Het HondenForum

Heavy schreef: ↑24 jun 2021 08:14 Nu begrijp ik het gezegde een hond is geen hond

Nou, dat ligt aan de hond zelf natuurlijk, je kan er eentje hebben waar je je handen vol aan hebt

Maar Heavy vind wellicht een maatje wel veel gezelliger. Of ze is juist alle slaap en rust aan het inhalen?

Misschien komt ze juist wel enorm tot rust?
Of begint haar eigen leeftijd een rol te spelen?

Jammer dat je het niet aan haar kan vragen. Misschien heeft ze wat meer tijd nodig. En jij misschien ook wel, om te wennen aan 1 hond.
Ik vind 1 hond juist wel een hond. Omdat haar focus dan veel meer op mij ligt dan op de anderen hond(en). En daar moet je wat mee. Maar nu is mijn hond sowieso geen roedelhond, dus ik heb makkelijk praten.

Ik vind het juist heerlijk als een hond zo rustig is in huis. Wel lekker erop uit en dan thuis rust. Mijn vorige hond Sterre een Duitse staande korthaar kon eigenlijk maar weinig rust vinden en wilde altijd aandacht enz. Luka is heerlijk rustig in huis en daar geniet ik van. Maar goed niet iedereen is hetzelfde natuurlijk dus anderen vinden dat misschien saai.
Je mist Jip nog erg zo te lezen. Sterkte daarmee.

wel fijn dat ze goed alleen kan zijn en niet haar maatje mist...zo kan je rustig nadenken of je er nog eentje bij wil of niet

Finn vond het prima te doen om alleen te zijn, een periode dat Bluf lang uit huis was merkte ik niets aan hem. Althans.. hij vond het eigenlijk heerlijk om me weer voor zichzelf te hebben leek wel.
Bluf daarentegen en ook Aki werden passief na het overlijden van de tweede hond. Bij beide honden viel mij dat op. Soms op het depressieve af in huis.
Buiten en met uitgaan verder wel actief en happy, maar in huis waren het dode mussen die alleen maar zuchtend en echt met een bepaalde ongelukkige blik mij aan konden kijken.

Kan bij Heavy natuurlijk ook gewoon de ouderdom zijn, maar denk dat je dat zelf het beste kunt inschatten.

Bluf destijds bloeide weer op en werd weer haar gezellige zelf toen Jol haar intrede deed, wat bijzonder was, want Jol vond er eigenlijk niets aan om met haar te moeten leven in eerste instantie

Aki is nu met de komst van Chara ook weer helemaal blij en opgebloeid.

Nanna schreef: ↑24 jun 2021 12:24 Ik vind één hond geen hond. Dat heeft voor een roedeldier pur sang iets tragisch. En jajajahaha, je hebt altijd lijers die geen andere hond dulden maar dat vind ik geen normale honden. Die zijn krom in de kop gefokt. Die hoef ik dan ook niet. Maar een normale hond vind een leuk maatje fijn.
En ze nemen je ook een hoop gedoe uit handen. Spelen? Met elkaar. Alleen thuisblijven? Nooit, ze hebben elkaar.

Precies, en dat laatste vooral ook.

Ik heb nu ook nog maar 1 hond en Misty slaapt ook veel maar die wordt volgende maand 13 jaar.
Toen ze net alleen was miste ze het echt wel maar volgens mij vindt ze het nu wel prettig zo.
Ze is dolblij als mijn dochter in het weekend met haar honden komt maar nadat ze een uurtje helemaal uit haar dak is gegaan gaat ze slapen
en kijkt ze niet meer naar die honden.
Ze mag nu ook alles zelf bepalen en dat bevalt haar wel, wil ze wandelen oké, wil ze niet dan gaan we niet.
Alleen 's middags moet ze mee naar het bos maar daar is ze ook altijd voor te porren.
Dan loopt ze nog een dik uur en dan vindt ze het welletjes voor die dag.
Als je wilt afbouwen met honden ontkom je er niet aan dat de laatste hond alleen is.

Heavy schreef: ↑24 jun 2021 12:52

Ingrid48 schreef: ↑24 jun 2021 12:02 wel fijn dat ze goed alleen kan zijn en niet haar maatje mist...zo kan je rustig nadenken of je er nog eentje bij wil of niet

Ik ben aan de beurt voor een pup ik hoef maar te bellen . Dat geeft ook onrust en twijfel.

of een leuke wat oudere herplaatser? De keuze is reuze
Ik zou zelf niet aan een pup willen beginnen, geef mij maar een leuke herplaatser dan weet je wat je krijgt en heb je al dat gedoe dat je met een pup hebt niet...

