Het HondenForum

Is je stem belangrijk bij het aanleren van nieuwe dingen ?
Of is het je uitstraling ?

Ik zie mannen vaak bulderen tegen hun hond en vraag me dan af
wat verschil dat bij die hond zou uitmaken als je buldert of kordaat spreekt.

En gaat een hond eerder luisteren naar een bulderende stem of iemand die het met een zelfverzekerde uitstraling doet.

En hoe weet je hond of jij zelfverzekerd bent ?

Ik ga voor uitstraling.

sample schreef:Ik ga voor uitstraling.

kan je dat beschrijven, wat je onder uitstraling verstaat ?

Mama Sanneke schreef:

sample schreef:Ik ga voor uitstraling.

kan je dat beschrijven, wat je onder uitstraling verstaat ?

Moeilijk. Maar ik denk dat, als je niet zeker bent van jezelf, dat zal blijken uit je lichaamstaal...bij voorbeeld.

En je hond pikt dat soort nuances op. Als je heel druk bezig bent jezelf steeds te bewijzen en hoger te plaatsen dan je hond, komt dat dus niet vanuit je "hart". En ik denk dat je hond dat merkt.

Schreeuwen lijkt me totaal onnodig bij een hond. Die hond hoort je echt wel, die heeft veel betere oren dan wij. De kunst is om je hond te blijven boeien denk ik.

Consequentie is belangrijkste. (trouwens, ik ben een man) en stemverheffing is iets anders dan brullen volgens mij...
Intonatie is belangrijk maar niet al roepend en tierend.

Dus voor mij ook uitstraling: consequent, kordaat, nooit straffend maar wel belonend, standvastigheid en intonatie....

Ben van mening hoe meer je roept (roepen is uiting van onmacht/frustratie) hoe meer je gefrustreerd geraakt en ergerd aan dingen...

Mama Sanneke schreef:Ik zie mannen vaak bulderen tegen hun hond en vraag me dan af
wat verschil dat bij die hond zou uitmaken als je buldert of kordaat spreekt.

?

Ik bulder soms tegen Luna als ze b.v. aan het bekvechten is met een andere hond om even goed tot haar door te dringen. Maar dat weerhoudt er haar niet van om bij me te komen, want ik heb een gouden regel : bij de baas komen = altijd goed. En dat weet ze.

Ben van mening hoe meer je roept (roepen is uiting van onmacht/frustratie) hoe meer je gefrustreerd geraakt en ergerd aan dingen...

Dat wist ik niet.

Ik heb geleerd dat een hond na 1x (mits goed aangeleerd commando) gesnapt heeft wat je tegen hem zei. En elke keer als jij dat commando herhaalt, geef je daarmee de hond uitstel. Dat resulteert in een hond die pas na 6x roepen luistert, omdat hij dàn aan de intonatie van je stem gaat horen dat het genoeg is geweest.

En je leert daarmee dat je hond niet hóeft te luisteren de eerste 5x.

Ik moet zeggen, hoe meer ik links en rechts meekrijg over hondengedrag, hoe "logischer" het allemaal werkt. Er zit zo enorm veel van het gedrag van je hond in jezelf.

Consequentie is belangrijkste

En timing. Je timing met belonen kan een wereld van verschil maken. Ik ging met mijn vriendin mee naar puppencursus en kon daar van een afstandje prima observeren wat daar fout mee kon gaan.

Dan moesten cursisten het "zit" commando aanleren. En werd dat hondje beloond net als hij zijn kontje in enthousiasme na keurig te zijn gaan zitten, ietsje optilde. Dus beloning net te laat en wat leer je je hond daarmee? Dat "zit" betekent je kont ietsje van de grond. En dat heeft dan te maken met misschien 1 seconde tijdsverschil van belonen. Een seconde eerder en je had het goede gedrag beloond.

Mama Sanneke schreef:Is je stem belangrijk bij het aanleren van nieuwe dingen ?
?

Bij het aanleren is denk ik het belangrijkste dat je hond begrijpt wat je van hem verlangt, en dat je vervolgens het gewenste gedrag beloont, en niets afstraft.

