Het HondenForum

Hoi allemaal,

Twee en een halve week geleden is bij onze Levi een lage rughernia geconstateerd. Ze heeft nu in eerste instantie minimaal vier weken complete rust voorgeschreven gekregen in combinatie met Rimadyl. (De eerste 10 dagen; 3 x 1 pil per dag, de volgende 10 dagen; 2 x 1 pil per dag en daarna 10 dagen zonder.)
We zitten nu op dag 19 en we maken ons erg veel zorgen om haar. Ze is erg timide, bijna op het depressieve af en schikt zich naar ons idee veel te veel in haar lot. Daar maak ik me erg veel zorgen om.
De rustperiode zou nog met twee weken verlengd kunnen worden en dan geneest 80% van deze hernia's spontaan. De overige 20% zal geopereerd moeten worden, maar dat is een hele zware, ingrijpende en risicovolle operatie.
Natuurlijk hoop ik dat Levi bij die 80% hoort. Toch ben ik wel benieuwd naar mensen die ook ervaringen hebben met lage rughernia's bij hun honden. Wat hebben jullie ondernomen? Wat is er gedaan? Hoe waren de resultaten?
Alvast bedankt voor de reacties!

Oh, wat sneu voor haar! Zeker omdat ze zich er helemaal niet goed bij voelt!! Bij honden heb ik er gelukkig geen ervaring mee, wel bij Wim . Rust lijkt meestal de enige remedie. Heb je enig idee hoe het komt? Komt het net als bij mensen door overbelasting bij honden?
Sterkte en beterschap!

Hoi Jessica,

Nee, de dierenarts kon niet zeggen waardoor het gekomen zou kunnen zijn. Het kan een acute hernia zijn, maar het kan er ook al langere tijd gezeten hebben. Achteraf bekeken, denken we dat die hernia er ook al een tijdje zit, want er vallen nu wel allerlei puzzelstukjes op zijn plaats.
Overbelasting zou misschien kunnen, maar dat zou dan van de lange wandelingen en het fietsen gekomen moeten zijn, maar of je daar een hernia van kunt krijgen als hond?!

Tja, dat weet ik ook niet hoor, maar ik zou ook niet weten hoe een hond zijn rug anders zou moeten overbelasten tenzij het een zeer veel gevraagde dekreu is Maar je zit er wel mooi mee.

Karen, het is maar een gedachtengang hoor: maar zou de lusteloosheid misschien ook door de Rimadyl kunnen komen?
Of heeft ze dat al eerder gehad zonder dat je bijwerkingen constateerde?

Hutsje schreef:Tja, dat weet ik ook niet hoor, maar ik zou ook niet weten hoe een hond zijn rug anders zou moeten overbelasten tenzij het een zeer veel gevraagde dekreu is Maar je zit er wel mooi mee.

Op zich laat Levi zich in haar spel wel vaak erg hard op haar rug vallen. Haar hernia is ontstaan doordat er een stukje van een wervel afgebroken is die voor een zwelling heeft gezorgd en die zwelling zorgt weer voor de hernia. De hoop is nu dat met de rust dat stukje wervel weer vastgroeit, waardoor de zwelling af zou moeten nemen.
Maar we zitten er inderdaad heel erg mee, daarom hoop ik ook dat er mensen zijn die een hond hebben gehad met een lage rughernia en mij ervaringen en tips kunnen geven.

Stang schreef:Karen, het is maar een gedachtengang hoor: maar zou de lusteloosheid misschien ook door de Rimadyl kunnen komen?
Of heeft ze dat al eerder gehad zonder dat je bijwerkingen constateerde?

Hoi Caroline,

Volgens mij is dat geen bijwerking van de Rimadyl. Levi was ook al zo timide toen de rughernia nog niet gediagnostiseerd was (maar er waarschijnlijk al wel zat, want haar lusteloosheid was voor ons de aanleiding om naar de dierenarts te gaan met haar) en toen had ze natuurlijk nog geen Rymadil.
Levi heeft ooit wel eens eerder Rymadil gehad (drie jaar geleden) toen ze tegen de boom aangeknald was en mank liep, wat later een l.p.c. bleek te zijn, maar ik kan me niet herinneren dat ze er toen slomer van werd.

Scooby schreef:

Stang schreef:Karen, het is maar een gedachtengang hoor: maar zou de lusteloosheid misschien ook door de Rimadyl kunnen komen?
Of heeft ze dat al eerder gehad zonder dat je bijwerkingen constateerde?

