Ondanks de niet echt veelbelovende start met Marouck (Marouck wilde best bijten maar absoluut niet vasthouden) waren mijn clubgenoten ervan overtuigd dat Marouck gewoon "laat" was, en dat het best nog goed kon komen.
Dus we hebben doorgezet, en het resultaat begint nu echt te komen!Zo'n 1,5 maand geleden werd het eerste kleine succesje in het bijtwerk geboekt, Marouck droeg het gewonnen mouwtje wel een hele meter voordat ze hem uitspuugde.
Sindsdien is ze meestal als allerlaatste aan de beurt, zodat er echt tijd voor haar kan worden uitgetrokken.Om haar alert te houden, maar dan wel op de helper en niet op de pups in de buurt, lag ze sinds een maand tijdens het bijtwerk op het veld aan de overkant vast aan de paal. Iedere week zag je haar fanatieker het gebeuren op het veld volgen, langzaam werden de driften zo gestimuleerd dat ze zelf strak aan de ketting stond. En maar blaffen.
Ruim een maand geleden is ze overgezet van het bijten op een lap naar een klein puppiemouwtje. Dragen van de buit begon ze steeds leuker te vinden, binnen een week droeg ze dat mouwtje na afloop trots naar de auto, ze sprong ermee haar bench in en ging er dan bovenop liggen, hard kwispelend met haar staart. 2 weken geleden is ze van de puppiemouw af naar een jonge hondenmouw, die echt om de arm van de helper heenzit.
Plagen is niet echt meer nodig, zodra ze aan de beurt is hangt ze in haar tuig en wil ze wel!
De laatste keren is het begin van het "stellen" erin gebracht, op enkele meters afstand mag ik haar loslaten en stormt ze op de helper af om in die mouw te bijten.Afgelopen zondag is ze voor het eerst weer aan de paal gegaan "dicht bij het vuur", vlakbij het verstek en het bijtgebeuren van de andere honden dus. Dit om te "testen" hoe het nu met haar aandacht stond, of ze nog steeds vooral blafte op de pups in de buurt en oogcontact met mij zocht, of dat ze echt de helper in de gaten ging houden. Het laatste was het geval, fanatiek stond ze te blaffen aan de ketting, ze zocht nauwelijks tussendoor waar ik was.
Zondag is ze alleen nog een beetje geplaagd aan de paal, omdat het heel vermoeiend is voor haar om zo dicht bij het vuur te liggen, maar ook bij dat plagen beet ze in de lap en wilde die niet meer loslaten.Gisteren heeft ze eerst aan de overkant van het veld gelegen, maar tegen de tijd dat het echte bijtwerk ging beginnen moest ik haar verplaatsen naar de paal bij het verstek, en totaal niet geïnteresseerd in de pups die er naast lagen hield ze de helper goed in de gaten.
Gisteravond mocht ze daarna wel weer het veld op aan de lange lijn voor het bijtwerk, en op een meter of 10 rende ze naar de helper en beet vol in de mouw. Ondanks dat hij de "dreiging" licht opvoerde was ze absoluut niet van plan los te laten.
Mijn trainer (die zelf mee heeft gedaan aan de WK belgische herders en ook meedoet aan de WK alle rassen) riep zelfs dat dit de nieuwe clubkampioen ging worden.
OK, zal vast niet serieus bedoeld zijn, maar leuk is het wel. Hij is ervan overtuigd dat Marouck en ik als het zo door blijft gaan volgend jaar zelfs een wedstrijdje kunnen gaan proberen. Het appèlgedeelte gaat gelukkig ook prima. Marouck wil niets liever dan het goed doen, dus de wendingen etc. gaan steeds netter, ze houdt de aandacht er steeds beter bij (zelfs als er anderen op het veld bezig zijn).
Gisteren begonnen met de beginselen van het direct gaan zitten tijdens het volgen en na een paar pogingen kreeg ik wat handigheid in de aanleermethode. Straks even op het veld geoefend, en Marouck begint het nu al goed door te krijgen. Dat zal dus wel gaan lukken. Het af tijdens het volgen ging al redelijk goed, daar moet nu de snelheid in gaan komen.
Volgens iemand die stond te kijken gisteren kan Marouck hoge punten gaan scoren bij het appelgedeelte als dit zo door blijft gaan.
Speuren gaat ook redelijk naar wens. Marouck gebruikt haar neus goed, ze is alleen wat té enthousiast en wil dus veel te hard. Maar dit moet ik voorlopig zo laten, het rustige zoeken komt wel zeggen ze, belangrijker is dat ze zoekt en er plezier in heeft.
Zoals jullie begrijpen ben ik zo trots als een pauw op mijn mislukte pliesiehondje
. Ze is aan het bewijzen dat het er inderdaad wel inzit, dat ze inderdaad gewoon "laat" was en dat ze vooral steeds meer plezier krijgt in het gebeuren. Ze is mijn toppertje! 
)
Volgens de leden op mijn club zijn Hollanders zowiezo "trager" dan de mechelaars, en juist weer wat sneller als de Duitse Herders. Ze zijn wat minder snel "volwassen" en klaar voor het "echte werk" dan de mechel.
:
