Ik ben apetrots op Marouck
Geplaatst: 08 apr 2004 08:47
Sinds enkele maanden train ik heel rustig met Marouck in de IPO. Ik heb een club gevonden die bereid is geduld te hebben en alles heel rustig opnieuw op te bouwen bij Marouck, nadat het in de KNPV mis is gegaan omdat Marouck schrik had gekregen voor het schot en vanaf dat moment het bijten ook niet meer wilde.
De eerste weken hebben we bij de IPO niets anders gedaan als spelen op het veld, met een balletje en vanaf het moment dat Marouck zich op haar gemak voelde en niet meer bij iedere beweging op het veld afgeleid was ook met een bijtrol.
Heel af en toe werd ze rustig aangeplaagd, maar echt bijten mocht ze nog niet, alles op z'n tijd.
Na haar loopsheid zijn we langzaam wat serieuzer aan de gang gegaan. We spelen nog heel veel op het veld, waar ze steeds fanatieker in de bijtrol hangt, maar tussendoor lopen we nu ook rustig wat appèl. Wat volgen, veel wendingen maken (en volgen kan Marouck als de beste als ze zich kan concentreren), hierkomen oefenen door helemaal naar de andere kant van het veld te rennen en haar dan te roepen (als een speer komt ze, met als beloning haar bal) en af en toe wat positiewisselingen.
De eerste keer plagen na de loopsheid was een ramp, Marouck was nog een wandelende hormoon, haar conditie was een stuk teruggevallen en ze was weer snel afgeleid. Maar sinds een week of 2 gaat ze met sprongen vooruit.
Ze wordt nu sinds een paar weken tegelijk met de pups aangeplaagd. Er wordt fiks geblaft, en Marouck zoekt minder steun bij me en wordt steeds attenter op de helper. Op het moment dat er iets nieuws gebeurd (bv. rammelen met een jerrycan met kiezels) is ze nog wat onzeker en zoekt ze eerst steun, maar steeds sneller verlegt ze haar aandacht van mij naar de helper. Afgelopen zondag mocht ze voor het eerst weer echt bijten en daarna de zak winnen. Marouck's buitdrift naar mensen toe is niet zo heel goed ontwikkeld, mensen mogen alles afpakken en ze laat de buit dan ook steeds vallen als ze wint. Maar afgelopen zondag heb ik voorgesteld om haar niet meteen te laten winnen, maar er een "gevechtje" van te maken met de helper. De helper, die haar steeds bleef aanmoedigen" liet Marouck dus niet direct "winnen" maar bleef de andere kant van de zak vasthouden, er werd een soort trekspelletje van gemaakt. De eerste keer dat ze won droeg ze de zak een meter, de tweede keer 2 meter en de laatste keer een meter of 5 voor ze hem liet vallen. Voor Marouck een stap vooruit, eindelijk wilde ze, hoe miniem ook, de buit een stukje dragen en liep ze er trots mee rond.
Gisteravond is ze opnieuw geplaagd, dit keer apart van de pups, zonder afleiding voor haar op het veld dus.
Terwijl iemand op zoek was naar de zak, rende een ander al schoppend tegen een jerrycan met kiezels om haar heen, en Marouck werd fel....totaal niet de neiging om steun bij me te zoeken maar pogingen doen om naar die persoon en die jerrycan toe te springen. Toen de zak onvindbaar bleek, pakten ze een plat zacht mouwtje aan een touw, waarmee ze aangeplaagd werd. Marouck was er gelijk op attent, blafte luid en probeerde al springend bij die mouw in de buurt te komen. Ze kreeg hem te pakken maar liet direct weer los. Opnieuw zwaaiden ze met die mouw rond en Marouck werd feller, beet in en liet niet meer los. Ze piepte van opwinding maar bleef vasthouden! Uiteindelijk liet de helper, die haar continu had aangemoedigd de mouw los en rende ik met haar weg, Marouck had de mouw nog vast en bleef hem dragen. Ze gaf hem ook niet af aan mij maar liep weer richting de helper, die hem opnieuw beetgreep....Marouck hield nog steeds vast!!! Weer werd er wat gevochten om de mouw, maar dan mocht ze voor de tweede keer winnen en kreeg ik te horen dat ik richting de auto mocht gaan rennen. Dat deden we, en pas vlak voor de auto (toch zeker zo'n 25 meter verwijderd van de plek waar we zijn gaan rennen) liet ze de mouw los.
