epliptisch off niet

[fransoos]

een vriendin van mij heeft een hond die periodes heeft dat ze met haar hoofd schud, duurt zo'n 20 sec (gebeurt elke dag )
na zo'n aanval loopt ze weer rustig verder of er niks aan de hand is

nou zijn er allerlei onderzoeken gedaan, maar er is niks gevonden, de dierenarts zegt nu dat het epileptie is en nu krijgt ze hier medicijnen voor

kent iemand dit??

groetjes Ida

[majelle]

Ja mijn hond heeft het ook maar het is een soort ja knikken, heel snel achter elkaar en ze lijkt het niet te merken. Ze heeft er ook geen last van ze kan zelfs een koekkie eten terwijl ze knikt. Mijn da geeft er geen medicijnen voor omdat je dan kennelijk steeds meer (hogere dosis moet geven) wat ook zijn bijwerkingen heeft. In het geval van mijn hond is het middel erger dan de kwaal. Wat het precies is weten ze niet.Heb er ooit een site over gevonden ging over een border terrier die dit had maar dan in hele ernstig mate. Kan het niet meer vinden maar als ik het vind laat ik het weten.
Oja die van mij heeft het niet iedere dag en ze heeft het in rust gehad maar ook een keer toen ze vrolijk stond te wandelen. Alleen als ze wil slapen dan merkt ze het. Ze heeft het al drie jaar en het is niet erger geworden. Je kunt een verwijzing naar Utrecht vragen dan heeft er meer dan 1 da naar gekeken.

[astrid]

Hier precies hetzelfde als bij Majelle haar hond. In rust, tijdens een wandeling, maar volgens mij heeft Ivan er niet veel last van. Hij valt ook niet weg. De DA wilde gelijk al beginnen met medicatie, maar ik vindt dat dat altijd nog wel kan.

[Neeltje]

Tirsa heeft ook zoiets, alleen maar heel zelden. Tenminste in de 4 jaar dat ik haar nu heb heb ik het maar 3 keer gezien.

Ik heb zoiets ook 'n keer gezien bij een dierenprogramma en daar was het een cheetah die het had en dat noemden ze toen primaire epileptie.

[Patrol]

Ja, hier doet Patrol dat ook en ik heb er in het verleden ook al eens een topic aangewijd, waarin in ieder geval Astrid ook heeft gereageerd.

Patrol heeft het met tussen pozen van een paar maanden. Ze schudt dan zachtjes met haar koppie heen en weer en inderdaad ze lijkt het zelf niet te merken, komt gewoon als je haar roept en ze reageert normaal. Ook erna geen bijzonder dingen, niet extra slapen o.i.d.

Ik maak mij er niet meer druk om, de eerste keer dat ik het zag schrok ik me wezenloos, maar na het nu 3 x gezien te hebben geloof ik dat het niet zo veel bijzonders kan zijn......Dus ik zou gewoon rustig afwachtten!

[Hester]

Dit zou zeker epilepsie kunnen zijn. De vorm waarin de hond toevallen heeft, doet mij denken aan absences. De hond merkt er niks van en is op zo'n moment ook even onbereikbaar. Ik heb zelf geen ervaring met absences bij honden (wil ik er wel even bij vermelden, maar het is de info die ik zelf gelezen heb). Wanneer er gedacht wordt aan epilepsie, kan er een aanwijsbare oorzaak gevonden worden. Dan wordt er gesproken over secundaire epilepsie. Maar epilepsie kan zich ook manifesteren zonder aanwijsbare oorzaak. Dan wordt er gesproken over primaire epilepsie.

Het is wel raadzaam om in de gaten te houden (en desnoods op te schrijven!) hoe vaak de hond zo'n toeval heeft en hoe lang die duurt. Zeker om duur en frequentie van de aanvallen in de gaten te houden. En of er vooraf of achteraf nog dingen zijn die opvallen.

Mocht je nog vragen hebben, stuur gerust een pb.

Heel veel sterkte voor de hond van je vriendin!

[kiddie]

Hier precies hetzelfde als bij Majelle haar hond. In rust, tijdens een wandeling, maar volgens mij heeft Ivan er niet veel last van. Hij valt ook niet weg. De DA wilde gelijk al beginnen met medicatie, maar ik vindt dat dat altijd nog wel kan.

Bij mijn hond precies hetzelfde. Hoe vaak is het bij Ivan?
Bij Karzan is het na operatie begonnen en heeft nu een week of 4-5 later, het nog zeker iedere week gehad. Het wordt wel minder....

[astrid]

Het is eigenlijk altijd wel bij Ivan. Wel een paar keer per dag. Het maakt ook niet uit of hij wakker is of slaapt.

[Patrol]

Dit zou zeker epilepsie kunnen zijn. De vorm waarin de hond toevallen heeft, doet mij denken aan absences. De hond merkt er niks van en is op zo'n moment ook even onbereikbaar.

Dat is dus het vreemde, Patrol, is zeker wel bereikbaar. Ze komt gewoon en wil maar wat graag een pootje geven voor een koekje, die ze dan ook gewoon opeet. Dus echt verder niks aan te merken.

[kiddie]

Het is eigenlijk altijd wel bij Ivan. Wel een paar keer per dag. Het maakt ook niet uit of hij wakker is of slaapt.

Dat is toch best vaak. Maar als de hond er verder zelf niks mee lijdt..
Karzan lijkt er buiten een tijdelijke grote pupil ook niks mee te lijden.
Ik wil ook zeker niet dat hij daarvoor aan de medicijnen gaat.

Anja.

[Pikelien]

Hoi,

Onthoudt dat epileptische insulten vermoeiend zijn, ook die hele kleintjes. Bij mensen kan je de kleinste vorm zien als het missen van een deel van een woord in een zin. Vergelijk het met stotteren of hikken, zulke kleine storinkjes zijn het.

[astrid]

Hoi,

Onthoudt dat epileptische insulten vermoeiend zijn, ook die hele kleintjes. Bij mensen kan je de kleinste vorm zien als het missen van een deel van een woord in een zin. Vergelijk het met stotteren of hikken, zulke kleine storinkjes zijn het.

Ja dat klopt. Ik kan ook gewoon niet zoveel met hem. 1a2x in de week een goeie wandeling in het bos of aan het strand is voor hem genoeg. Als hij vaker meegaat vindt hij het leuk, maar is helemaal gesloopt erna, en kan rustig 2 dagen achter elkaar slapen. Verder vindt ik Ivan ook "vaag"
Het is een Herder, dus hij zou toch redelijk slim moeten wezen, maar het lijkt wel of hij sommige dingen gewoon niet snapt. En volgens mij kan ik dat toch echt de epilepsie aanrekenen. Als ik hem vergelijk met m'n andere Herder zit er echt een wereld van verschil tussen. En geen hond is hetzelfde, dat weet ik wel, maar ik krijg bij Ivan altijd het gevoel dat hij niet "klopt"op 1 of andere manier. Anders kan ik het ook niet omschrijven.

[Pikelien]

Hoi,

ik snap wat je bedoelt en dat kan heel goed van de epilepsie komen. Je moet je voorstellen dat hetgeen je ziet, meestal het topje van de ijsberg is. Een hond is over het algemeen zeer hard voor zichzelf én kan jou daarnaast niet uitleggen dat hij in "Keesje ga een snel op je plaats", of "pak die gekke duif" misschien wel een stukje mist.

Zowel bij absences al partiële insulten is bewusteloosheid ook geen "vereiste"...
Bij een tonisch clonisch insult ( grootste aanval-soort waarbij wel "bewusteloosheid"ofwel tonische fase optreedt ) trouwens kan het voorkomen dat het dier dagen, dagen nodig heeft om te herstellen. Dat lichaam wordt gedwongen een prestatie te leveren waar een topsportlichaam al een flinke kluif aan heeft, laat staan eentje zonder een warming up! ( "Leuk" misschien om te weten: 9 Van de 10 keer echter krijgt een individu zo´n t.c. ofwel Grand Mal pas in rust, dus na activiteit. In het geval van jouw hond Astrid kan het zomaar zo zijn, dat hij dus niet zozeer tijdens alsook na die boswandeling een aanval ondergaat en je hoeft er niet wakker voor te zijn om te krijgen... ) 8O

