Het HondenForum

Noa is sinds half oktober atactisch achter met betere en slechtere dagen. Op haar slechte dagen zwalkte ze en kon ze niet harder dan stap, dat is gelukkig weg, maar ze kan/doet nog altijd niet galopperen. Het plaatje klopte niet en dus had, na even aankijken, ik een afspraak met de fysio van onze dierenkliniek gemaakt. Uit haar onderzoek bleek dat het oogreflex rechts te traag is bij dreiging, de rechterzijde van haar hoofd wat hangt en dat linksachter inderdaad niet op orde is. De kniereflex is verkeerd (omhoog i.p.v. naar voren), bij het teentrekken is de reactie veel minder fel dan de andere poten en haar gedrag klopt ook niet bij haar leeftijd. Ze ging overleggen in het team wat zij dachten. Noa geeft overigens geen pijn aan. De fysio twijfelde tussen orthopedisch, neurologisch of een combinatie van beide en ging binnen het team overleggen. Daar is een doorverwijzing naar een neuroloog uit gekomen.

Vorige week ben ik met Noa naar Mandigers geweest. De uitslag was aan de ene kant heel verklarend, en aan de andere kant heel vernietigend. Het is een waarschijnlijkheidsdiagnose, het is niet in het belang van Noa om het verder uit te zoeken, omdat de eerstvolgende stap een MRI-scan is waarvoor ze onder narcose moet. De vorige narcose, begin oktober, is ze eerst 7-10 dagen heel groggy van geweest en daarna atactisch (dit was al een aangepaste narcose vanwege haar epilepsie), de schade is ook nog niet volledig hersteld. Ook de hoeveelheid (over)prikkeling alleen al geeft een serieuze kans op verdere schade. Oftewel: geen verder onderzoek als daar geen concrete aanleiding naar is, op advies van de neuroloog. De behandeling blijft waarschijnlijk toch vergelijkbaar, namelijk symptomatisch behandelen.

De waarschijnlijke diagnose is een aangeboren hersenafwijking van in ieder geval de grote en waarschijnlijk ook de kleine hersenen, maar niet het ruggenmerg. Of dit gekoppeld zit aan de hersenatrofie of dat ze dubbel pech heeft gehad is niet vast te stellen, maar de hersenatrofie is waarschijnlijk al lang aan de gang. Het feit dat ze met 5.5 jaar dit niveau van schade vertoont, geeft goede hoop dat ze niet op korte termijn aan dood gaat, maar zeker geen garanties. Een flink deel van haar gedragsproblemen zijn volgens hem te verklaren door deze hersenafwijking, ook de verkeerde aanleg en prikkelverwerking van haar rechteroog sluit hierbij aan, die overigens nu wel weer correct op de dreigtest reageerde (ten tijde van de oogspecialist, met 1 jaar, ging dit ook goed). Het oog was ten tijde van de fysio ook zeer snel vuil, dat is nu ook weer veel minder. Een beetje prutoog is het nog wel, maar niet meer meerdere malen per dag flinke klonten/slierten. Deze ups en downs zijn normaal bij hersenatrofie. Hersenatrofie is onder andere een onderdeel bij Alzheimer, MS en ALS bij mensen. Het is niet zoals DM, waar de myelineschede van het ruggenmerg aangetast wordt. Bij haar komen de klachten uit de aantasting van het hersenweefsel zelf.

Te veel doen is funest, waarschijnlijk is de eerste overbelasting een periode 2x per dag 2.5km wandelen + 2x 400m wandelen geweest na heel rustig opbouwen, daardoor kreeg ze klachten bij haar bek, waar de dierenarts niets voor kon vinden en hoopte dat het met een gebitsreiniging (die wel eens kon, maar nog niet per se nodig was) gevonden dan wel opgelost zou worden. Ondanks dat ze 23 uur per dag sliep in die periode, zelfs voor haar heel veel, stapelde de prikkels zich blijkbaar maar op. Met dus stevige gevolgen. De ataxie blijkt niet alleen achter te zitten, laat staan alleen linksachter, maar haar ledematen, romp en kop vertonen subtiele ataxie, waarbij linksachter wel het ergst.

Samen met haar bek, want hoewel daar de pijn wel weg is, krijgt ze haar voer slecht naar binnen. Ze heeft weinig controle over wat ze met haar bek doet, brokjes voer ik grotendeels uit de hand omdat ik ze dan achter haar hoektanden haar bek in kan stoppen of tussen mijn vingers kan fixeren waardoor het brokje niet verplaatst, anders krijgt ze ze vaak niet te pakken. Het natvoer krijgt ze (in een voerbak of vlakke slowfeeder) op een handdoek of op de houten vloer (2x bij mijn ouders, 1x bij mij op het tapijt) en verspreidt ze over een kleine vierkante meter. Dentastix zitten er uberhaupt niet in, maar vandaag kreeg ze voor het eerst een dun kauwstaafje (boxby strips) met de hardheid van jonge kaas. Met aanpakken had ze hem na even, dat ging rap naar binnen, maar hoestte ze ook in het geheel weer uit. Toen kreeg ze hem niet meer van de grond en uiteindelijk heeft ze hem opgegeten toen ik hem vasthield en ze er stukken vanaf kon scheuren na een aantal pogingen. Zelfs dat is eigenlijk dus al te moeilijk. 120g natvoer, dat krijgt ze 3x per dag, doet ze zo'n 8-10 minuten over om op te eten. Water drinken doet ze maar zelden, eens per week ongeveer (dat was een paar keer week) , en kost haar heel veel moeite. 10 minuten slobberen over 150ml water, als ze dat al binnenkrijgt.

Mandigers heeft een filmpje van een epileptische aanval van haar gezien, en in combinatie met de rest van de informatie denkt hij dat het geen echte epilepsie is, maar periodiek optredende neurologische events zijn. Het verschil zit hem voornamelijk in de oorzaak, samen met dat het beeld iets afwijkt van normale epilepsie, maar helemaal duidelijk is het me niet. Of deze events minder gevaarlijk, even gevaarlijk of gevaarlijk zijn dan epileptische aanvallen durft hij zich niet over uit te laten. Als positieve noot is ze nu al 3.5 maand aanvalsvrij, 5 augustus heeft ze voor het laatst een aanval gehad. Wat het totaal aantal aanvallen afgelopen 11 maanden (sinds de verhuizing, sindsdien mis ik er geen meer) op 12 laat komen, waarvan 5 enkele, 2 dubbele aanvallen en 1 drievoudige cluster.

En nu wordt het kijken hoe het gaat, afwachten wat er nog hersteld en wanneer ze weer achteruit gaat. Kijken wat er mogelijk gaat zijn. Volgens hem is er niets dat ik beter kan doen voor Noa en ze lijdt volgens hem nu absoluut niet. Dat is het allerbelangrijkste. Qua beweging zitten we nu op 3-4x 400m wandelen en kiezen tussen 20 minuten op het erf scharrelen of 1 wandeling een andere route lopen van 600m. Op een goede dag is ze daarnaast dan nog wakker, maar het gebeurt ook wel dat ik haar na die 20 minuten op bed leg, om 10.30, en ik haar om 19.00 wakker maak omdat ze toch echt uit moet en moet gaan eten. Dan is ze niet meer van haar plaats gekomen. Dan wandelt ze zelfs maar 2x.

Om een beeld te geven;
Noa toen ze nog behoorlijk goed at, maar wel last van linksachter had (31/10): https://www.youtube.com/watch?v=UBjx-i6JrWI
Zoals het nu ongeveer gaat (19/11): https://youtu.be/okejTWDDUe0

Zeer uit balans lopend (1/11): https://www.youtube.com/watch?v=23V-QMXG5Dg
Een stuk beter (13/11): https://www.youtube.com/watch?v=cLElktPpkx4
Hetzelfde tuig en maat/soort vest als 1/11 (19/11): https://www.youtube.com/watch?v=O-hWEk02O4Q
Hoe ze vorig jaar liep 2019/07/29: https://www.youtube.com/watch?v=NSsGqKYvdtg
En met 10 maanden 2015/12/19: https://www.youtube.com/watch?v=lQ4rIzPne7U


Mijn mooie dame afgelopen zomer

De toekomst is heel onzeker dus. Kan ze ook op dit niveau blijven en daarmee oud worden, of komt er zeker een aftakelingsproces? Bepalend zou voor mij zijn of de hond lijdt en dat is nu niet het geval zo te lezen.

Ze kan niet los en heeft haar jas wel echt nodig. Ze was nu weer 2 ons kwijt (in 2 weken tijd), wat neerkomt op een kilo sinds september. Gelukkig gaat het met haar qua eten nu iets beter, dus ik heb de brokken iets opgevoerd. De ene dag krijgt ze de meeste zelf te pakken mits ik ze maar terug op een hoopje veeg (in een bak werkt absoluut niet), de andere dag krijgt er vrijwel geen te pakken en ga ik snel over op handvoeren, maar dat is met een wat grotere portie eigenlijk niet te doen. Dan is ze mij ook zat. Ze is in ieder geval weer gretig op haar eten.

Over het verloop van de ziekte valt echt heel weinig te zeggen. Dat ze op dit niveau blijft en zo oud wordt is niet waarschijnlijk. Maar ook dat is niet uit te sluiten. Ik zie in de loop der jaren wel allerlei kleine dingen waarin ze verslechterd is. Op vreemd terrein wandelen deed ik al niet meer, naar de trimster is een te grote inspanning en levert een event op. Ze hoeft gelukkig ook niets te kunnen, als het uiteindelijk neerkomt op 's zomers met de deur naar de tuin open op verschillende plaatsen slapen en gezellig heen en weer keutelen wanneer ik naar mijn ouders ga (andere zijde boerderij) en helemaal niet meer wandelen of op het (paarden)erf scharrellen, dan geeft dat niet. Mijn tuin is groot genoeg met genoeg gras om dat schoon te kunnen houden. Knapt ze toch nog een stuk op, wat vanwege de plotselinge heftige achteruitgang zeker nog kan, dan lopen we straks misschien wel weer eens per dag 1km en kan ze in de zomer gewoon de hele tijd dat we op stal bezig zijn met mesten daar scharrelen.

Wanneer ze slaapt, lijdt ze niet. Wanneer ze wakker is, heeft ze op het moment een vrolijke indruk. Het is geen labrador, eten stond niet dusdanig hoog op haar agenda dat het voor mij een echte indicator is. Ze wordt ook dommer, wat in haar geval gunstig is, want ze hoeft niet meer mentaal verder geprikkeld te worden om gelukkig te zijn. Ze geniet van het slapen en sudderen op verschillende plekken, maar kan ook gezellig even een rondje tuin "ontdekken". Zolang haar goede en slechte dagen voornamelijk verschillen op gebied van lijfelijke controle en hoeveel ze slaapt (21-23 uur) en niet of ze wel of niet blij is (vrijwel altijd blij) en of ze wel of geen pijn heeft (geen pijn), zie ik geen reden om alvast een datum te gaan prikken.

Met mijzelf gaat het redelijk. Het is aan het landen en gelukkig hoefde ik al niet te werken, dus anders dan voor mijn dieren en mijzelf zorgen hoef ik op het moment weinig. Dit gaat echter ook gewoon een plaatsje krijgen en dan kan ik weer verder. Ik moet voor nu nog niet denken aan inslapen, maar weet wel dat mocht ze binnenkort rap achteruit gaan dat de kans groot is dat ik de knoop dan vlot doorhak. Ik ben in principe vrij vlot met inslapen, maar wel blij en geen pijn en geen volledige controleverlies is voor mij voldoende reden om daar niet aan te beginnen.

Een hogere bak heb ik nog niet geprobeerd en kan ik zeker doen! Hij staat tegen de muur omdat ze zelfs met deze (zware) bak de halve kamer doorwandelt als hij niet geblokkeerd wordt door een muur. Bedankt voor de tip. Cholodin ga ik ook opzoeken.

Toen ik een stukje onderweg was in je verhaal dacht ik al meteen aan geen "gewone" epilepsie.
Ik zie dat Mandigers dit ook zegt.
Ik weet niet zeker wat ik zou doen in dit geval (weet ook niet of dit een vraag is van je?).
Beter worden zal ze niet.
Slechter worden wel, maar wanneer en hoe is niet bekend.

Ach, mijn wandelmaatje
Ze ziet er ineens oud uit, hoe oud is ze nu?
Sterkte ermee en een knuffel voor Noa

mosquito1980 schreef: ↑27 nov 2020 08:35 Ach, mijn wandelmaatje
Ze ziet er ineens oud uit, hoe oud is ze nu?
Sterkte ermee en een knuffel voor Noa

Noa wordt eind februari 6, maar ze heeft inderdaad regelmatig een oude uitstraling. Voornamelijk door de ongecontroleerdheid van haar bewegingen, al zal haar kleur ook niet meehelpen.


Wat ik met dit topic "wil" is voornamelijk een update geven. Best een heel aantal mensen van het forum hebben haar ontmoet, en tips hebben gegeven om haar gedrag beter te maken. Maar ook bekend maken dat zoiets uberhaupt bestaat en hoe zich dat kan uiten. En tips zoals dus bijvoorbeeld op een verhoging voeren of Cholodin. Wat iemand zelf zou doen qua inslapen is voor mij minder interessant. Ik heb voor mijzelf een aantal grenzen gesteld (pijnvrij, zelf nog kunnen opstaan/lopen, natvoer zelf kunnen eten/niet hoeven dwangvoeren, zindelijk blijven, vrolijk/gelukkig zijn) en natuurlijk gaat het dan om het langdurige plaatje, niet om 1 ongelukje of een paar dagen slecht lopen.

Domor schreef: ↑27 nov 2020 14:12 Wat ik met dit topic "wil" is voornamelijk een update geven. Best een heel aantal mensen van het forum hebben haar ontmoet, en tips hebben gegeven om haar gedrag beter te maken. Maar ook bekend maken dat zoiets uberhaupt bestaat en hoe zich dat kan uiten. En tips zoals dus bijvoorbeeld op een verhoging voeren of Cholodin. Wat iemand zelf zou doen qua inslapen is voor mij minder interessant. Ik heb voor mijzelf een aantal grenzen gesteld (pijnvrij, zelf nog kunnen opstaan/lopen, natvoer zelf kunnen eten/niet hoeven dwangvoeren, zindelijk blijven, vrolijk/gelukkig zijn) en natuurlijk gaat het dan om het langdurige plaatje, niet om 1 ongelukje of een paar dagen slecht lopen.

Duidelijk
Ik heb helaas geen tips voor je.

Het lijkt me heel erg moeilijk om je hond zo te zien. Je gunt ze toch allemaal om vrolijk oud te worden..
Kon je als pup niet zien dat er iets mis met haar was?

Johnny Jones schreef: ↑27 nov 2020 20:39 Het lijkt me heel erg moeilijk om je hond zo te zien. Je gunt ze toch allemaal om vrolijk oud te worden..
Kon je als pup niet zien dat er iets mis met haar was?

Ja en nee. Noa is altijd een hondje geweest met een flinke gebruiksaanwijzing. Fysiek, op wat hypermobiliteit na en een verkeerd aangelegd bloedvat in één oog (gevonden door de oogspecialist, ECVO kwam niets uit), op orde. Als jonge pup (4.5 week en 8-16 weken) was ze ook een gewone, juist heel wijze pup (oké, ze begon rond 16 weken het voertuigjagen en schaduwjagen te ontwikkelen. Maar dat is niet ongebruikelijk voor slimme rassen, hoewel zeer ongewenst). Maar mentaal is ze met 5 maanden compleet de weg kwijt geraakt doordat/sinds ze uitgegleden was op het terras en daar haar knieband wat verrekt mee had. 2 weken benchrust en het was fysiek genezen, maar mentaal is het zo uit de hand gelopen dat ik toen ze 11 maanden was serieus over inslapen na dacht omdat ze buiten alleen maar stress had en binnen 25% van de tijd. Ze verdroeg ook geen aanrakingen, durfde niet op vreemde ondergronden, had nachtmerries, etc. etc. Ze is na heel veel trainen (ik heb op 5 hondenscholen, met 7 trainers waarvan de helft gedragstherapeuten, getraind. Daarnaast is ze medisch uitgebreid onderzocht: fysio, uitgebreid bloedonderzoek, meerdere dierenartsen (waaronder degene die HD(-a) en PL(-vrij) gedaan heeft in Best), oogspecialist(meervoud eigenlijk, want ECVO gebeurt ook door een specialist)) en ook voor mij leren waar haar grenzen lagen tot een hondje gekomen dat gelukkig is en stressvrij en zelfs regelmatig wil knuffelen, doet aan contactliggen en (mentaal) de weg weet in haar wereld.

Dankzij malinois bij de maker van deze vector art gekomen en ik ben heel gelukkig met het resultaat. De kleur is wel te grijs/sepia, maar dat lag aan de foto (die in de OP) en Noa's lastige kleur. Ik hoop dat dit nog wat aangepast kan worden, maar Noa's wijze blik is er gigantisch goed op gevangen, dus hij komt binnenkort op acrylglas in mijn slaapkamer te hangen.

Vind je deze kleur fijner? (Even mee gespeeld, kan nog aan getweaked hoor)
Prachtig gemaakt trouwens!!

Neus en ogen nog wat aangepast... Maar goed, als ik het kan, kunnen zij het vast beter.

Oh wauw, super! Die eerste is perfect, noa's neus is (donker)leverkleurig. Heel erg bedankt.

Oh wauw, super! Die eerste is perfect, noa's neus is (donker)leverkleurig. Heel erg bedankt.

Graag gedaan hoor, blij dat het nu meer klopt.

Domor schreef:

Johnny Jones schreef: ↑27 nov 2020 20:39 Het lijkt me heel erg moeilijk om je hond zo te zien. Je gunt ze toch allemaal om vrolijk oud te worden..
Kon je als pup niet zien dat er iets mis met haar was?

Ja en nee. Noa is altijd een hondje geweest met een flinke gebruiksaanwijzing. Fysiek, op wat hypermobiliteit na en een verkeerd aangelegd bloedvat in één oog (gevonden door de oogspecialist, ECVO kwam niets uit), op orde. Als jonge pup (4.5 week en 8-16 weken) was ze ook een gewone, juist heel wijze pup (oké, ze begon rond 16 weken het voertuigjagen en schaduwjagen te ontwikkelen. Maar dat is niet ongebruikelijk voor slimme rassen, hoewel zeer ongewenst). Maar mentaal is ze met 5 maanden compleet de weg kwijt geraakt doordat/sinds ze uitgegleden was op het terras en daar haar knieband wat verrekt mee had. 2 weken benchrust en het was fysiek genezen, maar mentaal is het zo uit de hand gelopen dat ik toen ze 11 maanden was serieus over inslapen na dacht omdat ze buiten alleen maar stress had en binnen 25% van de tijd. Ze verdroeg ook geen aanrakingen, durfde niet op vreemde ondergronden, had nachtmerries, etc. etc. Ze is na heel veel trainen (ik heb op 5 hondenscholen, met 7 trainers waarvan de helft gedragstherapeuten, getraind. Daarnaast is ze medisch uitgebreid onderzocht: fysio, uitgebreid bloedonderzoek, meerdere dierenartsen (waaronder degene die HD(-a) en PL(-vrij) gedaan heeft in Best), oogspecialist(meervoud eigenlijk, want ECVO gebeurt ook door een specialist)) en ook voor mij leren waar haar grenzen lagen tot een hondje gekomen dat gelukkig is en stressvrij en zelfs regelmatig wil knuffelen, doet aan contactliggen en (mentaal) de weg weet in haar wereld.

Dankzij malinois bij de maker van deze vector art gekomen en ik ben heel gelukkig met het resultaat. De kleur is wel te grijs/sepia, maar dat lag aan de foto (die in de OP) en Noa's lastige kleur. Ik hoop dat dit nog wat aangepast kan worden, maar Noa's wijze blik is er gigantisch goed op gevangen, dus hij komt binnenkort op acrylglas in mijn slaapkamer te hangen.

Oh die is mooi geworden! Leuk!!