Het HondenForum

Helaas zijn er, zoals algemeen bekend hier op het forum, veel rassen kapotgemaakt door “rasverbetering”. Dus vroeg ik me af van welke rassen jullie vinden dat ze er wel echt op vooruit zijn gegaan en waarom.

*geluid van krekels*

the sound of silence..........

euhm

Ik denk dat de laatste paar decennia meer kwaad dan goed is gedaan bij de meeste rassen. Vind wel dat je nog diverse rassen hebt, waar gelukkig weinig problemen zijn.
Vraag mij af hoe dat bijvoorbeeld zit met de werklijn labrador. Waar ik woon worden meerdere keren per jaar jachtwedstrijden gedaan en die honden die ik daar zie zijn echt prachtig.

Mag ik hier het markiesje noemen? Met hondjes die steeds beter aan de rasstandaard voldoen, zonder dat het een enorme eenheidsworst aan het worden is en met regelmatige toevoeging van verse genen. Met de nadruk op gezondheid en genetische diversiteit en het niet uitsluiten van kleurtjes of verkeerd formaat of foute oorstand etc. Waarbij men gestimuleerd wordt om de hond in ieder geval 1 keer in te zetten en er een maximum aantal nesten per hond van 5 geldt. Waar liever gekozen wordt voor een reu met weinig in het ras voorkomende genen dan voor een kampioen als Gait (Gait zit op dit moment rond het gemiddelde met zijn verwantschap tov de rest van de populatie)

Vind de Pinschers toch wel mooier geworden.

Fotogravinnetje schreef:Mag ik hier het markiesje noemen? Met hondjes die steeds beter aan de rasstandaard voldoen, zonder dat het een enorme eenheidsworst aan het worden is en met regelmatige toevoeging van verse genen. Met de nadruk op gezondheid en genetische diversiteit en het niet uitsluiten van kleurtjes of verkeerd formaat of foute oorstand etc. Waarbij men gestimuleerd wordt om de hond in ieder geval 1 keer in te zetten en er een maximum aantal nesten per hond van 5 geldt. Waar liever gekozen wordt voor een reu met weinig in het ras voorkomende genen dan voor een kampioen als Gait (Gait zit op dit moment rond het gemiddelde met zijn verwantschap tov de rest van de populatie)

Nu nog werken aan wat meer stabiliteit in de karakters , maar verder ben ik het wel met je eens. Menig rasvereniging kan een voorbeeld nemen aan hoe jullie bij de Markiesjes tegenwoordig bezig zijn. Ging het er bij de vlinders ook maar zo aan toe...

Tamara/Bayko schreef:

Fotogravinnetje schreef:Mag ik hier het markiesje noemen? Met hondjes die steeds beter aan de rasstandaard voldoen, zonder dat het een enorme eenheidsworst aan het worden is en met regelmatige toevoeging van verse genen. Met de nadruk op gezondheid en genetische diversiteit en het niet uitsluiten van kleurtjes of verkeerd formaat of foute oorstand etc. Waarbij men gestimuleerd wordt om de hond in ieder geval 1 keer in te zetten en er een maximum aantal nesten per hond van 5 geldt. Waar liever gekozen wordt voor een reu met weinig in het ras voorkomende genen dan voor een kampioen als Gait (Gait zit op dit moment rond het gemiddelde met zijn verwantschap tov de rest van de populatie)

Nu nog werken aan wat meer stabiliteit in de karakters , maar verder ben ik het wel met je eens. Menig rasvereniging kan een voorbeeld nemen aan hoe jullie bij de Markiesjes tegenwoordig bezig zijn. Ging het er bij de vlinders ook maar zo aan toe...

Daar wordt ook zeker aan gewerkt, maar dat valt niet mee door een paar fouten die in het verleden gemaakt zijn. En je bent ook afhankelijk van hoe de eigenaren hun hond inschatten. Het heeft zeker meegespeeld in de keuze voor de Powderpuff die gebruikt is voor het kruisingsnest. En tot nog toe is ook de tweede generatie heerlijk stabiel

Ik vind de Markiesjes echt wel leuke hondjes. Ik hoop dat ze alles stabiel krijgen. Toch blijf ik dat ook een lastige kwestie vinden. Een instabiel hondje krijgen is een van de meest vreselijke dingen die een pupkoper kan overkomen. Eigenlijk nog erger dan een niet gezond hondje omdat je dat ziet aankomen. Geen enkele fokker gaat je zeggen dat een op de 4 pups heel instabiel kan zijn. Dus je krijgt echt een tegenslag te verwerken.

