Het HondenForum

Zo af en toe bekruipt mij het gevoel dat ik mijn vorige honden tekort heb gedaan in liefde.
Ik heb naar mijn idee een diepe innige band met Peer die ik denk met onze vorige teckels nooit gevoeld te hebben.
Peer is wel veel zachtmoediger en aanhankelijker dan zijn voorgangsters.

Nou ben ik benieuwd of jullie dat ook wel eens voelen. Of dat wanneer je meerdere honden hebt er toch één is waar je net even iets meer mee hebt. Uit je dat ook of onderdruk je het ?

Al mijn honden zijn me even lief maar Wiegel en T-Boy hebben allebei een heel grote plaats in mijn hart, allebei reu -:)
De andere honden zijn/waren teefjes en denk niet dat we ze ooit tekort gedaan hebben. Ben echt stapelgek op Taafje nu, ze is alles wat je in een hond kan wensen. Had veel eerder al een wetter moeten kiezen, ze zijn geweldig.

Terry schreef: ↑22 jan 2022 13:24 Al mijn honden zijn me even lief maar Wiegel en T-Boy hebben allebei een heel grote plaats in mijn hart, allebei reu -:)
De andere honden zijn/waren teefjes en denk niet dat we ze ooit tekort gedaan hebben. Ben echt stapelgek op Taafje nu, ze is alles wat je in een hond kan wensen. Had veel eerder al een wetter moeten kiezen, ze zijn geweldig.

Ik vind het moeilijk om te zeggen die en die is mijn lievelingshond, want ze zitten me allemaal heel erg aan het hart gebakken. Maar eerlijk is eerlijk: Qaatje is wel heel bijzonder, inderdaad de zachtmoedigheid en aanhankelijkheid, haar trouw, maar ook haar eigenzinnigheid waar ik zo om moet lachen, en al die malle aparte dingetjes die ze heeft. Vaak als ik met haar buiten loop en naar haar kijk schiet ik vol, omdat ik zo vreselijk blij ben dat zij ons hondje is. Niets maar dan ook niets ten nadele van de anderen, maar toch...

Nee, dat kan ik niet zeggen, maar iedere hond en alle katten zijn allemaal hun eigen ik, allemaal anders en zijn ze me allemaal even lief geweest.

Met de ene hond heb je meer contact en feeling dan met de andere.
Gewoon omdat hun karakters verschillen.
Met twee van mijn honden had ik heel intensief contact gewoon om dat we vier pootjes en twee handen op een buik bleken te zijn.
We waren soulmates.
En dat gebeurt niet bij elke hond.
Ook al zijn ook die honden me heel dierbaar.

Qaatje schreef: ↑22 jan 2022 13:50 Ik vind het moeilijk om te zeggen die en die is mijn lievelingshond, want ze zitten me allemaal heel erg aan het hart gebakken. Maar eerlijk is eerlijk: Qaatje is wel heel bijzonder, inderdaad de zachtmoedigheid en aanhankelijkheid, haar trouw, maar ook haar eigenzinnigheid waar ik zo om moet lachen, en al die malle aparte dingetjes die ze heeft. Vaak als ik met haar buiten loop en naar haar kijk schiet ik vol, omdat ik zo vreselijk blij ben dat zij ons hondje is. Niets maar dan ook niets ten nadele van de anderen, maar toch...

Dit had ik ook kunnen schrijven

Nee, kan ik echt niet zeggen. Over Saar en Miep heb ik wel eens gezegd: Saar zit in iedere vezel van mijn lijf. Eén blik en we begrepen elkaar. Gewoon diep en intens. En Miep was een vlindertje dat in mijn buik dwarrelde. De band met Sis was ook weer heel intens en diep, alleen had de epilepsie daar wel een heel groot aandeel in. Altijd bij haar zijn, samen over het water turen, hele nachten bij haar slapen (nou ja, hazeslaapjes tussen de aanvallen door).
En Teun? Ja, Teun. Die is zó schattig, zó blij, zó vrolijk, zó ongecompliceerd. Teun is puur genot.

Maar ik kan dus niet zeggen dat de één me liever is/was dan de ander, echt niet. Gewoon ieder op hun eigen manier, en met een eigen plekje in mijn hart.

