Het HondenForum

Bij de hond (Bender) van één van onze cursisten (Helma) is myositis eosinofilica (of eosinophiele myositis, de schrijfwijze varieert nogal eens) geconstateerd. Het is een auto immuun ziekte, waarbij de spieren door het eigen afweersysteem worden afgebroken.

Bij Bender is het begonnen met vage pijnklachten in de kop. Uiteindelijk resulterend in en beperking bij het openen van de bek en verandering van uiterlijk door het wegvallen van de spieren.

Het breidt zich nu uit naar andere delen van het lichaam, de bilspieren en de spieren langs de ruggengraad.

Het hele proces is zo langzaam begonnen en de veranderingen in het gedrag van Bender waren zo subtiel dat het een tijd heeft geduurd voor Helma zich realiseerde dat er echt iets aan de hand was. Als ze nu terug kijkt denkt ze dat het ergens in de zomer is begonnen.

Bender krijgt nu Prednison, 15 mg per dag, gedurende 12 weken. Daarna wordt het afgebouwd en krijgt ze zonodig pijnstillers.

Dit is wat Helma voor me op papier heeft gezet. Ze is heel erg op zoek naar informatie, maar vooral naar ervaringen. Op internet is wel wat te vinden over deze aandoening maar het gaat dan in de meeste gevallen om de menselijke variant. Over myositis eosinofilica bij honden is nauwelijks iets te vinden.

Mijn vraag aan jullie is dan ook of iemand ervaring heeft met deze aandoening (bij honden). Helma zou het erg fijn vinden om hier wat meer over te leren.

Alvast hartelijk dank voor jullie reacties, mede namens Helma en Bender.

HAd er tot nu toe nog nooit van gehoord, maar lijkt me verschrikkelijk.
Wens haar veel sterkte en hopenlijk een goede afloop.

Ik ken het verschijnsel.

Bij de hond waar ik het bij heb gezien heeft het te lang geduurd voordat de juiste diagnose werd gesteld. Zij had veel pijn, liep veel (neurotische) rondjes, haar ogen lagen heel heel erg diep in de schedel en ze was inmiddels blind. Door het niet constateren van de juiste diagnose heeft deze hond erg veel geleden. Zonder de juiste behandeling is dit echt een vreselijke en onwaardige leidensweg.

Het betrof hier een hond die uit het buitenland kwam en gered was, de DA dacht, zoals ook mensen hier op het forum wel eens denken "Gut weer zo'n buitenlandse hond, zo'n dragen van besmettelijke ongeneeslijke ziekten, etc etc etc" en stelde binnen 3 minuten de diagnose "inheemse niet nader te bepalen ziekte".............. De hond is twee maanden lang behandeld met antibiotica en na consultatie van een andere DA vrijwel direct ingeslapen. Heel heel erg voor de hond en de baasjes want de hond had dit met de juiste medicatie kunnen overleven!

Ik weet niet hoe ver deze hond is, maar met de juiste medicatie en begeleiding moet de hond er weer bovenop kunnen komen. Wat ik wel begrepen heb is dat het ieder moment weer terug zou kunnen komen. Een hond geneest er dus nooit 100% van maar het is wel tot stilstand te brengen en de conditie van de spieren kan weer op peil worden gebracht.

Veel sterkte voor zowel hond als baasje,
Erica

Wat ik mij afvraag is hoe deze duidelijke diagnose bekend is geworden. Waarom ik het me afvraag is omdat het bij mensen al heel moeilijk vast te stellen is.
Er zijn meerder spierziekte´s met dezelfde verschijnselen en bloedbeelden.
Prednison is helaas alleen maar een tijdelijk middel.

Het is een hele vervelende en pijnlijke ziekte. Op de volgende link staat info over vooral de kaakmyositis.
http://www.marajuyo.nl/ en dan klik je op veterinair.
Heel veel sterkte met de hond.

Sisboo schreef:Het is een hele vervelende en pijnlijke ziekte. Op de volgende link staat info over vooral de kaakmyositis.
http://www.marajuyo.nl/ en dan klik je op veterinair.
Heel veel sterkte met de hond.

