Het HondenForum

Ik heb eens met iemand gepraat over Luka en die beweerde dat Luka
zo bang was omdat ie was geslagen toen ie klein was.
Ik kan me niet voorstellen dat alle bange of onderdanige honden geslagen zijn toen ze pup waren.
Wat denken jullie ?

Nee, dat lijkt me ook niet. Het kan natuurlijk wel, en honden die als pup geslagen zijn lijken me meestal bange honden te worden. Maar bange of onderanige (is wel een wereld van verschil natuurlijk tussen die twee) lijken me niet per definitie geslagen.

Saar is dus ook in aanleg een tikkeltje bangig. Niet zoals Luka hoor, helemaal niet. Maar Saar is wel lichtjes onzeker waardoor ze sneller bang is van dingen. En ze is ook heel onderdanig.
Maar ze is dus nog nooit geslagen. Ik heb haar zelfs nog nooit aangeraakt voor een correctie. Dat tikkeltje onzekere zit gewoon in haar aard.

Moos schreef:Nee, dat lijkt me ook niet. Het kan natuurlijk wel, en honden die als pup geslagen zijn lijken me meestal bange honden te worden. Maar bange of onderanige (is wel een wereld van verschil natuurlijk tussen die twee) lijken me niet per definitie geslagen.

Saar is dus ook in aanleg een tikkeltje bangig. Niet zoals Luka hoor, helemaal niet. Maar Saar is wel lichtjes onzeker waardoor ze sneller bang is van dingen. En ze is ook heel onderdanig.
Maar ze is dus nog nooit geslagen. Ik heb haar zelfs nog nooit aangeraakt voor een correctie. Dat tikkeltje onzekere zit gewoon in haar aard.

Wat logischer zou zijn is dat honden die geslagen worden agressiever zouden worden,
maar misschien is dat ook een misvatting ?

Mama Sanneke schreef:

Moos schreef:Nee, dat lijkt me ook niet. Het kan natuurlijk wel, en honden die als pup geslagen zijn lijken me meestal bange honden te worden. Maar bange of onderanige (is wel een wereld van verschil natuurlijk tussen die twee) lijken me niet per definitie geslagen.

Saar is dus ook in aanleg een tikkeltje bangig. Niet zoals Luka hoor, helemaal niet. Maar Saar is wel lichtjes onzeker waardoor ze sneller bang is van dingen. En ze is ook heel onderdanig.
Maar ze is dus nog nooit geslagen. Ik heb haar zelfs nog nooit aangeraakt voor een correctie. Dat tikkeltje onzekere zit gewoon in haar aard.

Wat logischer zou zijn is dat honden die geslagen worden agressiever zouden worden,
maar misschien is dat ook een misvatting ?

Kan ook neem ik aan. Maar dat weet ik allemaal niet, heb ik niet genoeg verstand van

Luka kwam toch bij een broodfokker vandaan? De basis voor een stabiele ongedwongen hond ligt in de voorsocialisatie van de pups bij de fokker. Ik denk dat hij dat gemist heeft, waardoor zijn karakter zo is gevormd. Daar kun je niks aan doen, alleen zoveel mogelijk proberen te sturen.

Sanneke,

Dat is een wijdverspreide misvatting hoor. Ik krijg dat ook altijd te horen: mijn Lukka is ook niet gediend van geaaid te worden door wildvreemde mensen op straat. Ze zal dan blaffen of achter onze benen kruipen, ze wil het echt niet (moeten eerst snoepjes aan te pas komen etc...) Maar die zo goedwillende mensen die willen aaien snappen dat niet en ik krijg ook vaak de opmerking of het een mishandelde hond uit het asiel is. Als we dan zeggen dat we ze als pup hebben kijken ze ons aan of wij de mishandelaars zijn!
Ik probeer me dat niet teveel aan te trekken maarja het is gewoon haar karakter en dan begin je je te verdedigen natuurlijk met een hele uitleg over het ras etc...

Kristien

Samara is heel erg mishandeld en daar zit geen greintje agressie in, ze is wel wantrouwend naar vreemde mensen en mannen kunnen het helemaal wel vergeten in het begin.
Tyson heeft helemaal niets geen narigheid mee gemaakt alleen niet goed gesocialiseerd en te vroeg uit het nest gehaald en die is wel happerig.
Ik denk dat bepaald gedrag ook in het karakter van de hond moet zitten om door een bepaalde gebeurtenis naar buiten tekomen, anders zouden alle mishandelde honden wel het zelfde gedrag vertonen.
Ik denk niet dat je bij elk 'verkeerd' hondegedrag een oorzaak kan vinden.

Jacqueline

Same here met Rimpel...

De meeste Sharpei's zijn wat terughoudend naar vreemden, zo niet Rimpel Die is wel heel enthousiast naar mensen toe en wil er ook wel meteen op af maar ze moeten niet meteen aan hem gaan zitten.

