Het HondenForum

En het doet zoveel pijn. Mijn trouwe hondenvriend, de hond die al meer dan 12 jaar bij me is, de geboorte van mijn kinderen heeft meegemaakt, mijn huwelijk, mijn scheiding. De verhuizing naar een boerderij, de verhuizing van de boerderij naar een gewoon huis. De hond die er altijd was, altijd lief was. Hij hielp angstige vriendjes van de kinderen van hun hondenangst af ondanks zijn grote formaat.
Soms vonden mensen hem eng, een grote zwarte herder (Groenendaeler) maar het enige wat hij altijd wilde was geaaid worden.

Vanmorgen zakte hij door zijn achterhand, hij is verlamd aan het raken. Ik heb hem naar binnengedragen en de dierenartspraktijk gebeld. Ze komen aan het eind van de middag bij mij thuis. Ik wil dat hij in zijn eigen omgeving kan sterven, samen met de kinderen en mij. Ik wil hem niet kwijt. Het liefst zou ik hem nog veel langer bij me houden maar dat kan niet. Dat zou egoïstisch zijn en dat heeft hij niet verdiend. Al die jaren was hij er voor mij, nu moet ik er voor hem zijn maar ik weet me geen raad van verdriet. Ik ben zo bang dat ik het straks niet aankan.

Ik wist al een tijdje dat dit moment zou komen, ben me al aan het oriënteren op een hond omdat ik toch weer een grote hond wil. Nu het echt zover is komt het toch onverwacht, te vroeg, te snel.

Veel sterkte; ik ken je niet maar als ik lees hoe je over hem schrijft en hoe je nu een verstandig besluit neemt denk ik dat je het wel kunt, je zult wel moeten een vriend sta je bij tot het einde....

Ik wens je veel sterkte en alle kracht toe....

Heel veel sterkte...

Heel veel sterkte met dit moeilijke besluit. Ik denk dat je het wel kan, vooral als ik zo lees wat en hoe je over hem schrijft. Het zal een hoop verdriet geven maar je weet dat je deze beslissing voor hem maakt en dat dit de meest humane is.

Heel veel sterkte, je neemt de juiste beslissing.

Sterkte!

Heel veel sterkte toegewenst! Het is altijd moeilijk om iemand los te laten die zoveel voor je betekent, maar uiteindelijk moet je eerlijk blijven tegen je hond en jij doet dat, maar daar zul je nu niet zoveel aan hebben....

Sterkte......

Ik zit hier met de tranen in mijn ogen, bij het lezen van je aangrijpende stukje. Uit alles blijkt de liefde voor je hond, ook door je beslissing, hoe moeilijk die ook is.
Ik weet het maar al te goed, eind augustus is mijn eigen Belg (Mechelaar) Rex ingeslapen, op de leeftijd van 14 jaar en 4 maanden. Ook wij moesten de beslissing nemen voor de hond, omdat ze niet langer verder kon (en wilde).
Voor jou is het extra moeilijk, omdat er ook kinderen bij zijn. In gedachten ben ik bij jullie vanmiddag, je gaat het redden al zal het na vanmiddag lang heel stil zijn in huis.

Heel veel sterkte, je doet het enige juiste.

chaos schreef:Veel sterkte; ik ken je niet maar als ik lees hoe je over hem schrijft en hoe je nu een verstandig besluit neemt denk ik dat je het wel kunt, je zult wel moeten een vriend sta je bij tot het einde....

Ik wens je veel sterkte en alle kracht toe....

Dat je me niet kent is niet zo verwonderlijk, ik kom hier nog maar een weekje. Bedankt voor jullie steun.

Deze foto heb ik net van hem gemaakt, hij ging net weer ergens anders liggen en zijn achterhand werkt totaal niet meer mee.
Als ik naar zijn ogen kijk en naar zijn houding denk ik dat hij het zelf ook genoeg geweest vind zo. Zelfs mijn hondenhatende kat kwam net even aan hem snuffelen. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Gyzmo gromde naar de kat, dat heeft hij ook nog nooit gedaan en kat liep alleen maar weg, haalde niet eens uit wat zeer ongewoon is voor hem. Het is net of ze het weten, voelen.