Gossie, heel erg bedankt voor je link en ik ben er heel veel wijzer geworden.
Mijn eerste Ier een rood/blonde dame. Dit speelt zo'n 20 jaar geleden.
Kreeg op een leeftijd van een jaar of 4 een steeds magerdere kop, vooral met knuffelen en 't omhoogkomen van haar hoofd tegen je gezicht erg goed te voelen.(geregeld blauwe plekken en gegegeld een blauw oog )
Toen de ze een bultje kreeg op de plaats waas de halsbandzat, in overleg met de DA besloten om dat te verwijderen en meteen kreeg hij de gelegenheid om naar de spieren op de kop te kijken.
Volgens hem was 't atrofie van de kauwspieren waar niets meer aan te doen was. Duke hield haar bek altijd open en met eten maakten we een brij van gemalen pens en oud brood wat ze buiten altijd opslobberde, er werd veel geknoeid maar ze heeft altijd heel goed en voldoende kunnen eten. Wel had ze geregeld ontstoken tandvlees waar we dan weer medicatie en nadien met een bepaalde thee haar mond en tandvlees uitspoelden en 't steeds weer weg trok.
Pijn heeft ze nooit gehad en eten is steeds goed gegaan alleen 't uiterlijk veranderde natuurlijk wel erg ze hield altijd haar bek op en dat was voor ons een bij haar behorend verschijnsel. Ook haar hoofd was anders van vorm je miste nu eenmaal een hoop spieren die 't uiterlijk bepalen.
Duke is 11 jaar mogen worden en tengevolge van een baarmoeder ontsteking gestorven. Voor een Iere een zeer hoge leeftijd, maar ik heb toch vandaag toe nooit geweten dat daar een benaming of een echte beschrijving van haar aandoening was en kijk er dus nu wel van op.
Heb ook meteen 't een en ander uitgeprint en dat komt hier in bij m'n papieren. Gewoon om dat ik 't goed vind te weten wat er toen loos was.
Als ik 't een en ander goed door lees heeft ze en wij ook nog erg veel gekuk gehad, dat 't alleen haar kauw spieren betrof.
Bedankt!

Allemaal alvast heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik heb ze doorgestuurd aan Helma. Marianne, vooral jouw berichtje was voor haar erg interessant.

We zijn uiteraard nog steeds geïnteresseerd in meer ervaringen .

Graag gedaan hoor. Maar als je bijv. via Google zoekt kan je ook nog wat info vinden, bijv. op deze sites:
http://www.akaa.nl/dalmacademys/ dan klikken op rasinformatie en dan gezondheid.

Hee bedankt,

Helma zei dat ze ook al op internet had gezocht, maar niet zo heel erg veel had kunnen vinden. Ik zal ook nog eens een zoektochtje ondernemen .

Erica schreef:Ik ken het verschijnsel.

Bij de hond waar ik het bij heb gezien heeft het te lang geduurd voordat de juiste diagnose werd gesteld. Zij had veel pijn, liep veel (neurotische) rondjes, haar ogen lagen heel heel erg diep in de schedel en ze was inmiddels blind. Door het niet constateren van de juiste diagnose heeft deze hond erg veel geleden. Zonder de juiste behandeling is dit echt een vreselijke en onwaardige leidensweg.

Het betrof hier een hond die uit het buitenland kwam en gered was, de DA dacht, zoals ook mensen hier op het forum wel eens denken "Gut weer zo'n buitenlandse hond, zo'n dragen van besmettelijke ongeneeslijke ziekten, etc etc etc" en stelde binnen 3 minuten de diagnose "inheemse niet nader te bepalen ziekte".............. De hond is twee maanden lang behandeld met antibiotica en na consultatie van een andere DA vrijwel direct ingeslapen. Heel heel erg voor de hond en de baasjes want de hond had dit met de juiste medicatie kunnen overleven!

Ik weet niet hoe ver deze hond is, maar met de juiste medicatie en begeleiding moet de hond er weer bovenop kunnen komen. Wat ik wel begrepen heb is dat het ieder moment weer terug zou kunnen komen. Een hond geneest er dus nooit 100% van maar het is wel tot stilstand te brengen en de conditie van de spieren kan weer op peil worden gebracht.

Veel sterkte voor zowel hond als baasje,
Erica

Bedankt voor je reactie Erica,

Het heeft zolang geduurt voor je iets van me hoorde, omdat ik zelf nog geen lid van dit hondenforum was. De reacties op de oproep van Sietske riepen bij mij weer zoveel vragen op dat ik me zelf aangemeld heb.
Jou reactie heeft me weer een beetje hoop gegeven, je verteld namelijk het zelfde verhaal als mijn dierenarts. Wat ik graag van je wil weten is of je wel eens hebt gehoort van een hond die met deze ziekte nog lang heeft geleefd en hoe het verloop dan was.

Helma

Sisboo schreef:Het is een hele vervelende en pijnlijke ziekte. Op de volgende link staat info over vooral de kaakmyositis.
http://www.marajuyo.nl/ en dan klik je op veterinair.
Heel veel sterkte met de hond.

