Lieve Ozzy
Geplaatst: 21 dec 2004 00:19
Zowel in het asiel van Brugge, als dat van Oostende ben ik vaak terug te vinden.
Mijn hart bloedt telkenmale ik daar kom, zeker als je te horen krijgt waarom de meeste daar zitten.
In de periode april – mei ging ik dagelijks wandelen met een hond in het asiel Blauw Kruis Brugge. Ik had me voorgenomen het constant bij dezelfde hond te houden. Ik liep alle hokken af. Jankende, blaffende honden sprongen op en neer, snuffelend aan mijn hand die ik uitstak, me uitnodigend hen te nemen om mee te gaan wandelen. Ik kan je verzekeren dat het pijn doet als je ze niet allemaal even kan laten genieten van de vrije buitenlucht.
Er was echter één hond die niet jankte, niet blafte, niet snuffelde… Een hond die net daarom niet zo snel werd bekeken door de bezoekers van het asiel. Maar Tim zou Tim niet zijn als hij aan die hond zou voorbijgaan.
Ik vroeg aan de oppasser of ik met deze hond mocht wandelen. Dat mocht… even om een leiband en dan naar de kennel via de binnenkant, want daar lag hij. En hij leek geen zin te hebben dichterbij te komen. Ik had meteen de angst opgemerkt… de blik alleen al en daarbovenop lagen zijn oren in z’n nek.
Helaas, ik alleen kreeg hem er niet uit. Een oppaster moest komen helpen.
“Niet mishandeldâ€
Mijn hart bloedt telkenmale ik daar kom, zeker als je te horen krijgt waarom de meeste daar zitten.
In de periode april – mei ging ik dagelijks wandelen met een hond in het asiel Blauw Kruis Brugge. Ik had me voorgenomen het constant bij dezelfde hond te houden. Ik liep alle hokken af. Jankende, blaffende honden sprongen op en neer, snuffelend aan mijn hand die ik uitstak, me uitnodigend hen te nemen om mee te gaan wandelen. Ik kan je verzekeren dat het pijn doet als je ze niet allemaal even kan laten genieten van de vrije buitenlucht.
Er was echter één hond die niet jankte, niet blafte, niet snuffelde… Een hond die net daarom niet zo snel werd bekeken door de bezoekers van het asiel. Maar Tim zou Tim niet zijn als hij aan die hond zou voorbijgaan.
Ik vroeg aan de oppasser of ik met deze hond mocht wandelen. Dat mocht… even om een leiband en dan naar de kennel via de binnenkant, want daar lag hij. En hij leek geen zin te hebben dichterbij te komen. Ik had meteen de angst opgemerkt… de blik alleen al en daarbovenop lagen zijn oren in z’n nek.
Helaas, ik alleen kreeg hem er niet uit. Een oppaster moest komen helpen.
“Niet mishandeldâ€