Ik ben apetrots op mijn meissie, eindelijk begint ze het spelletje te snappen en ze krijgt er steeds meer lol in! Wat ik heel grappig vind om te zien is dat ze dat fantieke alleen op het veld laat zien, is ze het veld weer af verandert ze in een blije gup, die met iedereen kroelt en iedereen af wil lebberen. :lol:
Ach, ze zal nooit een topper worden, maar ze heeft plezier, en ik ook
De eerste weken hebben we bij de IPO niets anders gedaan als spelen op het veld, met een balletje en vanaf het moment dat Marouck zich op haar gemak voelde en niet meer bij iedere beweging op het veld afgeleid was ook met een bijtrol.
Heel af en toe werd ze rustig aangeplaagd, maar echt bijten mocht ze nog niet, alles op z'n tijd.
Na haar loopsheid zijn we langzaam wat serieuzer aan de gang gegaan. We spelen nog heel veel op het veld, waar ze steeds fanatieker in de bijtrol hangt, maar tussendoor lopen we nu ook rustig wat appèl. Wat volgen, veel wendingen maken (en volgen kan Marouck als de beste als ze zich kan concentreren), hierkomen oefenen door helemaal naar de andere kant van het veld te rennen en haar dan te roepen (als een speer komt ze, met als beloning haar bal) en af en toe wat positiewisselingen.
De eerste keer plagen na de loopsheid was een ramp, Marouck was nog een wandelende hormoon, haar conditie was een stuk teruggevallen en ze was weer snel afgeleid. Maar sinds een week of 2 gaat ze met sprongen vooruit.
Ze wordt nu sinds een paar weken tegelijk met de pups aangeplaagd. Er wordt fiks geblaft, en Marouck zoekt minder steun bij me en wordt steeds attenter op de helper. Op het moment dat er iets nieuws gebeurd (bv. rammelen met een jerrycan met kiezels) is ze nog wat onzeker en zoekt ze eerst steun, maar steeds sneller verlegt ze haar aandacht van mij naar de helper. Afgelopen zondag mocht ze voor het eerst weer echt bijten en daarna de zak winnen. Marouck's buitdrift naar mensen toe is niet zo heel goed ontwikkeld, mensen mogen alles afpakken en ze laat de buit dan ook steeds vallen als ze wint. Maar afgelopen zondag heb ik voorgesteld om haar niet meteen te laten winnen, maar er een "gevechtje" van te maken met de helper. De helper, die haar steeds bleef aanmoedigen" liet Marouck dus niet direct "winnen" maar bleef de andere kant van de zak vasthouden, er werd een soort trekspelletje van gemaakt. De eerste keer dat ze won droeg ze de zak een meter, de tweede keer 2 meter en de laatste keer een meter of 5 voor ze hem liet vallen. Voor Marouck een stap vooruit, eindelijk wilde ze, hoe miniem ook, de buit een stukje dragen en liep ze er trots mee rond.
Gisteravond is ze opnieuw geplaagd, dit keer apart van de pups, zonder afleiding voor haar op het veld dus.
Terwijl iemand op zoek was naar de zak, rende een ander al schoppend tegen een jerrycan met kiezels om haar heen, en Marouck werd fel....totaal niet de neiging om steun bij me te zoeken maar pogingen doen om naar die persoon en die jerrycan toe te springen. Toen de zak onvindbaar bleek, pakten ze een plat zacht mouwtje aan een touw, waarmee ze aangeplaagd werd. Marouck was er gelijk op attent, blafte luid en probeerde al springend bij die mouw in de buurt te komen. Ze kreeg hem te pakken maar liet direct weer los. Opnieuw zwaaiden ze met die mouw rond en Marouck werd feller, beet in en liet niet meer los. Ze piepte van opwinding maar bleef vasthouden! Uiteindelijk liet de helper, die haar continu had aangemoedigd de mouw los en rende ik met haar weg, Marouck had de mouw nog vast en bleef hem dragen. Ze gaf hem ook niet af aan mij maar liep weer richting de helper, die hem opnieuw beetgreep....Marouck hield nog steeds vast!!! Weer werd er wat gevochten om de mouw, maar dan mocht ze voor de tweede keer winnen en kreeg ik te horen dat ik richting de auto mocht gaan rennen. Dat deden we, en pas vlak voor de auto (toch zeker zo'n 25 meter verwijderd van de plek waar we zijn gaan rennen) liet ze de mouw los.
Ik ben apetrots op mijn meissie, eindelijk begint ze het spelletje te snappen en ze krijgt er steeds meer lol in! Wat ik heel grappig vind om te zien is dat ze dat fantieke alleen op het veld laat zien, is ze het veld weer af verandert ze in een blije gup, die met iedereen kroelt en iedereen af wil lebberen. :lol:
Ach, ze zal nooit een topper worden, maar ze heeft plezier, en ik ook
.
'