Het HondenForum

...is rasgebonden of niet?

ik vind van niet. ligt aan de karakter van de hond en de opvoeding.

wat vinden jullie?

Helemaal mee eens en ik denk dat de voornaamste faktor opvoeding is.

Karakter is toch ook deels rasgebonden?

Rossi schreef:Karakter is toch ook deels rasgebonden?

Is ook, maar ik weet zeker dat er over deze aardbol van ieder ras echt wel 'n hond is die alleen thuis gelaten kan worden.

Ik denk dat de faktor ras wel van invloed is, maar niet van doorslaggevend belang. Ik denk dat er wel rassen zijn die in het algemeen gemakkelijker kunnen leren om alleen te zijn dan sommige andere rassen.

Volgens mij is het wel redelijk rasgebonden. Hoe primitiever het ras, hoe moeilijker het meestal alleen kan blijven. Dan is het roedelinstinkt het sterkst.

Ze kunnen ook een taak hebben gehad die vraagt dat ze goed alleen kunnen zijn, bv sommige waakhondrassen.

Saarloos wolfhonden, huskies, malamutes etc zijn bv vrij moeilijk.

MARC_S schreef:Volgens mij is het wel redelijk rasgebonden. Hoe primitiever het ras, hoe moeilijker het meestal alleen kan blijven. Dan is het roedelinstinkt het sterkst.

Ze kunnen ook een taak hebben gehad die vraagt dat ze goed alleen kunnen zijn, bv sommige waakhondrassen.

Saarloos wolfhonden, huskies, malamutes etc zijn bv vrij moeilijk.

ok.
als je een ras heb die wel alleen zou kunnen zijn, neem aan dat je dat wel van pup af aan moet leren en niet het 1e jaar niet alleen laten en dan vervolgens wel.
of zit er dan nog verschil in per ras?

Dat is nu eigenlijk wel raar, want daar heeft Luka nooit een probleem mee gehad
Altijd héél wijs als ie alleen blijft.

Ik ben het met Marc eens, dat het alleen kunnen blijven wel rasgebonden is. Zoals Marc ook al zegt hebben de meeste husky's en malamutes er erge problemen mee, zet je ze in een roedeltje dan is het goed te doen...dat zelfde heb je ook met bepaalde jachthonden zoals bijvoorbeeld de beagle. Maar uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd!

Daarnaast denk ik dat je het van pups af aan moet aanleren. Een hond die een jaar of 2 jaar lang gewend is om altijd mee te gaan en nooit eens alleen thuis hoefde te blijven, zal volgens mij gaan protesteren als je em in eens een tijdje alleen thuis laat. En daarnaast denk ik ook dat het per hond verschilt hoe hij/zij reageert op het alleen zijn. De ene hond heeft veel meer de neiging om op dingen te gaan kauwen, een andere zal eerder piepen of blaffen en weer een ander zal misschien de situatie makkelijk accepteren en gewoon gaan slapen.

Rasgebonden, gebonden aan socialisatie en gebonden aan de training van het alleen zijn. Ook gebonden aan bv de leeftijd waarop de pup het nest verlaat en aan eventueel opgedane trauma's en bovenal gebonden aan het karakter van de hond.
Kortom, duizend en eén reden waarom honden wel of niet alleen kunnen zijn.

Eline* schreef:Rasgebonden, gebonden aan socialisatie en gebonden aan de training van het alleen zijn. Ook gebonden aan bv de leeftijd waarop de pup het nest verlaat en aan eventueel opgedane trauma's en bovenal gebonden aan het karakter van de hond.
Kortom, duizend en eén reden waarom honden wel of niet alleen kunnen zijn.

dat vond ik dus ook!

Ben het met Eline eens, maar sommige rassen kunnen nou eenmaal erg slecht tegen alleen zijn, denk aan meutehonden. Dat is wel rasgebonden. Er zullen heus wel een paar van dit soort honden goed alleen kunnen blijven, maar het gros niet.

