Het HondenForum

Precies 10 jaar geleden beleefden wij die meest verschrikkelijke nacht van ons leven.
Tijdens het nachtelijke pies & poeprondje werd (oma) Yla vanuit het niets aangevallen door de hond van een van de buren. Ze raakte zodanig zwaar gewond dat we een paar uur later niets anders konden dan haar in te laten slapen.
Natuurlijk zijn de pijn en het verdriet in de loop der jaren gesleten, maar het blijft altijd een datum met een vreselijke herinnering.

Het is een trauma en dat is iets dat altijd zal blijven, ook al is de pijn minder, die beelden raak je nooit meer echt kwijt.

Het staat me nog helder voor de geest.

He, getsie, dat lijkt me echt ontzettend zwaar om mee te maken.

Verschrikkelijk dat vergeet ik ook nooit meet laat staan jullie