Het HondenForum

In navolging van dit topic: viewtopic.php?f=33&t=45764

Wat maakt dat je ze zo prettig vindt? Functie, karakter, etc...

Ik hoop in de Puli's te vinden wat ik in de middenslag poedels niet (volledig) gevonden heb: wel gehoorzaam, niet slaafs; niet verharen; wel actief, geen jachtdrift; rond de 35-40cm en 10kg; gezond; vriendelijk naar mens, hond en andere dieren (zowel klein: cavia's/kippen als groot: paarden/schapen), incl. katten.

Wat ik los moet laten is de atletische bouw. Puli's zijn niet ongezond gebouwd, maar geschoren zijn ze niet chique, meer boomer-achtig. De bouw van een poedel vind ik prachtig, net als dat van windhonden. Maar ja, ik wil ontspannen kunnen gaan wandelen op bekend en vreemd terrein, samen gaan sporten bij de lokale hondenclub en mee naar evenementen (reënactment-achtig: openluchtmuseum, archeon, dat idee), samen gaan trekken door Nederland. En dan ben ik bij een stabieler karakter veel beter af.

Dat ze niet bekend zijn vind ik eerder een nadeel dan een voordeel, maar is voor mij geen dealbreaker.

Ik houd eigenlijk nog het meeste van het type honden waar ik dacht niet van te houden. Digger, modelletje stoeprand.. daar keek ik vroeger nooit naar om. Digger kwam bij me terecht en behalve zijn terrierachtige karakter vind ik nu ook zijn uiterlijk leuk. Ik houd nu dus van honden type lang lijf en korte pootjes.
En ik dacht altijd vooral van eigenwijze, beetje bazige honden te houden, gek op terriers. Manipi is het tegenovergestelde. Heel zacht, een beetje bangig en een enorme slijmbal. Bleek dat ik daar toch ook stapelgek op kon zijn!
Op de één of andere manier heb je wel of niet een klik met een hond. Sommige opvanghonden zou ik zo weer terug willen. Andere die misschien best lief en leuk waren hebben me minder gedaan. Het is best moeilijk om je vinger erop te leggen waar het hem nou in zit, wanneer je die klik hebt.

(X) mechels... gewoon een geweldig type hond. Altijd in om iets samen met je te doen, eerlijk en een actieve hond. De werkdrift en het karakter, sportief en functioneel uiterlijk en (vrij) gezond over t algemeen

Ariègeois natuurlijk. Knap, doodvriendelijk, onuitputtelijk, karakteristiek, eigenzinnig, gevoelig, komisch, verdraagzaam, vocaal, sportief, uniek en zachtaardig.
En alles in die hoek: Grand Anglo Francais Blanc et Noir, Grand Gascogne Santongeois.
Daarna volgt: Schweizer Laufhund, Sabueso Fino Colombiano, Sabueso Espanol. Engelse Bassett.

Ja, rasgroep 6 dus.

Ik ben totaal niet een ras vast persoon. Maar ik vind en vond de Rottweiler echt geweldig. Heerlijk rustig in huis, ontspannen, over het algemeen goedmoedig, maar Yla was wel hond agressief tegenover teven van haar formaat, dat was best wel heel onhandig en enorm lastig. Nu zou ik echt geen Rottie meer willen, de huidige types vind ik uitgesproken doorgefokt en lelijk.

Maar zoals ik al schreef, ben totaal niet ras vast, mijn eerste hond was een JR, een kleine, maar felle donder. Niet altijd makkelijk, maar een heerlijke hond was het.
Onze Herder x Rottweiler, was toch echt de meest geweldige hond die we ooit gehad hebben, hij was zo makkelijk in de omgang, mocht helaas maar 4 jaar worden.

Ik hou van evenwichtig, stabiel, baasgericht, trainbaar( en dan moet je dus geen Masitn nemen heb ik gemerkt) en dan bij voorbaat ook nog redelijk stevig en bijna bloot, dus niet te veel haar, en ik heb ze nu dus in alle maten..

en daarnaast vind ik ook wel dat er qua uiterlijk iets in het uiterlijk zitten wat ik fijn vind om naar te kijken.. iets als bijvoorbeeld een visla, wiem of een rottie die als erwten in een pot zijn, daar heb ik geen belangstelling voor, ik ben visueel ingesteld en je mag er een jaar of tien tot 15 naar kijken dus dat telt wel mee voor me..

Van onze eigen honden uiteraard om hoe ze zijn maar er zijn ook wel rassen die ik puur om hun uiterlijk bewonder al heb ik er nog nooit één gehad.
Zo vind ik een Barzoi prachtig net als een Afghaan.

Als ik een dag niet gelachen heb om mijn hond dan is er iets heel ergs met hem aan de hand, ze zijn gewoon enorm komisch.
Hoewel Vito en het ras zelf eigenlijk nu niet bepaald onder de categorie makkelijk valt, vind ik ze prima te handelen. Bullterriërs hoeven echt geen doorgeslagen bulldozers te zijn, maar wij hameren ook echt op rust, dat kunnen ze best.
Ja, ze zijn stronteigenwijs, maar die oren zitten er niet voor de sier op, luisteren kunnen ze prima.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat dit het enige HR-ras is dat ik in huis wil hebben, de rest hoef ik niet.

Ik vind de mechel een compleet plaatje. Mooie uitstraling, lief naar mensen, eigenzinnig, grappig, sportief,... Ik kan er uitstekend mee omgaan. Nu, de zin om voor iets anders te gaan, is er wel dus dat ga ik eens gaan proberen. Ik vooral van sportieve modelletjes.

Ik hou van het nonchalante en zachtaardige van de Spinone en dat ze enorme clowns zijn. Het uiterlijk vind ik enorm aantrekkelijk. Ze zijn ook uiterst tevreden met niets maar hij wil ook heel graag werken. Heel prettig is dat.
Van herhaling houden ze wat minder - daar moet je rekening mee houden. Het grootste minpunt is dat hij heel erg kwijlt. Dat had wel een beetje minder gemogen.
Wij hadden er bijna een petit basset herplaatser bij een tijdje geleden en ook dat vind ik enorme leukerds.

Het is heel grappig dat dat er zo ingeslopen is want als ik alleen had moeten kiezen had er iets kortharigs gekomen zoals een bracco of een hond uit rasgroep 6 (hoewel de Laekense herder of een Picard )
Maar nu ben ik helemaal om.

Ik hou niet heel speciaal van 1 bepaald ras, ik hou vooral heel veel van honden. En voor de hond vind ik het prettig als ze functioneel gebouwd zijn en op geen enkele manier last hebben van hun uiterlijk. Mijn persoonlijke voorkeur daarnaast is dat ze niet teveel fratsen en franje hebben, gewoon een hond zoals je ze op een pictogram ziet.

Wat ik graag doe met een hond is samen op pad met regelmatig onderling contact en zonder agressie naar wat dan ook. En ik vind interactie tussen honden geweldig om te zien dus liefst ook een hond die sociaal en ontspannen met andere honden is.

Nou voldoen wel echt ontzettend veel rassen aan die eisen dus ik ben niet kieskeurig

Ik hou van Duitse Pinschers omdat ze zo lekker zelfstandig zijn, ik zou gek worden van een hond die constant naast me loopt.
Als ze maar in de buurt zijn en ik ze nog kan zien, al is het als klein stipje, dan vind ik het prima.

Ik kan veel rassen en types heel erg waarderen. Niet allemaal om zelf ook te hebben, maar soms ook om vanaf een afstandje van te genieten. Ik val over het algemeen het meest voor gevoelige, fijnbesnaarde honden die actief zijn, graag iets samen met je ondernemen en daarin enigszins veelzijdig zijn, wat pit of drive hebben, functioneel zijn gebouwd en goed en lichtvoetig bewegen.
Qua uiterlijk heb ik een voorkeur voor honden die enigszins elegant zijn, niet te massief of bonkig, liefst kort-, halflang- of langharig met een mooie, lange neus, een alerte oogopslag en met staande oren of tiporen.

Bij mij vloog het de afgelopen jaren echt alle kanten op. Ik had voor de komst van Jip ook werkelijk geen flauw idee waar ik moest beginnen met mijn zoektocht. Ik verloor mijzelf een beetje bij rasgroep 6 omdat ik heel veel brakken erg mooi vind, maar ik denk niet dat het karakter bij mij past. Een herdertype leek mij te pittig, met Molossers heb ik helemaal niets en bij terriërs dacht ik direct aan die Jack Russel van onze buren van vroeger, wat ik echt een heftig hondje vond.

We zochten een middelmaatje die het leuk vindt om samen met ons op pad te gaan. Een hond die te porren is voor een lange wandeling en die graag mee gaat trainen (al had ik nog geen idee wat ik precies met de hond wilde gaan doen). Een labrador vond ik niet zo leuk, maar een Flatcoated leek mij iets gematigder. Hahaha! Dus. Na Jip was al snel besloten dat er ook ooit een tweede hond zou komen. Dus toen begon de hele zoektocht weer opnieuw. Opnieuw hebben we vanalles de revue laten passeren. We hebben de Dalmatiër overwogen, maar haakten af toen we ontdekten dat de mate van inteelt bij die honden bijna net zo erg is als bij de Flatcoated en die fout wilde ik niet opnieuw maken. Toen hebben we gekeken naar de Welsh Spaniël en de Field Spaniël. Maar nee, toch ook niets voor ons.

Nu we Abel hebben weet ik eigenlijk pas wat ik het allerbelangrijkste vind bij een hond. Ik dacht dat ik moeite zou hebben met een eenkennige hond, maar eigenlijk is dat best een verademing. Ik vind het bovendien heel fijn dat Abel baasgericht is en dat ik gemakkelijk contact met hem kan maken, ook als de omstandigheden soms best lastig zijn. Abel is nergens uitzonderlijk goed in, maar hij vindt het wel leuk om vanalles te ondernemen. Hij is hondsociaal, maakt beleefd contact en begrijpt heel goed wanneer een hond even geen zin in hem heeft. Hij is ondernemend, kan zichzelf leuk vermaken en is snel tevreden. Dat vind ik allemaal positieve eigenschappen waar ik erg blij mee ben. Hij zou iets meer de onbezorgdheid en werklust van Jip mogen hebben, maar verder komt Abel heel dicht bij het karakter dat ik in eerste instantie zocht.

Wat ik bij Jip zo vreselijk lastig vind, is dat hij graag wil werken maar heel snel overprikkeld is. Ik moet bij hem de stapjes heel, heel klein maken. Want als hij mij niet begrijpt, dan raakt hij gefrustreerd. Bovendien heeft hij de concentratie van een goudvis en is dus moeilijk bij de les te houden. Groeplessen waren altijd een drama, omdat ik een uur lang bezig was om zijn aandacht te krijgen. En dan was de les alweer voorbij. Dat ging in de loop der tijd allemaal wel wat beter, maar oh wat was ik opgelucht dat dat bij Abel allemaal veel gemakkelijker ging.

Qua uiterlijk is er bij mij ook geen touw aan vast te knopen eigenlijk. Want hoewel ik op Gun Dog Show stond te zwijmelen bij de Black and Tan Coonhound, ben ik stiekem ook verliefd op Nomi, Taro en de Basenji van mijn broer. Dus tja, zeg het maar

Luna87 schreef: ↑26 apr 2021 07:39 Als ik een dag niet gelachen heb om mijn hond dan is er iets heel ergs met hem aan de hand, ze zijn gewoon enorm komisch.
Hoewel Vito en het ras zelf eigenlijk nu niet bepaald onder de categorie makkelijk valt, vind ik ze prima te handelen. Bullterriërs hoeven echt geen doorgeslagen bulldozers te zijn, maar wij hameren ook echt op rust, dat kunnen ze best.
Ja, ze zijn stronteigenwijs, maar die oren zitten er niet voor de sier op, luisteren kunnen ze prima.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat dit het enige HR-ras is dat ik in huis wil hebben, de rest hoef ik niet.

Dit dus.
Gedeelde eerste plaats met teckels. Zelfstandig, clownesk, eigenwijs, halsstarrig, over het algemeen vrolijk en altijd in voor een uitgebreide knuffel. En ook nog een handzaam formaat.

Ik heb niet 1 ras waar ik specifiek van hou, ik hou van bepaalde eigenschappen die ik nog niet samen in 1 ras gevonden heb

Dat zijn energieke honden die in staat zijn om van alles samen te ondernemen en enigszins stabiel zijn t.o.v. andere mensen en dieren.
Niet te vocaal of te waaks en geen jachtinstinct. Slimme, leergierige honden die wel baasgericht zijn, maar ook zelfstandig een rondje kunnen snuffelen als je even stilstaat.
En graag eentje die naar verwachting ouder wordt dan 10 jaar en niet van erfelijke ziektes aan elkaar hangt.

Victor is serieus en betrouwbaar, hij is echt te beleefd om een stap verkeerd te zetten. Dat is een hele fijne eigenschap, maar soms ook wel een beetje saai.
Bella is weer echt een clown en zo ondeugend, bij haar moet je ogen in je achterhoofd hebben maar je kan weer wel om haar fratsen lachen (achteraf meestal dan).

Karakter natuurlijk! Heerlijk eigenzinnig, zachtaardig, lief, waaks en een goede ongediertebestrijder (muizen!).
Het uiterlijk van de wetter vind ik minder mooi, maar daar kies ik een hond ook niet voor. Het karakter moet passen.

Duitse herder, de werklijn. Meer omdat ik nooit een andere "variant" heb gehad, wellicht dat ik een mix werk x show of met een x Mechelse herder ook wel uit de voeten kan.
En waarom, ik houd van het karakter en het uiterlijk.
De gevoeligheid, de genegenheid naar de baas toe en alles en iedereen wat "eigen" is, bereidheid om dingen samen met je te doen, redelijk slim en sportief.

En veel andere rassen vind ik ook wel erg leuk, maar vraag me altijd af of ik niet verval in wat ik "gewend ben". Een hond die veel zelf contact maakt en daardoor makkelijk te trainen is, redelijk gehoorzaam is. (Afghaan en Saluki vond ik altijd al mooi en ook de Schotse collie, en ik ben toch ook wel weg van de teckels (langhaar) en koningspoedels)
Je kunt er alleen achter komen als je er een keer voor gaat. We hebben nu dus een kruising, van een type waar ik wel voor viel want wat er ook in Chara zit (kan schotse collie toch zijn, of toch een windhond, groot gedeelte dh zit ook wel in haar)

Maar ik houd van de werklijn herders uit kopje waak- en verdedigingshond, puur om karakter en bouw.

Lange haren vind ik mooi. En zelfstandigheid vind ik een vereiste. Verder heb ik geen speciale wensen.

Ik houd vooral van honden zonder drama, die zich voegen in de situatie. Die gezellig aanwezig zijn zonder opdringerig te zijn. Niet nerveus, angstig of neurotisch doen. Geen agressie, overdreven waaks gedoe etc.

Ondanks dat veel mensen Labs niet zo tof vinden kan ik ze goed hebben. Tuurlijk hebben ze nadelen maar daar kan ik beter mee leven dan bij veel andere rassen.



Verstuurd vanaf mijn SM-A515F met Tapatalk

ik hou van grote honden, met een robuust uiterlijk, karakter en zelfstandigheid, lief en mensvriendelijk, maar ook waaks.
na 16 jaar een Bouvier, wou mijn man een friese staby, toen we naar 15 jaar hier afscheid van moesten nemen, wou ik toch liever weer iets anders, nu een rottie,
toen we voor een rottweiler gingen, hebben we op onze zoektocht naar een pup, goed gekeken naar de ouders, qua type en karakters,
ondanks dat de rottweiler niet zo populair is, zijn we toch blij met onze keuze, vindt het om te zien een prachtige hond, en Lana is op alle fronten precies wat we zochten,
heb ook nooit het idee dat mensen ons ontwijken als we tijdens het wandelen iemand tegenkomen, met of zonder hond, en bezoek is nog nooit om Lana weggebleven.
of er later ooit weer een grote hond komt weet ik niet, ligt geheel aan de woon en leef situatie.

Veel honden zijn leuk, maar het meeste toch de eigenwijze die me trekken, waakhonden en terriers En ik heb eigenlijk ook nooit last van ze gehad in die zin dat ze de visite opvraten of overmatig waakte, dat trek ik dan weer niet, waaks zijn als het moet en overdrijven doen we niet en dat gaat altijd goed.

Ik vind een hond leuk die oprecht en intens contact maakt, die geniet van samenzijn. Die iets met en voor je wil doen gewoon omdat hij het leuk vindt. De hond moet alles leuk en gezellig vinden en een prima atletisch en uithoudingsvermogen hebben. Tot op hoge leeftijd fit, geen sjokker.
Er moet wel echt meer in zitten dan alleen maar lief. Leerbaar en trainbaar en daar ook echt plezier in hebben.
Qua uiterlijk hou ik van geen haar tot echt kort haar en prikoren. Maar qua karakter zijn er heel veel individuen die ik ook echt leuk vind van allerlei rassen. Dat hangt echt niet van het ras af, meer van het individu.

tja er kan onderling in een ras nogal heel uitlopende karakters zitten.
Dus ik kan niet zeggen dat er 1 heel ras favoriet is bij mij.

Persistence schreef: ↑26 apr 2021 13:06 Ik heb niet 1 ras waar ik specifiek van hou, ik hou van bepaalde eigenschappen die ik nog niet samen in 1 ras gevonden heb

Dat zijn energieke honden die in staat zijn om van alles samen te ondernemen en enigszins stabiel zijn t.o.v. andere mensen en dieren.
Niet te vocaal of te waaks en geen jachtinstinct. Slimme, leergierige honden die wel baasgericht zijn, maar ook zelfstandig een rondje kunnen snuffelen als je even stilstaat.
En graag eentje die naar verwachting ouder wordt dan 10 jaar en niet van erfelijke ziektes aan elkaar hangt.

Beauceron; die heeft dat allemaal in huis . Een vrolijke flierefluiter en toch baasgericht

Ik heb 4 border collies.
Vind ze echt super makkelijk. In huis merk ik ze nooit. Buiten heerlijk veel werkdrift en energie.
Mijn honden mogen werken bij mijn schapen. Ik geniet van het samen trainen.
Een volgende wordt zeker weer een border collie.

Er zijn heel veel honden die ik best wel zou willen hebben. Een juiste keuze maken vind ik dan wel weer afhankelijk hoe de gezinssituatie is en hoe oud de kinderen in dat gezin zijn. En nu gelet op mijn leeftijd maak je weer andere keuzes. Ik zou nu geen ruwharige Foxterriër meer aanschaffen, maar toe mijn kinderen klein waren hebben we er enorm van genoten. Lekker mee op vakantie en samen met de kinderen van rotsen afduiken en meren overzwemmen. Ik ben nu uitermate tevreden met mijn Teckels. Ze zijn vrij rustig en stellen geen hoge eisen. Lange wandelingen vinden ze leuk, maar als ik geen zin heb vinden ze het ook goed. Lut vind ook alles goed, als ze maar bij mij in de buurt kan zijn.
In mijn huidige situatie gaat mijn voorkeur sterk uit naar kleinere honden tot circa 10 kilo. Met name Foxterriertjes en Teckels. Mijn broer heeft een Papillon, die vind ik ook prachtig met zijn grote oren en het vrolijke en vriendelijke karakter.

Luna87 schreef: ↑26 apr 2021 07:39 Als ik een dag niet gelachen heb om mijn hond dan is er iets heel ergs met hem aan de hand, ze zijn gewoon enorm komisch.
Hoewel Vito en het ras zelf eigenlijk nu niet bepaald onder de categorie makkelijk valt, vind ik ze prima te handelen. Bullterriërs hoeven echt geen doorgeslagen bulldozers te zijn, maar wij hameren ook echt op rust, dat kunnen ze best.
Ja, ze zijn stronteigenwijs, maar die oren zitten er niet voor de sier op, luisteren kunnen ze prima.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat dit het enige HR-ras is dat ik in huis wil hebben, de rest hoef ik niet.

Heerlijk!
Een pup zou ik nooit halen van dit ras, maar als er een hele leuke herplaatser op m'n pad komt, dan zou ik zomaar "ja" kunnen zeggen.
Bull terriërs zijn met geen enkel ander ras te vergelijken en je moet je echt meegemaakt hebben om dat te begrijpen. De ultieme gezelschapshond.

Ik hou van honden die willen samenwerken en van nature gehoorzaam (willen) zijn. Bij voorkeur geen korthaar, al sluit ik niks uit voor de toekomst, maar langhaar, en zeker krullen, vind ik mooier. Verder een functionele bouw. Bij voorkeur mooie prikoren en een diepzwarte vacht.