er gek van. Net zoals met mensen

Als er heel veel regels zijn, moet je als baas ook steeds controleren en dat geeft spanning. Ik denk dat er een verschil tussen een paar regels en een heleboel regels. Als je als hond continu gedrild wordt en alleen maar op 1 plek moet liggen, lijkt me dat geen leuk leven. Als je als hond zo vrij wordt gelaten dat je dan maar de roedelleider probeert uit te hangen, heb je ook geen leuk leven. Naar mijn idee zit het optimum daar ergens tussenin, wel zelf mogen bepalen waar je wilt liggen en wat je doet, maar er zijn een paar grenzen.

Zoie schreef:

Eline* schreef: Nu ik echter Kiki erbij heb zet ik hem wel wat verder terug omdat ik niet wil dat hij Kiki gaat beschermen met wandelen tegen andere reuen. Wat meer respect en afstand naar mij toe is dan zinvol, :

Denk jij dat beschermgedrag iha rangorde gerelateerd is Eline ? Sinds ik vaker met Luna in het donker loop heb ik gemerkt dat ze b.v. wantrouwender is tov vreemde geluiden, objecten en ook mensen. Zo kan ze b.v. enorm gaan blaffen tegen iemand die in het donker z'n fiets van het slot haalt.

Ik moet daar helemaal niets van hebben en zoek het voornamelijk in ontspannen met haar omgaan, zeggen dat het goed is, eventueel een zit - oefening met een koekje enz.

Dat gaat eigenlijk heel goed, maar gisternavond b.v. kwam er plots een man om de hoek op een smal pad en begon ze toch even te grommen hoewel ik had gezegd dat het goed was. Ik heb dit bestraft met een afkeurend : nee, nee. Denk je dat als ik haar lager in rang zou zetten ik dit soort problemen minder zou hebben ?

Als ik het zo lees lijkt het op onzekerheid van Luna en dat is niet gerelateerd aan rangorde. Wel kan duidelijk leiderschap onzekerheid in betere banen leiden, maar dat betekent dan ook dat je haar dus vertelt wat ze moet doen, bv volgen, zitten of meelopen de andere kant op. Dat doe je dus ook, dus je doet het goed.

Chatterbox schreef:[Hmm, nou moet ik zeggen dat ik me lang niet aan alle regels hou, helemaal niet als er niemand in de buurt is om mij te controleren. En aan de kant gaan voor een oud omaatje of niet 120 rijden door de bebouwde kom heeft ook gewoon te maken met rekening houden met elkaar.

Rangorderegels zijn regels die te maken hebben met rekening houden met elkaar..althans, de hond die rekening houdt met jou.
Voor de hond echt heel vanzelfsprekend, want zo gaan ze namelijk ook met elkaar om.

Maar in Nederland zijn er ook genoeg belachelijke regeltjes waar iemand behoorlijk gefrustreerd kan raken als ze ermee geconfronteerd worden en zich er aan dienen te houden als ze een bepaald doel willen verwezelijken. En op dat laatste doel ik meer, baasjes met een willekeur aan regeltjes die een hond helemaal niets zeggen. Ik kan me best voorstellen dat een hond daar gespannen van wordt. Misschien ligt het ook wel aan het type hond en voelen sommige honden zich juist heel fijn bij allerlei regels en sommige honden worden er gek van. Net zoals met mensen

Ik las net het berichtje van Annet en zij noemt bv een hond die de hele dag op zijn plek moet liggen. Als je regels op die manier bedoelt ben je inderdaad je hond aan het gek maken.
Rangorderegels vind ik wat anders. Als je rangorde goed is lopen die omgangsvormen namelijk vanzelf. Rangorderegels zijn in mijn ogen omgangsvormen als je tenminste er normaal mee omgaat.
Dat is alleen maar duidelijk.
Overigens, ik heb het helemaal niet op het rigide naleven van regeltjes hoor. Maar ik vind het ook niet logisch pas grenzen te gaan stellen als hinderlijk gedrag van de hond daarom vraagt.
Ik ben zelf iemand die de omgangsvormen hier in huis erg snel duidelijk maakt en daarna is een blik genoeg om de hond even te herinneren aan.
Ik vind dat belangrijk want mij irriteert het als een hond zich als een boer gedraagt.

Ik denk dat ik in het dagelijks leven vrij ontspannen ben met mijn dames, ze mogen op de bank etc. zonder dat ik daar met hen problemen mee heb. Er zijn maar een paar regels. Opzouten als ik erdoor wil, niet onnodig doorblaffen als ze aanslaan, mij niet over straat sleuren etc.
Bij Marouck moet ik wel enigszins op mijn qui vive blijven, die zoekt af en toe de grens wel op. Maar dan is het ook weer heel snel duidelijk dat als puntje bij paaltje komt, ik bepaal wat wel en niet kan en mag.
Nika heeft veel minder de neiging om de grens op te zoeken, die voelt zich eigenlijk het prettigst als ranglaagste. In de tijd dat ze bij de honden nog ranghoogste was (met name door haar onvoorspelbare gedrag, niet omdat ze een echte leider was) was ze "lastiger", had ze vaker bananen in haar oren bv. Nu ze in de voor haar prettigste positie zit kan ik haar heel vrij laten.

Ik ben het hier totaal met Eline eens.
Rangorde regels vind ik belangrijk. Een hond voelt zich prettig als hij weet waar hij in de rangorde hoort, hij staat zelfs liever onderaan. Een hond vind het prima dat jij de regels bepaald, als ze maar duidelijk en concuqent zijn.
Ook is het zo dat als een hond goed weet waar zijn plaats is dat hij niet eens meer de moeite zal doen om hogerop te komen, dit voorkomt ook een hoop stres.

Onder rangorde regels vind ik oa horen dat een hond voor je aan de kant gaat, dat jij bepaald wanneer een spel stopt of eindigt, dat gegeven commando's direct uitgevoerd worden etc.
Je hoeft je hond geen slaaf te maken, maar zo gaat het in een roedel ook dus vind ik dat het bij mensen ook moet kunnen, hij beschouwt het gezin immers als zijn of haar roedel.

Ik ben absoluut voor het trainen volgends de regels van de natuur, met de roedelmethode.

Eline* schreef:Rangorderegels vind ik wat anders. Als je rangorde goed is lopen die omgangsvormen namelijk vanzelf. Rangorderegels zijn in mijn ogen omgangsvormen als je tenminste er normaal mee omgaat.
Dat is alleen maar duidelijk.

Pasqualino schreef:Ik ben het hier totaal met Eline eens.
Rangorde regels vind ik belangrijk. Een hond voelt zich prettig als hij weet waar hij in de rangorde hoort, hij staat zelfs liever onderaan. Een hond vind het prima dat jij de regels bepaald, als ze maar duidelijk en concuqent zijn.
Ook is het zo dat als een hond goed weet waar zijn plaats is dat hij niet eens meer de moeite zal doen om hogerop te komen, dit voorkomt ook een hoop stres.

Onder rangorde regels vind ik oa horen dat een hond voor je aan de kant gaat, dat jij bepaald wanneer een spel stopt of eindigt, dat gegeven commando's direct uitgevoerd worden etc.

Wat wordt er nu precies bedoeld met de term 'rangorderegels'? Dat zijn toch die regels van eerst door de deur gaan, altijd een hogere positie dus de hond mag niet op bed of bank, de hond moet aan de kant als je er aan komt. Ik hou me eigenlijk aan geen enkele van die regels. Mijn regel is in het kort 'doe dan wat ik je zeg en vlug een beetje'. En verder mogen ze hun gang gaan.
Uiteraard zijn er huisregels zoals: honden mogen niet op de tafel dansen, honden mogen niet op het aanrecht of tegen me op springen, honden mogen niet tegen me grommen en al helemaal niet bijten, de planten horen heel en in de vensterbank staan te blijven, er mag nergens op gekauwd worden wat niet eetbaar is en voor dat doel gegeven is, er mag niet tegen de bank (of waar dan ook in huis) gepist worden, geen zinloos geblaf en ga zo maar door. En buiten moeten honden op de stoep of in de berm lopen en pas oversteken als ik dat zeg en ze moeten komen als ik ze roep. Maar dat vind ik geen rangorderegels, da's meer opvoeding.

De hond is het kleinste kind en heeft het minst te vertellen hier, dat vindt ze zelf ook, maar het is wel een verwende sik en het oogappeltje, net als alle benjaminnetjes.

Anne

Annet schreef: Wat wordt er nu precies bedoeld met de term 'rangorderegels'? Dat zijn toch die regels van eerst door de deur gaan, altijd een hogere positie dus de hond mag niet op bed of bank, de hond moet aan de kant als je er aan komt.

Ja.
Het maakt een hond duidelijk wat er komen zal, meer respect voor elkaar, makkelijker dingen te leren, goede verstandshouding en de hond voelt zich prettig en veilig op zijn plaats.

Maar nogmaals, je hond is je vriend niet je slaaf

Pasqualino schreef:Ik ben het hier totaal met Eline eens.
Rangorde regels vind ik belangrijk. Een hond voelt zich prettig als hij weet waar hij in de rangorde hoort, hij staat zelfs liever onderaan. Een hond vind het prima dat jij de regels bepaald, als ze maar duidelijk en concuqent zijn.
Ook is het zo dat als een hond goed weet waar zijn plaats is dat hij niet eens meer de moeite zal doen om hogerop te komen, dit voorkomt ook een hoop stres.

Onder rangorde regels vind ik oa horen dat een hond voor je aan de kant gaat, dat jij bepaald wanneer een spel stopt of eindigt, dat gegeven commando's direct uitgevoerd worden etc.
Je hoeft je hond geen slaaf te maken, maar zo gaat het in een roedel ook dus vind ik dat het bij mensen ook moet kunnen, hij beschouwt het gezin immers als zijn of haar roedel.

Ik ben absoluut voor het trainen volgends de regels van de natuur, met de roedelmethode.

Denk jij dat in de natuur de hond of wolf die helemaal onderaan in de roedel staat zich het prettigst voelt ?

Hier gelden weinig regels eigenlijk Ze mogen op de bank, ze krijgen ook heel vaak aandacht als ze erom vragen, speeltjes pak ik nooit af na het spelen en ik ga niet voorop de deur uit.

Ik vermoed dat Kaya vrij dicht bij mij staat in de rangorde. Ik sta erboven, dat is wel duidelijk, maar het verschil is pas duidelijk als er heel af en toe een klein 'strijdje' ontstaat en Kaya heel snel afhaakt. Voor Kaya zouden meer regels niet zo slecht zijn, maar ik ben er het type niet voor en ik heb ook totaal geen moeite met haar dus vind het wel best zo.

Moritz is en blijft een 'vaag gevalletje' In de dagelijkse praktijk is hij vrij onderdanig en ben je er al snel van overtuigd dat je mijlenver boven hem staat. Maar pas op.... als hij erg enthousiast is, dan gaat hij met zijn voorpoten bovenop m'n benen staan en torent huizenhoog boven mij uit 'vrouwtje is van mij' Zelfs Kaya dimt dan even in.
Hetzelfde gedrag tegenover honden, alhoewel hij hier niet onderdanig overkomt (eerder heel neutraal), maar hij pist zo over ze heen

Ik vind het goed gaan, ik geloof dat beide honden wanneer het nodig is, weten wat ze aan me hebben en hoe ver ze kunnen gaan.

Luisteren is trouwens wel een apart iets hier: dat moeten ze doen, daar ben ik dan wel weer heel streng in.

Stang schreef:Maar pas op.... als hij erg enthousiast is, dan gaat hij met zijn voorpoten bovenop m'n benen staan en torent huizenhoog boven mij uit 'vrouwtje is van mij' .

als ik op een boomstam zit en me voorover buig om een van de honden te aaien, klimt Spok op m'n rug. Hij vindt het trouwens toch al fantastisch om ergens op te gaan staan.

Ik hou niet van regeltjes. Ik hou me er wel aan hoor, als ik het niet doe dan ben ik slecht namelijk.

Ik zou het wel heerlijk vinden als iedereen de normale omgangsvormen zou hanteren. Aan de kant gaan voor een omaatje. Geen 100 rijden door een straat waar kinderen spelen. Je hond bij je roepen als je onbekende honden tegen komt. Geen oma's die voordringen bij de slager.

Gutttt, wat zou het leven dan makkelijk zijn. Als iedereen dezelfde regeltjes zou volgen als ik.

Marion. schreef: Gutttt, wat zou het leven dan makkelijk zijn. Als iedereen dezelfde regeltjes zou volgen als ik.

Ja he?