Uitstraling is wel belangrijk maar stem ook met een vrolijke hoge stem worden de honden vrolijk en ben ik totaal niet intimiderend voor mijn honden.
Bij een correctie zet ik vaak een zware stem op en dan weten ze dat het menens is is,schreeuwen doe ik nooit tegen ze heeft toch geen enkel effect want Jan is redelijk doof en heeft daardoor een vrij harde stem ontwikkelt en daar zijn ze aan gewend en totaal niet van onder de indruk.
Persoonlijk doe ik vrij veel met mijn stem en gebaren naar mijn honden en dat werkt prima.

Ik denk een combinatie van beide...

Meestal heb ik bij Molli genoeg aan mij uitstraling/lichaamstaal. Als ik met haar communiceer dan is dat meestal met vrij weinig woorden. Meestal is een 'he' of 'uhuh' genoeg. Maar luistert ze niet dan wil mijn stem verheffen nog wel eens helpen, dat is voor Molli echt een teken dat het menens is! Maar dit geldt alleen maar voor als ze me begrijpt. Bij het aanleren van iets heb je gewoon enthousiasme, geduld en heel veel beloningen nodig.

Ik denk dat je zoiets niet los van elkaar kan zien en ook dat geen van beiden staat voor resultaat. Je kan wel een hele dominante uitstraling hebben, maar als je de ballen verstand hebt van hondengedrag en leerprocessen schiet het niet echt op.
Wat ikzelf erg belangrijk vind ik welk "belerend" contact dan ook is kalmte, rust en consequent zijn. Ik schreeuw eigenlijk nooit, behalve als ik schrik beoog. Anders praat ik en schamelijk genoeg vaak nog volzinnen ook waar mijn honden nog altijd prima naar hebben geluistert, tot ergernis van de mevrouwen en meneren van de hondenschool.
Wel gebruik ik altijd handgebaren, hoe subtiel dan ook.
In principe denk ik dat honden zelf zich meer richten op lichaamstaal, simpelweg omdat dat de manier is waarop honden communiceren. Honden praten onderling niet, maar lezen elkaar.

Bij mij is het duidelijk de lichaamstaal waar mijn hond op reageert, helaas soms, als ik niet lekker in mijn vel zit gaat hij klieren bv.. voel ik me stabiel dan is hij ook stabiel. (of ik ervaar het klieren minder als klieren...)..Toch werken truukjes ook wel tijdens mindere dagen, gewoon heel rechtop gaan staan, schouders naar achteren, jezelf groot maken.

Maar wat hier het beste werkt is belonen.. verder heb ik een supergevoelige hond dus straffen heeft hier geen enkele zin en hard schreeuwen al helemaal niet.

een hond reageerd in eerste instantie op lichaamstaal.
Wat je uitsraling ook is postief , negatief ,angstig ,volijk enz;;
je hond leest je uitstekend .
Mensen werken met woorden , en dikwijls menen we niet wat we zeggen,Wat we zeggen ,bedoelen en willen is bij velen niet hetzelfde.
Dus de hond moet leren ons te begrijpen op de stem
want dat is makkelijker voor ons, niet voor de hond.
Roepen enz doet je hond niet beter luisteren , ze zijn zeker niet doof,
maar aan je houding ,je reuk en andere veranderingen merkt de hond
wat je wil , denk zelf dat hij dan alleen maar komt om te zien wat er scheelt en niet omdat hij je bevel begrijpt.
Martine

Eline* schreef: Anders praat ik en schamelijk genoeg vaak nog volzinnen ook waar mijn honden nog altijd prima naar hebben geluistert, tot ergernis van de mevrouwen en meneren van de hondenschool.

Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik hele ouwehoerverhalen tegen de honden ophang. Toch lijken ze hier vaak, tot mijn verbazing, de bedoeling uit op te pikken. Ook zijn mijn commando's helemaal niet altijd even consequent: Belle, naast; Belle, kom maar even naast me lopen; Belle, kom maar even hier lopen enz. Toch luistert ze naar al die zinnen. Waarschijnlijk is mijn lichaamstaal onbewust dan toch steeds hetzelfde.

Schreeuwen en bulderen die ik trouwens ook nooit, ik kan het niet eens, al zou ik willen, ik heb een veel te zachte stem.