Wat je nooit moet doen is uitstralend het dier zielig vinden of als zodanig behandelen.
Wees zorgzaam, maar niet overbezorgd.
Ga gewoon die boswandeling maken, of trainen of zo. Ontneem nou niet die leuke dingen; doe ze meer overdacht, korter of minder hevig, okay?
Laat de dierenarts uitzoeken wat de oorzaak is en zie die te verhelpen en ondertussen: Geniet samen van al het goede dat het leven nog steeds te bieden heeft. Al dan niet met levenslang een pilletje: Epilepsie hoeft alleen maar een obstakel en geen doodvonnis te zijn. ( Enneh: Mocht het dat onverhoopt wel zijn of worden; zorg dan dat jullie in elk geval van het leven hebben genoten, okay? )

Groetjes,
Pikelien.

[astrid]

We zijn zeker niet overbezorgd hoor, wat Ivan betreft. Maar er wordt wel rekening mee gehouden. Het valt gewoon op dat hij toch wat "anders"is. Iemand die hem niet kent ziet het niet, maar het valt ons gewoon op. En we laten hem voor de rest gewoon lekker hond zijn, hij gaat alleen minder vaak mee op sjouw, want dat trekt hij gewoon niet.

[Hester]

Hoi,

ik snap wat je bedoelt en dat kan heel goed van de epilepsie komen. Je moet je voorstellen dat hetgeen je ziet, meestal het topje van de ijsberg is. Een hond is over het algemeen zeer hard voor zichzelf én kan jou daarnaast niet uitleggen dat hij in "Keesje ga een snel op je plaats", of "pak die gekke duif" misschien wel een stukje mist.

Zowel bij absences al partiële insulten is bewusteloosheid ook geen "vereiste"...
Bij een tonisch clonisch insult ( grootste aanval-soort waarbij wel "bewusteloosheid"ofwel tonische fase optreedt ) trouwens kan het voorkomen dat het dier dagen, dagen nodig heeft om te herstellen. Dat lichaam wordt gedwongen een prestatie te leveren waar een topsportlichaam al een flinke kluif aan heeft, laat staan eentje zonder een warming up! ( "Leuk" misschien om te weten: 9 Van de 10 keer echter krijgt een individu zo´n t.c. ofwel Grand Mal pas in rust, dus na activiteit. In het geval van jouw hond Astrid kan het zomaar zo zijn, dat hij dus niet zozeer tijdens alsook na die boswandeling een aanval ondergaat en je hoeft er niet wakker voor te zijn om te krijgen... ) 8O

Wat je nooit moet doen is uitstralend het dier zielig vinden of als zodanig behandelen.
Wees zorgzaam, maar niet overbezorgd.
Ga gewoon die boswandeling maken, of trainen of zo. Ontneem nou niet die leuke dingen; doe ze meer overdacht, korter of minder hevig, okay?
Laat de dierenarts uitzoeken wat de oorzaak is en zie die te verhelpen en ondertussen: Geniet samen van al het goede dat het leven nog steeds te bieden heeft. Al dan niet met levenslang een pilletje: Epilepsie hoeft alleen maar een obstakel en geen doodvonnis te zijn. ( Enneh: Mocht het dat onverhoopt wel zijn of worden; zorg dan dat jullie in elk geval van het leven hebben genoten, okay? )

Groetjes,
Pikelien.

Dat een hond tijdens een absence wel bereikbaar kan zijn, wist ik niet. Ik heb dan ook geen ervaring met absences bij honden (zoals ik al zei). Ik heb hier en daar nog even gezocht, maar kon het zo snel ook niet vinden. Ik dacht dat een hond per defintie onbereikbaar was tijdens een insult, in welke vorm ook. Maar nu weet ik dat ook weer.

