Het HondenForum

Tja, ben ik toch maar weer eens met een vraagje over het gedrag van Moritz.

Onderhand begin ik het erg vervelend te vinden dat Moritz nooit opschuift of plaatsmaakt als ik ergens wil zitten en ik weet niet wat ik eraan moet doen.

Hij weet heel goed wat hierkomen betekent, ook gebruik ik "tuuut-tuuuut" als hij een eindje op moet zouten, maar hij doet het gewoonweg niet in huis. Buiten is het geen enkel probleem, maar in huis verstijfd hij stomweg of hij verrot het (eigenlijk weet ik het ondertussen niet meer of het nu angst is of eigenwijzigheid).
Dominantie is het absoluut niet, al zou je dat snel vermoeden bij dit gedrag.

Na alles geprobeerd te hebben, pak ik hem al maanden op en schuif hem gewoon aan de kant en dat laat hij klakkeloos toe. Ik word soms ook echt boos, maar hij gaat gewoon niet aan de kant als ik hem niet zelf opschuif.

Wat doe ik verkeerd???

O ja, nog een toevoeging: soms ga ik zelfs gewoon bovenop hem zitten als ik daar wil zitten, maar hij blijft ook dan gewoon liggen

Stang schreef:O ja, nog een toevoeging: soms ga ik zelfs gewoon bovenop hem zitten als ik daar wil zitten, maar hij blijft ook dan gewoon liggen

:V
sorry, hoor, ik kan je geen advies geven.
Maar hoelang houd je dat vol dat op hem zitten?

Daan schreef:

Stang schreef:O ja, nog een toevoeging: soms ga ik zelfs gewoon bovenop hem zitten als ik daar wil zitten, maar hij blijft ook dan gewoon liggen

:V
sorry, hoor, ik kan je geen advies geven.
Maar hoelang houd je dat vol dat op hem zitten?

Nou ja, zo lang ik wil zitten Ik zit bv altijd op de bank te eten en dan zit ik dus soms gewoon bovenop hem en hij blijft gewoon liggen

Snap dat het komisch is voor een ander hoor , maar ik ben het soms zoooooo zat dat die hond altijd tegen me aan plakt en wat ik ook doe, het helpt gewoon niet

Ik begin zo onderhand de indruk te krijgen dat het een buitenlandertik is..mag niet discrimineren, maar de honden , die ik ken die weigeren een cm opzij te gaan voor je zijn allemaal buitenlanders!
Kortom , Nelson doet het ook en die laat dan veelal nog een humeurig gebrom horen als ik hem opzij bonjour.

Hier ook eentje....ennnnn....jawel een dolle Roemeen!!! Woopy namelijk!!

Dan heb ik ergens gezeten en sta op om ff drinken te halen en kom ik terug ligt meneer op mijn plek.....'Woopy moeven nou!!' , kijkt ie me aan.... 'rot zelf op vrouwtje' hahaahah
Ik moet hem ook echt bij z'n halsband pakken en de bank af lazeren....t'is goed met meneer...plek zat in huis....

Op bed doet hij het ook trouwens. GA ik snachts naar de wc , kom ik terug ligt meneer op m'n kussen....en ook niet weggaan....

Nu heb ik hem dus een anatal keer wat hardhandiger van de bank gemieterd en nu is 'WHOOPY!!!' (beetje boos) genoeg om op te zouten...

kakaboeboe is geen buitenlandertje, maar gaat ook niet opzij.

hij krijgt een zet van me. en gromt dan. en krijgt een grom terug en nog een zet en druipt dan af.

Hahahahaha, o erg he, maar ergens ben ik blij dat meer honden dit hebben en dat jullie dit ook niet echt opgelost krijgen
Ik voelde me al echt een opvoedkundige NUL

Ik word dus ook boos, duw hem hardhandig opzij, trek hem aan zijn poten weg, duw hem met z'n kont de bank af, "pleur" hem op z'n plaats (allemaal met commando's zelfs nog) , maar hij vliegt net zo hard de bank (of een tijdje het bed) weer op Vervolgens kan ik dit nog 10 keer herhalen, maar hij blijft het stomweg doen.
Hij gromt trouwens absoluut niet als ik hem wegduw; hij doet heel truttig dan en vliegt me bijna om de hals van ellende.

Pffff..... buitenlanders en mormels

Hoi Caroline,

Hij maakt het je wel makkelijk hè, je hoeft niet te klagen dat je nooit wat te klagen hebt.

