Het HondenForum

Sinds zaterdag ben ik de trotse eigenaresse van een hondje uit Portugal. Hij heette eerst Rakker maar ik heb hem nu Paddy genoemd naar het hondje uit Midsomer Murders.
Binnen gaat het goed, buiten vindt hij dingen nog heel eng maar dat is logisch.
Toen ik 3 jaar geleden mijn Dwight moest laten inslapen had ik niet gedacht ooit weer een hondje te nemen, maar nu was ik er echt weer aan toe, en ik had geen flauw idee wat voor ras ik zou willen dus heb ik rond gesnuffeld op verhuisdieren en daar kwam ik hem tegen.

Oei wat een liefje, gefeliciteerd

Wat een leukerd. Heel veel plezier met hem

Wat een leukerd
Een terriër?

Mooi wit hondje.
Gefeliciteerd met je aanwinst

Dank jullie wel

Het is een mengelmoesje met in ieder geval Podengo erin, wat verder geen idee...

Heel veel plezier samen, Paddy is een leukerd.

Dat genietsmoeltje op die tweede foto

Jaaaaa, daar is ie eindelijk
En hij is al verwend met een knuffel. Leuke naam Paddy.
Het zal ook voor jou wennen zijn na drie jaar geen hond. Kunnen jullie samen aan elkaar wennen en naar elkaar toe groeien.

Heel veel plezier met Paddy!

Wat een leuk hondje. Een echte Paddy. Die gaat het goed krijgen

Even een update over Paddy. Ik was alle stoute streken vergeten die een pup kan uithalen, maar moet er stiekem wel om lachen. Buiten is hij nog erg bang, het ging wat beter maar toen schrok hij toen de buurvrouw opeens naar buiten kwam zetten en nu is hij weer banger. Vooral kinderen was hij erg bang voor maar nu vindt hij volwassenen ook weer erg eng. Dus daar moeten we nog rustig aan werken. Thuis is hij totaal niet bang en echt een knuffelkont. Ik heb echt totaal geen spijt, heb nu echt het gevoel dat er een grote leegte gevuld is.

Wat een schatje

ranetje schreef: ↑24 mei 2022 11:10 Wat een schatje

Zeker weten.

Ik denk dat het gewoon tijd nodig heeft met die angst.

Met tijd en geduld gaat de angst wel over en heb je dalijk een deugniet wand dat het een boefje is sraalt hij wel uit

Met Paddy gaat het steeds beter, hij is soms nog erg bangig buiten maar ik kan steeds verder met hem lopen, en ook naar een losloopgebiedje in de buurt wat helemaal omheind is. Daar heb ik hem donderdag voor het eerst los gelaten en dat ging super, lekker snuffelen, rennen en met andere hondjes spelen. En vaak tussendoor even een knuffel halen of even de rust bij mij opzoeken.



En binnen is hij inderdaad een echte dondersteen maar ook zo lief

Fijn dat het al zo goed gaat

Wat een schattig hondje ❤
Ik kan me voorstellen dat je drie jaar hebt moeten wachten tot je toe was aan een ander maatje. Veel plezier met hem!

Wat een leukerd en wat fijn dat het zo goed gaat

Fijn dat het zo goed gaat