Toch wil ik het volgende opmerken: wat je zegt met niet overbezorgd zijn, niet uitstralen het dier zielig te vinden, daar heb je gelijk in. Het helpt je tot kordaat handelen. Een insult kan echter ook zeer zeker voorkomen tijdens activiteit, is mijn ervaring. Er is mee te leven, maar moet zeer, zeer serieus worden genomen. Epilepsie is zo verschrikkelijk onvoorspelbaar, zo moeilijk te doorgronden en zo'n moeilijke ziekte namelijk. Mijn hond had het, de tonisch-clonische variant. Had, omdat hij in een status epilepticus terecht is gekomen en eraan is overleden. In zijn koppie was het zo ontregeld en was de epilepsie zo primair geworden dat de DA hem er niet meer uit kon krijgen en Nelson dus zijn rust moest geven. Ook voor haar was dat erg machteloos, vernam ik achteraf. En ik weet dat het vaker gebeurt. Hij werd slechts vijf. Overbodig om te zeggen dat ik hem nog elke dag mis met alle emoties die daarbij zijn.

Sorry, maar epilepsie triggert bij mij nogal. Da's mijn persoonlijke ding en daar ben ik me van bewust. Maar toch...Wilde het even zeggen...

[Pikelien]

Hoi Hester,

Verschrikkelijk wat Nelson - en jou - is overkomen. Echt! Ik ben het helemaal met je eens dat Epilepsie een zeer grillige aandoening is inderdaad én triest genoeg zeker bij dieren heel erg vaak de "voorbode" van snel opkomende grotere ellende.

Wat absences aangaat; tja, die zijn te kort om van buiten westen te raken. Ja als er een "knipperlichtsituatie" ontstaat en je er ehhh ik noem maar wat 200 in een minuut achter elkaar hebt of zo. Maar of je dan nog kunt spreken van absences...
Aanvallen kunnen ook voor activiteit plaatsvinden; vraag is dan echter of het toch niet stiekum en onbewust te maken heeft met de aankomende activiteit ( stress kan namelijk een aanstichter zijn, nietwaar? )
Tuurlijk kan een aanval ( dus ook de t.c. ) bij activiteit plaatsvinden. ´t Is eigenlijk het als een fietsketting: Die werkt alleen als de schakeltjes netjes over bepaalde radardeeltjes gaan en de ketting "ontspoort" als 1 zo´n deeltje is versleten. Trap je rustig dan kan het nog goed gaan, maar hoe harder je fietst hoe groter de klap als de ketting er ineens afloopt. Begrijp je een beetje wat ik bedoel?
Frappant is alleen dat het 9 van de 10 x ná die inspanning gebeurd. Ergens in dat "terugschakelmechanisme" treedt ineens kortsluiting op...
De status epilepticus: Op dit gebied dé nachtmerrie van elke arts! Het komt ook vaker voor ja. Maar, hoeveel aanvallen kan een hond krijgen zónder in status epilepticus te belanden? En niet elke hond komt door epilepsie om, zelfs al heeft ´ie ´t; nee, ook epilepsiepatiëntjes krijgen een hartstilstand, springen op in het bos en scheuren daarbij de milt, lopen onder de bus, vreten een stuk gebakken spons of vergiftigd stuk vlees, of krijgt één of andere dodelijke ziekte... Dit en meer kan allemaal.

Ik zal absoluut pertinent nooit en te nimmer zeggen dat Epilepsie onschadelijk of erger is. Wat ik wel zeg is dat áls het geconstateerd is, het niet het einde van de wereld hoeft te zijn. En dat is wat mensen vaak wel denken of daarnaar handelen.
De hond snapt er niets van en is na een insult alleen verschrikkelijk moe, misschien misselijk, duizelig en zweverig, moet wellicht passen en poepen ( voor zover ´ie dat al niet gedaan kan hebben in de clonische fase ) doet dat toch en voelt zich daar weer verschrikkelijk onder want hij is zindelijk en wil wel naar buiten lopen maar kan het niet opbrengen...
Als baasje er dan bij gaat zitten huilen en betuttelen en niet meer die leuke gave dingen doet, dan past snapt ´ie hond dat ´ie op één of andere manier iets heel erg fout heeft gedaan. Maar wat? Woef is alleen soms of vaak ineens zo moe enz. enz. Raakt door doen en (weg-)laten van zijn baasje uit zijn doen, da´s nou net vaak oorzaak voor verergering, baasje nog bezorgder en voilà, de cirkel is rond.