Ik heb zelf ook de ervaring dat honden niet opzij gaan als je erbovenop gaat zitten. Zolang als dit tenminste met enige voorzichtigheid gebeurt. Het lijkt wel of ze het lekker vinden.

Voor wat betreft het opstappen als jij dat wilt. Misschien moet je hem gewoon behoorlijk wat energieker opzij bonjouren dan je tot nu toe gedaan hebt. Ik kan me tenminste indenken dat jij met hem nogal voorzichtig omgaat, omdat hij geestelijk zo breekbaar lijkt.

Ik zou zeggen, probeer het eens zo: Je zegt één keer een woord wat je nog niet gebruikt hebt, zoals bvb. PLEITE, je kijkt hem daarbij doordringend aan, wijst met uitgestrekte vinger naar de grond, en als hij na 3 seconden nog ligt te kijken wat je nou weer bedoelt pak je hem in zijn nekvel beet, en werkt hem zo snel mogelijk van de bank vandaan. Zeg maar, enigszins hardhandig. Niet tegen hem duwen, niet aan zijn poten trekken, niet meer dan één woord vuilmaken aan de hele toestand. Zo gauw als hij weg is negeer je hem, en let vanuit je ooghoeken op of hij weer terugkomt. Doet hij dat, dan reageer je weer kort maar krachtig, zoals hiervoor beschreven.

Het lijkt me vrij logisch dat meneer na twee of drie interventies van jouw al begint met opstaan en weg te gaan, ter voorkoming van erger.

Beetje grof misschien, wat ik je hier voorstel, maar het lijkt me best wel werkbaar in jullie situatie. Vandaar dat ik je in elk geval deze suggestie hier neerzet.

Groetjes, Willy.

Eline* schreef:Ik begin zo onderhand de indruk te krijgen dat het een buitenlandertik is..mag niet discrimineren, maar de honden , die ik ken die weigeren een cm opzij te gaan voor je zijn allemaal buitenlanders!
Kortom , Nelson doet het ook en die laat dan veelal nog een humeurig gebrom horen als ik hem opzij bonjour.

En dat is geen dominantie of gebrek aan respect?

Stang schreef:Tja, ben ik toch maar weer eens met een vraagje over het gedrag van Moritz.

Onderhand begin ik het erg vervelend te vinden dat Moritz nooit opschuift of plaatsmaakt als ik ergens wil zitten en ik weet niet wat ik eraan moet doen.

Hij weet heel goed wat hierkomen betekent, ook gebruik ik "tuuut-tuuuut" als hij een eindje op moet zouten, maar hij doet het gewoonweg niet in huis. Buiten is het geen enkel probleem, maar in huis verstijfd hij stomweg of hij verrot het (eigenlijk weet ik het ondertussen niet meer of het nu angst is of eigenwijzigheid).
Dominantie is het absoluut niet, al zou je dat snel vermoeden bij dit gedrag.

Na alles geprobeerd te hebben, pak ik hem al maanden op en schuif hem gewoon aan de kant en dat laat hij klakkeloos toe. Ik word soms ook echt boos, maar hij gaat gewoon niet aan de kant als ik hem niet zelf opschuif.

Wat doe ik verkeerd???

je pakt hem te zacht aan
qyan had hier vroeger ook een handje van, wilde me ook gaan bijten als ik me bed in wilde
begon op een gegeven moment zelfs de ingangen te blokkeren.
toen was het genoeg.
die heb ik toen op een gegeven moment alle voorrechten afgenomen.
niet meer op de bank, niet meer op bed, zelfs niet meer in mijn slaapkamer.
heeft ff geduurd voordat we qyan zijn karakter helemaal door hadden.
als meneer niet opzij ging net zoals Wil hierboven beschrijft: zonder pardon in zijn nekvel gegrepen en op de grond gezet, of opzij.
ben zelfs zo ver gegaan dat als hij ergens zat, ik hem wegstuurde en ik daar ging liggen.
met andere woorden, het hele huis is van mij.
en geloof me, dat gaat moelijk met bijna 40 kilo, maar echt opzouten
nu mag hij weer op de bank, slaapt weer in bed en heeft zijn voorrechten weer terug. maar als ik wil zitten gaat ie weg. als er visite komt, gata ie weg.
als we beide door een door heen moeten, loopt ie uit zichzelf achteruit om mij voor te laten.
uiteraard probeert ie het nog wel, blijven liggen op de bank als ik wil zitten, maar het woordje opzouten is nu voldoende.
heb hem de afgelopen week wel weer 1x in zijn nekvel moeten grijpen.
ik heb geleerd van mijn fouten gelukkig en het wordt hier dus kort gezegd niet meer getolereerd