Boxers staan niet zo dicht bij de natuur of meute honden. Toch staan ze er om bekend om slecht alleen te kunnen zijn. De 2 die ik heb kunnen het wel maar dat heb ik ze met beleid geleerd zeg maar maar ik heb tussen verschillende rassen wel gemerkt sommige rassen zelfstandiger zijn dan de ander. In de ene moet je meer tijd steken om het hem aan te leren. dus ik denk dat het antwoord op de vraag beiden is

majelle

Ik denk wel dat het ene ras er misschien meer moeite mee heeft dan het andere. Vaak hoor ik het ook over herders, dat die slecht alleen kunnen zijn.
Maar dat wil niet zeggen dan alle herders bv niet alleen thuis kunnen blijven. Het heeft ook ontzettend te maken met de opvoeding!

Heeft er iemand een malamut of husky ofzo die wel alleen kan zijn?? Dan is het tegendeel ook een beetje bewezen toch??
Een paar huizen verder woont een malamut die kan het dus niet, wie biedt?

blinky schreef:Heeft er iemand een malamut of husky ofzo die wel alleen kan zijn?? Dan is het tegendeel ook een beetje bewezen toch??
Een paar huizen verder woont een malamut die kan het dus niet, wie biedt?

Wat is dit voor onzin? Er zijn gewoon rassen die moeilijker alleen kunnen zijn dan andere rassen en dat is iets om rekening mee te houden en niet iets om te bagateliseren. Dat voorkomt een hoop asielhonden.

Er zijn gewoon rassen die moeilijker alleen kunnen zijn dan andere rassen en dat is iets om rekening mee te houden en niet iets om te bagateliseren. D



Heb je gelijk in ik persoonlijk kies dan voor een wat meegaander makkelijker ras

zou het ook voor 2 honden minder erg zijn om (zonder baas) alleen thuis te zijn?

Snorko schreef:zou het ook voor 2 honden minder erg zijn om (zonder baas) alleen thuis te zijn?

Bij een aantal van mijn honden maakt dat wel verschil. Als ze helemaal alleen zijn gaat het niet goed, maar met meerdere wel.

Voor 1 van mijn honden maakt ook trouwens zelfs dat niet uit, die kan helemaal niet alleen zijn.

Dus dat verschilt ook per hond. Voor de ene hond zal een andere erbij een oplossing zijn, maar soms maakt het niks uit.

Hier wil ik graag even op reageren.
Ik heb dus 2 husky's en een kruising malamute/wolf,ze zijn altijd met z'n drieen maar zodra ik de deur uitloop begint het koor een liedje te zingen.Als ze uitgezongen zijn gaan ze op slooptocht.Ik ben echt elke dag thuis en ze krijgen alles wat een hond zich maar kan wensen maar dit zit dus echt in het ras.De ouwe hond sloopt niet maar kan wel heel mooi zingen(huilen).Dit alleen als er niemand thuis is.Gelukkig heb ik hele fijne buren,die er geen last van hebben.en dat scheelt.

Een klein deel van de opvoeding als ik even in mijn geval eerlijk mag zijn.Mijn honden hebben echt opvoeding gehad,22 uur per dag zou je haast zeggen,maar kunnen echt niet alleen zijn.althans 88 van de 100x niet

Mijn malamute kan perfect alleen zijn, het is in mijn ogen een kwestie van opvoeding - bij het ene ras is het gewoon wat moeilijker dan bij het andere.

Joni

Trippell schreef:Mijn malamute kan perfect alleen zijn, het is in mijn ogen een kwestie van opvoeding - bij het ene ras is het gewoon wat moeilijker dan bij het andere.

Joni

Hier ben ik het niet mee eens.
Er kan ook iets gebeuren tijdens het alleen zijn dat de hond als traumatisch ervaart.

Volgens mij ligt het aan het ras en het karakter van de hond. Het ene ras heeft er meer aanleg voor dan het andere. Chikara kan heel goed alleen zijn, maar ik ben er wel mee begonnen dat ze net 8 weken oud was. Chikara is ook een hele makkelijke hond, ze is vrij op zichzelf, en neemt alles hoe het komt.
Maar ik kan me absoluut indenken dat een Malamute met een ander karakter moeilijk/niet alleen kan zijn, ook al is er vroeg begonnen met alleen leren zijn.

