Het HondenForum

Wat mij vaak opvalt, is als mensen een hond uit het asiel nemen, meteen doen of ze God zijn. Dit omdat het ow zo zielig is, een hond in het asiel.

Moet een hond uit een asiel de nieuwe eigenaar dus eeuwig dankbaar zijn?? Of hoeven ze dat niet?


Ik vraag dit naar aanleiding van een voorbeeld. Een kennis van mij heeft een hondje uit het asiel. ze doet alsof hij ontzettend zielig was, want hij kwam uit het asiel...

Ik heb het idee dat sommige alleen een asieldier nemen omdat ze dan een "goed mens" lijken te zijn. Een echte hondenliefhebber neemt een hond uit het asiel omdat hij een leuke hond wil, niet om een asielhond "te redden"

Ik heb 2 asielhonden en ik denk dat ik altijd wel voor honden zal kiezen die herplaatst moeten worden om wat voor reden dan ook.Waarom ik dat wil is omdat ik die dieren een goed tehuis gun.Maar niet om met de eer te gaan strijken van ik heb een hond "gered".Nee ik wil ze helpen en een kans geven maar zal niet de held uit gaan hangen.Ik ben trots op m'n beessies en houd heel van ze maar dat doet iedere liefhebbende baas.

Wij hebben 4 (buitenlandse) asielhonden gewoon omdat we gek op honden zijn en deze honden ons aanspraken. Niet omdat ze zielig waren maar gewoon om henzelf.
Als je eens wist hoe vaak ik hoor, dat zijn dankbare honden, dan denk ik, dat zijn alle honden toch??

Volgens mij kan het nooit goed gaan als je een hond alleen neemt omdat ie zielig is. Je moet er helemaal achter staan en er voor gaan.

Een hond in het asiel heeft het niet fijn. Maar dat moet niet de reden zijn om zo'n hond te nemen. Het is geweldig om zo'n hond op te zien vrolijken, maar dat kan hij alleen zelf doen en jij kunt hem daarbij helpen. Maar ik vind niet dat je een geweldig mens bent omdat je een hond uit het asiel neemt. Je moet een hond nemen die bij je past, waar je nog jaren mee verder wilt. Als dat een asielhond is is dat een asielhond, als dat een pup is is dat een pup.

Even je laatste zin quoten ''Een echte hondenliefhebber neemt een hond uit het asiel omdat hij een leuke hond wil, niet om een asielhond "te redden""

Tja, hier ben ik het niet helemaal mee eens..... wel gedeeltelijk uiteraard. Toen wij voor Moritz kozen, wisten we dat we geen ''leuke'' hond zouden krijgen, we wisten dat hij bangig was enzo. Hoe erg, dat bleek pas achteraf.
Ik had dus wel degelijk ook het idee in mijn hoofd of een ''zielige'' (brrr, dat klinkt zo naar) hond een kans te geven op een fijn thuis.
De leuke, vrolijke en vrije honden krijgen vaak meer kansen dan de moeilijkere.

Dus bij mij speelde dat wel mee. Niet om mezelf op de borst te kloppen uiteraard, maar wel om een wat kansarmere hond een fijn leven te geven en uiteindelijk krijg je natuurlijk zelf enorm veel liefde en warmte van de hond terug!

Dankbaarheid? Op zich geloof ik niet dat honden dankbaarheid voelen. Wel merk ik het verschil tussen Kaya, die altijd warm en veilig heeft gezeten, en Moritz: het lijkt toch net of Moritz het een tikje meer waardeert..... niet geheel vanzelfsprekend vindt allemaal.
Maar dat kan ook in mijn hoofd zitten hoor

Wat je zegt, merk ik ook wel hoor Caroline. Als ik bv naar Nanni kijk, die is ook gewoon "anders" dan de gemiddelde huishond. Ik denk ook dankbaarder om het zo maar is te zeggen.

