Het HondenForum

Ik heb geloof ik mijn honden nog niet voorgesteld hier, laat ik dan maar met ons hartendiefje Wolfje beginnen
Hij zou 3 maand oud zijn als ik een bericht krijg van een vriendin dat ergens met spoed een border collie pup weg moet, want baasje kon hem niet meer aan, de pup beet zo erg.

Kom daar aan, een zielig hoopje hond dat naar pies stinkt, onder de luizen zat, die zich zowat aan mijn arm vastklampt
Hoefde ik niet over na te denken, die ging natuurlijk mee, heb er nog een klein bedrag voor betaald, die dame begon nog over centen te zeuren ook. Ik was alleen maar blij dat ik snel buiten stond met het kleine ding.
Bleek al snel dat ie 5 maanden moest zijn, aan het gebit te zien.
Het zou een border collie zijn, maar heel eerlijk, kwa gedrag is hij anders als de rest, hij is maar half zo groot ( nu kan dat ook wel aan de ondervoeding en zware worminfectie liggen volgens de DA, maar toch).

En ja, was de bedoeling er een goeie plek voor te zoeken als ie weer opgeknapt was, maar dat liep even anders.
Wolfje kwam, zag en overwon









Jaja, hij heeft zich in de thuiswerktijd vanwege Corona ontwikkeld tot goeie co-werker, altijd opletten en goed kijken wat dat mens doet op de laptop

Wat een lieverd! En wat sneu dat hij al zoveel heeft meegemaakt.

Gelukkig is hij goed terecht gekomen

Jeetje vol luis hoor je niet vaak meestal vol vlooien gelukkig is hij daar weg

Nee, die luizen was een dingetje.
Ik dacht dat is nog het zand omdat we naar het strand waren geweest, maar nee, echt vol luizen.
Dierenarts heeft nog haar collega's en stagiare erbij geroepen, om te kijken, dat maakten ze ook nooit mee, had ze al 30 jaar niet meer gezien in de praktijk. Had ik ook nog nooit gezien bij een hond.

Hebben we het er niet over wat daar aan hopen wormen (levend) nog uitkwam.
Arm ding, heb nog nooit een hond dagenlang aan een stuk moeten ontwormen, bahh...

Maar ach, zijn verleden is hij vergeten, hij is nu bijna 5 jaar, en behalve snel gevoelig voor maag/darm dingetjes doet hij het hardstikke goed.
We zijn er zo blij mee, het is zo een zalig hondje

Wat een sneu begin voor het mannetje en wat fijn dat hij het zo goed doet nu.

Wat een sneu begin is dat geweest. Maar op je laatste foto, zie ik een mooie hond.
Is hij nog steeds te klein of toch nog wat gegroeid?

Lekker bekkie zit daarop.

Hij toont zo op de foto's toch wel vooral als een border. Maar zeker weten zul je het waarschijnlijk nooit dan. Ergens eenvleugje van iets anders erdor kan natuurlijk maar zo.

Hoe groot is Wolfje precies?

Een geluk voor Wolfje dat jij langs kwam
Is hij behalve als co werker thuis ook geschikt om bij de schapen te werken?

Zit een mooie kop op

@Habibi, ik schat dat ie zo formaatje sheltie is, iets grover van botten, denk net een 30 a 33cm hoog, en een kilo of 5 minder aan gewicht als de anderen.
DA dacht dat het wel een border was, maar vanwege ondervoeding te klein gebleven.

@Ranetje: nee, heel duidelijk niet!
Wel geprobeerd, en hij huppelt vrolijk met me mee, met baasje mee is altijd leuk, maar die wollige dingen, moeten we daar wat mee?

Ach en weet je wat?
Wat er ook inzit, of dat ie nu wel of niet geschikt is om te werken, dat was vanaf dag een zó onbelangrijk bij deze mup, hij is gewoon leuk, heeft best een groot ego, is veel vocaler dan dat ik normaliter een ras op zou uitkiezen.
En hij is gewoon een zalige knuffelhond
En ja, mooi vind ik hem ook geworden, van een doffe klittenvacht naar een prachtig hondje.

Wel veel borstelen, hij lijkt veel meer (en pluiziger) ondervacht te hebben als de rest, die klit ook relatief snel.
Als ik Wolfje was moet ik echt een antiklitten shampoo nemen, anders ontploft die vacht helemaal

Wolfje heeft geboft en jullie ook, en wat zijn mensen soms ongeloofloos harteloos

Wat een leukerd. Mooie witte streep op zijn neus. Ik houd daarvan!

Ik vind hem ook wel wat hebben van border Sheltie kruisingen die ik ken.

Zeker als hij zó klein is kan dat ook nog wel.

Habibi was 38 a 40 cm (kruising border Sheltie)
En Percy zit nu al rond de 33.

Zo'n lieve pup kun je toch ook niet meer weg doen. Hij is mooi uitgegroeid.

Wat een prachtbeestje, gelukkig zit hij nu goed!!

