Het HondenForum

Gisteravond droomde Vusi, gewoon blaffen en met de lippen flapperen ..... altijd grappig om te horen
ineens begon ze heel hard te janken alsof ze door een of andere groot beest werd aangevallen Ik schrok me dood, meteen licht aan en haar roepen, ik dacht dat ze een of andere aanval kreeg met veel pijn ...... ze tilt haar hoofd op en kijkt me kwispelend aan, gaat met een diepe zucht liggen en slaapt weer verder

Ik ging maar lezen, mijn slaap was ineens weg
Ik heb al jaaaren honden horen blaffen in hun slaap, maar zo hard janken? dat heb ik nog nooit mee gemaakt

Je schrikt je wezenloos, maar waarom zouden honden eigenlijk geen nachtmerrie kunnen hebben? Maar ik heb het ook nog nooit meegemaakt. Wel hele renpartijen enzo, inclusief geblaf. Ben heel blij dat Teun ook weer goed kan dromen, Sis kon dat totaal niet. Heel soms een heel klein lipje optrekken, maar echt dromen nooit. Vroeg de specialist ook gelijk in het eerste gesprek, dus ik denk dat het met verwerking in het hoofd te maken heeft.

Denk zelf dat ze net als wij ook dingen verwerken in een droom.

Echte nachtmerrie heb ik volgens mij nog niet meegemaakt. Maar wel wat Marion zegt dat rennen in de slaap en Aki en Chara doen dat piepjanken/blaffen.
Héél soms is er serieus wat aan de hand.. dan ging Aki ineens enorm grommen en dacht ik minstens dat hij kwaad was op de katten of op Chara, maar bleek hij te slapen

Vaak was het wel n.a.v. een akkefietje wat dan eerder op de dag was gebeurd. Een hond in park die niet aardig op hem af was gestoven of zo, of lelijk was uitgevallen naar hem.
Net alsof het hem dan weer gebeurde, en hij in zijn droom dus wel reageerde zoals hij had willen reageren maar niet mocht van ons

Janken ken ik ook niet. Wel een soort wolvenhuil. Dat deed de Golden van vrienden van ons jaren geleden. Dan zat je ook verstijfd van schrik. Dat ging echt keihard. Inclusief zijn kop omhoog en alles in zijn slaap.

Ik heb een keer luca ook eens wakker gemaakt, toen was ze ook echt veel dramatischer aan het dromen, echt alsof het een nachtmerrie was. Niet janken, ik weet niet goed te omschrijven, erg schudden met haar hele lichaam en heel snel ademhalen. Ze was een beetje verdwaasd en suf dat ik er wakker maakte, ze leek wel opgelucht ook. Maar dat weet ik niet zeker.
Het was in ieder geval veel heftiger dan hoe ze normaal droomt/slaapt.

Ik heb ook een keer meegemaakt dat Mila heel hard ging janken in haar slaap. Piepen, kreunen, binnensmondse blafjes etc. zijn voor haar heel normaal, maar dit was echt heel hard en hartverscheurend gejank en het duurde langer dan een halve minuut. Dat gebeurde op de avond nadat Taartje 's ochtends was ingeslapen

Zinodo schreef: ↑25 jun 2021 15:08

DeDiana schreef: ↑25 jun 2021 13:40 Ik heb ook een keer meegemaakt dat Mila heel hard ging janken in haar slaap. Piepen, kreunen, binnensmondse blafjes etc. zijn voor haar heel normaal, maar dit was echt heel hard en hartverscheurend gejank en het duurde langer dan een have minuut. Dat gebeurde op de avond nadat Taartje 's ochtends was ingeslapen

Agos, wat sneu. En voor jou om dit te zien ook.

Hier is het vooral Dora die wel eens een nachtmerrie heeft. Gelukkig is het in de loop van jaren veel minder geworden, want dat was echt niet lollig. Echt keihard janken en piepen en “wegrennen”, alles erop en eraan, om vervolgens wakker te worden, overeind te springen en de eerste beste die in de buurt was aan te vliegen, met een compleet hysterische uitval en haarplukkerij. needless to say, als ze al gewoon droomt let ik goed op of wijs ik naar de rest dat ze weg moeten komen. Gelukkig al een hele tijd niet meer gebeurd, want ik vind het echt heel erg.

