Het HondenForum

2 jaar geleden is 1 van mijn berners overleden. Nisha
Ik had met haar een hele goede band. Ze was altijd bij me
Mijn schaduw eigenlijk en heel gemakkelijk in alles
Haar zus mila bleef altijd beetje op de achtergrond
Blue is 4 maanden na Nisha overlijden erbij gekomen
Ook een bernerteef maar helemaal anders dan Nisha
Enorm koppig. Eerste jaar heel afstandelijk
Was niet veel mee aan te vangen
Nu is ze 20 maanden maar nog krijg ik er niet echt een band mee. Het is al stukken beter maar nog altijd niet zoals met de anderen
Ze blijft koppig. Als ze iets niet wil gebruikt ze haar kracht en verzet geen poot. Weegt 50 kilo en is enorm sterk
Borstelen is een ramp
Ze weigert dikwijls vanuit thuis te wandelen en gaat zitten. Krijg gewoon geen beweging erin. Niet met andere hond bij. Niet met lekkers.
Gaat aan de auto staan en wil daarmee weg
Gaan we wandelen en terug in de auto weer zelfde. Ze zet zich schrap en wil er niet in. Sommige dagen spring ze er vanzelf in. Andere dagen vertikt ze het en moet ik haar allerlei trukken proberen.om haar erin te krijgen
Ze is lief. Mooi. Maar zo vermoeiend. Elke dag gevechten leveren om.iets gedaan te krijgen
Mila is 8.5. En helemaal tegenovergestelde
Altijd aanhankelijk.lief.gehoorzaam. vind alles goed. Is nu mijn schaduw geworden. Mijn band met haar is dan ook heel diep. Zoals bij Nisha toen
Maar. Ze is ziek. Weet dat ze geen jaren meer heeft
Ze kan niet ver meer wandelen
Blue. De jongste. Heeft veel beweging nodig
Alleen ga ik nooit zonder Mila weg.
Weet niet hoe het komt maar zonder Mila alleen met Blue lukt het me niet om naar bos te rijden. Dus mijn man gaat veel met Blue weg
Ik mis haar zo erg dat het me gewoon niet lukt
Ben zo bang voor de toekomst dat ze weg valt en alleen Blue overblijft
Ik verplicht ben wel met haar alleen alles te doen en mijn schaduw er niet meer is
Hoop dat men band met Blue nog betert natuurlijk
Zou het kunnen dat dit komt omdat ik haar niet zelf heb mogen kiezen. Maar de fokker dit heeft gedaan
De andere 2 heb ik wel zelf mogen kiezen
Snap echt niet waarom het met Blue zo moeilijk gaat
Ik doe echt mijn best. Ze is mijn 8 ste hond maar de moeilijkste van allemaal

Ik begrijp wel wat je bedoelt.
Het enige dat ik je kan aanraden is nu niet en nooit meer te vergelijken.
Ze is anders.
Aanvaard haar "anders zijn" en ga eventueel samen met een goede trainster aan de gang om te kijken hoe je haar beter kunt begrijpen.
Helaas kunnen de honden het ons meestal niet zelf vertellen

ranetje schreef: ↑26 dec 2024 18:09 Ik begrijp wel wat je bedoelt.
Het enige dat ik je kan aanraden is nu niet en nooit meer te vergelijken.
Ze is anders.
Aanvaard haar "anders zijn" en ga eventueel samen met een goede trainster aan de gang om te kijken hoe je haar beter kunt begrijpen.
Helaas kunnen de honden het ons meestal niet zelf vertellen

Vergelijken moet je niet doen, màg je niet doen. Ik snap wel wat je zegt, ik had dat een beetje met Sis denk ik. Die kwam na ons gouden koppel SaarMiep (waarmee ik kon lezen en schrijven, met Saar kon ik dat bijna vanaf pup en Miep is bijna 15 geworden). Het zou niet eerlijk naar Sis zijn geweest, als we een puberhond zouden vergelijken met honden die dik 13 en bijna 15 jaar bij ons hebben geleefd. En bij haar ook extra oneerlijk omdat ze ook nog genetische epilepsie bleek te hebben.
Ja, Sis was ook koppig. Die had ook een heel eigen willetje. Ging middenop het bospad zitten, "ik ga hier nu echt even - een kwartier ofzo - zitten". Ging ik gewoon bij haar zitten, gingen we vogeltjes kijken ofzo. Helaas kregen we haar epilepsie niet onder controle, en waren er meer kutte dagen dan goede dagen en dus is ze ingeslapen terwijl ze nog geen 4 was. Sis zat niet onder mijn huid, zoals bijvoorbeeld Saar dat zat. Miep zat ook niet zo diep hoor, maar die fladderde enorm rond mijn hart omdat ze zo grappig was.

Honden zijn niet te vergelijken. Ze zijn allemaal hun eigen zelf. Gelukkig maar.

Ik ga beter men best doen en meer dingen met haar ondernemen

schelsey schreef: ↑01 jan 2025 00:44 Ik ga beter men best doen en meer dingen met haar ondernemen

Denk niet zozeer dat je aan het vergelijken bent, je weet wat je had en ook de andere hond die er nu nog is voelt voor je prettiger in de omgang dan Blue.
Denk dat het een beetje vergelijkbaar is met hoe ik me voelde met mijn 2de hond. Die was dan wel al volwassen, maar in niets was ze te vergelijken met mijn 1e ook aanwezige hond.
Moeilijk te trainen, zeer eigenwijs en die dacht niet na, maar deed gewoon. Met als resultaat dat ik in begin écht met mijn handen in het haar heb gestaan omdat ze lief was, maar wel er zo vandoor kon gaan als ze ergens iets opmerkte..

Voor mijn gevoel nam ze mij ook gewoon voor lief, maar zou ze net zo makkelijk weer bij iemand anders kunnen wonen omdat ik dacht dat ze niet zo aan mij als persoon gehecht raakte.

Ze was ook destijds nog niet mijn bezit, fokkersvoorwaarden, misschien droeg dat onbewust ook bij aan mijn eigen gevoel richting haar.

Toen ze bij de fokker haar nestje kreeg heb ik ook zeer sterk getwijfeld of ik niet haar zou laten herplaatsen. Maar eenmaal op visite daar merkte ik wel degelijk dat ze dolblij was om mij en de andere hond weer te zien.
Toen de pups oud genoeg waren ben ik haar dus gaan ophalen en ze sprong in no time in de auto zonder verder op of om te kijken, wat ik wel bijzonder vond, gezien een aantal van haar pups nog aanwezig waren.
Eenmaal thuis, was ze ook thuis

Wat bij mij sterk bijdroeg aan verandering van onze band, was dat ik haar gekke streken leerde accepteren en er soms maar om moest lachen, want zo was ze nu eenmaal.
Zij veranderde echter ook toen ik dus veranderde, beetje water bij de wijn leek wel.. want zij leerde op haar beurt toch even wat meer naar me te luisteren als ik het écht meende wat onze verstandhouding dus ten goede kwam.

Ik denk met een glimlach aan haar terug, de band verbeterde zeker maar was anders dan met mijn eerste hond, maar die band was zo bijzonder.

Maar ik zie dat nu ook, en destijds ook met Bluf want toen mijn vriend bij me introk bleek dat hij en zij vrij snel een hele goede klik hadden.
En nu merk ik ook weer dat de huidige honden ook op bepaalde momenten enerzijds naar mij, en dan weer naar vriend toetrekken.
Het heeft ook met de karakters van de honden en hoe je er zelf mee om gaat te maken.

Ik herinner mij ineens deze topic
Alles gaat veel beter ondertussen
Blue is erg vanderderd en onze band veel beter geworden

schelsey schreef: ↑17 feb 2025 10:02 Ik herinner mij ineens deze topic
Alles gaat veel beter ondertussen
Blue is erg vanderderd en onze band veel beter geworden

Hartstikke goed

schelsey schreef: ↑17 feb 2025 10:02 Ik herinner mij ineens deze topic
Alles gaat veel beter ondertussen
Blue is erg vanderderd en onze band veel beter geworden

Fijn!

O lees dit nu pas maar wat fijn

Is Blue gerontgend? Want met wat je schrijft denk ik niet aan een koppige hond maar aan een hond met serieus lichamelijk ongemak

sirene schreef: ↑23 mar 2025 16:05 Is Blue gerontgend? Want met wat je schrijft denk ik niet aan een koppige hond maar aan een hond met serieus lichamelijk ongemak

Off topic.
Sonja, wat fijn dat je er weer even bent! Hai meis! Alles goed met jou en de doggies?

Hoi Marion! Ja hoor, zowel de hondjes als ik mogen niet klagen