Stang schreef:O ja, nog een toevoeging: soms ga ik zelfs gewoon bovenop hem zitten als ik daar wil zitten, maar hij blijft ook dan gewoon liggen

jaaaa hehe, als je op hem zit kan hij natuurlijk niet weg he...

sypke schreef:

Eline* schreef:Ik begin zo onderhand de indruk te krijgen dat het een buitenlandertik is..mag niet discrimineren, maar de honden , die ik ken die weigeren een cm opzij te gaan voor je zijn allemaal buitenlanders!
Kortom , Nelson doet het ook en die laat dan veelal nog een humeurig gebrom horen als ik hem opzij bonjour.

En dat is geen dominantie of gebrek aan respect?

Jawel...hahahhahahahahahahaha!
Wat Martijn ook aangeeft, het is zo dubbel als de pest!
Ik geef Nelson echt een zwieper als ie moppert en niet opzij gaat, maar hij blijft doodleuk liggen. Wat Caroline al aangeeft, het is net alsof je een zak aardappels van de bak af poogt te mieteren!
Nelson begint het overigens zo langzaamaan wel te snappen hoor..Hij gaat weg als ik ergens wil zitten (na de nodige doordringende blikken van mijn kant ) , hij sputtert alleen nog als ik naast hem kom zitten en hij gewoon een stukkie moet opschuiven.

Yildah (een buitenlandertje) doet dat dus ook
Blijven liggen waar je ligt en als ik aan de kant moet wordt ik wel opgetild (nu niet meer hoor ) Ik kan haar zo van de bank optillen en in haar mand leggen.....ze gaapt een keer en slaapt dan zo verder
Ik heb ben bij haar in het begin nogal huiverig geweest om haar wat strenger aan te pakken omdat ze nogal eens schrok of zwaar onder de indruk was.
Inmiddels is dat wel anders.....ik verhef nu wel mijn stem of kijk haar strak aan als ze echt in de weg ligt en niet op wil staan. Ik krijg dan een paar verwaande blikken toegeworpen en met veel gezucht en gesteun gaat ze wel aan de kant.

Martijn schreef:Cleo is ook een zachtgekookt ei maar ondertussen. Heel dubbel allemaal.

Dat heb ik met Sypke ook soms. Die is heel lief en zacht en gemakkelijk, maar ook opportunistisch en erg rangordegevoelig.

sypke schreef:

Martijn schreef:Cleo is ook een zachtgekookt ei maar ondertussen. Heel dubbel allemaal.

Dat heb ik met Sypke ook soms. Die is heel lief en zacht en gemakkelijk, maar ook opportunistisch en erg rangordegevoelig.

Dat is met Moritz ook wel zo; heel erg zacht, snel bang, erg aanhankelijk, maar ondertussen veegt hij met z'n achterpoten na plassen of poepen, is hij voor geen enkele hond bang, en staat als eerste blaffend en borstelend bij de voordeur als er gebeld wordt..... een dominant exemplaartje in de dop??

Sypke en Mees mogen in ieder geval niet op de bank. Sypke springt er wel eens op, maar gaat er wel meteen weer af als ik er iets van zeg.

ursula doet overigens aan zoutzakken. moet ze opzij, maakt ze zich helemaal zwaar en slap. gaat niet opzij. zeg je er wat van, gaat ze meteen lijdend op d'r rug liggen . maar ze moet echt weg als ik erbij wil. dan maar lijden.

Stang schreef:Tja, ben ik toch maar weer eens met een vraagje over het gedrag van Moritz.

Onderhand begin ik het erg vervelend te vinden dat Moritz nooit opschuift of plaatsmaakt als ik ergens wil zitten en ik weet niet wat ik eraan moet doen.

Hij weet heel goed wat hierkomen betekent, ook gebruik ik "tuuut-tuuuut" als hij een eindje op moet zouten, maar hij doet het gewoonweg niet in huis. Buiten is het geen enkel probleem, maar in huis verstijfd hij stomweg of hij verrot het (eigenlijk weet ik het ondertussen niet meer of het nu angst is of eigenwijzigheid).
Dominantie is het absoluut niet, al zou je dat snel vermoeden bij dit gedrag.

Na alles geprobeerd te hebben, pak ik hem al maanden op en schuif hem gewoon aan de kant en dat laat hij klakkeloos toe. Ik word soms ook echt boos, maar hij gaat gewoon niet aan de kant als ik hem niet zelf opschuif.

Wat doe ik verkeerd??? :jank: ;)

Ik zou het niet weten, Luka ging vanaf het begin in de hoek van de zetel liggen.
Als hij dan toch in de weg gaat liggen, pak ik hem op en schuif hem een eind op of zet hem op de grond.
Sanneke

Hallo Caroline,

Nog even een aanvulling op wat ik je gisteren schreef.

Het lijkt mij niet onmogelijk dat al die dingen die jij tot nu toe geprobeerd hebt bij Moritz eerder een soort beloning zijn geweest voor hem. Ik bedoel, aandacht geven, aanraken en hannessen met ze, dat is voor veel honden een stimulans om steeds weer te proberen dit soort voor hen positieve zaken los te krijgen, door te volharden in het gedrag wat hun deze "beloning" oplevert. Een korrektie is pas een korrektie als deze door de hond als zodanig ervaren wordt. Als baas kun je wel vinden dat je aan het korrigeren bent, maar wat telt is dat de hond dit ook vindt.

Misschien ben je wel gewoon te kort geschoten op het negatieve vlak. Ik probeer gewoon een beetje mee te denken, en me te verplaatsen in de situatie zoals ik me die voorstel. Hierin kán ik me dus best vergissen, dat kun jijzelf beter beoordelen dan ik. Ik hoop dat je wat aan mijn bedenksels kunt hebben.

Dag, Willy.

Wil de hond schreef:Hallo Caroline,

Nog even een aanvulling op wat ik je gisteren schreef.

Het lijkt mij niet onmogelijk dat al die dingen die jij tot nu toe geprobeerd hebt bij Moritz eerder een soort beloning zijn geweest voor hem. Ik bedoel, aandacht geven, aanraken en hannessen met ze, dat is voor veel honden een stimulans om steeds weer te proberen dit soort voor hen positieve zaken los te krijgen, door te volharden in het gedrag wat hun deze "beloning" oplevert. Een korrektie is pas een korrektie als deze door de hond als zodanig ervaren wordt. Als baas kun je wel vinden dat je aan het korrigeren bent, maar wat telt is dat de hond dit ook vindt.

Misschien ben je wel gewoon te kort geschoten op het negatieve vlak. Ik probeer gewoon een beetje mee te denken, en me te verplaatsen in de situatie zoals ik me die voorstel. Hierin kán ik me dus best vergissen, dat kun jijzelf beter beoordelen dan ik. Ik hoop dat je wat aan mijn bedenksels kunt hebben.

Dag, Willy.

Nou Wil, je haalt me bijna de woorden uit m'n mond Toevallig dacht ik daar vanmiddag ook aan!

Ik bonjour hem dan wel weg, niet zachthandig maar ook niet met "grof geweld", maar ik vermoed inderdaad veel te zachtjes en wellicht vindt hij dit wel prettig zo. In al die tijd (een jaar en 3 maanden inmiddels), heb ik hem één keer bij zijn nekvel gegrepen en hem op die manier van het bed gezet (normaal is hij nooit op het bed, maar dit was tijdens ons adresje vanwege de verbouwing). Zelf schrok ik daarvan, omdat ik altijd zachtjes met hem omga.

Ik moet nog steeds leren om Moritz wat harder aan te pakken en vond dat ik al aardig op weg was, maar blijkbaar toch nog te voorzichtig
Ik zal hem de komende tijd op een hardere manier wegbonjouren met een heel nieuw commando erbij en dan eens kijken wat er gebeurd.

Thanx voor het meedenken

Stang schreef:Nou Wil, je haalt me bijna de woorden uit m'n mond Toevallig dacht ik daar vanmiddag ook aan!

Ik bonjour hem dan wel weg, niet zachthandig maar ook niet met "grof geweld", maar ik vermoed inderdaad veel te zachtjes en wellicht vindt hij dit wel prettig zo. In al die tijd (een jaar en 3 maanden inmiddels), heb ik hem één keer bij zijn nekvel gegrepen en hem op die manier van het bed gezet (normaal is hij nooit op het bed, maar dit was tijdens ons adresje vanwege de verbouwing). Zelf schrok ik daarvan, omdat ik altijd zachtjes met hem omga.

Ik moet nog steeds leren om Moritz wat harder aan te pakken en vond dat ik al aardig op weg was, maar blijkbaar toch nog te voorzichtig
Ik zal hem de komende tijd op een hardere manier wegbonjouren met een heel nieuw commando erbij en dan eens kijken wat er gebeurd.

Thanx voor het meedenken

Sterkte!

Wil de hond schreef:

Stang schreef:Nou Wil, je haalt me bijna de woorden uit m'n mond Toevallig dacht ik daar vanmiddag ook aan!

Ik bonjour hem dan wel weg, niet zachthandig maar ook niet met "grof geweld", maar ik vermoed inderdaad veel te zachtjes en wellicht vindt hij dit wel prettig zo. In al die tijd (een jaar en 3 maanden inmiddels), heb ik hem één keer bij zijn nekvel gegrepen en hem op die manier van het bed gezet (normaal is hij nooit op het bed, maar dit was tijdens ons adresje vanwege de verbouwing). Zelf schrok ik daarvan, omdat ik altijd zachtjes met hem omga.

Ik moet nog steeds leren om Moritz wat harder aan te pakken en vond dat ik al aardig op weg was, maar blijkbaar toch nog te voorzichtig
Ik zal hem de komende tijd op een hardere manier wegbonjouren met een heel nieuw commando erbij en dan eens kijken wat er gebeurd.

Thanx voor het meedenken

Sterkte!

Dank!

Wel lachen trouwens; meestal zeggen we hier dat iemand niet zo hard of grof met z'n hond om moet gaan en mij wordt steeds verteld dat ik Moppie wat steviger aan moet pakken

Stang schreef:Ik moet nog steeds leren om Moritz wat harder aan te pakken

Dat is waarschijnlijk ook moeilijk met een hond met zo'n verleden. Ik merk dat met Mees ook. Op zich is Mees een erg brave hond, dus is er niet zoveel reden om hem hard aan te pakken. Hij gaat voor me opzij, wacht voor de deur tot ik erdoor ga (heeft het gastgezin hem geleerd), springt niet op de bank, trekt weinig aan de riem. Toen ik laatst een keer tegen Sypke schreeuwde kroop Mees helemaal in elkaar. Hij is door zijn vorige baas erg hardhandig behandeld.

sypke schreef:

Stang schreef:Ik moet nog steeds leren om Moritz wat harder aan te pakken

Dat is waarschijnlijk ook moeilijk met een hond met zo'n verleden. Ik merk dat met Mees ook. Op zich is Mees een erg brave hond, dus is er niet zoveel reden om hem hard aan te pakken. Hij gaat voor me opzij, wacht voor de deur tot ik erdoor ga (heeft het gastgezin hem geleerd), springt niet op de bank, trekt weinig aan de riem. Toen ik laatst een keer tegen Sypke schreeuwde kroop Mees helemaal in elkaar. Hij is door zijn vorige baas erg hardhandig behandeld.

Dat is ook echt heel erg moeilijk Moritz was gewoon echt een hoopje ellende toen hij hier kwam, hij was bang voor alles: voor een krakend takje, voor de wind, voor ons, voor de poezen, verzin het maar en hij was er bang voor (behalve voor andere honden).
Hij heeft 2 dagen in een hoekje op de bank gelegen en haalde zelfs nauwelijks adem (z'n bek ging echt niet open). Hij dronk niet en hij at niet. Ik heb hem uiteindelijk alles gebracht en heel langzaam steeds verder weg van de bank laten gaan.

Na ongeveer 1 maand durfde hij van de huiskamer in de voorkamer te komen!
Buiten moest ik hem én een tuigje én een halsband omdoen en dit vastknopen zodat hij niet in paniek weg kon schieten.

Gods, wat een bang beestje was dat zeg :cry2:

Hij is echt enorm vooruit gegaan: rent en speelt buiten, loopt altijd lekker los mee, maar vooral z'n ogen...... zo doods als die waren (totaal geen uitdrukking), zo glimmend zijn ze nu: wat prachtig!!!

