Het HondenForum

Na het lezen van het topic van heavy ook maar besloten om er een te openen.
Ik weet het antwoord eigenlijk al, maar met alle kennis hier kan er misschien nog wel een optie uitkomen.

Kira (10.5) kampt al heel lang met verschillende problemen. 3 jaar geleden begon ze moeilijk te lopen en is er door middel van een foto spondylose in de rug geconstateerd. Hierna zijn we gelijk met novacam begonnen en konden het aan met een lage dosering en wat aangepast wandelen. ( niet meer iedere dag een grote ronde). 1.5 a 2 jaar geleden ook begonnen met anabolen injecties om de achterkant wat steviger te krijgen en dit sloeg gelukkig aan. Heel af en toe zakte ze nog wel door de achterkant heen na het plassen, maar is op 1 hand te tellen.

Begin dit jaar is ze geopereerd aan een tumor bij de tepels en hiervoor heb ik eerst een foto laten maken ivm. eventuele uitzaaiingen. Hierop was al te zien dat de rug verslechterde.

2 weken geleden kwam haar oor probleem weer terug en ging ze ook mank lopen. (al maximale aan novacam) Vorige week gelijk afspraak gemaakt om haar dan maar helemaal na te laten kijken.
Ze geeft behoorlijk wat pijn aan haar rug en houd deze ook in een bocht. Ze corrigeert constant wat pijn veroorzaakt. Bij de voorpoten word nu gedacht aan artrose. Bij de ene kant geeft ze pijn aan in de elleboog en aan de andere kant in de pols. Ook kraakt het bij het bevoelen, bewegen.

Opties zijn eventueel rug vast laten zetten, zodat ze geen pijnscheuten meer krijgt en voor de poten een brace laten aanmeten, maar de dierenarts zegt zelf ook het is uitstel van executie, beter word het niet meer en ik zou het persoonlijk zelf niet doen. Gezien alle haken en ogen hierbij gaan we dat dus ook niet doen. Nu hebben we voor naast de novacam tramadol meegekregen. Ik zit daarmee voorlopig nog niet aan de maximale dosering, maar ik zie ook nog geen verbetering. We lopen nu 3 a 4x per dag een rondje rond het huis en halverwege gaat ze al manken. (rondje van 5 a 10 min). Lang stil staan gaat ook niet meer en gaat er bij zitten of liggen. Poepen doet ze 'lopend' en krijgt hierbij ook trillende poten.

Thuis heeft ze nog steeds oplevingen gelukkig. Wilt af en toe nog met een balletje spelen in de tuin, rent nog voor der eten naar de gang, maar voor de rest ligt ze eigenlijk te slapen.

Zo allemaal opgesomd weet ik zelf ook eigenlijk het antwoord al en 'wil' ik de beslissing nemen in de vakantie. (over een week), maar juist omdat er toch nog wel goede momenten zijn ga ik twijfelen 'is het niet te vroeg' en te vroeg kan je nooit zijn, maar zo voelt het wel. 3 jaar geleden had ik ook niet verwacht dat het nog zo goed zou gaan dus wie weet wat jullie eventueel nog voor tips hebben. De knoop doorhakken is gewoon lastig. Is mijn eerste eigen hond en ookal heeft ze zo haar dingen, heb ik zoveel van en met haar geleerd/gedaan dat het gewoon moeilijk is, maar ik wil het absoluut niet erger voor haar laten worden.
Sowieso hebben de dierenarts en ik nu iedere week telefonisch contact.

Daarnaast heb ik ook Minou nog en die is niet gewend om alleen te zijn en daar zit ik ook mee.

Daarnaast heb ik ook Minou nog en die is niet gewend om alleen te zijn en daar zit ik ook mee.

Dan zou ik Kira nu voor die korte rondjes (regelmatig) alleen mee gaan nemen.
Het is nog sneuer als ze straks zonder Kira is (misschien een hele grote verandering) en haar dan ook nog eens alleen thuis te moeten laten.