Of het was toeval, of het was een onbewuste reactie/verwerkingsproces. Verder leek Mila niet echt van slag door de afwezigheid van Taartje.

Ik vind dat van Doortje eigenlijk veel sneuer klinken, dat was zo te lezen geen eenmalige reactie op een concrete, recente gebeurtenis. Ik hoop voor jullie dat het gewoon helemaal nooit meer gebeurt en dat ze - wat het ook was - nu achter zich heeft kunnen laten

Janken heb ik bij Gizmo volgens mij nog nooit gezien, maar ik denk dat nachtelijk geblaf bij hem soms wel in zijn slaap gebeurt, en dat gaat dan ook gewoon hard, zoals wanneer hij normaal gesproken blaft wanneer hij wakker is. Maar als ik na geblaf naar beneden ga, ligt hij dan gewoon ergens te liggen en begint te kwispelen als ik naar hem toe ga. Andere keren als ik naar beneden ga, loopt hij ook rond. Ik denk dat hij in dat laatste geval dus blafte omdat hij iets hoorde, maar als hij gewoon rustig is en ergens ligt, zou het me niks verbazen als het slaapblaffen was.

Wat ik wel al een paar keer bij hem heb gezien:
Hij ligt vaak op zijn zij op de tegelvloer te slapen. In zijn droom gaat hij dan met zijn pootjes bewegen. Vervolgens rolt hij op zijn buik en krabbelt met zijn voorpoten verder. Tot zo ver een dagelijks terugkerend beeld (meerdere keren per dag vaak, ook 's nachts hoor ik hem beneden zo krabbelen). Maaar een paar keer heb ik gezien dat hij vervolgens ook nog overeind komt en verder krabbelt met zijn voorpoten, alsof hij dus aan het graven is. Daarna wordt hij wakker, kijkt eens rond, en gaat in z'n mand liggen.

Ik heb er eigenlijk nooit op gelet of het nachtelijk geblaf of het extra intensief dromen (slaapgraven) vooral gebeuren als er iets is gebeurd die dag. Dat is wel interessant om eens op te gaan letten.

Aar ligt ook vaak te dromen, meestal hoor je zachte geluidjes en getrek met zijn bek op poten. Soms ook wat zacht gepiep wat meestal samen gaat met nogal opgewonden geluidjes. Eenmaal ergens middenin de nacht begon hij met het bekende wolvengehuil, we zaten meteen rechtop in bed, maar dat is alweer jaren geleden.

Bronco doet dat ook wel eens. Gaat door merg en been.
Bij hem gebeurt het alleen als we in een voor hem onbekend gebied hebben gelopen, of als we veel honden tegengekomen zijn die niet rustig passeerden.
Stress en te veel indrukken verwerken dus.

GrethavW schreef:Bronco doet dat ook wel eens. Gaat door merg en been.
Bij hem gebeurt het alleen als we in een voor hem onbekend gebied hebben gelopen, of als we veel honden tegengekomen zijn die niet rustig passeerden.
Stress en te veel indrukken verwerken dus.

Denk ik ook. En ik denk dat het ook heel gezond is.

Zinodo schreef: ↑25 jun 2021 15:27 Gelukkig dat Mila niet echt van slag was maar idd lijkt mij wel een soort van verwerking van wat er die dag gebeurd is.

