Dag lieve, lieve Penny 13-4-2012 - 3-2-2021
Geplaatst: 03 feb 2021 21:49
Gisterochtend kon ik me net voorstellen dat ik hier nu een stukje zit te tikken. Gisteren werd ik ineens heel hard geconfronteerd met hoe kwetsbaar het leven is. Zo loop je ‘s morgens een uurtje lekker te genieten in het bos, zo is ineens je kleine vriendinnetje er niet meer.
Toen ik thuis kwam van mijn werk deed ze wel een beetje vreemd en ook met uitlaten vond ik haar een beetje lafjes. Ze had de laatste tijd wel vaker van dat soort vreemde klachtjes, ook al besproken met de dierenarts, maar we konden niet vinden wat het nou zou kunnen zijn. We duurde de genezing van haar operatie lang en reageerde ze heel sterk op het hechtmateriaal. Maar dat was net helemaal genezen. Ik had net gezegd dat ik haar nu toch ging doorlichten bij de dierenarts, omdat het me niet lekker zat, toen ik de woonkamer inliep, ze een harde gil gaf, een epileptische aanval kreeg en ze daar niet meer uitkwam. Bij de spoeddienst bleek dat ze nergens meer op reageerde, wat wijst op ernstige neurologische schade. Ik kon niks anders doen dan haar laten gaan. Waarschijnlijk veroorzaakt door een tumor in haar mooie hoofdje.
En nu is het stil. Zij was altijd het leven in de brouwerij. Zij was mijn vriendinnetje. Ondeugend, eigenwijs, maar oh zo lief en trouw aan mij. Iedereen liep met haar weg, met haar schattige oogjes wond ze iedereen om haar pootjes. En werkte haar oogjes niet, dan deed ze wel een van haar kunstjes. Maar linksom of rechtsom, ze kreeg de aandacht waarvan zij vond het te verdienen.
Haar hele leven heeft ze geleefd voor 200%. Altijd enthousiast. Er was niks mooiers dan door de struiken racen, liepen we 5 kilometer, jij liep minstens het drievoud daarvan. Alles vond ze mooi, zolang het maar met de baasjes was. Speuren als de beste, snurken als een oude vent, ook dat was Penny allemaal. Een vriendinnetje voor mijn neefjes en nichtjes, gelukkig hebben we zondag nog heerlijk met hun in de duinen gewandeld.
Dag kleine P, Pennywise the clown, Pensiepens, mijn apie of gewoon mijn kleine idioot. Live fast, die young is helaas werkelijkheid geworden. Meisje, het was jouw tijd nog niet. Wij hadden samen nog minstens 7 jaar te gaan. Maar het mocht niet zo zijn. De leegte die jij achterlaat kan ik niet beschrijven. Ik ga je zo vreselijk missen.
Toen ik thuis kwam van mijn werk deed ze wel een beetje vreemd en ook met uitlaten vond ik haar een beetje lafjes. Ze had de laatste tijd wel vaker van dat soort vreemde klachtjes, ook al besproken met de dierenarts, maar we konden niet vinden wat het nou zou kunnen zijn. We duurde de genezing van haar operatie lang en reageerde ze heel sterk op het hechtmateriaal. Maar dat was net helemaal genezen. Ik had net gezegd dat ik haar nu toch ging doorlichten bij de dierenarts, omdat het me niet lekker zat, toen ik de woonkamer inliep, ze een harde gil gaf, een epileptische aanval kreeg en ze daar niet meer uitkwam. Bij de spoeddienst bleek dat ze nergens meer op reageerde, wat wijst op ernstige neurologische schade. Ik kon niks anders doen dan haar laten gaan. Waarschijnlijk veroorzaakt door een tumor in haar mooie hoofdje.
En nu is het stil. Zij was altijd het leven in de brouwerij. Zij was mijn vriendinnetje. Ondeugend, eigenwijs, maar oh zo lief en trouw aan mij. Iedereen liep met haar weg, met haar schattige oogjes wond ze iedereen om haar pootjes. En werkte haar oogjes niet, dan deed ze wel een van haar kunstjes. Maar linksom of rechtsom, ze kreeg de aandacht waarvan zij vond het te verdienen.
Haar hele leven heeft ze geleefd voor 200%. Altijd enthousiast. Er was niks mooiers dan door de struiken racen, liepen we 5 kilometer, jij liep minstens het drievoud daarvan. Alles vond ze mooi, zolang het maar met de baasjes was. Speuren als de beste, snurken als een oude vent, ook dat was Penny allemaal. Een vriendinnetje voor mijn neefjes en nichtjes, gelukkig hebben we zondag nog heerlijk met hun in de duinen gewandeld.
Dag kleine P, Pennywise the clown, Pensiepens, mijn apie of gewoon mijn kleine idioot. Live fast, die young is helaas werkelijkheid geworden. Meisje, het was jouw tijd nog niet. Wij hadden samen nog minstens 7 jaar te gaan. Maar het mocht niet zo zijn. De leegte die jij achterlaat kan ik niet beschrijven. Ik ga je zo vreselijk missen.
Heel veel sterkte met dit grote gemis. 
wat erg zo jong nog en zo onverwachts 