Een week verder en wat genieten we!
Het is echt een gouden hondje. Marion je gaf zo lief aan dat hij mazzel heeft gehad, maar oh wat hebben wij ook een mazzel zeg.
Zo blij, ik begin al helemaal te wennen aan zijn eigenwijze getrippel en de hertensprongen.
We hebben hem natuurlijk echt wel veel laten doen de eerste week, ik wou zeker weten dat ik niets over het hoofd zou zien. Van zwemmen, wandelen, wijkpicknick en begin en einde van de combisport. Met kinderen, zonder kinderen, met speeltjes, zonder speeltjes, strenger en gewoon mild. Hij wil gewoon heel graag lief gevonden worden en doen wat hij moet doen.
Uitproberen mag hij van harte, want in vergelijk met Thessa lach ik me gewoon kapot om zijn pogingen stoer niet te luisteren terwijl hij even de andere kant op stuitert en net doet alsof hij me niet hoort.
Met kinderen is hij zo zacht. Maar ook heel alert omdat hij niets wil missen om eventueel te spelen of te rennen. Dus we zijn langzaam bezig met aandacht op ons volwassenen en niet perse bij kind(eren) en bezig met zijn eigen ding tijdens het wandelen ipv met wat kind doet.
Kind krijgt wel ook de leiding met momenten, maar als het klaar is is het dan ook weer klaar en mag hij weer op ons focussen.
Hij voelt in en buiten huis enorm goed aan hoe het met mij of onze dochter gaat en signaleert op een heel fijne manier. Ik heb al twee keer op tijd rust kunnen nemen door hem, terwijl ik misschien wel iets langer had doorgezet.
Op de hondenschool hebben we dus de start en het einde van combisport les meegedaan. Bij man had hij wat minder aandacht. Maar begrijpelijk, want die was ook hele dagen werken afgelopen week. Laatste deel met mij was hij al meer gefocust en kon de aandacht er beter bijhouden. Tussendoor even spanning eruit gelopen en gezwommen en na de les mocht hij nog met een nieuw vriendje spelen terwijl wij opruimden. Dan speelt hij wel maar houdt ons ook goed in de gaten. Niet dat we opeens verdwijnen in zo een opberghok.
Hij vindt soms dingen wel even spannend. Maar herstelt enorm snel en went ook snel aan nieuwe dingen. Zoals een fietskar, daar springt hij nu al met veel plezier in als die achter de bakfiets hangt.
Zijn staart wordt zo mooi hoog en ontspannen gedragen, kan overuren maken van blijdschap en in de ochtend hoor ik hem al voorzichtig kwispelen terwijl we boven in beweging komen.
Oh en hij en Thessa samen zijn ook echt zo leuk. Heel anders dan tussen Thessa en Freddy, maar zo goed had ik het me niet kunnen voorstellen.
Samen in de kofferbak is geen probleem. Aan de riem aan 1 kant samen zij aan zij lopen is geen probleem.
Aandacht delen ook niet en met eten doen we het gewoon zoals altijd en ook dat gaat geweldig.
Thessa zelf heeft ook echt weer een impuls om dingen te ondernemen, Cooper heeft steun aan haar rust en gelatenheid in de alledaagse situaties.
Coooper zelf slaapt sinds zaterdagavond heel veel en heel ontspannen.
Wel graag in de buurt van ons als we beneden zijn, maar het vertrouwen moet groot zijn want hij ligt soms al lekker ontspannen met een hele blote buik en pootjes half in de lucht.