Hoi Caroline,

Volgens mij is dat geen bijwerking van de Rimadyl. Levi was ook al zo timide toen de rughernia nog niet gediagnostiseerd was (maar er waarschijnlijk al wel zat, want haar lusteloosheid was voor ons de aanleiding om naar de dierenarts te gaan met haar) en toen had ze natuurlijk nog geen Rymadil.
Levi heeft ooit wel eens eerder Rymadil gehad (drie jaar geleden) toen ze tegen de boom aangeknald was en mank liep, wat later een l.p.c. bleek te zijn, maar ik kan me niet herinneren dat ze er toen slomer van werd.

Oke! Ik heb geen ervaring (gelukkig) met lage rughernia, dus ik kon alleen maar reageren op de Rimadyl: Kaya reageert nl wel op die manier op de Rimadyl, vandaar mijn reactie.

Ik hoop dat ze snel weer beter wordt!!!

Hoi Caroline,

Bedankt voor je reactie. Hoe reageert Kaya dan op de Rimadyl?
Wij hopen ook enorm dat Levi snel beter zal worden, want dit is niet leuk zo.

Shit Karen, het zit je niet mee de laatste tijd.

Hier heeft Snoepie een hernia gehad, of dat laag was weet ik niet meer. Ze was in ieder geval ineens verlamd aan de achterzijde, kon niets meer.
Zij heeft een spuit gehad, pijnstillers en rust inderdaad, ze mocht ook niet meer op en af de bank springen.
Dat laatste bleek niet te voorkomen, toch is Snoepie nu alweer een aantal jaren redelijk klachtenvrij, het enige wat ze is blijven houden is dat zodra je haar over haar rug aait, ze die bol zet.

Nu is Snoepie natuurlijk maar een hondje van een kilo of 6, wat dat betreft ook niet te vergelijken met een Duitse Dog

Scooby schreef:Hoi Caroline,

Bedankt voor je reactie. Hoe reageert Kaya dan op de Rimadyl?
Wij hopen ook enorm dat Levi snel beter zal worden, want dit is niet leuk zo.

Hmmm, moeilijk uit te leggen: ze verandert erdoor. Idd lijkt ze wat ''depressief", lusteloos niet zozeer, maar somberder. Verder wordt ze enorm sjagrijnig, zelfs wat agressief, als ze Rimadyl krijgt.

Sterkte met Levi joh meis

Het volgende stuk heb ik van de site van dierenkliniek Anubis gehaald. Daar werkt een specialist, dhr. Luc Jansen, hij is een kei op dit gebied.

Rugklachten bij de hond

Voorkomen
Rugklachten komen vaak voor bij bepaalde rassen, zoals Dashonden (teckels), Pekingesen, Cockers en Bassets. De leeftijd waarbij de meeste van deze klachten voorkomen ligt rond zes jaar.

Symptomen
De eerste groep bestaat uit honden die uitsluitend rugpijn vertonen. De eigenaar kan dit opmerken door het andere gedrag van de hond. Zijn hond wil bijvoorbeeld niet meer volgen op de wandeling of vraagt snel om naar huis terug te gaan. Andere honden kunnen plots niet meer in zetels of op stoelen springen. Zij gaan dan voor de stoel staan en janken, alsof ze willen vragen om erop getild te worden. Deze honden eten meestal nog normaal en kunnen nog normaal wateren. Vaak echter zijn ze geconstipeerd (verstopt). Dit komt omdat tijdens de ontlasting soms druk moet uitgeoefend worden, die vaak zo pijnlijk is voor de rug, dat de dieren niet durven persen.

De tweede groep kan nog moeilijk wandelen. Deze groep heeft in het begin meestal evenveel rugpijn als de vorige groep, maar de honden kunnen nog slechts met moeite wandelen. Zij slepen of waggelen met hun achterste. De bovenzijde van de achterpoot wordt over de grond gesleept en de nagels en de huid op de bovenzijde slijten snel af.

De derde groep bestaat uit honden die verlamd zijn. Alhoewel deze honden zich nog kunnen voortbewegen met hun voorpoten slepen zij hun achterste mee. Bij het onderzoek blijkt dat ze nog gevoel hebben in hun achterpoten: met andere woorden dat ze nog pijnprikkels gewaar worden. Deze groep wordt onderverdeeld in twee ondergroepen: één die nog blaascontrole heeft. De andere is blaaslam.

De laatste groep lijkt op de vorige zonder pijngewaarwording. Als men hun achtertenen met een pijnlijke stimulus prikkelt voelen zij dit niet meer.
Het is vanzelfsprekend dat de groepen die zojuist beschreven werden in stijgende lijn ernstig zijn. De eerste groep is sneller en gemakkelijker te genezen dan de laatste. In feite is het zelfs zo dat voor de eerste twee groepen een snelle en goede genezing kan voorspeld worden. Voor de derde groep heeft men verschillende weken geduld nodig, maar meestal komen honden die tot deze groep behoren nog geheel in orde. Voor de laatste groep moeten wij heel gereserveerd zijn. Deze dieren genezen soms nog wel, maar vaak niet. Hun genezingsduur is in elk geval zeer lang (maanden).

De oorzaken
De rug bestaat uit wervels. Omdat deze wervels moeten kunnen bewegen ten opzichte van elkaar (een rug is inderdaad soepel) zitten tussen wervels de tussenwervelschijven. Ze zijn opgebouwd uit twee delen: een centrum of een centraal deel dat uit een soort geleiachtig kraakbeen bestaat en daarrond een ring die bestaat uit een soort vezelig kraakbeen.

Als de tussenwervelschijf kapot scheurt - en dat gebeurt dus vaak bij de reeds beschreven rassen - dan komt het centrum van de tussenwervelschijf in het ruggemergkanaal terecht.

Dit is zeer nauw en hierin bevindt zich het ruggemerg. Het ruggemerg is het deel van het zenuwstelsel dat ontspringt in de hersenen en doorloopt tot in de staart. Van hieruit ontspringen de zenuwen die het lichaam bezenuwen.

Indien de tussenwervelschijf in het ruggemergkanaal terecht is gekomen, veroorzaakt dit druk op en kwetsuur van het ruggemerg. Indien deze druk niet ernstig is krijgt de patiënt alleen pijn, maar hoe erger de druk wordt en hoe krachtiger de slag is geweest waarmee de tussenwervelschijf op het ruggemerg heeft geklopt, hoe erger de symptomen zullen zijn.

Behandeling
Deze bestaat uit chirurgie, acupunctuur, medicatie en goede algemene zorgen.
Goede algemene zorgen bestaan in eerste instantie uit rust.

Het duurt ongeveer dertig dagen vooraleer de tussenwervelschijf vastgegroeid zal zijn. Gedurende deze dertig dagen kan deze schijf nog verder bewegen. Daarom is rust uiterst belangrijk. Indien de hond goed rust kan de tussenwervelschijf veilig vergroeien met de omgeving en indien ze vergroeid is kan ze geen verdere kwetsuren veroorzaken. Rust betekent dat de hond zo weinig mogelijk mag bewegen. Wij raden eigenaars aan om deze honden in een babybox te plaatsen. Op deze manier kunnen ze alles zien wat er rondom hen gebeurt en toch maar zeer weinig bewegen.

Het gebeurt soms dat honden die twee weken na de behandeling perfekt lijken genezen zijn, terug veel te gek gaan doen en bijvoorbeeld terug op banken en stoelen gaan springen. Het is dan ook niet zeldzaam dat bij deze patiënten plots een ernstige verlamming optreedt na zo'n sprong. Dertig dagen rust is dus echt een minimum. Indien de hond echter gewend is om bijvoorbeeld 's avonds naast de eigenaar op een zetel te liggen, dan is dit natuurlijk een uitstekende manier om de hond te laten rusten. Het enige waarom u bekommerd moet zijn is om het feit dat de hond niet van de zetel mag springen. Indien u hem tweemaal daags buiten zet, op gras of stenen (zoals hij gewend is) om te plassen en zijn grote behoefte te doen, dan is alles in orde. Wandelingen zijn echter verboden.

Het tweede deel van de behandeling bestaat uit een aangepast dieet. We willen de stoelgang volumineus maken en de defecatie vlot laten verlopen.

Zoals reeds gezegd werd, zullen sommige honden niet willen defeceren gedurende de eerste dagen ten gevolge van pijn. Daarom is het aangewezen om na vier dagen een licht laxeermiddel toe te dienen (bijvoorbeeld fleet enema). Veel belangrijker is het echter om vulstoffen aan de voeding toe te voegen (Agiolax) gedurende 30 dagen.

Er moet voor gezorgd worden dat patiënten vlot kunnen urineren. Sommige patiënten vertonen inderdaad een blaasverlamming. Daardoor geraakt de blaas eerst vol, en eens ze zeer vol is, begint ze over te lopen : wij spreken dan van een overloopblaas. Deze honden verliezen constant kleine hoeveelheden urine en bij bewegingen of bijvoorbeeld opheffen, verliezen zij hele geuten. Hier moet de blaas zo degelijk mogelijk, twee maal daags, geledigd worden. Reutjes kunnen gesondeerd worden en teefjes kunnen worden leeggedrukt. Op die manier kan u zelf 's morgens en 's avonds de blaas van uw hond grondig ledigen. Dit is uiterst belangrijk, om een blaasontsteking te voorkomen.
Blaasontsteking kan u merken aan de donkere kleur van de urine (vaak is er wat bloed bij) en ook aan de abnormale reuk. Deze ontsteking moet snel en langdurig worden behandeld met een aangepast antibioticum.