Hallo Marianne,

Bedankt voor je reactie. Ik heb er veel van geleerd en kan nu beter met de dierenarts praten en hopelijk de juiste vragen stellen. Het is inderdaad moeilijk om de diagnose te stellen. Er zijn foto`s gemaakt, maar daar was niets op te zien. Onder narcose is de kaak onderzocht en bij het openen was een blokkade te voelen, maar het was wel mogelijk. Het bloedonderzoek heeft geen verhoogde CPK waarden opgeleverd, ook niet bij herhaling. Ik moet er wel bij zeggen, dat er al met prednison begonnen was voor de bloedafname. De symptomen wijzen echter wel op kaakmyositis. De bek nog maar een klein stukje kunnen openen en dus veel problemen met eten. Het verdwijnen van de spieren aan de kop.
Veel pijn, vooral bij plotselinge bewegingen. De rest van het lichaam wordt nu ook aangetast, de spieren langs het ruggengraad en de bilspieren. We zijn nu bezig met 12 weken 15 mg prednison per dag te geven. Vandaag heb ik voor het eerst de indruk dat ze minder pijn heeft, maar misschien is in dit geval de wens de vader van de gedachte. Ik zal je zeker op de hoogte houden van het verdere verloop. En nogmaals hartelijk bedankt, ik heb nu tenminste een beetje het idee, dat ik weet waar ik over praat.

Helma en Bender

Sterkte met je hond.

Bender schreef:

Erica schreef:Ik ken het verschijnsel.

Bij de hond waar ik het bij heb gezien heeft het te lang geduurd voordat de juiste diagnose werd gesteld. Zij had veel pijn, liep veel (neurotische) rondjes, haar ogen lagen heel heel erg diep in de schedel en ze was inmiddels blind. Door het niet constateren van de juiste diagnose heeft deze hond erg veel geleden. Zonder de juiste behandeling is dit echt een vreselijke en onwaardige leidensweg.

Het betrof hier een hond die uit het buitenland kwam en gered was, de DA dacht, zoals ook mensen hier op het forum wel eens denken "Gut weer zo'n buitenlandse hond, zo'n dragen van besmettelijke ongeneeslijke ziekten, etc etc etc" en stelde binnen 3 minuten de diagnose "inheemse niet nader te bepalen ziekte".............. De hond is twee maanden lang behandeld met antibiotica en na consultatie van een andere DA vrijwel direct ingeslapen. Heel heel erg voor de hond en de baasjes want de hond had dit met de juiste medicatie kunnen overleven!

Ik weet niet hoe ver deze hond is, maar met de juiste medicatie en begeleiding moet de hond er weer bovenop kunnen komen. Wat ik wel begrepen heb is dat het ieder moment weer terug zou kunnen komen. Een hond geneest er dus nooit 100% van maar het is wel tot stilstand te brengen en de conditie van de spieren kan weer op peil worden gebracht.

Veel sterkte voor zowel hond als baasje,
Erica

Bedankt voor je reactie Erica,

Het heeft zolang geduurt voor je iets van me hoorde, omdat ik zelf nog geen lid van dit hondenforum was. De reacties op de oproep van Sietske riepen bij mij weer zoveel vragen op dat ik me zelf aangemeld heb.
Jou reactie heeft me weer een beetje hoop gegeven, je verteld namelijk het zelfde verhaal als mijn dierenarts. Wat ik graag van je wil weten is of je wel eens hebt gehoort van een hond die met deze ziekte nog lang heeft geleefd en hoe het verloop dan was.

Helma

De hond heeft geleefd met deze ziekte, het is niet tijdig gediagnostiseerd en het leven is niet erg goed geweest voor deze hond. Het is erg snel gegaan en binnen een aantal weken is deze hond geeuthenaseerd (spel ik dat goed? Wat een rot woord).

Misschien kunnen we hier prive nog wat contact over hebben?

Groet,
Erica

ik weet er niet veel over, maar wat ik wel weet is dat toen ze bij qyan een auto-imuun ziekte vermoedde (SLE) ik meteen te horen kreeg van mijn DA en de specialisten dat qyan in dat geval nooit meer ingeent had mogen worden.
weet niet of dat voor alle auto-imuun stoornissen geldt, misschien dat andere daar weer iets over weten???
succes en sterkte in ieder geval.

gr wendy

Bij de speurcursus die ik met Sacha doe, doet een hond mee die ook deze ziekte heeft. Ik heb deze link inmiddels aan de instructeurs doorgemaild.