Ik lees het al; je bent een echte fan
.
Dante is er een van "Derivato dei sanchi" uit Friesland. Er zijn eigenlijk maar twee fokkers in Nederland die regelmatig een nest hebben. Voor wij Dante kregen hebben we ook contact gehad met fokkers uit België, Zweden en Engeland! Heel leuk trouwens; heel veel gemaild en op die manier ook breed geörienteerd.
Zal proberen om je vragen te beantwoorden en anders is het misschien een idee om per pb telefoonnummers uit te wisselen; ik vind het heerlijk om over Bracco's te praten
• Raskeuze; eerste liefde was de Weimaraner (ja zeker!), vooral gebaseerd op uiterlijk. Door de beschrijvingen schrok ik toch terug voor de dominantie en scherpte die weleens voor zouden kunnen komen en had het idee dat ik dat niet aan zou kunnen. Ik bleef wel erg hangen in de jachthonden en zag via internet de Bracco en was meteen verkocht. Ben toen naar shows geweest en bij fokkers thuis,meegeweest op wandelingen en zoals ik zei veel gemaild. Toen wist ik zeker dat dat de hond was die ik wilde.
• Ik doe geen jachttraining met mijn hond, ten eerste om praktische redenen, ik heb geen rijbewijs en heb geen training kunnen vinden die ik met ov. kan bereiken, ten tweede ben ik ook niet helemaal zeker of dit zijn jachtinstinct nog meer zal aanwakkeren (hoor daar heel tegenstrijdige verhalen over). Hoewel hij een flink jachtinstinct heeft is het nu goed te hanteren. Maar goed ik ben hier nog niet helemaal uit. Doe wel zoeken/speuren met hem; dit vindt hij geweldig en ik heb het idee dat hij daar ook zijn ei wel in kwijt kan. Voordeel is dat ik dit iedere dag kan doen; buiten en binnenshuis.
• Over het ras; ik kan natuurlijk alleen echt over mijn hond spreken, ook binnen de rasgroep bestaan er natuurlijk verschillen in temperament en karakter, dit weet ik doordat ik geregeld contact heb met andere Bracco-eigenaren. Maar over het algemeen geldt wel dat het heel lieve, goedaardige honden zijn, naar mens en dier. Maar heel makkelijk zijn ze ook weer niet. Ten eerste natuurlijk door het jachtinstinct, maar daar zal jij al wel alles van weten
, ten tweede door de grote gevoeligheid (bij de een meer dan de ander) vooral mijn hond is daar een goed voorbeeld van. Ook zijn ze een tikje eigenzinnig wat vooral buiten tot uiting komt ( ik kom wel maar eerst even een plasje of even ruiken). Het zijn wel rustige honden in huis, mits natuurlijk goed uitgelaten en veel uitdagingen gehad. Bijvoorbeeld; ik ga geregeld voor het ochtendwandelingetje naar een uitlaatveldje hier in de buurt waar veel honden komen, als ik dan stil blijf staan bij de andere hondeneigenaren dan staat Dante als een braaf kind naast me
, ik moet echt gaan lopen of balletje gooien om hem tot actie te brengen. Ga ik echter de polder in dan zie je een heel andere hond, hij sjeesd dan van hot naar her met tong uit de bek en een "lach" van oor tot oor; heerlijk. Het is echt wel een heel andere hond dan de weimaraners en vizsla's die ik ken; in het normale doen veel rustiger naar mijn idee.
• Verschillen in bouw; ik show niet dus weet daar weinig van. Wel is het zo dat er van oorsprong twee soorten waren uit verschillende landstreken in Italië, de een zwaarder van bouw dan de ander. Maar ik dacht dat dat nu allemaal een beetje door elkaar loopt. De Bracco hoort een wat zwaardere hond te zijn dan de Weimaraner maar Dante is een vrij rank exemplaar en is ook nog eens aan de magere kant. Wat ik heel leuk vind aan de Bracco is dat ze grote voeten hebben, ze hebben een bepaalde gang de zg. "trotta" dit is een snelle draf, zeg maar, waarbij ze de voeten hoog opgooien en de kop hooghouden, dat ziet er mede door die grote voeten heel mooi/leuk uit.
• Teven en reuen; ik ken alleen de teven van wandelingen met de club, dat zijn dus momentopnamen en daarbij zijn me geen grote verschillen opgevallen. Behalve dan de normale verschillen tussen de individuele honden. Wel vind ik prachtig dat we soms met een groep van twintig honden (los) lopen en dat er geen onvertogen grommetje valt.
• Mijn hond is redelijk makkelijk trainbaar maar wanneer hij het niet interessant genoeg vindt (of niet genoeg motivatie) wordt het moeilijk. Hij doet dan wel wat ik vraag maar soms tergend langzaam (bij de gehoorzaamheidstraining stond hij er op een gegeven moment om bekend
). Een vizsla die ik ken is daar heel anders in. Met Dante doe ik met trainen veel spelletjes om het leuk te houden; bijvoorbeeld samen hollen en naar de grond duiken met AF, dat vind hij prachtig en reageert dan wel snel. Met een Bracco moet je dus je fantasie gebruiken en heel veel geduld hebben. Ze kunnen niet tegen een harde aanpak; doen dan helemaal niets meer. Ik heb meegemaakt dat een trainster een bos sleutels naar hem toegooide omdat hij tegen een pion plaste. Ik geloof dat ze zelf schrok van het effect (anders wel van mij; ik was er nogal boos om) Met Dante was de rest van de les geen land meer te bezeilen.Zo'n aanpak is ook niet nodig; een harde stem is soms al teveel. Daar moet je dus wel tegen kunnen! Maar consequent zijn is heel belangrijk, is zo bij alle honden maar bij de Bracco zeer zeker.
Bij Dante ben ik tegen heel wat problemen gestuit in de opvoeding en training; dit lag deels aan mijn onervarenheid maar ook aan de soort hond. Een gedragstherapeut die ik heb geraadpleegd (en waar ik uiteindelijk ben gaan trainen) vond hem een moeilijke hond door zijn gevoeligheid! Dat wil niet zeggen dat je er niet aan moet beginnen maar oriënteer je asjeblieft goed. Probeer zoveel mogelijk eigenaren te spreken, ga bijv. eens mee met een wandeling via de vereniging of het Bracco-wandelclubje. Ik heb wel email-adressen voor je als je dat wilt.
Kijk ook eens op de site van Alla'd Oro (fokker), is een enorm uitgebreide site met veel goede info. en heel veel foto's. (niet kijken naar de puppies want die zijn zoooo schattig)
• Over foto's; ik heb er honderden! Heb wel eens geprobeerd om er een in mijn onderschrift te zetten maar ik heb een Mac en de beschrijving leek weer een beetje anders dus ben al snel afgehaakt , ben niet zo'n computernerd. Wel jammer want ik ben ontzettend trots op hem.
Kortom; ik ben na die twee jaar nog steeds tot over mijn oren verliefd op mijn hond, maar het is niet gemakkelijk geweest. Toch zou ik het zo weer over doen!
Het is wel een enorm verhaal geworden, maar ik word erg breedsprakig als het over Dante gaat
. Toch misschien de telefoon maar eens pakken of kom een keer naar Schiedam?
Groetjes, Marijke
