Het HondenForum

Hallo en goedemorgen deze morgen!

Eind van deze week ga ik naar Noord Frankrijk... zeg maar camperen in een bos bij een groot water (voor degene die het willen weten, vissen op karper).

Nu neem ik onze hond, een bullmastiff van 6 maanden ook mee. Op dit moment luistert ze aardig, maar als ze losloopt dan hoort ze mijn commando's niet, zoals "hier".. zeg maar oost-indisch doof! Nu zal ikk haar het grootste gedeelte van de dag aanlijnen zodat ze niet weg kan... Maar ook moet ze af en toe ook los kunnen lopen zonder dat ze TE ver weg gaat. Hoe kan ik het beste zorgen dat ze in de buurt blijft (zeg maar 50 meter ofzo) en weer terug komt als ik dat wil.
Wat ik zelf hier in nederland deed tijdens het vissen, is los laten lopen, regelmatig haar attent maken op mijn aanwezigheid (dmv roepen etc), en als ze te ver weg liep, haar halen en weer vastzetten aan een lijn. Dan een 1/2 uur vast en weer los. Mocht ze dan weer te ver weg gaan, weer halen en vastzetten. En dit dan maar blijven herhalen.

Ik weet dat het vertrouwen in je hond hebben het belangrijkste is, maar in het buitenland wil ik toch goed op haar letten.

Alvast bedankt,
Martin en Rebel!

Wat ik zelf doe (mijn hond is 8 maanden) is als mijn hond maar iets te ver naar mijn zin uit mijn buurt ga hem terug roepen. Oke de eerste keren kwam hij natuurlijk niet. Ik ging hem toen niet voor straf weer aanlijnen, maar probeerde het gewoon weer. En als hij dan eens een keer wel komt werd hij heel uitbundig beloond met lieve woordjes en wat lekkers. Op die manier wordt het juist leuk voor je hond te komen.
En hoe leuker het voor je hond wordt hoe eerder hij geneigd zal zijn om toch weer terug te komen.

Ik kan me wel voorstellen dat je een hond die nog niet perfect luistert niet goed durft los te laten, maar je moet toch eens die stap durven zetten. Ik zit zelf nog in de fase dat ik het soms best eng vind, maar als ik hem voor het minste of geringste weer aan ga lijnen zal het veel langer duren voor hij perfect zal luisteren als hij los loopt.

Nu weet ik dat ik heel makkelijk praten heb omdat ik een ras heb dat nogal snel dingen leert en zeker graag zijn baasje blij maakt.
Maar het blijft een kwestie van durven ondernemen. Ik zou dan beginnen op een plek waar weinig prikkels zijn en waar er ook weinig mis kan gaan als je hond eens niet luistert.

Groetjes
Corina

Je neemt mee: een zak voel snoep, speeltjes waar je hond knettergek van is en je goed humeur.

Stap 1 (i.p.v. de lange lijn kan je dit ook gewoon los in je tuin doen) Je doet hond aan de lange lijn en laat hem "vrij" (aan de lijn). Je roept de hond bij je op een heel vrolijke leuke manier, je lokt hem bij je met het speeltje, snoepje enz. En als hij bij je is beloon je hem heel goed, even spelen of snoepje geven en terug "vrij" (zeg dat woord ook daadwerkelijk).

Als dit heel goed gaat ga je naar een afgelegen plek (groot hondenveld mss?) en je doet hetzelfde, maar dan zonder leiband. De fout die vele mensen maken is de hond alleen roepen als hij aan de riem moet en natuurlijk komt de hond dan uiteindelijk niet meer. Hij legt de link; naar baasje gaan = aan de riem en naar huis. Je moet het komen naar de baas leuk maken. Het zo leuk maken dat hij niets liever doet dan komen.
Ga desnoods op de grond liggen (heb ik ooit gedaan), op je hoofd staan, maar zorg dat je hond jou leuk en interessant genoeg vind om te komen.
Roep hem op een wandeling echt 20 keer bij je, beloon hem met snoepje of speeltje (of gewoon een aai of woordje als je hond daar het best op reageert) en laat hem terug "vrij".

Blijf dit ook geregeld doen, stop niet met dat belonen op het moment dat je hond prima komt, want dat werkt ook niet. Blijf af en toe een snoepje geven (ik geef bijna altijd een snoepje of gooi een stok weg) en beloon elke keer met je stem als hij komt.