Lastig.
Ik zou zelf kijken of binnen een dag of 2 de tramadol aan gaat slaan en dat ze wat vrijer gaat bewegen.
Maar er zijn nu wel erg veel dingen (én voorpoten én rug/achterhand) die het domweg pijnlijk en moeilijk maken om vrij te bewegen. De blikken door de jaren heen als Finn echt scheuten zenuwpijn kreeg gingen dwars door mijn ziel, maar na een periode pijnstilling veranderde dat weer. Daarom heb ik destijds nooit de knoop direct doorgehakt. Telkens krabbelde hij letterlijk weer op. Maar hij had dan ook geen of nauwelijks artrose aan de voorpoten, en de achterhand was goed gespierd waardoor e.e.a. werd opgevangen. Dan heb ik het over de LSI die hij had.

Bluf was ook nooit enigste hond geweest, maar ik heb daar eigenlijk niet bij stilgestaan toen Finn zo achteruit ging. Jaren heeft hij redelijk kunnen doen nog waar hij lol in had. Op het eind werd dat minder en minder. En op een dag kon hij niet opstaan om water te drinken, keek me aan en toen wist ik dat we afscheid van elkaar zouden gaan nemen.
Lang gerekt misschien, en misschien niet, maar zijn blik zei me op dat moment genoeg. Geen paniek of angst, berusting meer, daarvoor had ik juist nog altijd die lichte twinkel in zijn ogen gezien en speelde hij nog met Bluf, ook al ging dat soms te lomp zodat hij zijn evenwicht verloor, maar dat deerde hem dan niet en krabbelde op en deed Bluf op haar beurt weer wat voorzichtiger.

Maar had hij eerder als een dood vogeltje blijven liggen, en met moeite naar buiten had gegaan voor een korte plas en poepronde dan had ik de beslissing eerder gemaakt.
Meer ook omdat hij de hond er niet naar was om te blijven dutten en niet mee wilde op wandelingen, alleen weg met Bluf Finn moest en zou mee, dus pasten we de rondjes aan en gingen naar het vrije veld, geen lange wandelingen maar naar het veld waar zij lekker kon uitrennen en hij lekker kon snuffelen en af en toe met Bluf dus nog wat dolde. Tot het echt niet meer ging, maar dat gaf hij me zelf aan.

Misschien is een andere pijnstiller nog een optie. Overgang van novacam naar previcox gaf bij vorige hond wel verschil.
Maar hij was er niet zo aan toe als jouw hond.

Ondersteuning met een fysio kan natuurlijk, groot voorstander van, maar probeer vooral reëel te blijven wat echt nog een diervriendelijke optie is voor haar. Ook omdat een dierenarts al aangeeft dat het uitstel van executie is.

Hopelijk kan ze nog even mee.

Overleg eens met je DA of je naast de novacam, gababentine mag geven, dit werkt erg goed, maar is nog lang niet bij iedere DA bekend. Bij Doran werkte dat heel goed toen het aangeslagen was. Tramadol deed bij hem ook niks.
Heel veel sterkte

Lunatic schreef: ↑03 sep 2021 15:59 Overleg eens met je DA of je naast de novacam, gababentine mag geven, dit werkt erg goed, maar is nog lang niet bij iedere DA bekend. Bij Doran werkte dat heel goed toen het aangeslagen was. Tramadol deed bij hem ook niks.
Heel veel sterkte

Hier deed gabapentine juist weer meer kwaad dan goed helaas. Het mank lopen bleef hetzelfde alleen werd Babs wel super duf ervan, zo erg dat ik inslapen heb overwogen.


Inmiddels loopt Babs weer als een trein sinds dat ze regelmatig fysio behandelingen krijgt ( zij heeft ook spondylose) maar zij had alleen pijn en geen trillende poten of krachtsverlies oid dus of het jouw hond ook zal helpen weet ik niet.
Kwaad zal het denk ik niet kunnen en een goede fysio zal het ook eerlijk zeggen als er geen winst te behalen valt.

Hier heeft milo gabapentine gehad en zazoe nu ook. Even zoeken naar de dosering en sufheid kan inderdaad bijwerking zijn. Mijn honden waren alleen eerste dagen wat suffer.

sirene schreef: ↑03 sep 2021 15:20

Daarnaast heb ik ook Minou nog en die is niet gewend om alleen te zijn en daar zit ik ook mee.

Dan zou ik Kira nu voor die korte rondjes (regelmatig) alleen mee gaan nemen.
Het is nog sneuer als ze straks zonder Kira is (misschien een hele grote verandering) en haar dan ook nog eens alleen thuis te moeten laten.

