Het HondenForum

De Fries is nu officieel doof. Niet wetenschappelijk getest maar proefondervindelijk.

In de praktijk betekent dat, dat we ons allemaal wat moeten aanpassen. Als ie in de buurt is raken we hem aan om aan te geven dat er wat gaat gebeuren. Buiten loopt hij nog gewoon los mee, maar ik pas de wandelingen voorlopig wel aan. Niet meer over de weg want zelfs die ene auto die er rijdt hoort hij niet meer, en hij hoort mij ook niet roepen dat hij aan de kant moet gaan. Hij luistert (als in is gehoorzaam) op zich nog prima, als je z’n aandacht hebt reageert hij nog uitstekend op de handgebaren die je geeft. Maar omdat hij niets meer hoort, is z’n aandacht krijgen nogal lastig

Ik denk te merken dat hij extreem schelle tonen nog wel registreert. Als ik heel schel op mijn vingers fluit hoort hij het wel namelijk. Maar ik krijg het zelf niet altijd voor elkaar om op die ene manier schel te fluiten. Weet iemand uit ervaring of er fluitjes op de markt zijn die ik kan uitproberen?

En uit ervaring bedoel ik dan, ervaring met een vrijwel stokdove hond.

Ojee Ruby was wat doof maar die bleef wel in mijn buurt en eigenlijk maakte ik schijnbaar altijd al gebaren van mee en zo, dat ging prima

Ik heb eigenlijk veder geen tips

Ik denk dat er wel hondenfluitjes zijn die heel schel klinken.
Mogelijk is een metalen scheidsrechtersfluitje een optie?

Anders kan je ook nog een trilhalsband aanleren.
trilling = kijken naar de baas.

Scheidsrechterfluitje proberen idd. En pogen hem dichter bij je in de buurt te houden, zodat als je gekke bewegingen maakt voor aandacht zodat dat in ooghoeken opgepikt kan worden.
Nu woon jij natuurlijk vrij ruim en mogelijkheden genoeg om wel de vrijheid nog te gunnen.
Hier werd Jol doof, en steeds eigenwijzer. Die negeerde op een bepaald moment het vervaarlijk grommen van een pitbull en ik moest echt rennen om haar de andere kant op te bonjouren. En daar waar ze altijd volgens mijn vriend netjes wachtte vlak voor einde van park, deed ze dat toen dus niet en stak rustig de drukke weg over om het pad naar strand in te slaan

Wij moesten dus zorgen dat we binnen handgebaren bereik bleven, en bij twijfel ging de lijn er gewoon aan want ze ging volledig op in haar eigen wereld op een bepaald moment. Jol was ook voor een groot deel stabij en vrij zelfstandig ingesteld, toen ze doof werd werd dat alleen maar erger

ranetje schreef: ↑12 sep 2023 15:42 Ik denk dat er wel hondenfluitjes zijn die heel schel klinken.
Mogelijk is een metalen scheidsrechtersfluitje een optie?

Anders kan je ook nog een trilhalsband aanleren.
trilling = kijken naar de baas.

Oh zo.n scheidsrechtersfluitjeis wel een goeie tip. Ga ik even achteraan.

Trilband had ik ooit niet aan gedacht maar dat wordt weer een heel project dus eerst maar eens dat fluitje.

blondie schreef: ↑12 sep 2023 17:50 Scheidsrechterfluitje proberen idd. En pogen hem dichter bij je in de buurt te houden, zodat als je gekke bewegingen maakt voor aandacht zodat dat in ooghoeken opgepikt kan worden.
Nu woon jij natuurlijk vrij ruim en mogelijkheden genoeg om wel de vrijheid nog te gunnen.
Hier werd Jol doof, en steeds eigenwijzer. Die negeerde op een bepaald moment het vervaarlijk grommen van een pitbull en ik moest echt rennen om haar de andere kant op te bonjouren. En daar waar ze altijd volgens mijn vriend netjes wachtte vlak voor einde van park, deed ze dat toen dus niet en stak rustig de drukke weg over om het pad naar strand in te slaan

Wij moesten dus zorgen dat we binnen handgebaren bereik bleven, en bij twijfel ging de lijn er gewoon aan want ze ging volledig op in haar eigen wereld op een bepaald moment. Jol was ook voor een groot deel stabij en vrij zelfstandig ingesteld, toen ze doof werd werd dat alleen maar erger

Ja ik snap het helemaal, het is voor ons allemaal wennen we hebben inderdaad de ruimte en ik kom nooit gevaarlijke honden tegen, maar ik heb ook al achter hem aan moeten rennen omdat ie met z’n gescharrel niet in de gaten had welk pad we hadden genomen in het bos en toen hij opmerkte dat we uit zicht waren draafde hij op zoek naar ons vrolijk het verkeerde pad in, en mijn roepen (eerste instinctieve reactie) nul effect had natuurlijk. En achter een hond aanrennen - die zelf steeds harder gaat rennen omdat de baas maar niet in zicht komt, is niet mijn hobby.

Affijn, in het dorp gaat hij nu aan de riem, maar datis maar 100 meter. Voor daarbuiten ga ik eerst eens op zoek naar een scheidsrechtersfluitje.

Bedankt!

Hazenrein schreef: ↑12 sep 2023 22:20

ranetje schreef: ↑12 sep 2023 15:42 Ik denk dat er wel hondenfluitjes zijn die heel schel klinken.
Mogelijk is een metalen scheidsrechtersfluitje een optie?

Anders kan je ook nog een trilhalsband aanleren.
trilling = kijken naar de baas.

Oh zo.n scheidsrechtersfluitjeis wel een goeie tip. Ga ik even achteraan.

Trilband had ik ooit niet aan gedacht maar dat wordt weer een heel project dus eerst maar eens dat fluitje.

Hopelijk helpt het fluitje
Voorlopig is dat vast genoeg.

Een trilhalsband is vaak zo aangeleerd (als je het maar een heel positieve ervaring geeft, dus iets heel lekkers).
Ik weet dat lang geleden medewerkers van een asiel, waar een dove Dalmatiër was binnen gebracht, de hond een tuigje om hadden gedaan waar ze een oud mobieltje aan hadden gebonden.
Als ze de hond riepen belden ze hem op
Zo'n mobieltje is alleen niet waterdicht maar als noodmaatregel werkte het prima.