Toestand van Babouche
Geplaatst: 24 feb 2004 15:19
Gistermiddag weer op bezoek geweest bij Babouche, en zoals de meeste keren trof ik haar slapende aan.
Als ik haar roep tilt zij haar kopje op, begint wat een en weer te snuffen omdat ze me ruikt, maar nog niet meteen ziet, vanwege haar gebrek aan coördinatie.
Als ze me op haar manier vindt, begroet ze me, met likjes en kwispelt, ook haar pootjes strekken zich.
Als ik haar op pak en op schoot neem valt ze meteen in slaap en is rustig. Zelf word ik ook kalm en ik koester het moment.
Een paar tellen later komt de dierenarts assistente binnen met een net geopend kuipje speciaal kattenvoer (hondenvoer bevat te grote stukken). Zij doet ons het voorstel (het gaat hier om een test) om haar de volgende dag een paar uurtjes mee naar huis te nemen. Ogenschijnlijk gaat Babouche achteruit, ze wil of kan niet meer eten (het moet gepureerd worden om nog een beetje weg te smakken). Ze heeft het idee dat Babouche de moed een beetje aan het opgeven is, het lijkt of ze een beetje ligt weg te kwijnen. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, dat zou ik in haar plaats ook hebben. Ze doen daar hun uiterste best voor haar, maar Oost West, Thuis Best.
Heimwee is ook slopend (daar weet ik alles van).
Natuurlijk zeggen we er voor te gaan.
Thuis gekomen stort ik volledig in, het wordt me allemaal een beetje teveel. Er gaat zoveel door m’n hoofd, paniek slaat me om de oren. De wil is er wel, maar kan ik het allemaal wel. Stel je voor dat ik iets fout doe, ten nadele voor haar!
Een nachtje slaap moet me weer de hoognodige rust geven.
Vanmorgen Babouche gaan halen (terwijl ik dit schrijf ligt ze vredig te slapen en strekt zich een paar keer genoeglijk uit alsof er geen vuiltje aan de lucht is).
Ik kijk naar haar en zoals ze nu ligt lijkt het heel even alsof er niets aan de hand is.
Het eten gaat moeilijker (kaakfunctie), we pureren de voeding met wat water tot een homogene pasta en beetje bij beetje, als je dat in haar bekje geeft. smakt ze dit nog wel gretig weg. Maar het is allemaal een uitputtingsslag voor haar en ze valt weer als een blok in slaap.
‘Baboeske, ik houd van jeâ€
Als ik haar roep tilt zij haar kopje op, begint wat een en weer te snuffen omdat ze me ruikt, maar nog niet meteen ziet, vanwege haar gebrek aan coördinatie.
Als ze me op haar manier vindt, begroet ze me, met likjes en kwispelt, ook haar pootjes strekken zich.
Als ik haar op pak en op schoot neem valt ze meteen in slaap en is rustig. Zelf word ik ook kalm en ik koester het moment.
Een paar tellen later komt de dierenarts assistente binnen met een net geopend kuipje speciaal kattenvoer (hondenvoer bevat te grote stukken). Zij doet ons het voorstel (het gaat hier om een test) om haar de volgende dag een paar uurtjes mee naar huis te nemen. Ogenschijnlijk gaat Babouche achteruit, ze wil of kan niet meer eten (het moet gepureerd worden om nog een beetje weg te smakken). Ze heeft het idee dat Babouche de moed een beetje aan het opgeven is, het lijkt of ze een beetje ligt weg te kwijnen. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, dat zou ik in haar plaats ook hebben. Ze doen daar hun uiterste best voor haar, maar Oost West, Thuis Best.
Heimwee is ook slopend (daar weet ik alles van).
Natuurlijk zeggen we er voor te gaan.
Thuis gekomen stort ik volledig in, het wordt me allemaal een beetje teveel. Er gaat zoveel door m’n hoofd, paniek slaat me om de oren. De wil is er wel, maar kan ik het allemaal wel. Stel je voor dat ik iets fout doe, ten nadele voor haar!
Een nachtje slaap moet me weer de hoognodige rust geven.
Vanmorgen Babouche gaan halen (terwijl ik dit schrijf ligt ze vredig te slapen en strekt zich een paar keer genoeglijk uit alsof er geen vuiltje aan de lucht is).
Ik kijk naar haar en zoals ze nu ligt lijkt het heel even alsof er niets aan de hand is.
Het eten gaat moeilijker (kaakfunctie), we pureren de voeding met wat water tot een homogene pasta en beetje bij beetje, als je dat in haar bekje geeft. smakt ze dit nog wel gretig weg. Maar het is allemaal een uitputtingsslag voor haar en ze valt weer als een blok in slaap.
‘Baboeske, ik houd van jeâ€