Nanna schreef:Ik vind één hond geen hond. Dat heeft voor een roedeldier pur sang iets tragisch. En jajajahaha, je hebt altijd lijers die geen andere hond dulden maar dat vind ik geen normale honden. Die zijn krom in de kop gefokt. Die hoef ik dan ook niet. Maar een normale hond vind een leuk maatje fijn.
En ze nemen je ook een hoop gedoe uit handen. Spelen? Met elkaar. Alleen thuisblijven? Nooit, ze hebben elkaar.

Ja ik ook. Xygan en Xanu zijn echt geweldig met elkaar, het is af en toe net een getrouwd stel . Xavi vindt t wel gescheten maar toch diep in zn hartje vindt ie andere honden om zich heen best lekker. Zolang ze maar niet willen spelen met hem, want een stoere waakhond speelt niet vindt ie. Maar ik merk wel verschil met wandelen bijv met hem alleen of met t hele roedel. Ik wil ook nooit meer 1 hond, en als t kan alleen maar combi's als Xygan en Xanu. Ik kan er dagen naar kijken

Heavy schreef: ↑24 jun 2021 12:52

Ingrid48 schreef: ↑24 jun 2021 12:02 wel fijn dat ze goed alleen kan zijn en niet haar maatje mist...zo kan je rustig nadenken of je er nog eentje bij wil of niet

Ik ben aan de beurt voor een pup ik hoef maar te bellen . Dat geeft ook onrust en twijfel.

Een pup of DE pup?
En wat voor pup dan?

Heavy schreef: ↑24 jun 2021 12:52

Ingrid48 schreef: ↑24 jun 2021 12:02 wel fijn dat ze goed alleen kan zijn en niet haar maatje mist...zo kan je rustig nadenken of je er nog eentje bij wil of niet

Ik ben aan de beurt voor een pup ik hoef maar te bellen . Dat geeft ook onrust en twijfel.

Misschien is Heavy zich wel aan het voorbereiden op een pup, denkend aan jouw onrust

Nanna schreef: ↑24 jun 2021 13:56 Ik heb hier nu een ouwe baklaplogee van 15 lopen. Dat gaat prima met mijn drukke Puli’s. De logee gaat 1x per dag mee per Texmobiel en voor de rest laat ik mijn eigen honden ook nog apart uit en kan zij het doen met een plasje voor de deur.
Het regelt zich allemaal vanzelf. Ze ontleent ook nog wat aan die Hongaren want aan hen ziet ze dat het etenstijd is, hahahaha.

Wat lief zo in dat karretje Alleen daarom al zou ik er ook nog een kleine hond bij willen.

dubbel

Ik ging noodgedwongen binnen 1 dag van 7 honden naar 1 hond
Ziva heeft haar hele leven met andere honden geleefd
Die was echt depressief ervan , niet de Ziva die ik kende
Ze was alleen de oude Ziva als we op het trainingsveld stonden

Dat breekt echt je hart hoor

Ik had meteen al een pup besteld want ik voelde me ook onvolledig
Dat duurde onverwacht iets langer

De pup is er nog niet , wel is Kono de dochter van Ziva sinds 5 weken bij mij. Ex moest van haar af
Geheel onverwacht , maar zo welkom
Ziva is helemaal opgeleefd , de oude Ziva kwam meteen boven
Spelen thuis , en toch ook gewoon weer rust in dat koppie

En als m’n Ziefie blij is ben ik ook blij

Nanna schreef: ↑24 jun 2021 12:24 Ik vind één hond geen hond. Dat heeft voor een roedeldier pur sang iets tragisch. En jajajahaha, je hebt altijd lijers die geen andere hond dulden maar dat vind ik geen normale honden. Die zijn krom in de kop gefokt. Die hoef ik dan ook niet. Maar een normale hond vind een leuk maatje fijn.
En ze nemen je ook een hoop gedoe uit handen. Spelen? Met elkaar. Alleen thuisblijven? Nooit, ze hebben elkaar.

Ik snap de denkwijze niet dat twee of meerdere honden je werk besparen. Het wordt in alle opzichten meer; meer verzorging, meer voeding, supplementen, het huishouden. Ze kunnen meer gefocust op elkaar zijn en zeker eens wat ongein gaan uitvreten. Ik zie ze vaak ook gesterkt in hun gedrag. Het kan heel indrukwekkend zijn om twee zelfverzekerde teven op je af te hebben als alleenhond. Ik zie het elke dag. Juist als ik er eentje uit logeren heb gestuurd is er veel meer oog voor mij en kan ik beter met ze trainen dan in tweespan.

Spelen met elkaar en easy alleen thuis kunnen blijven klinkt mij eerlijk gezegd een beetje als luiheid bij baasje.

Ik ben nu met Guus op Terschelling en mijn partner zegt dat Bas heel erg sloom slaperig en ongemotiveerd is. Dus dat ze Guus mist. Eerder toen Tom dood was gegaan gaf Bas nergens meer wat om en sjokte constant achter ons aan. Dus ik ga wel met Nanna mee. Een hond heeft een hondenvriendje toch wel nodig. Guus heeft hier een ander vriendinnetje en speelt lekker en is happy. Bas thuis is dus niet happy. Alleen.

Ik heb vaak twee honden, maar ook regelmatig een hond.
Een hond is geen hond vind ik wel erg stellig.
Mijn honden kunnen goed met elkaar overweg, maar ze zijn veel meer op mij gericht dan op elkaar.
Omdat ik met ze bezig ben en individueel aandacht geef denk ik?
Samen buiten spelen doen ze af en toe.
Spelen met een andere hond doen ze ook ........ af en toe.
En als ik verder loop komen ze weer achter me aan, of ze nou alleen mee zijn of met zijn tweeën.
Als er eentje dood gaat lijkt de ander die wel even te missen, maar legt zich al snel neer bij het feit dat die ander er niet meer is.
Gaat eigenlijk niet met drama gepaard.

Daarnaast vind ik eigenlijk dat het lijkt alsof daarmee alle mensen met één hond een beetje raar zijn en egoïstisch of zoiets?
Is het dan egoïstisch als je niet het geld hebt voor de verzorging van twee honden om er dan wel ("maar") een te hebben?
Of als je fysiek niet (meer) in staat bent om twee honden te verzorgen, moet je dan maar geen een hond meer hebben?

Heavy schreef: ↑21 aug 2021 21:53

ranetje schreef: ↑21 aug 2021 16:03 Ik heb vaak twee honden, maar ook regelmatig een hond.
Een hond is geen hond vind ik wel erg stellig.
Mijn honden kunnen goed met elkaar overweg, maar ze zijn veel meer op mij gericht dan op elkaar.
Omdat ik met ze bezig ben en individueel aandacht geef denk ik?
Samen buiten spelen doen ze af en toe.
Spelen met een andere hond doen ze ook ........ af en toe.
En als ik verder loop komen ze weer achter me aan, of ze nou alleen mee zijn of met zijn tweeën.
Als er eentje dood gaat lijkt de ander die wel even te missen, maar legt zich al snel neer bij het feit dat die ander er niet meer is.
Gaat eigenlijk niet met drama gepaard.

Daarnaast vind ik eigenlijk dat het lijkt alsof daarmee alle mensen met één hond een beetje raar zijn en egoïstisch of zoiets?
Is het dan egoïstisch als je niet het geld hebt voor de verzorging van twee honden om er dan wel ("maar") een te hebben?
Of als je fysiek niet (meer) in staat bent om twee honden te verzorgen, moet je dan maar geen een hond meer hebben?

Wij willen juist van 2 naar 1 hond
Maar het zal ook de situatie zijn
Heavy is natuurlijk al ouder en dat gaat nu ineens erg opvallen

Als ze nog heel jong was geweest had ik er waarschijnlijk anders over gedacht
Er komt er nu eentje bij maar het is toch echt de bedoeling om als Heavy er niet meer is het bij 1 hond te houden

Al laat ik me wel weer op de wachtlijst zetten voor een smous

Haha, en dan "nee" zeggen als er eentje voor je is?

Als Ita er niet meer is zal Claire het alleen moeten doen.
Ik sta op geen enkele wachtlijst

Nanna schreef: ↑21 aug 2021 22:01 Een enkele hond zal heus wel gelukkig zijn. Maar ik denk dat het gros gelukkiger is met een hondenvriend. Als ik zie hoe mijn dames lopen te dollen met elkaar en niks met andere honden hoeven voor hun canine interactie dan ben ik blij. Sum laetus.