En vooral niet met een hand op het hoofd...daar schrikt hij echt van..
En niet alleen schrik...ik heb ook het idee dat dat terughoudendheid is dat hij dan wegduikt als er ineens een hand op zijn kop neerdaalt.

De meeste mensen schrikken daar enorm van en zeggen: "Oh, hij is wel bang he?! of zeggen niets en denken weer dingen als mishandeling etc.

Ik zeg dan meteen dat Rimpel het punt 1 niet aanziet komen door de rimpels op zijn kop
punt 2 hij er gewoon niet van gediend is dat hij een hand op zijn kop krijgt
en punt 3 dat honden die het niet erg vinden zomaar een hand op hun kop te krijgen meer een uitzondering zijn!
Ik hoor namelijk veel vaker dat honden daar eigelnlijk helemaal niet van gediend zijn...de 1 zal het makkleijlker toelaten en er niet op reageren...
Rimpel wel...die kruipt en duikt echt weg.

Ergens vind ik het vervelend...

En hetzelfde met als hij vervelend gedrag vertoont buiten.
Als ik dan brul of een keer stamp met mijn voet of even met mijn vinger over zijn kont heen ga (ik sla hem nooit met de hand of wat dan ook...altijd 1 vinger waarmee ik zijn kont even aantik)
Dan doet ie ook schijterig...
Als ik een brul geef en mijn vinger in de lucht steek ( )
dan doet hij ook zo stumperig...
Ik heb weleens het idee dat hij dat express doet...
HIJ WEET namelijk donders goed dat we hem nooit hebben geslagen en dat nooit zullen doen!

Toch heb ik ook weleens het vermoeden dat een ander hem misschien wel geslagen heeft...
Die angst komt toch niet alleen voort uit manipulatie? (Oftwele symphatie opwekken bij de baas door heel zielig te doen)
Of ben ik nu dan toch weer te ouderwets met mijn gedachte dat hij toch een keer geslagen is?

mijn vorige hond (duitse dog kruising labrador) is in de eerste 13 weken van haar leventje stelselmatig aan de kant geschopt, in het donker gezeten en niks van de wereld gezien, behalve de enge baas...

met 13 weken kwam ze in het asiel "oud mannetje, teef had ineens pups...."

met 14 weken hebben wij haar opgehaald...

buiten extreme angst naar mensen toe (niet naar het gezin) dat door onvermogen van ons omgeslagen is naar agressie naar vreemden toe is zijn verder nooit bang voor andere dingen geweest...

dus ik denk dat er heeeeel veel moet gebeuren om een hond zo angstig te maken dan alleen slaan....

zij is 15 geworden....

Ik denk dat het inderdaad ligt aan het karakter van een hond, de ene hond is heel zacht, en zal dus uit angst voor klappen heel onderdanig worden, de andere hond is een vechter, en zal dus agressie vertonen.
Neem het voorbeeld van hond met een kat.
De ene hond krijgt een klap van een kat, druipt af en negeerd of respecteerd de katten in huis.
De andere hond krijgt een klap en springt op de kat, om em ik weet niet wat aan te doen. En zal dus nooit met katten kunnen.

De blonde bouvier, die wij sinds 12 oktober 2004 hebben is beide. Hij is bang voor van alles en nog wat en hij is erg onderdanig. De buurvrouw kwam en die loopt met krukken. Hij wist niet waar hij naar toe moest gaan. Een jongen liep met een fietspomp en weer hetzelfde verhaal. De stofzuiger, de vloerwisser, noem maar op. En hij gaat direct voor elke hond op de rug liggen en geeft zich over.

Wij weten niks van zijn verleden, dus we kunnen niet zeggen, waar het aan ligt, maar het is heel zielig.

Groetjes Ina en een poot van Yassar en Bobby.

ons Kiya is vroeger ooik mishandeld geweest als pup.
Op 6 maanden is ze bij ons gekomen en wij hebben haar zo redelijk mogelijk goed opgevangen en je ziet er nu nog steeds sporen van
Maar of het bij elke hond wil zeggen of hij slaag heeft gehad denk ik niet.

inko2000 schreef:De blonde bouvier, die wij sinds 12 oktober 2004 hebben is beide. Hij is bang voor van alles en nog wat en hij is erg onderdanig. De buurvrouw kwam en die loopt met krukken. Hij wist niet waar hij naar toe moest gaan. Een jongen liep met een fietspomp en weer hetzelfde verhaal. De stofzuiger, de vloerwisser, noem maar op. En hij gaat direct voor elke hond op de rug liggen en geeft zich over.

Wij weten niks van zijn verleden, dus we kunnen niet zeggen, waar het aan ligt, maar het is heel zielig.

Groetjes Ina en een poot van Yassar en Bobby.

Wat een mooi onderschrift
Luka is ook bang van dingen die hij niet kent.
Toen mijn man vorig jaar hier op krukken liep bleef hij ver uit de buurt,
hij ging wel op onderzoek als ze niet bewogen maar owee als die per ongeluk een cm zouden bewegen