Dat vind ik overigens het geval bij ontzettend veel rassen tegenwoordig. Je koopt een hondje. Je denkt zoals elk ander dat je een open pup krijgt die je kan vormen en socialiseren. Als dat anders uitpakt omdat je een genetisch instabiel belast hondje meekrijgt zit je 12 of meer jaar met een hondje waar je veel van houdt maar waar je doodongelukkig van wordt opgescheept.

Dat is toch wel echt een groot drama in een ras. Ik ken kooikers die zo lief zijn als een golden retriever. Ik ken er ook die als je je hand uitsteekt nog net terugdeinzen in plaats van meteen hakken. Dat is niet echt goed te praten vanuit een rasvereniging of fokker of wat dan ook. De pupkoper betaalt een hele hele hoge prijs dan.

Ik ben zelf ook erg geschrokken van hoe afwerend voor alles wat vreemd was mijn eigen 8 weken oud gekochte herder bleek te zijn. Die was genetisch gewoon belast met een enorme afkeer voor alles wat vreemd was inclusief een reactief reageren daarop. Tegen genen kun je niks doen. Je krijgt wat erin zit. In mijn geval dus een hond die vreemde mensen beet. Niet echt heel prettig voor mij als baas. Ik was dol op die hond maar een lieve hond die lichamelijke problemen had was misschien toch beter geweest als je moet kiezen tussen twee kwaden.

laeken schreef:Ik vind de Markiesjes echt wel leuke hondjes. Ik hoop dat ze alles stabiel krijgen. Toch blijf ik dat ook een lastige kwestie vinden. Een instabiel hondje krijgen is een van de meest vreselijke dingen die een pupkoper kan overkomen. Eigenlijk nog erger dan een niet gezond hondje omdat je dat ziet aankomen. Geen enkele fokker gaat je zeggen dat een op de 4 pups heel instabiel kan zijn. Dus je krijgt echt een tegenslag te verwerken.

Dat vind ik overigens het geval bij ontzettend veel rassen tegenwoordig. Je koopt een hondje. Je denkt zoals elk ander dat je een open pup krijgt die je kan vormen en socialiseren. Als dat anders uitpakt omdat je een genetisch instabiel belast hondje meekrijgt zit je 12 of meer jaar met een hondje waar je veel van houdt maar waar je doodongelukkig van wordt opgescheept.

Dat is toch wel echt een groot drama in een ras. Ik ken kooikers die zo lief zijn als een golden retriever. Ik ken er ook die als je je hand uitsteekt nog net terugdeinzen in plaats van meteen hakken. Dat is niet echt goed te praten vanuit een rasvereniging of fokker of wat dan ook. De pupkoper betaalt een hele hele hoge prijs dan.

De instabiliteit bij de markiesjes is vooral een enorme prikkelgevoeligheid, waardoor ze nogal snel gaan gillen. Zeker ongewenst, maar het zijn geen happers/bijters (wel als pup uiteraard ). Wel iets om heel eerlijk over te zijn, inderdaad. Ook een reden dat ik Elco in principe niet meer ga inzetten. Hij heeft nu 11 zonen en dochters, waarvan het overgrote deel gelukkig stabiel. Maar inderdaad ook in beide nesten wel minstens 1 die diezelfde prikkelgevoeligheid heeft als hij. Ik zie liever dat ze Elco's genen gebruiken door z'n stabiele nakomelingen in te zetten en niet Elco zelf. Hij heeft z'n bijdrage voldoende geleverd. Gaits pups blijken tot nog toe allemaal wel stabiel (zijn nu een jaar oud), dus ik heb geen bezwaar om hem nog eens in te zetten

Gillen? Dat ken ik niet echt. Angstig of is dat iets anders?

laeken schreef:Gillen? Dat ken ik niet echt. