Het HondenForum

In het begin met mijn herder (die kreeg ik toen zij twee was) heb ik heel veel aan mijn opvliegende aard moeten doen om haar goed te kunnen begeleiden. Je kunt daarom wel stellen dat ik door haar geleerd heb veel rustiger de zaken te bekijken en te beslissen uit een ander oogpunt dan op vliegendheid.

Hebben jullie ook van je hond(en) geleerd?????

ik heb geleerd consequent te zijn en heeeeeeeeeeeeeeel veel geduld te hebben

Dat niemand perfect is!!

droopy schreef:In het begin met mijn herder (die kreeg ik toen zij twee was) heb ik heel veel aan mijn opvliegende aard moeten doen om haar goed te kunnen begeleiden. Je kunt daarom wel stellen dat ik door haar geleerd heb veel rustiger de zaken te bekijken en te beslissen uit een ander oogpunt dan op vliegendheid.

Hebben jullie ook van je hond(en) geleerd?????

Dat ik een softie ben en wat haar op men tanden moest krijgen. :
Vooral consequent zijn.
Dat de zon in de zomer te vroeg opgaat. :cry2: :sleep:
In het donker niemand je ziet hondedrollen oprapen. :p:
Sanneke

Geduld.

ik was nogal het ongeduldige type, is helemaal over (wat qyan betreft dan )
als het niet om qyan gaat ben ik nog steeds ongeduldig
en verder, tja, veel van qyan geleerd, maar kan het zo 1,2,3 niet opnoemen. moet ff terug denken

Ja Geduld dat zeker maar ook een hoop humor. Junk was echt een hond met humor.

Ik heb me beter leren beheersen, ben rustiger geworden. Ook heb ik meer geduld gekregen. En klinkt misschien gek, maar door Tom kan ik ook veel meer knuffelen!

Ook geduld, maar dit werkt nog steeds alleen naar de honden toe (verder heb ik nog steeds geen geduld).

Maar vooral heb ik geleerd te ontspannen...... heerlijk ontspannen met ze knuffelen en zaken te relativeren: als ik zo lekker met ze knuffel, zijn andere dingen even onbelangrijk en als ik ze gek zien doen kan ik zo genieten en blij zijn, ondanks alle zorgen.

Ik heb vooral leren relativeren. De laatste tijd zijn er in mijn leven een aantal ingrijpende dingen gebeurd die mij soms het gevoel gaven "hoe moet dit nu verder". Als ik Doerak dan zag rondhuppelen en rare sprongen zag maken met zijn bot, dan zag de wereld er al een stuk leuker uit. Voor alles komt een oplossing, dacht ik dan.

Voordat ik Doerak kreeg was ik werkelijk overal vies van en was ik extreem zuinig (zuinig is niet erg, maar extreeeeem) op mijn spullen. Toen Doerak kwam was dat gelijk over. Ik heb het nooit vies gevonden om zijn plas op te ruimen toen hij nog een pupje was en toen hij een geweldig lange kras op mijn nieuwe schoenen zette vond ik dat niet eens echt erg....

Dat met veel liefde en aandacht een hond erg goed te lijden is. Ook dat straffen ze onzeker maakt, dat belonen beter is. Verder heb ik geleerd hoe dingen bv af te leren met een oudere hond.

Geduld en relativeren.
Het is alleen maar erg als je het zelf erg vindt.

Ik ben veel vrolijker/ontspanennder geworden en heb geleerd nog consequenter te zijn dan ik van mezelf van te voren inschatte

op tijd uit mijn bed komen :p:

Tja Bas heeft mij in het begin meer gecorrigeerd dan ik hem, daardoor heb ik geleerd honden goed te observeren en daardoor rustig te benaderen. Ook leren consequent zijn. en aan mijn conditie te werken......

ik was nog aan het nadenken over mijn tweede hond (overleden reu) die heeft mij vooral geleerd om te gaan met de onzekere hond.
Deze moest consequent maar met zachte hand begeleid worden.
dat deed ik nogal eens verkeerd :scheel:
naarmate ik zijn gebruiksaanwijzing beter ging begrijpen lukte het mij om dat te veranderen bij mezelf. Ik was nogal rouwdouwerig..............

dat volledige verantwoordelijkheid heel beangstigend en dankbaar tegelijk kan zijn.

dat er naast het houden van mijn vriend nog een heel speciaal soort onvoorwaardelijke liefde is.


consequent zijn.

Ik heb geleerd intens te genieten van het hebben van een hond als Stanley. Ondanks z'n streken is hij zo baasgericht en we leren nog steeds van elkaar. Oja, heb vooral geleerd stressbestendig te zijn en slimmer te zijn dan je hond.

Geduld en consequent zijn. Ik ben ook veel bewuster geworden hoe belangrijk het is om te richten op de goede dingen die ze doen en niet het accent te leggen op het verkeerde. In het dagelijkse leven, met de mensen waar ik dagelijks mee te maken heb, ben ik daar ook veel bewuster mee bezig. Wij mensen nemen vaak veel dingen als vanzelfsprekend en beoordelen situaties vanuit onze eigen subjectieve beleving, dat is een reden voor veel misvattingen en miscommunicatie. Door te proberen te doorgronden wat er om gaat in je hond word ik in ieder geval daar sterker bewust van.

Ik ben ook veel makkelijker geworden om dingen op te schrijven. Ik ben wat dyslectisch en probeerde hier regelmatig onderuit te komen, maar door honden forums zoals deze ben ik wat uit mijn schulp gekomen, allemaal dankzij Dot en Mo

Rooske

Van Nieve heb ik absoluut geleerd engelen geduld te hebben (vooral met trainen). :p:

Daarnaast heb ik geleerd hoe creatief een hond kan zijn en hoe je daar gebruik van kunt maken. En heb ik door haar ook echt geleerd hoe je elkaar kunt begrijpen zonder ook maar iets te zeggen. We voelen elkaar heel goed aan (normaal is ze druk en trekt ze bijvoorbeeld aan de lijn. Toen ik 1,5 week geleden ziek thuis zat en niet veel energie had bleef ze tijdens de wandelingen heel netjes naast lopen).

zeer herkenbaar bij mijn meiden op dit moment.
ik zit ook thuis met erg weinig energie de wandelingen zijn allemaal ingekort maar worden goedgemaakt met ballen gooien.
maar fantastisch zoals zij zich kunnen aanpassen ...........zucht...........konden wij mensen dat maar.

droopy schreef:zeer herkenbaar bij mijn meiden op dit moment.
ik zit ook thuis met erg weinig energie de wandelingen zijn allemaal ingekort maar worden goedgemaakt met ballen gooien.
maar fantastisch zoals zij zich kunnen aanpassen ...........zucht...........konden wij mensen dat maar.

Omdat het voor mij maar een korte periode was en ik me schuldig ging voelen ten opzichte van Nieve, heb ik andere gevraagd om haar eens mee te nemen voor een lange wandeling. Maar in principe paste Nieve zich perfect aan bij de situatie en dat is inderdaad fantastisch!! Daardoor krijg je de meeste steun van je hond en dat vind ik echt super

annemie schreef:op tijd uit mijn bed komen :p:

: ikke ook, vannacht Luka wakker, geschrokken of zo om half vier.

Sanneke

Mama Sanneke schreef:

annemie schreef:op tijd uit mijn bed komen :p:

: ikke ook, vannacht Luka wakker, geschrokken of zo om half vier.

Sanneke

dat is niet op tijd, dat is te vroeg

verantwoordelijkheid, en innerlijke rust.... :p: ze hebben me door een niet zo leuke periode heen getrokken..mooi toch?

BeauBeau (zie foto) was mijn eerste "eigen" hond. Ik was 19 en ik heb hem min of meer "ontvoerd" maar das een ander verhaal, dat ik nog wel eens bij "Hondenverhalen" neer ga zetten...

Toen ik 21 was ben ik opmezelf gaan wonen en Beau ging natuurlijk mee. Van Beau heb ik geleerd dat alleen een hond onvoorwaardelijk van je kan houden. Ik heb Beau echt te vaak alleen gelaten (vind ik nu) en echt veel te weinig meegenomen naar bos en strand (vind ik nu). Ik heb een behoorlijke depressie gehad van bijna 2 jaar en Beau is in de periode de enige reden geweest dat ik de straat opging, als ik hem uitliet dan liep ik meteen naar de winkels want zonder hem deed ik geen boodschappen... ik denk dat ik zonder Beau niet door die depressie heen zou zijn gekomen. Wanneer ik weer eens te lang op bed bleef liggen omdat ik lag te wachten wanneer de wereld zou ontploffen dan kwam Beau naast me liggen in bed. Als hij dan echt te erg ging zuchten, dan wist ik ... ik doe het niet goed... hij moet naar buiten. Dan ging ik vaak gewoon in mijn pyama de straat op. Kon me niets schelen. En dan kwam je buiten en dan zag je "wauw... de zon schijnt"... Zo heb ik wel eens 3 uur doorgelopen naar nix toe... in mijn pyama... met Beau.

Die depressie ben ik weer uitgekomen. En met Beau heb ik nog jaren gehad om die rotperiode goed te maken. En ik weet dat Beau een zalig leven bij me heeft gehad, maar toch vreet het soms stiekem aan je.

Dit is een foto van Beau 1 week voordat ik afscheid :cry2: van hem moest nemen, hij was toen 10 jaar oud.

Ik heb geleerd dat modder maar modder is en dat viezigheid zo weer weg is, en dat het geen nut heeft om maar altijd boos te blijven na een ruzie, gewoon weer zand erover en lachen.

dubbelwoef:

ik zit nu ook in zo"n situatie waarin ik merk dat mijn honden me op de been houden. Voor hen moet ik verder maar o wat kost het moeite om dat allemaal te doen.
wat goed dat je nu weer kunt genieten!!!

Ik heb van mijn honden geleerd, dat als mijn vrouw mij slaat om op mijn rug te gaan liggen.

Gr Bertus

ontstaat dan de antisla rem???