Rondjes gaan ze nu sowieso apart mee. Is met z'n tweeën niet meer te doen voor Kira en Minou krijgt nog wel de grote rondes.

blondie schreef: ↑03 sep 2021 15:31 Lastig.
Ik zou zelf kijken of binnen een dag of 2 de tramadol aan gaat slaan en dat ze wat vrijer gaat bewegen.
Maar er zijn nu wel erg veel dingen (én voorpoten én rug/achterhand) die het domweg pijnlijk en moeilijk maken om vrij te bewegen. De blikken door de jaren heen als Finn echt scheuten zenuwpijn kreeg gingen dwars door mijn ziel, maar na een periode pijnstilling veranderde dat weer. Daarom heb ik destijds nooit de knoop direct doorgehakt. Telkens krabbelde hij letterlijk weer op. Maar hij had dan ook geen of nauwelijks artrose aan de voorpoten, en de achterhand was goed gespierd waardoor e.e.a. werd opgevangen. Dan heb ik het over de LSI die hij had.

Bluf was ook nooit enigste hond geweest, maar ik heb daar eigenlijk niet bij stilgestaan toen Finn zo achteruit ging. Jaren heeft hij redelijk kunnen doen nog waar hij lol in had. Op het eind werd dat minder en minder. En op een dag kon hij niet opstaan om water te drinken, keek me aan en toen wist ik dat we afscheid van elkaar zouden gaan nemen.
Lang gerekt misschien, en misschien niet, maar zijn blik zei me op dat moment genoeg. Geen paniek of angst, berusting meer, daarvoor had ik juist nog altijd die lichte twinkel in zijn ogen gezien en speelde hij nog met Bluf, ook al ging dat soms te lomp zodat hij zijn evenwicht verloor, maar dat deerde hem dan niet en krabbelde op en deed Bluf op haar beurt weer wat voorzichtiger.

Maar had hij eerder als een dood vogeltje blijven liggen, en met moeite naar buiten had gegaan voor een korte plas en poepronde dan had ik de beslissing eerder gemaakt.
Meer ook omdat hij de hond er niet naar was om te blijven dutten en niet mee wilde op wandelingen, alleen weg met Bluf Finn moest en zou mee, dus pasten we de rondjes aan en gingen naar het vrije veld, geen lange wandelingen maar naar het veld waar zij lekker kon uitrennen en hij lekker kon snuffelen en af en toe met Bluf dus nog wat dolde. Tot het echt niet meer ging, maar dat gaf hij me zelf aan.

Ze zit nu vanaf vrijdag al op 2x 1 tabletje per dag. Mag dat opbouwen naar 3.5 tablet 4x per dag, maar begin reageerde ze er al suf op dus wilde dat niet te snel doen. Ze heeft nu net 2 tabletjes gekregen om even te kijken wat ze daarop doet. Bespiering aan de achterhand is vrijwel nihil vandaar ook de anabolen.

Spelen met Minou gebeurt al enige tijd niet meer, omdat Minou grofweg gewoon te ruw is. soms nog beide een sprintje trekken achter een balletje aan en meer was het ook niet meer.

4 weken geleden had ik al zo'n moment van nou is het einde inzicht en krabbelde ze ineens weer op, vandaar ook steeds de twijfel.

Lucia schreef: ↑03 sep 2021 15:43 Misschien is een andere pijnstiller nog een optie. Overgang van novacam naar previcox gaf bij vorige hond wel verschil.
Maar hij was er niet zo aan toe als jouw hond.

Ondersteuning met een fysio kan natuurlijk, groot voorstander van, maar probeer vooral reëel te blijven wat echt nog een diervriendelijke optie is voor haar. Ook omdat een dierenarts al aangeeft dat het uitstel van executie is.

Hopelijk kan ze nog even mee.

Ja, de dierenarts had eventueel nog een ander medicijn die ik zou kunnen proberen, maar die mag dan weer niet samen met de novacam. Weet de naam niet meer, maar dacht dat daar morfine achtige stoffen inzaten wat ze zei. Maandag hebben we weer even contact, en dan neem ik het zeker mee.

NadiaBabs schreef: ↑03 sep 2021 16:06

Lunatic schreef: ↑03 sep 2021 15:59 Overleg eens met je DA of je naast de novacam, gababentine mag geven, dit werkt erg goed, maar is nog lang niet bij iedere DA bekend. Bij Doran werkte dat heel goed toen het aangeslagen was. Tramadol deed bij hem ook niks.
Heel veel sterkte

Hier deed gabapentine juist weer meer kwaad dan goed helaas. Het mank lopen bleef hetzelfde alleen werd Babs wel super duf ervan, zo erg dat ik inslapen heb overwogen.


Inmiddels loopt Babs weer als een trein sinds dat ze regelmatig fysio behandelingen krijgt ( zij heeft ook spondylose) maar zij had alleen pijn en geen trillende poten of krachtsverlies oid dus of het jouw hond ook zal helpen weet ik niet.
Kwaad zal het denk ik niet kunnen en een goede fysio zal het ook eerlijk zeggen als er geen winst te behalen valt.

Neem ik maandag ook even mee in het telefonisch contact.

Ben je met Kira weleens naar een orthomanueel DA geweest voor haar rug? Het kán veel doen, bij Lais (LSI, HD-D en op drie plekken spondylose) heeft het gigantisch verschil gemaakt (die gilde het op momenten echt uit van de pijn en durfde soms nauwelijks te bewegen). De LSI was overigens gemist door de DA, maar Heukels zag het meteen op de doorgestuurde rofo.

Nou is Kira een stuk ouder en speelt er mogelijk behoorlijk artrose (alhoewel dat een vermoeden is en niet middels rofo bevestigd begrijp ik?) maar als ze veel pijn heeft door compenseren dan kan het zijn dat een behandeling veel effect heeft. Je kunt ook eerst mailen met Kira's verhaal een vragen of ze denkt dat het zin heeft om te komen.

Sterkte met Kira en je keuze.

Zou je in contact kunnen komen met Joost Uilenreef, hij is specialist pijnbestrijding in het SDU. Er is meer mogelijk dan novavam en Tramadol.
Mijn hondje doet het nu heel goed op een combinatie van gabapentine en symmetrel (amantadine)
En wellicht Librela?
Sterkte!

Zamunda schreef: ↑04 sep 2021 20:25 Ben je met Kira weleens naar een orthomanueel DA geweest voor haar rug? Het kán veel doen, bij Lais (LSI, HD-D en op drie plekken spondylose) heeft het gigantisch verschil gemaakt (die gilde het op momenten echt uit van de pijn en durfde soms nauwelijks te bewegen). De LSI was overigens gemist door de DA, maar Heukels zag het meteen op de doorgestuurde rofo.

Nou is Kira een stuk ouder en speelt er mogelijk behoorlijk artrose (alhoewel dat een vermoeden is en niet middels rofo bevestigd begrijp ik?) maar als ze veel pijn heeft door compenseren dan kan het zijn dat een behandeling veel effect heeft. Je kunt ook eerst mailen met Kira's verhaal een vragen of ze denkt dat het zin heeft om te komen.

Sterkte met Kira en je keuze.

Ben met Kira een aantal keer bij aharon (kreupel dier) geweest. In het begin maakte het voor haar rug nog veel verschil en liep ze inderdaad weer als een zonnetje. Behandelingen gingen met steeds meer tegen zin en toch weer veel sneller klachten.

Poten zijn inderdaad niet op de foto gezet, maar qua voelen en de reactie zei ze sowieso dat het 'foute' boel was. Had foto's kunnen laten maken, maar ze zei ook. Je weet wat het dan is, maar of dat heel veel verschil gaat maken denk ik niet,

Even een open bericht, maar denk dat de keuze gemaakt is.

Ik ga morgen sowieso nog even overleggen qua pijnstilling voor de laatste tijd, maar ik heb voor mezelf besloten dat het op is. Vandaag met het mooie weer naar het strand gegaan, omdat ze dat altijd het leukste vond om te doen. Expres overdag gegaan i.v.m. de warmte, maar het was na 5 minuten al klaar. Ze loopt nu zo ontiegelijk slecht ondanks alles wat ik erin gestopt heb van pijnstilling. Ookal gaat ze ermee akkoord dat ze niet verder komt dan een blokje om het huis is dat niks. Zo wil ik haar de laatste tijd niet geven.

Ga haar deze week nog volstoppen met vanalles en hopelijk nog een keer strand voor een paar mooie foto's en dan mag ze gaan volgende week hoe moeilijk het ook is. Dit heeft echt de doorslag gegeven.

En natuurlijk wel allemaal bedankt voor de tips en adviezen.