Wordt nooit kwaad, maar wordt enthousiaster als hij niet komt. Een hond gaat naar iets wat hij leuk vind... Als hij niet komt bij jij gewoon niet leuk genoeg en dan moet je jezelf leuk maken .

Ik laat mijn honden op vakantie nooit los. Het zijn allebei type's die ver weg gaan met wandelen en ik voel me niet veilig genoeg om dat te doen in een wildvreemde omgeving.
In de loop der jaren heb ik te vaak verhalen gehoord over weggelopen honden tijdens de leuke vakantie's in het buitenland, dat ik besloten heb dat ze die paar weken maar even genoegen moeten nemen met hollen aan de lange lijn. Jammer voor ze!

Hier wel twee loslopers en hoe ver ze ook zijn we starten de vrachtwagen en binnen een paar tellen zijn ze er.
Milk heeft dat geleerd van Scar en Scar is het gewend van kleins af aan. Die hebben wij dat eigenlijk niet eens aan hoeven leren want hij had heel snel door dat als de moter ging draaien dat hij moest komen en een hoop knuffels kreeg

Het blijft een lastig verhaal... zit zelf de hele dag aan de waterkant en laat Rebel graag even loslopen. Maar aangezien je niet de hele tijd op haar kan letten zal het er ook wel van komen dat ze niet los gaat. Ik ben veel te bang dat ze (te) ver weg gaat en ik haar niet kan vinden als ze niet reageert op mijn geroep.

Wat mij altijd nog voor de geest staat was een familie met een trouwe duitse herder. Die hond liep altijd los en bleef goed in de buurt. Op een avond is hij geschrokken van een keiharde knal en weggerend....weg hond.
Die mensen hebben de rest van hun vakantie lopen zoeken en zijn zonder hond weer naar huis gegaan.
Verschrikkelijk. Ik zou me echt geen raad weten..dus mijn honden bind ik aan mezelf vast!

Ik heb mijn honden altijd los, waar het kan. De BM is in het algemeen wel een hond die zijn baas in de gaten houdt. Ik laat ze ook altijd vanaf pup los, en kijk er niet naar om. Ze moeten mij in de gaten houden. Als ze bij me komen krijgen ze een koekje, nog steeds. Af en toe verstop ik me dan of in het geval van Pien, start ik de auto en rij weg. Ik heb Pien nog wat extra moeten trainen, dit heb ik met stukjes pensstaaf gedaan. Elke keer als ze te ver wegging hondenfluitje en een stukje pens. In het geval van een angstige ervaring zoals een kanl oid , ja, dat kan hier ook gebeuren, het verschil is wel dat ze meestal de omgeving dan wel kennen. Maar ik kan me niet voorstellen dat ze bij me weg zullen lopen, ze komen altijd naar me toe als ze iets eng vinden.

Met Moos heb ik een tijdlang ook veel problemen gehad met het hierkomen. Hij ging nooit ver uit de buurt gelukkig, maar hij moest toch komen als ik hem riep! Bovendien trok hij dus wel een spurt als hij een andere hond zag, en dan was ik hem echt kwijt.

Sinds een maand of 3/4 ben ik begonnen met elke keer als hij kwam als ik riep weer koekjes te geven, maar ook als hij uit zichzelf even naar me toekwam, en ik moet zeggen , het werkt als een tierelier. Hij schijnt nu eindelijk te begrijpen dat bij mij komen iets lekkers oplevert (terwijl hij al van pup af aan een koekje krijgt als hij komt als ik roep, maar dus nooit als hij even langs kwam zetten), en komt nu zelfs gewoon mee als er een andere hond in de buurt is. Vandaag liep ik met een groep in het bos. Alle honden renden ineens weg, en Moos was de enige die meteen terug kwam. Was ik toch wel trots

Maar goed, of het echt opvoedkundig verantwoord is weet ik niet, maar hier werkt het iig prima!

Waarom neem je dan voor de zekerheid geen lijn van 10 of 15 meter mee? Heeft je hond toch iets bewegingsvrijheid als je even niet op haar kunt letten. En als je tussen het vissen door lekker met haar gaat spelen (wel los) of trainen, dan is er niet zoveel aan de hand lijkt me.

ik probeer sam er nog steeds op te trainen, maar ik vind het wel moeilijk, met nummer 2 ga ik nog eerder werken hieraan.

voor mijn is op dit moment de perfecte oplossing zo'n kurketrekker ding dat je in de grond draait. een lijn van bijvoorbeeld 4 meter eraan en je hond zit vast, maar kan wel "vrij" bewegen. langs het water gaat dit perfect