Al mijn dieren waren en zijn me lief op hun manier sommige vroegen wat meer aandacht dan de ander maar ik heb een plekje in mijn hart voor allemaal

Ik ben/was gek op allemaal. Maar Gait is wel heel erg echt mijn hond. Gelukkig heeft m'n man hetzelfde met Elco, dus ze komen allebei niets te kort. Ik let wel op dat ik Elco niet achterstel bij Gait en m'n aandacht een beetje eerlijk tussen allebei verdeel, en niet van Gait dingen accepteer die ik van Elco onacceptabel vind

Naast Sietse hebben we ook nog drie katten waar ik stapelgek op ben. Maar ik merk nu met de komst van een hondje wel een aanzienlijk verschil tussen de twee! Katten zijn veel zelfstandiger waardoor de band die je ermee opbouwt toch heel anders is als die met een hondje. Met Sietse heb ik voor mijn gevoel echt een connectie - qua gevoel heeft het nog het meest weg van een kind, ook door de bijkomende verantwoordelijkheden (bijv. er 's nachts uit gaan om te laten plassen).
We hebben hem nog maar drie weken, maar het voelt al veel langer. Hij is al volledig geïntegreerd in ons gezinnetje en niet meer weg te denken uit onze levens en harten Sietse is wel echt míjn hondje. Ik zou het niet anders willen ^^

Wat een mooie liefdesverklaring

Ik heb er 3 en ze zijn me alle drie even lief ze zijn allemaal verschillend en dat maakt het zo leuk. De interactie tussen hun ook. Een stel kwajochies zijn het die me soms grijze haren bezorgen

Ik heb al heel wat honden gehad, en eigenlijk gaat het altijd wel diep, maar inderdaad met allemaal anders omdat.. ze hun eigen wezen zijn, met eigenschappen die verschillen en dus andere reacties op roepen..

Gewetensvraag zeg.
Ja, ik had zelf soms het gevoel dat ik in het begin Bluf tekort deed t.o.v. Finn.

Ben er ook gevoelig voor als iemand bijvoorbeeld zegt dat ik mijn huidige honden anders benader, of dat ik in andermans ogen minder over ze praat of over ze deel.
Heel gek, want ik weet dat ze me allemaal even lief zijn en ik ga voor ze door het vuur.

Ik bagatelliseer soms ook nog als men het over Finn en mij heeft. En nog steeds doen mensen dat omdat het blijkbaar opviel destijds hoe sterk onze band was.
En helemaal niet iets om voor te schamen, het was juist bijzonder mooi om te ervaren.
Maar hetzelfde heb ik eigenlijk met Aki en nu ook Chara, "ons kent ons" gevoel en met een blik van verstandhouding genoeg weten van elkaar om te weten waar we staan. Geldt voor hun naar mij namelijk ook, of een blik naar iemand anders en dan naar mij waarop ik een ander mens moet zeggen dat ze even maar niet door moeten zeuren, spelen of toenadering moeten zoeken

Ik heb geen "lievelingshond", ik weet alleen dat de band die ik met Finn had domweg moeilijk te omschrijven was en is.
Maar dat had ik met kat Joe ook, domweg een enorme klik terwijl ik zijn broer tegelijkertijd in huis had en wat ook altijd prima was, maar Joe en ik was gewoon een bepaalde connectie.

Met de honden van nu heb ik het met beide gelukkig, en met de katten van nu weer meer met de "moeilijkste van het stel" die trekt naar mij toe

Nee ik heb geen lievelingshonden, en dat is ook wel een moeilijkheid hoor... ik vind het verschrikkelijk om soms dus de een mee te nemen en een ander een keer niet
Gebeurd ook écht sporadisch..
De blik in die ogen ook van ze als je er maar een meeneemt en tegen de ander zegt "jij gaat leuke dingen met baasje doen joh!" en dat ze me dan alsnog verwijtend aankijken

Ik heb daar wel vaker over nagedacht, soms als iemand vroeg welke van onze honden me het liefste is geweest.
Daar kon ik geen antwoord op geven. Elke hond was zo totaal anders.
Maar ze waren en zijn allemaal op hun heel eigen manier met me verbonden geraakt en dat gevoel zal ik altijd in mijn hart vasthouden. Laatst droomde ik nog dat ik ergens gewoon op straat lag te slapen met Bruno en Tomas tegen me aan en dat was een heerlijke droom want ik voelde me intens vredig. Als er een hemel zou bestaan dan mocht dit die van mij zijn.