Het genezingsverloop
De genezing verloopt steeds via dezelfde stadia; nemen we als voorbeeld een hond uit groep drie, dus een volledig verlamde. Na één week kan deze hond meestal reeds enkele seconden op de achterpoten staan, na ongeveer twee weken staat hij ongeveer een minuut en probeert hij te wandelen, maar valt direct om. Na twee à drie weken maakt hij zijn eerste pasjes maar valt dan om. Na drie tot vier weken wandelt hij kwakkelend een heel eind. Hij heeft nog vaak een gebogen rug en ook "rubberen" achterpoten maar hij behelpt zich flink. Na 10 tot 12 weken loopt hij weer normaal.

Rugklachten, zelfs met verlamming zijn dus meestal niet hopeloos (zoals vaak wordt gedacht).

succes

Inge schreef:Shit Karen, het zit je niet mee de laatste tijd.

Hier heeft Snoepie een hernia gehad, of dat laag was weet ik niet meer. Ze was in ieder geval ineens verlamd aan de achterzijde, kon niets meer.
Zij heeft een spuit gehad, pijnstillers en rust inderdaad, ze mocht ook niet meer op en af de bank springen.
Dat laatste bleek niet te voorkomen, toch is Snoepie nu alweer een aantal jaren redelijk klachtenvrij, het enige wat ze is blijven houden is dat zodra je haar over haar rug aait, ze die bol zet.

Nu is Snoepie natuurlijk maar een hondje van een kilo of 6, wat dat betreft ook niet te vergelijken met een Duitse Dog

Hoi Inge,

Ja, we hebben wel even wat ellende achter elkaar te verwerken gekregen met de dogjes de afgelopen weken...
Levi heeft gelukkig (nog?) geen uitvalsverschijnselen in de achterhand. Wat dat betreft, is die hernia dus nog niet in zo'n ver gevorderd stadium, denk ik. Zij mag nu inderdaad ook nergens meer op springen of klimmen, maar dat deed haar ook erg veel pijn de laatste tijd, dus dat vermijdt ze ook.
Kan Snoepie ook weer gewoon lange wandelingen maken en dergelijke?

Stang schreef:Hmmm, moeilijk uit te leggen: ze verandert erdoor. Idd lijkt ze wat ''depressief", lusteloos niet zozeer, maar somberder. Verder wordt ze enorm sjagrijnig, zelfs wat agressief, als ze Rimadyl krijgt.

Hoi Caroline,

Dat klinkt wel net zoals Levi nu, alleen is Levi niet agressief, gelukkig. Wel lusteloos, somber en daardoor erg 'zielig'. Maar, vandaag is de laatste dag dat ze Rimadyl krijgt, dus als het daaraan zou liggen, moeten we snel weer verbetering daarin zien, denk ik?

Scooby schreef:

Stang schreef:Hmmm, moeilijk uit te leggen: ze verandert erdoor. Idd lijkt ze wat ''depressief", lusteloos niet zozeer, maar somberder. Verder wordt ze enorm sjagrijnig, zelfs wat agressief, als ze Rimadyl krijgt.

Hoi Caroline,

Dat klinkt wel net zoals Levi nu, alleen is Levi niet agressief, gelukkig. Wel lusteloos, somber en daardoor erg 'zielig'. Maar, vandaag is de laatste dag dat ze Rimadyl krijgt, dus als het daaraan zou liggen, moeten we snel weer verbetering daarin zien, denk ik?

Ja, dan moet je over 2 dagen al verbetering zien......

Maar zoals ik al zei, heb ik dus totaal geen ervaring met rughernia en kan ik dus alleen maar mijn eigen ervaring met Rimadyl vertellen.
Ik hoop dat het daaraan ligt, al denk ik dat die kans maar klein is

Sjonge wat rot Karen.
Heeft Dimple van Ans niet een soortgelijke afwijking? Misschien dat je eens met haar kan bellen of ze via die soort manueel therapeut voor honden nog informatie hebben voor je.

Hughy schreef:Sjonge wat rot Karen.
Heeft Dimple van Ans niet een soortgelijke afwijking? Misschien dat je eens met haar kan bellen of ze via die soort manueel therapeut voor honden nog informatie hebben voor je.

Hoi Mart,

Nee, Dimple heeft Wobbler. Dat is een soort nekhernia. Dat heeft onze Max ook gehad. Ik heb de site van de orho-manueel therapeut die Dimple (en destijds ook onze Max) heeft behandeld er al weer eens op nageslagen en ik hou dat zeker ook in gedachten voor Levi!
Maar, ik hoopte met mijn topic hier op ervaringen van mensen met een hond met een lage rughernia.

Mijn Bambi heeft een hernia gehad, weet niet of het een lage rughernia had maar ze kon niet meer springen en haar achterpoten waren heel zwak. Soms kon ze niet meer lopen en moest ik haar dragen. Ze is in 3 acupunctuurbehandelingen geheel genezen.