Het HondenForum

We hebben onze lieverd in laten slapen vorige week. We wisten al langere tijd dat het er aan zat te komen dus al een tijdje in de rouw.
Het liefst heb ik vandaag weer een nieuwe hond, is dat heel raar?
Bij onze vorige hond had ik dat ook maar toen hadden we deze nog, nu is het leeg en ik mis mijn vriendje.
Wanneer namen jullie weer een nieuwe hond?

Er is helemaal niets raar.
De een kan de eerste tijd het idee niet verdragen van een andere hond en de ander wil meteen weer een hond.
Dat is heel persoonlijk en er is niemand die je kan en mag vertellen wat goed is en wat niet.

Zeker als je nu helemaal zonder hond bent kan ik me persoonlijk heel goed voorstellen dat je weer een vierpotig vriendje in huis wilt.
Eventuele kritiek daarop zou ik me niets van aantrekken.
Probeer wel één ding goed in het oog te houden.
Een nieuwe hond heeft een nieuw/ander karakter en kan en mag nooit vergeleken worden met een andere/eerdere hond.
Ook al heb je soms wel die neiging, niet doen

Precies wat Ranetje zegt. Niks is raar en ieder is daar anders in. Gewoon je eigen gevoel volgen

Gelukkig, ik ken ook mensen die alvast een pup bij hun oude hond nemen om niet zonder te zitten, dat wilde ik nog net niet doen bij onze zieke vriend

Musje67 schreef: ↑29 mei 2022 23:16 Gelukkig, ik ken ook mensen die alvast een pup bij hun oude hond nemen om niet zonder te zitten, dat wilde ik nog net niet doen bij onze zieke vriend

Er is niets goed of fout. Ik ken ook weer zat mensen die bij hun senior, een jonge hond aanschaffen. Om de goede normen en waarden door te laten geven.

"Zonder zitten" kan je in mijn beleving alleen maar met een lege batterij van je mobiele telefoon of te weinig batterijen voor je grote mensen speelgoed

Musje67 schreef: ↑29 mei 2022 23:16 Gelukkig, ik ken ook mensen die alvast een pup bij hun oude hond nemen om niet zonder te zitten, dat wilde ik nog net niet doen bij onze zieke vriend

Dat is letterlijk wat wij hebben gedaan. Nou ja niet letterlijk want onze ‘oude’ hond was pas 9, maar het was wel met voorbedachte rade. Eigenlijk om wat Ranetje zegt. Ik zag het al helemaal voor me dat ik een ‘nieuwe’ hond die er na de dood van mijn ‘oude’ hond zou komen steeds ging vergelijken en om dat te voorkomen hebben we de nieuwe er bij leven van de oude bijgenomen. Het klinkt wellicht rationeel maar ik ken mezelf en het is zo precies goed gegaan. Op het er veel tevroeg tussenuit piepen van die ‘oude’ hond na dan, maar dat wisten we toen nog niet.

Affijn, ik ben het volledig met de vorige sprekers eens. Je moet vooral doen wat bij jou past.

Crescent schreef: ↑29 mei 2022 23:29

Musje67 schreef: ↑29 mei 2022 23:16 Gelukkig, ik ken ook mensen die alvast een pup bij hun oude hond nemen om niet zonder te zitten, dat wilde ik nog net niet doen bij onze zieke vriend

Er is niets goed of fout. Ik ken ook weer zat mensen die bij hun senior, een jonge hond aanschaffen. Om de goede normen en waarden door te laten geven.

"Zonder zitten" kan je in mijn beleving alleen maar met een lege batterij van je mobiele telefoon of te weinig batterijen voor je grote mensen speelgoed

Ik vind dat ook niet fout hoor, we hebben dat zelf alleen niet gedaan omdat onze hond ziek werd.

Je moet doen wat voor jullie goed voelt. Anderen hebben daar niets mee te maken.