Ik wilde graag een hond, maar ik mocht geen pup. Ik heb toen ook een herplaatser genomen. En nee, ik heb dat niet gedaan om die hond een kans te geven, nee meer omdat ikzelf een hond wilde.
Al was het er eentje uit het asiel, als was het een pup. Ik wilde een hond, maakte niet uit welke (lekker ego klinkt dat )

ik heb een herplaatsingshond genomen omdat ik geen pup wilde (geen zinndelijkheidstraining en weten wat voor karakter de hond heeft; daar heb ik me dus in vergist!) maar meer nog omdat mijn man geen pup wilde. Pas daarna, dus nadat we dat besloten hadden, bedachten we dat het ook wel 'goed werk' van ons was om een volwassen hond te nemen. Ik dacht toen nog dat veeeeeel meer mensen een pup willen en herplaatsers dus zielig zaten te wachten, maar volgens mij valt dat enorm mee. Als ik hier al lees hoeveel mensen een herplaatser hebben...

jidde schreef:Wat mij vaak opvalt, is als mensen een hond uit het asiel nemen, meteen doen of ze God zijn. Dit omdat het ow zo zielig is, een hond in het asiel.

Moet een hond uit een asiel de nieuwe eigenaar dus eeuwig dankbaar zijn?? Of hoeven ze dat niet?


Ik vraag dit naar aanleiding van een voorbeeld. Een kennis van mij heeft een hondje uit het asiel. ze doet alsof hij ontzettend zielig was, want hij kwam uit het asiel...

Ik heb het idee dat sommige alleen een asieldier nemen omdat ze dan een "goed mens" lijken te zijn. Een echte hondenliefhebber neemt een hond uit het asiel omdat hij een leuke hond wil, niet om een asielhond "te redden"

Jezus wat generaliserend. Maar goed. Euhm nee ik heb dat idee dus absoluut niet bij mensen, maar ik heb er wel respect voor dat iemand een hond een tweede kans gunt en ervoor kiest niet voor een pup te gaan. Ikzelf ben dus eerder geneigd naar een pup van een particulier, maar ooit zou ik wel een hond uit het asiel willen halen.
Ik zou dan wel het gevoel hebben dat ik een goede daad heb gedaan, terwijl ik me bij het kopen van een pup een beetje schuldig voel. Dat heeft niets te maken met jezelf God vinden, maar dat je de kans hebt laten schieten een goede daad te kunnen doen.
En nee, een hond hoeft een mens nooit dankbaar te zijn. Een hond heeft geen moraal maar een instinct en zal alleen datgene doen waar hij zelf beter van wordt.

Ik heb net even een heel goed gesprek met Beertje gehad en hem duidelijk gemaakt dat ik niet echt het gevoel heb dat hij de afgelopen 12 jaar ook maar enig duidelijk signaal heeft afgegeven van grote
dankbaarheid omdat ik hem uit het asiel gehaald heb.
Antwoord van Beer: laat me toch slapen, muts, maak me maar wakker als je iets goeds in de aanbieding hebt: koekies ofzo. 8O

elke hond mag dankbaar zijn als hij of zij bij verantwoorde eigenaars terecht is gekomen, herkomst van de hond maakt niet uit. Ik geloof trouwens niet dat een hond echt zijn dankbaarheid kan uiten,( daarom schreef ik ook "mag dankbaar zijn") ik denk dat hij het uit door gelukkig te zijn en dat kan je wel zien aan een hond, maar bedanken niet op die manier dat wij mensen elkaar dankbaar kunnen zijn.

Nee.
Ik heb Izzy echt niet gekozen omdat ze zo'n zielig buitenlands hondje was.
En zelf heeft ze dat idee ook absoluut niet, geloof ik.
Moet Izzy dankbaar zijn dat ik haar graag wilde hebben?
Nee hoor. Ze mag fijn hond zijn.
Wel vond ik het fijn om een herplaatser een warm nest te kunnen bieden i.p.v. weer een (Golden)pup te kopen.
Maar niet uit zieligheid.
Juda is niks minder dankbaar dan Izzy.
Integendeel, ze kunnen beide ook stik ondankbaar zijn.
En mopperen.
Ik ook
Op die allochtoon net zo hard als die autochtoon.

Mijn redenen om een hond ( laat ik zeggen 2 honden ) uit het asiel te nemen zijn de volgende:
* je krijgt een "opgevoede" hond, geen tijd om een pup op te voeden.
* de wil om een hond een 2de, 3de of weet ik de hoeveelste kans te geven.
Reden voor een pup die ik ooit wil:
* Weinig kans zo'n ras in het asiel te vinden.
* En het lijkt mij beter zo'n hond zelf op te voeden.