Plus de zgn nooit met elkaar in interactie zijnde honden zijn dat wel degelijk de hele dag. Mijn honden reageren van smorgens tot snachts op elkaar en houden elkaar wakker, scherp en bezig. Waarom zouden ze anders alles samen doen? Als Bas wild ziet ziet Guus dat meteen aan Bas. Als er andere honden komen lopen ze gewoon door. Niet zo behoeftig aan dat contact. Ze spelen elke dag met elkaar en gedragen zich totaal anders zonder elkaar. Guus is de helft minder stoer. Bas is gewoon een zombie alleen.

Mensen met 1 papegaai zeggen ook dat dat prima kan. Totdat je ziet hoe twee papegaaien samen zijn. De last en de reden dat veel honden niet samen met een andere hond kunnen of willen is domweg dat ze het afgeleerd is. We halen ze uit het nest. Ontnemen ze elk sociaal contact met soortgenoten op een wandeling na en gaan dan na 5 jaar zeggen mijn hond hoeft geen maatje. Nee die heeft geen idee meer wat hij ermee moet. Dat snap ik. Mijn honden die samen leefden waren allemaal blij met elkaar en ook nooit meer alleen als wij weg gingen. Nooit maken mijn honden wat kapot. Hoeven niet in een bench. Blijven perfect alleen. Dat heb ik met mijn enkele honden altijd heel erg anders ervaren.

Ik vind het ook weer bijzonder dat bepaalde mensen zich dit weer persoonlijk gaan aantrekken. Ik had het zelfs al verwacht. Een hond is een roedeldier. Trekt als hij vrij leeft ALTIJD met soortgenoten op. Dus waarom dat uberhaubt in twijfel trekken? Een mens is geen hond. De hond kan met een mens alleen aangeleerde taal spreken. Alleen dat al? En dan moet je wel een hele goede baas zijn om het hele sociale aspect van een diersoort te vervangen. We nemen toch ook niet 1 konijn? Dat hoort niet. Of 1 papegaai. Dat vind iedereen wel zielig. Maar 1 hond is ok? Ik vind van niet. Nooit meer. Want aaien en ballen en commando's geven is niet hetzelfde als de hele dag samen zijn voor een hond met zijn soortgenoot.

Ik vind 2 honden ten opzichte van 1 meer werk maar wel minder zorgen. Ze halen er volgens mij een stuk geborgenheid en gezelligheid uit. En met een andere hond kunnen ze natuurlijk gedrag laten zien wat met mij niet kan, hoe erg ik ook mijn best voor ze doe.

Dalí is wel een lijer naar andere honden maar niet binnen de roedel. Daarin heeft hij zo veel geduld en vormt hij zo'n belangrijke, gehechte schakel. Ik denk dat al mijn honden het minder goed zouden doen als enige hond maar Dalí zou het echt zwaar hebben denk ik.

Een enige hond kan een uitstekend leven hebben hoor, daar niet van.

Ik zie best op tegen het moment dat Jip er niet meer is en Abel alleen overblijft. Niet dat ze veel spelen of ondernemen samen, maar Jips aanwezig heeft wel invloed op Abel. Voor mij zou dat zelfs een reden kunnen zijn om voor een derde hond te kiezen; dan blijft Abel tenminste niet alleen achter. Dat zie ik op het moment nog helemaal niet zitten, dus dat is niet aan de orde nu. Maar het speelt soms wel door mijn hoofd.

Ik denk dat honden die samen zijn veel minder snel angstig zijn. Dus niet zozeer afkijken als wel anders voelen. Eva was een werkhond en die kon slecht alleen zijn zelfs met Dapper en Cleo erbij. Maar wij hadden haar nooit in de bench alleen moeten laten. Dan was dat denk ik sneller goed gegaan. Dus meer honden is geen garantie maar het doet wel degelijk iets.

We hebben nu 1 hond over, die houdt zich aardig goed, maar hij mist in huis wel interactie met een andere hond. Ondanks de aandacht die hij krijgt van ons haalt dat het niet bij hond-hond contact.
Gelukkig kan hij met me mee als ik met de hus op pad ga, die interactie met bekende honden heeft ie wel dagelijks nodig. In de vakantie kakte hij in zonder het dagelijkse contact.
Daarom heb ik besloten om wel een pup te willen nu, met een puppyren kunnen we hem voor te wild puppengeweld beschermen.

natalie schreef: ↑24 aug 2021 14:31 Ik zie best op tegen het moment dat Jip er niet meer is en Abel alleen overblijft. Niet dat ze veel spelen of ondernemen samen, maar Jips aanwezig heeft wel invloed op Abel. Voor mij zou dat zelfs een reden kunnen zijn om voor een derde hond te kiezen; dan blijft Abel tenminste niet alleen achter. Dat zie ik op het moment nog helemaal niet zitten, dus dat is niet aan de orde nu. Maar het speelt soms wel door mijn hoofd.

Ik heb hetzelfde. Maar mijn mazzel is dat ik doordat ik een hond uit het buitenland wil heel snel een nieuw maatje voor Guus heb als er ooit iets met Bas gebeurd. Ik hoef niet te wachten maar kan kiezen uit 100 alleen al op marktplaats. En dan is mijn hartje snel gevuld met een van die honden. Bas doe ik geen plezier met een speelse jonge teef terwijl dat precies is wat ik Guus ga geven als Bas er niet meer is. Of een reu. Want daar kan hij ook prima mee. Dus ik wil graag naar 3 om een onverwacht gat op te vangen maar dat hoeft niet omdat ik dat gat in een week kan opvullen als Bas zou doodgaan onverhoopt. Bas is wat me nu remt dat te doen. Guus hadden we na 3 weken al in huis. Dat heeft iets langer geduurd omdat wij het verlies en trauma rondom de dood van Tom even moesten verwerken. We hebben hem nog weken Tom genoemd maar geen seconde spijt van hem.

Frootje schreef: ↑24 aug 2021 14:37

laeken schreef: ↑24 aug 2021 13:59Ik vind het ook weer bijzonder dat bepaalde mensen zich dit weer persoonlijk gaan aantrekken. Ik had het zelfs al verwacht.

Ja, zo vreemd is dat toch ook niet? Ik kan me op zich wel voorstellen dat er mensen met één hond zijn die de behoefte voelen zich te verweren als er wordt gezegd dat een hond in z’n eentje zielig is, zeker als zij dat bij hun hond helemaal niet zo ervaren. Het maakt mij persoonlijk niet (meer) zoveel uit hoe anderen over dergelijke kwesties denken, want ik ken mijn hond en zolang ik het idee heb dat zij gelukkig is hoef ik me geen zorgen te maken, maar als anderen zeggen dat honden die alleen worden gehouden zielig zijn en iets tekort komen vind ik het eigenlijk niet vreemd dat mensen die maar één hond hebben zich dat aantrekken.

Wat betreft het bench nodig hebben en niet alleen kunnen blijven, ik vraag me af of dat niet ook een stukje opvoeding is? Honden die samen zijn kunnen dingen van elkaar afkijken dus ik zou me kunnen voorstellen dat je er bij sommige honden wat meer moeite in moet steken als er geen andere hond is om van af te kijken. Froo heeft echter ook nog nooit in een bench gezeten, of iets gesloopt, en ze kon altijd prima alleen zijn. Deels is dat haar karakter (makkelijke hond op dat gebied), maar ik heb er ook wel wat moeite in gestoken. Mowin is ook in zijn eentje opgegroeid en die gaat er net zo goed mee. De hond daarvoor idem. Wij hebben daar echt nog nooit problemen mee gehad bij honden die alleen waren, maar we hebben er wel altijd wat voor gedaan. Terwijl ik er bij Saar, die direct bij een andere hond in huis kwam, veel minder naar om heb gekeken, zij keek alles gewoon van de ander af en dat verliep heel soepeltjes, ik hoefde er zelf weinig voor te doen. Dat kan natuurlijk niet als er geen andere hond is.

Daar ben ik het mee eens
Het gaat overigens naar mijn idee niet alleen om het verdedigen, maar ook om de manier waarop iets wordt gezegd.
Als je zelf ervaart dat je honden veel interactie hebben onderling, kan je je niet voorstellen dat een hond alleen ook maar enige lol zou kunnen hebben.
Je ziet alleen niet hoe het gaat bij die honden alleen.
En je ziet ook niet hoe het gaat bij honden die onderling veel minder interactie hebben.

De bench is inderdaad een stukje opvoeding, net als even alleen zijn voor een groot deel wordt bepaald door hoe je dat hebt geleerd aan je hond.

Ik vind het buiten wel veel makkelijker want Bas en Guus en ook mijn eerdere honden rennen gewoon samen wat rond. Die hoef ik niet te amuseren maar dat doe ik natuurlijk wel maar niet steeds. Wuilus keek altijd alleen maar naar mij. Gooi wat. Doe wat. Ren. Speel. Iets! En mijn huidige honden luisteren super goed dus die kan ik zo deze vrijheid geven. Ga lekker rennen, samen achter een eend aan. Als ik roep komen ze altijd en onmiddelijk dus ik heb er geen kind aan. Wandelen met alleen Bas betekent dat ze permanent achter me loopt. Niks doet en niks wil. Guus alleen gaat steeds blaffen als ik stop. Wil stokken gooien in het water en springt heel veel tegen me op voor wat amusement. Doodvermoeiend. Dus samen heb ik er ook buiten geen kind aan. Heerlijk. Enige dat me stoort is het sociale naar andere honden. Dat is weg samen. Ze willen er niks mee of ze doen niet aardig als een hond op ze af komt. Alleen zijn ze veel vriendelijker maar dat komt grotendeels door hun onzekerheid bij gebrek aan een andere hond. Voor het beeld. Elke andere hond die ze kennen en die meeloopt voldoet. Zolang ze maar niet alleen zijn zijn ze zeker en hebben ze een grotere vervelende muil.

Geen van onze 4 honden heeft de voorkeur voor een huismaatje gehad. Ninthe had er zelfs een oprechte hekel aan (terwijl ze buiten honden, mits ze niet lomp waren, wel gezellig vond). Noa, Kleine Boris en Grote Boris waren niet zo uitgesproken maar vonden het zonder hondenhuisgenoot net zo fijn of eigenlijk zelfs fijner.

En nee, hoewel ze met baas lopen wel leuk vinden/vonden, konden ze zich allemaal prima vermaken zonder actieve interactie met de baas.

Maya doet op de wandeling haar eigen ding. Ze kijkt wel vaak naar me om of komt even loeren waarom ik zo langzaam ga maar verder is het racen en snuffelen. Vreemde honden heeft ze niks mee.
Dus voor het hondcontact is er de roedel van mijn zus en thuis is Kitty er. Die 2 zijn 2 handen op 1 buik en spelen zelfs met elkaar
En verder vermaak ik Maya soms door snuffelmatten, brokjes verstoppen in de tuin en trek/apportspelletjes te doen.
Voor de rest mag ze graag in de tuin liggen soezen en waken.
Heb niet het gevoel dat ze een altijd aanwezige hondenmaat mist.

Mila is bij mij opgegroeid als enige hond, hoewel er wel vaak logés waren en de eerste buitenlandse opvanger kwam toen zij 1,5 was. Maar ik merk bij haar duidelijk dat de behoefte aan een roedel of constant andere honden om zich heen veel minder is dan bij mijn andere honden. Ik denk dat dat ook met karakter en raseigenschappen te maken heeft, haar wereld draait nu eenmaal om mij en andere honden zijn zwaar bijzaak. Ze vindt het wel leuk, ze is normaal sociaal, speelt met de andere honden en zoekt ook echt wel interactie, maar ik denk dat zij net zo tevreden, blij en voldaan zou zijn als enige hond met alle aandacht voor haar alleen en af en toe wat contact met andere honden tijdens de wandelingen. Voor haar is individuele interactie met mij (spelen, trainen, met z'n tweeën op pad zonder andere honden erbij, etc.) echt veel belangrijker om tevreden en voldaan te zijn dan interactie met andere honden. En met meerdere honden kan het juist lastiger zijn te voorzien in de behoeftes van een hond die er vooral op gericht is om één op één iets met jou samen te willen doen en alleen bij gebrek daaraan, als tweede keuze, andere honden opzoekt.

Voor mijn andere honden geldt dat niet. Zeker Amy en Arlo zouden denk ik echt wel een beetje wegkwijnen als enige hond. Maar dat zijn ook honden die altijd in roedels hebben geleefd, constant samen bezig zijn, spelen en bij elkaar liggen, hun gevoel van veiligheid deels ook halen uit het onderdeel zijn van hun vertrouwde roedel. En in Amy's geval ook niet zo makkelijk contact maken met vreemde honden tijdens de wandeling, maar wel echt heel sociaal met honden van de eigen roedel, dus die behoefte aan sociaal contact met soortgenoten zou ook veel lastiger buitenshuis te vervullen zijn in haar geval. Ze waren ook alle drie zeker niet waar ze nu zijn wat betreft het aanpassen aan het leven als huishond, wennen aan mensen, routines, etc. zonder het voorbeeld van Mila en de andere honden die er al waren, waar ze alle drie enorm veel aan hebben gehad in het begin.