Enige is als je zo'n drang hebt om snel weer een hond in huis te nemen dat het risico behoorlijk aanwezig is dat je bij broodfok terecht komt. En daarvan zou ik zeggen: liever wat langer geduld voor je een geschikte hond uit goede omstandigheden hebt, dan op heel korte termijn eentje die minder bij jullie past en/of ruimte geeft om dierenleed in stand te houden

Fotogravinnetje schreef: ↑30 mei 2022 07:49 Je moet doen wat voor jullie goed voelt. Anderen hebben daar niets mee te maken.

Enige is als je zo'n drang hebt om snel weer een hond in huis te nemen dat het risico behoorlijk aanwezig is dat je bij broodfok terecht komt. En daarvan zou ik zeggen: liever wat langer geduld voor je een geschikte hond uit goede omstandigheden hebt, dan op heel korte termijn eentje die minder bij jullie past en/of ruimte geeft om dierenleed in stand te houden

Wij halen weer een hondje uit het buitenland, net als onze eerdere hondjes. Het duurt dan sowieso nog even tot hij of zij hier is. Ik ben op de hoogte van broodfok en laat me daar zeker niet door verleiden

Er staat geen tijd voor hopelijk komt er een leuk hondje op je pad

Hazenrein schreef: ↑29 mei 2022 23:48

Musje67 schreef: ↑29 mei 2022 23:16 Gelukkig, ik ken ook mensen die alvast een pup bij hun oude hond nemen om niet zonder te zitten, dat wilde ik nog net niet doen bij onze zieke vriend

Dat is letterlijk wat wij hebben gedaan. Nou ja niet letterlijk want onze ‘oude’ hond was pas 9, maar het was wel met voorbedachte rade. Eigenlijk om wat Ranetje zegt. Ik zag het al helemaal voor me dat ik een ‘nieuwe’ hond die er na de dood van mijn ‘oude’ hond zou komen steeds ging vergelijken en om dat te voorkomen hebben we de nieuwe er bij leven van de oude bijgenomen. Het klinkt wellicht rationeel maar ik ken mezelf en het is zo precies goed gegaan. Op het er veel tevroeg tussenuit piepen van die ‘oude’ hond na dan, maar dat wisten we toen nog niet.

Affijn, ik ben het volledig met de vorige sprekers eens. Je moet vooral doen wat bij jou past.

Wij hebben dat ook gedaan. Een pup bij een 13-jarige hond omdat we perse een pup bij een bepaalde fokker wilden en die niet heel veel fokte en een nest plande met een combinatie die ons erg aansprak. Wachten kon betekenen dat we dan waarschijnlijk langere periode zonder hond zouden zijn.
Goed plannen en ondanks de pup nog geen half jaar met de oude hond heeft samengeleefd merkten we dat hij dingen had geleerd van de oudste die hij zijn leven lang bleef doen.

Branka schreef: ↑30 mei 2022 12:51

Hazenrein schreef: ↑29 mei 2022 23:48

Musje67 schreef: ↑29 mei 2022 23:16 Gelukkig, ik ken ook mensen die alvast een pup bij hun oude hond nemen om niet zonder te zitten, dat wilde ik nog net niet doen bij onze zieke vriend

Dat is letterlijk wat wij hebben gedaan. Nou ja niet letterlijk want onze ‘oude’ hond was pas 9, maar het was wel met voorbedachte rade. Eigenlijk om wat Ranetje zegt. Ik zag het al helemaal voor me dat ik een ‘nieuwe’ hond die er na de dood van mijn ‘oude’ hond zou komen steeds ging vergelijken en om dat te voorkomen hebben we de nieuwe er bij leven van de oude bijgenomen. Het klinkt wellicht rationeel maar ik ken mezelf en het is zo precies goed gegaan. Op het er veel tevroeg tussenuit piepen van die ‘oude’ hond na dan, maar dat wisten we toen nog niet.

Affijn, ik ben het volledig met de vorige sprekers eens. Je moet vooral doen wat bij jou past.