Jeetje Alexandra, ik ken jouw hondje natuurlijk niet, maar ik schrok wel een beetje van je foto....

Wat een doffe blik en die vacht die helemaal uit elkaar staat.... geen happy hond.

Het is natuurlijk maar een moment opnamen, maar hij ziet er wel erg "op" uit.

Ik wens je heel veel liefde, licht en kracht de komende tijd.

wat erg zeg heel veel sterkte en kracht

Hij is ook op, hij is al heel lang op maar hij genoot nog zo van het leven, had nog zoveel plezier. Afgelopen zomer heb ik hem laten scheren omdat zijn vacht een ramp was en hij vond het heerlijk. Het had eigenlijk in november weer gemoeten maar ik durfde het niet meer, bang dat hij de kou niet aan zou kunnen.
Deze zomer was hij helemaal opgeleefd maar nu is hij in zeer korte tijd achteruit gehold. Vorige week raakte zijn staart verlamd, nu willen zijn achterpoten niet meer.

Ik zie zelf de foto hier helemaal niet?

Heel veel sterkte bij het afscheid nemen van je kameraad. En wees niet bang, je zal het aankunnen, voor hém, omdat je weet dat hij je nodig heeft.

Heel veel sterkte gewenst, nu je straks je trouwe vriend moet loslaten

ik zie ook geen foto.

Sterkte..

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

Heel veel sterkte.

sterkte

Dank jullie wel voor de steun. Weet iemand waarom die foto niet wil werken?

Het is inmiddels gebeurd. De dierenarts heeft hem hier thuis in laten slapen terwijl mijn oudste dochter en ik hem aaiden. De jongste had het opeens heel druk met haar speelgoed maar zij is ook nog maar 7 en kon er niet zo goed tegen.

Het is goed gegaan. Hij kreeg alleen een epilepsie-aanval na de eerste spuit. Dat was even schrikken maar maakte ook duidelijk dat hij gewoon totaal op was.
Op de tweede spuit reageerde hij al niet meer, zijn hart bleef nog een tijd doorgaan maar verder was hij al helemaal weg. Zijn hart was sterk, de rest kon niet meer.

De beslissing voelt goed maar het gemis helemaal niet.

Dag lieve vriend, we zullen je vreselijk missen.

Jeetje Alexandra, dat is dan ineens toch nog hard gegaan he?

Knap dat je oudste dochter er wel bij wilde zijn trouwens, het is voor kinderen ook niet makkelijk.

Ik wens jullie heel veel liefde, licht en kracht de komende tijd.

veel sterkte gewenst

Veel sterkte

Denk dat je als hond niet "mooier" kunt sterven dan thuis in de armen van degenen waarvan je hield.....
Voor de komende tijd veel sterkte!

Het is heel hard gegaan. Vorige week donderdag had de dierenarts het er nog over dat het een paar weken kon duren maar ook nog drie maanden. Helaas mocht dat niet zo zijn.

Ik denk dat hij het zelf ook opgaf, ik heb zo sterk het gevoel dat hij niet meer wilde. Toen mijn oudste dochter thuiskwam en huilend bij hem ging zitten bleef hij haar maar poten geven terwijl hij lag. Het was net of hij zelf ook afscheid aan het nemen was.

heel veel sterkte met het verlies van jullie kameraadje....en mooier kan het niet dan bij zijn roedeltje

Veel sterkte....

Ik wens je heel veel sterkte toe.
Het is moeilijk om je kameraad te laten gaan. Ik denk dat de meeste lezezers hier wel zo'n ervaring hebben.
Ook al weet je dat het het beste is wat je kunt doen voor hem, het blijft moeilijk.

Nogmaals veel sterkte.

Heel veel sterkte