Sinds ik wist dat ik Tina (Carea Leonés) in huis kreeg ben ik mij wat meer gaan verdiepen in de 'drijvers'. Het zijn toch wel heel leuke hondjes maar ondanks dat ik bijna mijn hele leven met werklijn Mechels/Hollanders ben bezig geweest vind ik ze voor mijzelf toch té energiek (of zou het door de leeftijd komen ). Overigens natuurlijk wel een geheel andere 'energie' dan wat ik bij mijn werkhonden destijds had.
Maar... ik kan mij er wel alles bij voorstellen wat een heerlijk gevoel het is als je zo'n hummeltje weer 'op de rit' krijgt en vooral als die ook nog eens uitgroeit tot een wel heel leuke hond !

zo fijn hoe een beetje liefde een rugzak kan legen
Prachthond geworden.

Ongelooflijk hoe ver mensen het laten komen, maar hij is prachtig opgedroogd. Zo te lezen een heerlijke gezelschapshond geworden. Leuk tevreden koppie

Tony schreef: ↑06 nov 2021 15:41 Sinds ik wist dat ik Tina (Carea Leonés) in huis kreeg ben ik mij wat meer gaan verdiepen in de 'drijvers'. Het zijn toch wel heel leuke hondjes maar ondanks dat ik bijna mijn hele leven met werklijn Mechels/Hollanders ben bezig geweest vind ik ze voor mijzelf toch té energiek (of zou het door de leeftijd komen ). Overigens natuurlijk wel een geheel andere 'energie' dan wat ik bij mijn werkhonden destijds had.
Maar... ik kan mij er wel alles bij voorstellen wat een heerlijk gevoel het is als je zo'n hummeltje weer 'op de rit' krijgt en vooral als die ook nog eens uitgroeit tot een wel heel leuke hond !

Ja, als je mij vroeger had gezegd dat ik ooit een border collie (laat staan meerderen) zou hebben, dan had ik je vast uitgelachen

Wij wilden eigenlijk helemaal geen hond meer, en kregen zowat per ongeluk een hond achterna gegooid, dat bleek dan een border collie te zijn. Hond was achtergelaten ergens in een lege woning, en bij de buurman gedropt, waar hij onder een shop aan een touw vastzat, kwam daar elke dag langs als ik ging werken.
Ik vond hem niet alleen zielig, maar zo een mooie hond, dan ben je verkocht hé.
Onze Rex, de eerste border, wat een zalige hond, helaas veel te jong overleden.

Daarna een border uit de rescue, via een vereniging.
En dan zijn er nog de nodige gevolgd, ook prive als rescue opgevangen, maar Wolfje is de eerste die echt meteen in ons hart gekropen is, en waar we van wisten deze gaan we nooit meer kunnen afgeven
Naast de honden die we als werkhond als pup aangeschaft hebben.
Van de 5 die hier momenteel wonen, zijn er welgeteld 2 als pup gekocht.

We hebben er eentje gehad, die heeft anderhalf jaar bij ons gewoond, tot de perfecte plek voor haar voorbij kwam, die was zo bang, die kroop alleen nog maar over de grond en langs de muren af.
Aankijken was al teveel druk op die hond
Dat hondje speelt tegenwoordig bij haar huidige baasjes frisbee, en neemt snoepjes aan van vreemde mensen
Heeft veel tijd, geduld en een stabiel roedel gekost. En wat accupunctuur behandelingen gericht tegen haar extreme angst. Hondje bleek een oude breuk in een rib te hebben, zegt genoeg over de mishandelingen die ze heeft moeten doorstaan, arm ding.

Mensen zijn soms echt nare wezens!

Sassy schreef: ↑07 nov 2021 10:41Mensen zijn soms echt nare wezens!

We kregen via de stichting waar ik vrijwilliger ben een tijdje terug een prachtige Mastín dame, helaas was die door de eigenaar sexueel misbruikt, daarbij ook beschadigd van binnen waardoor volledige verwijdering baarmoeder noodzakelijk was... (ik weet, dan valt je niks meer in...)
Gelukkig blijven honden vaak niet in het verleden hangen maar leven in het heden waardoor deze prachtige dame er weer helemaal bovenop is gekomen. Waar ze de eerste 2/3 weken niet uit haar hoekje durfde te komen en/of zichzelf verstopte op douche/toilet speelt ze nu volop en loslopend in het bos heel vrolijk met andere honden (ben daar op verzoek van de stichting wezen kijken en de betreffende opvanger geadviseerd om de hond niet toe te staan om zich ergens weg te kunnen stoppen (deuren dicht houden), daarnaast de hond volledig te negeren tenzij ze zelf contact zocht. En dat deed het hem en begon ze al redelijk gauw contact te zoeken..)
Wel nog wat onzeker richting mannen (en dat zal ook wel zo blijven) maar dat vind ik dan weer niet meer dan normaal.

Maar idd dus, wat een kl**tzakken lopen er soms rond...

Btw, dit is Ortiga nu…

O heerlijk om te zien dat ze nu weer terug een vrolijke hond kan zijn, dank je wel Tony voor het filmpje

Dat doet een mens werkelijk goed om te zien dat er ook nog echte honden mensen zijn, ipv mensen met een hond.
En deze na wat ze heeft meegemaakt dan terug op de rit krijgen, mooi!

Prachtige omgeving trouwens ook