Rossi schreef:

Trippell schreef:Mijn malamute kan perfect alleen zijn, het is in mijn ogen een kwestie van opvoeding - bij het ene ras is het gewoon wat moeilijker dan bij het andere.

Joni

Hier ben ik het niet mee eens.
Er kan ook iets gebeuren tijdens het alleen zijn dat de hond als traumatisch ervaart.

Dat is waar, maar dat kan bij elk ras voorkomen, en een trauma is toch niet rasspecifiek...?

Joni

Ik vind het een moeilijke en gevaarlijke discussie, net zoals socialisatie.

Cf mijn hond. In de 'gebruiksaanwijzing' staat 'kan niet alleen zijn' en 'argwanend tov vreemden'. Op hondenschool ed leer je dan: dat alleen zijn daar moet je op trainen, en als je ze goed socialiseert komt het allemaal wel goed en vindt ze later iedereen leuk.

Wij dus trainen op alleen zijn en socialiseren dat het de pan uit swingt gedurende het eerste jaar.

Nu kan ze wel wat alleen zijn maar geen ganse dag. Bovendien weigert ze te eten als we er niet zijn.
Vroeger zat ze voor het raam te kijken nu slaapt ze wel meestal. Zonder haar op reis gaan zouden we echter niet doen. Ze kan ook wel eens een paar uurtjes bij een bevriende hond 'gaan spelen' maar dan staat ze op een gegeven moment wel naar de deur te staren 'wanneer komen ze nou'. Dan is de reactie 'had je ze maar niet zo moeten verwennen'. Of: Je had dat moeten trainen.

Zelfde met het socialiseren: als pup hebben we dus overal mee naartoe genomen, veel mensen laten zien etc. Nu als volwassen hond gaat het met die bekende mensen (en het zijn er gelukkig veel, wat een geheugen heeft dat beest!) goed maar met vreemden niet. Kom je dan mensen tegen die vragen of ze uit het asiel komt of mishandeld is omdat ze niet geaaid wil worden door hen. Of als ze wat meer van honden af weten: '.is ze niet goed gesocialiseerd?'. En dan sta je daar een hele geschiedenis en beschrijving van het ras te geven terwijl ze je toch nog met een scheef oog bekijken.

Conclusie: veel is inderdaad opvoeding maar zeker niet alles en rasgebonden kwaliteiten mag je zeker niet negeren. Gelukkig maar anders hadden we allemaal dezelfde hond.

Hoe komt het soms dat een hond waar perfect (t'is te zegge hé)
alles goed loopt, hij ouder word en veranderd in een moeilijke hond.
Terwijl de opvoeding hetzelfde is gebleven.

Mama Sanneke schreef:Hoe komt het soms dat een hond waar perfect (t'is te zegge hé)
alles goed loopt, hij ouder word en veranderd in een moeilijke hond.
Terwijl de opvoeding hetzelfde is gebleven.

door het hormoonhuishouden/pubertijd. negatieve ervaringen die soms niet voorkomen kunnen worden.
er zullen er ongetwijfeld wel meer zijn.

Volgens de 'boekjes' heb ik een niet al te gemakkelijk ras in huis. (Yorkshire Terriër) Meestal zijn dat nogal felle hondjes.
Mijn hond kan heel goed alleen zijn, hij maakt geen lawaai, bijt niets stuk en eet normaal.
Ik denk dat veel afhangt van het karakter en van de manier waarop het 'baasje' omgaat met het alleen zijn. Wanneer ik van huis ga, volg ik een vast ritueel. Zelfde handtas meenemen, zeggen dat ik weg ga en dat hij braaf moet zijn, dat ik vlug terug kom, enz.
Bij het thuiskomen begroet ik hem zeer uitbundig en maak er even tijd voor.
Het enige wat hij soms uitspookt is, in de zetel gaan slapen waarin hij normaal niet mag.
'T ja, ik heb een modelhondje

Mijn honden kunnen ook niet alleen thuis blijven, tenminste de terriers niet.
Als ze samen of met zijn drieen zijn gaat het goed maar als ze alleen zijn gaan ze janken en worden ze onzindelijk.
humming mijn Golden retriever in tegendeel heeft er geen enkel probleem mee
Ik denk dat het opvoeding is maar ook de eaard van het beestje..