Maar ik ben gewoonweg onder de indruk gebleven van die eerste periode, dat heeft me zo aangegrepen dat ik nu nog steeds moeite heb om hem als "normale" hond te zien en te behandelen. Ik doe m'n uiterste best hiervoor en het gaat ook steeds meer lukken en dat komt zeker ten goede van Moritz: hij wordt steeds zelfstandiger!
Alleen het echte boos worden, even echt op z'n koppie geven, dat wil (nog) niet echt lukken

Stang schreef: Alleen het echte boos worden, even echt op z'n koppie geven, dat wil (nog) niet echt lukken

ursula was toen ze bij ons kwam wonen, ook een hoopje ellende, anders dan moritz, maar toch, ook zij heeft langdurig op de bank gezeten.

ik ben veel te lief voor de mormels. moet zo vreselijk om stoutigheden lachen. totdat zelfs mij het lachen vergaat en ik mijn best moet doen om de touwtjes weer in handen te krijgen.

ursula reageert nu veel sneller dan kakaboeboe op mijn strengheid. dan is het aan mij om bij haar dan weer snel terug te reageren.

voorbeeld. vanmorgen kregen de mormels lekkere stukken vuile pens. ik blijf dan tussen de bakjes erbij zitten, anders knok. ursula heeft haar bakje al leeg, kakaboeboe heeft een stuk pens naar zijn mandje gesleept. zijn bakje is onbewaakt. ursula sluipt naar zijn bakje. ik zeg 'he!' en ursula schiet weg alsof ik haar vreselijk sla. onzin.

dan, als alles op is, wordt er van bakje geruild. dat mag natuurlijk. maar dan moet ik wel even tegen ursula 'toe maar' zeggen, want ze gaat uit haarzelf niet meer naar het bakje van kaka toe, omdat ik dat gezegd heb. dus dan zeg ik nog maar even extra 'het is goed nu' tegen haar. wijs haar erop dat ze best haar gangetje mag gaan, ondanks dat ik haar een kleine reprimande gaf.

snappie?

Hier was sinds een week of wat ook zo'n plakkont... jawel ook een buitenlander ... althans die Belg van ons.

Ook van alles geprobeerd om hem uit mijn hoekje uit de bank te krijgen als ik was opgestaan om koffie in te schenken, niks hielp.
maar schijnbaar was ik ook te zachtzinnig want sinds een week of wat gebruik ik het woord TOE US en wijs resoluut met mijn rechterarm van de bank weg en meneer springt van de bank

Jij gebruikt Tuuut Tuuut...
Dit is dus een hoge klank. Hoge klanken zijn vriendelijk... (als je een pup roept moet je dat ook met hoge klanken doen en blij zijn doe je ook met hoge klanken) Wat ben jij toch een ontzettende lieve hond... komt er ook niet uit als je dat in bas-toon zegt hihihihi

Dus misschien moet je Morritz eraf wijzen met een brommend commando.

Succes.

Stang schreef:Wel lachen trouwens; meestal zeggen we hier dat iemand niet zo hard of grof met z'n hond om moet gaan en mij wordt steeds verteld dat ik Moppie wat steviger aan moet pakken

Ja hè, komt op het eerste gezicht een beetje krom over.

Maar het gaat er gewoon om dat je duidelijk weet over te komen bij je hond. Duidelijkheid heeft hij nodig. Dat is niet zielig. Hij heeft daar gewoon wat aan, hij weet dan namelijk waar hij aan toe is.

En komt er bij dat duidelijkheid scheppen enige lichamelijke dwang kijken dan is dat voor een hond best te bevatten zonder daar trauma´s aan over te houden. Honden onder elkaar zijn ook direkt in hun omgang.

Groetjes, Willy.

Hmmm, nou een groot succes was m'n eerste strenge optreden niet

Moritz stond weer eens tegen me aangeleund in de keuken zodat ik geen stap kon verzetten en ik besloot dat het tijd was voor m'n "strenge ik"

"Moritz, opzouten, weg jij!!!" en ik duw hem hard tegen z'n kont aan.... hij duwde terug, dus ik weer harder duwen en nogmaal "opzouten, weg!!!" en toen werd hij zo bang dat hij in een keukenkastje wilde kruipen

Stang schreef:Hmmm, nou een groot succes was m'n eerste strenge optreden niet

Moritz stond weer eens tegen me aangeleund in de keuken zodat ik geen stap kon verzetten en ik besloot dat het tijd was voor m'n "strenge ik"

"Moritz, opzouten, weg jij!!!" en ik duw hem hard tegen z'n kont aan.... hij duwde terug, dus ik weer harder duwen en nogmaal "opzouten, weg!!!" en toen werd hij zo bang dat hij in een keukenkastje wilde kruipen

En wat gebeurde er daarna?

Hoe reageerde jij op zijn reaktie, wat deed hij verder nog, behalve weg willen kruipen, en wat was het einde van het verhaal? Riep je hard tegen hem?

Het lijkt me op zich logisch dat je overdreven reakties krijgt van een hond als Moritz, dat hoort gewoon bij hem.