Wat ik dan ook bedoelde te zeggen is: Laat die dokter zijn werk doen - dokteren op zijn best - en geniet ondertussen zelf van het leven met je hond. Geef het leven dan nog eens een extra knuffel: Dat heb je dan in elk geval gehad en dat pakt niemand de hond én jou meer af. Ja toch? Meer dan er serieus mee omgaan / zorgzaam zijn én eventueel een tabletje geven kan je zelf toch niet doen...

Ik heb zeker niet bedoeld iemand op zijn ziel te trappen. Wil ook niet overkomen als iemand die er alles over weet; da´s sowieso al onmogelijk, nietwaar? Wel heb ik in gevallen van Epilepsie al zoveel onnodige fouten zien maken, dat als er dan naar gevraagd word ik altijd probeer wat over te brengen. Als we elkaar kunnen helpen, perfect toch?

Je verdriet om Nelson is natuurlijk groot! Heel veel sterkte met de verwerking ervan joh!

[Zoie]

Dit zou zeker epilepsie kunnen zijn. De vorm waarin de hond toevallen heeft, doet mij denken aan absences. De hond merkt er niks van en is op zo'n moment ook even onbereikbaar.

Dat is dus het vreemde, Patrol, is zeker wel bereikbaar. Ze komt gewoon en wil maar wat graag een pootje geven voor een koekje, die ze dan ook gewoon opeet. Dus echt verder niks aan te merken.

met het hoofd bewegen doet mij niet denken aan absences . Overigens is het bewustzijn tijdens een absence wel afwezig . De patient is er gewoon even niet .

Het lijkt mij eerder een K - achtig verschijnsel ( partiele aanval ) , waarbij het bewustzijn niet afwezig hoeft te zijn . Je ziet dan bepaalde stereotype bewegingen . Hangt van de ernst , duur , frequentie af of je er iets mee moet , denk ik .

Tonisch-clonische insulten zijn een ander verhaal , en kunnen idd ook levensbedreigend zijn ( status epilecticus . ) Zijn dit overigens meestal niet . Persoonlijk denk ik dat als je hond dat heeft , je wel aan de medicatie moet .

Heb overigens geen ervaring met epilepsi bij honden , alleen bij mensen .

[Woody]

Hoi,

Onthoudt dat epileptische insulten vermoeiend zijn, ook die hele kleintjes. Bij mensen kan je de kleinste vorm zien als het missen van een deel van een woord in een zin. Vergelijk het met stotteren of hikken, zulke kleine storinkjes zijn het.

Ja dat klopt. Ik kan ook gewoon niet zoveel met hem. 1a2x in de week een goeie wandeling in het bos of aan het strand is voor hem genoeg. Als hij vaker meegaat vindt hij het leuk, maar is helemaal gesloopt erna, en kan rustig 2 dagen achter elkaar slapen. Verder vindt ik Ivan ook "vaag"
Het is een Herder, dus hij zou toch redelijk slim moeten wezen, maar het lijkt wel of hij sommige dingen gewoon niet snapt. En volgens mij kan ik dat toch echt de epilepsie aanrekenen. Als ik hem vergelijk met m'n andere Herder zit er echt een wereld van verschil tussen. En geen hond is hetzelfde, dat weet ik wel, maar ik krijg bij Ivan altijd het gevoel dat hij niet "klopt"op 1 of andere manier. Anders kan ik het ook niet omschrijven.

Na of vlak voor zo'n aanval kan zo'n beessie best even de weg kwijt zijn. En dan lijkt het waarschijnlijk dat ie minder slim is.... maar elke aanval is toch een soort aanslag voor een hond. Je word er nl moe van en in de war, en toch van een aanval zelf merken zewaarschijnlijk (net als mensen) helemaal niets van.