En met Doortje, ja ik weet het niet, ze voelt alles zo intens. Zo vrolijk als dat ze is 99% van de tijd, zo verdrietig of boos kan ze worden. Het is gewoon een hele intense hond. Ik vind dat meestal heel leuk, ik hoef nooit te twijfelen wat zij ergens van vindt, maar dit soort dingen zijn natuurlijk absoluut gewoon kut. Er was ook niks wat ik goed kon doen in die situatie. Wakker maken hielp niks, ook al deed ik haar heel zachtjes aaien en fluisteren, dan viel ze alsnog hysterisch uit maar dan vanuit mijn armen want dan hield ik haar uiteraard vast. De rest wegroepen, ja, maar dan heb je kans dat je haar ook wakker maakt. Als ze in de bench lag dan liep ik zachtjes ernaartoe en deed dan de deurtje dicht en hield het dicht tot ze wakker was, dat metalen geluid van het schuifje maakte het uitval alleen maar erger. Ik had het vooral graag van haar overgenomen, zij snapte er helemaal niks van.
Maar goed, met een beetje geluk gebeurt het idd niet meer. Ik hoop het ook heel erg.

Dat klinkt meer als een 'terror nocturno' (weet niet hoe het in het Nederlands heet, 'nachtangstaanval' of zo). Kinderen hebben dat wel eens zo tussen de 3 en 6 jaar. Heel akelig om te zien. Meestal aan het begin van de nacht. Ze lijken wakker te zijn, maar slapen eigenlijk nog. Hysterisch schreeuwen, woest, en je kunt ze er niet uithalen. Eigenlijk kun je alleen maar wachten totdat het voorbij is. Ze slapen dan gewoon verder en itt een nachtmerrie herinneren ze zich er niets van. Het heeft te maken met het verwerken van indrukken. Ik zou het niet raar vinden als honden op wie emoties en bepaalde ervaringen een sterkte indruk maken dit ook hebben.

Dat hele harde janken heb ik nog nooit gehoord. Hier is het meestal de binnensmondse woefjes en bloebjes en trekkende pootjes. Annie gromt soms heel vals als ze droomt. Dan trekt ze d'r lip en neus helemaal op. Dat heb ik d'r in wakkere staat nog nooit zien doen.

Als ik denk dat ze een enge droom hebben maak ik ze meestal wel even voorzichtig wakker.

Abra heeft het regelmatig, is wel de eerste hond die ik heb die het in deze mate heeft.
Dromen ken ik wel , geluiden en bewegen ,maar Abra gilt het echt uit.
Ze heeft het toch gemiddeld wel één a tweemaal per week en niet altijd gerelateerd, naar ons idee ,aan wat ze heeft meegemaakt want soms is dat niks bijzonders.
Ze is sowieso wel gevoelig maar ook super relaxed en trekt zich niets aan van een opdringerige vreemde hond. Met oudjaar ligt ze te pitten om 12 uur al vergaat de wereld.
Ze is ook vrolijk van karakter.
Ze heeft het al vanaf dat ze als pup kwam.
Eerst dachten we dat het misschien met haar verleden te maken had ,ze komt uit slechte omstandigheden en uit een inbeslagname, maar inmiddels zijn we bijna acht jaar verder en ze heeft het nog steeds.
In het begin lieten we haar gaan maar daar zijn we mee gestopt.
Één van ons gaat bij haar zitten en praat tegen haar en daar reageert ze goed op , ze heeft nog nooit daarbij enige vorm van agressie laten zien.
Ze valt daarna ook weer gewoon in slaap.

Ik hoor dat incidenteel hier ook, dat janken.
Als het gebeurt is het na een dag met veel inspanning.
Dus ik houd het maar op verwerken van.

Ik roep hun naam even en dan komen ze verbaasd om de hoek kijken of wat er is.
Dus verder geen heftige reacties.

Karel doet het ook weleens, midden in de nacht begint ie dan te loeien als een wolf. gaat echt door merg en been dat geluid. Ik maak hem even wakker en dan is het weer goed, heb niet het idee dat ie een nachtmerrie heeft op dat moment.

Sterre schreef:Janken ken ik ook niet. Wel een soort wolvenhuil. Dat deed de Golden van vrienden van ons jaren geleden. Dan zat je ook verstijfd van schrik. Dat ging echt keihard. Inclusief zijn kop omhoog en alles in zijn slaap.

Spetter heeft het ook eens gedaan, terwijl ze naast mijn kussen sliep op de camping

Hier geen gejank zeg maar.
Wel veel gewoel, gepiep en gekreun en dan beweegt één van de voorpootjes vaak een paar keer.