Dus het goed doen speelt wel degelijk mee.
Of Tosca en Laika daar dankbaar voor zijn?
Nee.
Of daar iemand dankbaar voor moet zijn?
Nee alleen wij zelf. Dat we ze mogen hebben.
Wat een andere er van vind zal mij een rotzorg zijn.

jidde schreef: Een echte hondenliefhebber neemt een hond uit het asiel omdat hij een leuke hond wil, niet om een asielhond "te redden"

wat versta jij dan onder 'een echte hondenliefhebber'?

jidde schreef:Ik heb het idee dat sommige alleen een asieldier nemen omdat ze dan een "goed mens" lijken te zijn. Een echte hondenliefhebber neemt een hond uit het asiel omdat hij een leuke hond wil, niet om een asielhond "te redden"

Een echte hondenliefhebber kiest niet voor een puppy, maar biedt dakloze honden een huis. Zullen we hem zo eens doen?
Ik schaar mezelf onder een echte hondenliefhebber en ik heb inderdaad bewust niet gekozen voor een pup. Er worden verschrikkelijk veel nesten op de wereld gezet die geen hol toevoegen behalve extra honden.
Diezelfde honden bevolken een jaar later de asiels. Ik werk daar niet aan mee.

in feite wordt hier gezegt dat de zgn "echte"hondenleifhebber, de problemen op moet lossen van de onverantwoordelijke mensen die een hond hebben genomen en hem vervolgens hebben gedumpt???die problemen los je niet op door allemaal een opvanghond te nemen. mensen moeten beter voorgelciht worden. en gelukig zijn er ook nog de verantwoorde fokkers die niet alleen streng selecteren op hun fokdieren teneinde gezonde en hele fijne en rastypische honden te fokken maar die ook streng selecteren op toekomstige baasjes en de pups verkopen met contract op een goedr behandeling en waarin de fokker de verantwoording neemt de hon terug te nemen als de kopers er op de een of andere manier niet meer voor kunnen zorgen.Als elke fokkernou eens zo te werk zou gaan zou er een hoop honden een hoop ellende bespaart worden.

En inderdaad, iemand die zijn eigen voorkeuren en wensen gedeeltelijk opzij zet om een asieldier te nemen in plaats van een speciaal gefokt pupje is een grotere dierenvriend.
Lang of kort lullen..zo is het gewoon.

wat een gelul zeg.....

Ik denk dat voor zowel de keuze voor een "asielhond" als voor de keuze van een pup wat te zeggen is.

De opvoeding van een pup heb je voor het grootste deel zelf in de hand en dan kun je "voorkomen" dat het een asielhond wordt.

Met de keuze van een asielhond, moet je maar zien in hoeverre de hond bij je past en of de hond verknipt is of niet.

In beide gevallen zijn er risico's.

Een "echte hondenliefhebber" kan dus in beide categoriën voorkomen.

PS: heb zelf 3 "tweedehands" honden en heb daar bewust voor gekozen, omdat een pup opvoeden te veel tijd zou vergen.

yamie schreef:

En inderdaad, iemand die zijn eigen voorkeuren en wensen gedeeltelijk opzij zet om een asieldier te nemen in plaats van een speciaal gefokt pupje is een grotere dierenvriend.
Lang of kort lullen..zo is het gewoon.

wat een gelul zeg.....

nee hoor. in ieder geval een dierenvriend die verder kijkt dan zijn neus lang is.

Martijn schreef:

yamie schreef:

En inderdaad, iemand die zijn eigen voorkeuren en wensen gedeeltelijk opzij zet om een asieldier te nemen in plaats van een speciaal gefokt pupje is een grotere dierenvriend.
Lang of kort lullen..zo is het gewoon.

wat een gelul zeg.....

Hahahaha...wat ben je toch een wonder van intelligentie.

doe eens normaal zeg....ik vind dat zinnetje van jou dus gewoon gelul....zo kun je dingen niet afmeten...ken ook genoeg mensen die voor de lol en voor de heb een hond uit het asiel trekken, maar of ze er nou goed voor zijn? de definitie van een dierenvriend is hoe (goed) ga je met je dier om, ongeacht het feit of het een asiel dier is of een pup van een fokker of wat dan ook

yamie schreef:

Martijn schreef:

yamie schreef:

En inderdaad, iemand die zijn eigen voorkeuren en wensen gedeeltelijk opzij zet om een asieldier te nemen in plaats van een speciaal gefokt pupje is een grotere dierenvriend.
Lang of kort lullen..zo is het gewoon.

wat een gelul zeg.....

Hahahaha...wat ben je toch een wonder van intelligentie.

doe eens normaal zeg....

Lees eens vanaf wanneer er niet normaal wordt gedaan....

MARC_S schreef:

yamie schreef:

Martijn schreef:

yamie schreef: wat een gelul zeg.....

Hahahaha...wat ben je toch een wonder van intelligentie.

doe eens normaal zeg....

Lees eens vanaf wanneer er niet normaal wordt gedaan....

ging mij om het zinnetje "Hahahaha...wat ben je toch een wonder van intelligentie", maar dat snapte jij ook wel....

yamie schreef:[ken ook genoeg mensen die voor de lol en voor de heb een hond uit het asiel trekken, maar of ze er nou goed voor zijn? de definitie van een dierenvriend is hoe (goed) ga je met je dier om, ongeacht het feit of het een asiel dier is of een pup van een fokker of wat dan ook

Hier kan ik me wel in vinden. Ook ik vind dat je niet direct een dierenvriend bent door een hond uit het asiel te halen. Je moet die titel dan eerst nog maar eens zien te verdienen door te laten zien dat je dit beestje echt een goede toekomst kan bieden.

miekmiek schreef:

yamie schreef:[ken ook genoeg mensen die voor de lol en voor de heb een hond uit het asiel trekken, maar of ze er nou goed voor zijn? de definitie van een dierenvriend is hoe (goed) ga je met je dier om, ongeacht het feit of het een asiel dier is of een pup van een fokker of wat dan ook

Hier kan ik me wel in vinden. Ook ik vind dat je niet direct een dierenvriend bent door een hond uit het asiel te halen. Je moet die titel dan eerst nog maar eens zien te verdienen door te laten zien dat je dit beestje echt een goede toekomst kan bieden.

Maar daar ging het toch niet over? Het ging erover dat als je kiest om een hond supergoed te verzorgen en er goed over nagedacht hebt, en je kiest dan voor een wat oudere meer kansloze hond uit het asiel ipv een mooi goed gefokt pupje van 8 weken, je jezelf toch net een tikje meer een dierenvriend mag noemen.

Daar ben ik het in ieder geval wel mee eens. Je kiest voor een dier waar je meer problemen mee kan verwachten, je hebt minder keuze, meer bagage in je hond etc en toch doe je het om een hond een tweede kans te geven. Je steunt geen extra fok, helpt het dier en passeert in zekere mate jezelf daarvoor. Dat vindt ik toch nobel te noemen niet?

Da's waar.

Branka schreef:Ik vind het zeker nobel als iemand bewust voor een asieldier kiest. Het in huis nemen van een hond met een geschiedenis om die nog een kans te geven getuigd idd van oprechte dierenliefde (meestal dan).
Zelf zou ik het niet zo snel doen. Zeker niet na de ervaring van mijn ouders met een asielhond en de ervaring die mijn moeder en ik hadden toen we een kitten uit het asiel wilden halen.

Maar het gevoel dat ik ook krijg is dat als je niet voor een asieldier kiest en wel voor die (ras)pup bij een fokker vandaan je dus geen echte hondenliefhebber bent en wel een egotripper. Dat vind ik dus niet. Want ik ben minstens zo gek op honden als iemand die kiest voor een asielhond, alleen ben ik mogelijk minder idealistisch ingesteld.
Maar de zorg zal er niet meer of minder om zijn. Want als je kiest om een hond in huis te nemen dan moet je daar goed voor zorgen, ongeacht waar die hond vandaan komt. Doe je dat niet, dan ben je geen hondenliefhebber.

Ja hoor, mee eens

Zolang je goed voor je dier(en) zorgt ben je voor mij een dierenliefhebber. Ongeacht of je nu dat pupje bij een fokker vandaan hebt of een dier uit het asiel. Natuurlijk is het erg fijn als iemand een asielhond opvangt en een thuis geeft en oke, bij mij is dat ook net dat streepje voor, maar het is zeker niet zo dat iemand die een pupje koopt en hier hartstikke leuk mee omgaat, dat dit dan geen hondenliefhebber is (trouwens..... waar val ik dan onder; ik heb het alletwee )

Je moet het trouwens ook maar zelf aankunnen zo'n hond met een verleden. Ik zou bv nooit een agressieve hond uit het asiel kunnen nemen, ik weet dat ik daar niet goed mee om kan gaan (of misschien zelfs wel ''wil'' gaan).