Wij hebben dat ook gedaan. Een pup bij een 13-jarige hond omdat we perse een pup bij een bepaalde fokker wilden en die niet heel veel fokte en een nest plande met een combinatie die ons erg aansprak. Wachten kon betekenen dat we dan waarschijnlijk langere periode zonder hond zouden zijn.
Goed plannen en ondanks de pup nog geen half jaar met de oude hond heeft samengeleefd merkten we dat hij dingen had geleerd van de oudste die hij zijn leven lang bleef doen.

Ligt ook heel erg aan de hond "die overblijft". Toen Saar wegviel en Miep alleen over bleef, was er geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om daar een pup bij te zetten (als Saar over was gebleven, had ik dat beslist gedaan; goed voor Saar en heel goed voor pup).
En voor wat betreft de tijd "tussen" honden, dat is wat anderen zeggen ook heel persoonlijk en alleen aan jullie. Bij ons zijn nu 5 honden overleden, en bij ieder overlijden was dat gevoel anders. Na de eerste wilde ik direct en zo snel mogelijk weer een hond. Na de tweede wilde ik er beslist geen meer, heeft anderhalf jaar geduurd. Na de derde waren we niet hondloos, en bij de hond die overbleef ging ik beslist geen pup zetten dus. Na het overlijden van de vierde waren we dus een tijdje hondloos. Maar niet bewust, inderdaad wat Branka zegt "wachten op dat nestje". En dat was vol verwachting wachten en dagen aftellen, gelukkig duurde dat maar een paar maanden. En nu hebben we weer "maar" 1 hond en zit ik het ding volwassen te kijken. Komende winter zijn we hopelijk weer compleet.

Een andere hond kies je het best zodra je er zelf aan toe bent. Bij de één is dat heel snel terwijl het bij de ander jaren duurt of zelfs nooit. Dat is dus voor iedereen anders. Maar het is helemaal niet gek dat je behoefde hebt aan een hondenmaatje. Als je er klaar voor bent gewoon voor gaan.

Sterkte nog met het verlies van jullie maatje.

Bij mij duurde het drie jaar, maar dat is voor ieder heel erg verschillend.

Wij hebben de onze een week voor kerst moeten laten inslapen. Ik rekende op vrij lange wachttijden bij de fokker, dus dacht een half jaar tot een jaar zonder hond te gaan zijn.
Toen we op oudejaarsavond telefoon kregen dat er een nestje geboren was en dat er een reu voor ons bij zat, heb ik niet getwijfeld en ja gezegd. Achteraf geen seconde spijt gehad. We hebben nog tot eind februari moeten wachten natuurlijk, voor we Emiel mochten ophalen, maar die leegte in huis vond ik verschrikkelijk. En dat zit in zoveel kleine dingen.
Die kleine draak neemt het verdriet niet weg en het gemis zeker niet, maar het maakt het allemaal veel draaglijker. Afleiding en weer leven in huis. Ook al vervangt hij Guus niet en zal hij dat nooit kunnen, ik zou hem niet meer kunnen missen
Wat mij betreft dus een aanrader. Het heeft mij enorm geholpen in de verwerking.

Na het totaal onverwachte overlijden van Habibi ongeveer een jaar terug, werd ik de eerste maand bijna fysiek misselijk bij het idee van een andere hond.

Daarna sloeg dat totaal om, en miste ik het verschrikkelijk om een hond te hebben, en kon bijna niet wachten.


Toen heel bewust op zoek gegaan naar een voor mij passende pup bij een fatsoenlijke fokker vandaan.

Percy is totaaaaaaal anders dan Habibi, en soms is hij best een handvol.
Maar wel een hond met een waanzinnig mooi karakter, heel lief en slim.

We beginnen heel langzaamaan echt erg naar elkaar toe te groeien.
Nog een poosje en dan hoop ik een andere maar toch vergelijkbare twee-eenheid met hem te vormen als ik met Habibi was.
We zijn leuk op weg in ieder geval!