Het HondenForum

In "profiel forumleden" heb ik me voorgesteld en verteld dat mijn hond is overleden aan bloedkanker. Zijn hier meer mensen die hun hond hebben verloren aan bloedkanker? Het ging razendsnel en ik vraag me af hoe ik dit goed kan verwerken.

Ik had vroeger een D.herder, hij is anderhalf geworden. Had ook bloedkanker en later ook botkanker. Hij kreeg al klachten toen hij een maand of 8 was, groeipijnen zei de DA. Hij heeft weken in een kliniek gelegen. Allemaal erg triest. Het is inmiddels nu bijna 20 jaar geleden, dus het fijne kan ik je er niet meer van vertellen. Hij ging wel heel snel achteruit, werd kaal en broodmager.
Sterkte met het verlies van je hond. Doet erg veel pijn he, maar een hond met veel pijn en ellende is ook zielig voor de hond. Nu heeft de hond rust moet je maar denken.,

Bedankt voor je reactie.
Ik houd mezelf inderdaad steeds voor dat hij nu rust heeft. Achteraf waren er signalen,omdat hij steeds infecties kreeg het afgelopen half jaar, maar dat leken op zichzelfstaande feiten. De optelsom konden we pas maken toen het te laat was. Zelfs in het bloed was niets te zien. De puncties gaven echter een heel ander beeld. Rotziekte.....

Ik ben een Flatcoated Retreiver kwijtgeraakt aan bloedkanker. Het ging razendsnel, binnen een week was het afgelopen. Hij kreeg verdikkingen in zijn lymfeklieren bij zijn keel en bij zijn achterpoten waardoor hij moeilijk kon ademhalen. Hij ging snel achteruit en kon met de dag minder. De laatste dag kon hij alleen nog maar zijn staartbewegen en zijn kop een klein beetje optillen. Daarvoor heeft hij nooit problemen gehad, het was een kerngezonde hond. Hij is 6 jaar geworden.

Jeetje, wat herken ik dit! Wat moet dit moeilijk voor je zijn geweest. En ook nog zo jong.
Bij Jasper begon het ook met lymfeklieren bij zijn keel en na 4 dagen ook bij achterpoten en oksels. Ademhalen ging steeds moeizamer,inderdaad.
Ik heb nog steeds erg veel moeite met de laatste beelden,van het in laten slapen. Hoewel het vredig ging,wilde hij nog niet dood en duurde het lang.
Daarom blijf ik schuldgevoelens houden.
Daarnaast is de snelheid van deze ziekte voor mij nog niet te bevatten.
had jij daar ook last van?

Ik heb nog steeds erg veel moeite met de laatste beelden,van het in laten slapen. Hoewel het vredig ging,wilde hij nog niet dood en duurde het lang.
Daarom blijf ik schuldgevoelens houden

. Ja dat heb ik trouwens ook, ik zie nog dat arme koppie voor me, me aankijkend van wat doe je nou? Het duurde bij onze hond ook heel lang, ben nog met hem het weiland ingelopen. Toen zakte hij door zijn poten, hij lag met zijn kop op mijn schoot me aan te kijken. De DA kwam toen ook het weiland in met nog een spuit kan er nu wel weer om janken.
Vreselijk is dat voor de hond en voor de eigenaar.

Ja, dat heb ik ook inderdaad. Vooral het "inslapen". Hij had zo'n sterk hart en hij wilde zich nniet overgeven. Pas na de derde spuit ging hij. Vreselijk. Hert is alweer een hele tijd geleden maar dit soort dingen vergeet je niet en het gevoel erbij ook niet. Maar de snelheid, dat is echt niet te geloven. Maar dat heb ik ook met een andere vorm van kanker gehad bij een andere hond. Onvoorstelbaar.

[quote="Real_love"]
Daarom blijf ik schuldgevoelens houden.
quote]

Beste Erna,
Gecondoleerd met het verlies.
Kanker is inderdaad een willekeurig om zich heen slaande en onbegrijpelijke ziekte. Ik heb dat zelf helaas ook van heel dichtbij moeten ervaren. Vreselijk.
Maar waarom zou jij er schuldgevoelens van overhouden?
Verdriet ok en begrijpelijk. Maar schuldgevoelens?
Als ik jouw verhaal lees, heb je gedaan wat je kon en wat het beste was voor het dier. Dat kan een troost zijn maar zeker geen schuld.
Veel sterkte de komende periode.
Joop

Die laatste blik, ja, die blijft zo bij je,zoals jullie schrijven.
Jasper had ook 3 spuiten nodig. Ik vond het afschuwelijk. Na de eerste spuit keek hij omhoog,alsof hij wilde zeggen: Gaan we nou?
En DAT veroorzaakte een schuldgevoel,al weet ik dat dat niet hoeft,het gevoel gaat niet weg.
Ik weet dat ik echt alles heb gedaan wat ik kon en dat alles doet pijn.
Ooit zal het een troost zijn,dat weet ik, Joop.
dank je wel voor je woorden.....

Zit alweer te janken hier........ :cry2: