Gery schreef:Ik weet zeker dat ze nu geen pijn heeft. Ze is erg blij dat ze blikvoer krijgt en ze rent soms als een gek door de kamer en keuken. En kwispelt dan als ze weer bij je komt. De bek is geen kanker maar wat rotte tanden.Maar dat is nu niet erger geworden en echt ze heeft nu geen pijn. Ze is in dez van de trap gegleden en toen had ze pijn en heeft ze pijnstillers gehad. Een hele poos. Maar die slikt ze niet meer omdat ze geen pijn heeft. Al met al toch hel moeilijk.Want wanneer knapt het daar stuk in de buik.Ik kijk elke dag hoe het er bij staat en dat blijft rustig. Alleen nu deze wond en die tepel. Als de wond maandag nog niet dicht is ga ik naar een andere dierenarts om daar advies te vragen.Dat kan nooit kwaad een advies van een andere. Een beetje minder rood was het vanmorgen en ik dacht wat minder vochtig dus toch nu aan het helen.Gery
Ik heb dit alles doorgelezen en zit hier met kippevel.
Wij hebben de afgelopen zomer onze Sproet laten inslapen.
Om half twee sprong ze nog een sloot in en trok graspollen uit die meteen uitgeschud moesten worden. De dame moest nat mee naar de DA, waar we een echo van haar blaas lieten maken omdat ze druppeltjes bloed in de urine had en ook veel moest plassen.
Bij de echo bleek dat er iets in de blaas zat, volgens de DA geen stenen.
Na overleg besloten maar meteen te opereren en binnen te kijken.
Op onze schoot kreeg ze haar narcose spuit en gleed weg, waarna de operatie kon beginnen.
Na verloop van tijd kwam de assistente ons roepen en zei kom zelf maar kijken, haar blaas bestond eigenlijk alleen nog maar uit tumor weefsel en was enorm verdikt en had nog maar een vierde van de normale inhoud.
Ja wat moet je dan.....................
Een ding was zeker dit moet enorm veel pijn hebben gedaan alhoewel wij daar in haar gedrag niets maar dan ook niets van hebben terug gezien.
Ons besluit was dan ook dat ze niet meer mocht wakker worden.
Om kwart over drie waren we weer thuis met haar, ze was nog niet eens droog van haar laatste zwemfestijn.
Dit verhaal vertel ik nu niet om je te vertellen dat je actie moet ondernemen maarrrrrrrrrrrr....
Dat maak je alleen maar zelf uit, en niemand anders.
Maar weet wel dat een hond voor jou enorme bergen kan verzetten als 't gaat om de baas te plezieren. Wij staan nu nog met onze mond vol tanden dat wij niets gezien of gemerkt hebben, dat is een gevoel wat niet echt prettig is en wat je lang meedraagt.
Van mij maar een ding, weet voor jezelf heel heel zeker dat ze geen pijn heeft, dat heeft een hond niet verdiend, en hoelang zal ze er nog mee door kunnen lopen voordat ze jullie HAAR sein geeft hoeveel heeft ze dan al gehad. Ik moet er niet aan denken.
Ik hoop dat jullie hier zeker goed over na denken en in allereerste instantie voor je maatje denken.
Heel veel sterkte