Even een aanvulling nog (edit): Toen wij voor een Rottweiler gingen, zijn we eerst ook een aantal asiels afgeweest. Bijna allemaal reuen met flinke dominantie problemen. Ja onwijs rot voor die hond, maar ik denk niet dat ik de geschikte persoon ben om hier een goede draai aan te geven.
En toen kwam er dus een pupje......
Ja en toen kwam er ook een licht ''schuldgevoel'' want al die honden in het asiel en ik liep met een pup . Toen besloten werd tot een tweede hond heb ik dus ook mijn poot stijf gehouden en een asielhond (buitenlandse) genomen. Wellicht om mijn geweten een beetje te sussen, maar uiteraard om juist zo'n kansarme hond een fijn leven te bieden, het leven wat hij net zo hard verdiend als dat pupje.

Deze ''combinatie'' vind ik zelf perfect; ik ben dol op puppies ( ) , maar een schuwe angstige hond te zien opbloeien is werkelijk ook schitterend! Ik zou beide keuzes zo weer maken......

Branka schreef:
Maar het gevoel dat ik ook krijg is dat als je niet voor een asieldier kiest en wel voor die (ras)pup bij een fokker vandaan je dus geen echte hondenliefhebber bent en wel een egotripper.

Nou hier kan ik me ook wel in vinden eerlijk gezegd.
Ik vind het wat ver gaan om te stellen dat als je een ras pup aanschaft je een mindere dierenliefhebber bent. Wel eens gedacht aan het feit dat sommige mensen niet de kwaliteiten in huis hebben om een hond uit het asiel in huis te nemen? niet over voldoende ervaring beschikken om een
"ontspoorde" hond onder z'n hoede te nemen? Natuurlijk heb je ook kennis nodig om een pup op te voeden maar dat is te leren. Daar kun je je eindeloos over (laten) informeren. Een hond met een geschiedenis is wel even wat anders denk ik en als je dat niet goed kan inschatten kan je het aardig verprutsen lijkt me. Een hond uit een asiel halen en het beestje nog verder verprutsen lijkt me ook geen daad van dierenliefde! Daarnaast vind ik heel bewust kiezen voor een bepaald ras altijd nog beter dan klakkeloos een hond uit het asiel halen omdat dat zielig is en er zoveel van zijn. Ik heb nu min of meer ook een bewust gekozen rashond en een herplaatser, weliswaar ook een rashond maar dat terzijde, en ik ben voor allebei even goed en voel me bij de ene niet meer of minder een dierenliefhebber dan bij de andere....

Op het Belgische forum staat te lezen.
Tervuerense Herder die al 10 jaar in het Asiel zit.
Zijn eten word met een stok naar binnen geschoven.
Nu krijgt hij een plaats in een soort opvang voor oudjes.
Kun je je voorstellen dat je 10 jaar in een hok zit ?
Dan ga je toch wel even denken.
Sanneke

Ik heb bewust ongeveer 9 jaar geleden een hond uit het asiel gehaald omdat ik een volwassen hond wou.

jidde schreef:Wat mij vaak opvalt, is als mensen een hond uit het asiel nemen, meteen doen of ze God zijn. Dit omdat het ow zo zielig is, een hond in het asiel

Ik voel me geen GOD omdat ik hem in huis heb genomen, maar ik vind het wel fijn dat ik hem een goed huis kan bieden.

jidde schreef:Moet een hond uit een asiel de nieuwe eigenaar dus eeuwig dankbaar zijn?? Of hoeven ze dat niet?

Nee

Nee hoor een hond is een hond voor mij de een met zo'n karakter en de ander met dat karakter. Ik zoek een hond die bij mijn leven past in grote lijnen dan
Ik heb tien jaar gewerkt in een asiel heel veel honden pastten niet bij mij maar die drie die ik mee heb genomen die wel Dankbaar geloof ik niet dat ze waren/zijn hoor ik dacht er ook niet aan waar ze vandaan kwamen. Ze zaten gewoon op mijn werk Ook dacht ik er ook niet aan of ik werk deed wat nou zo nobel was. Ik wilde die dieren gewoon goed onderbrengen daar dacht ik aan op mijn fiets in de kou om 7 uur brrrr. Ik wilde dat ze savonds weer lekker moe met vol buikje in hun schone mandje lagen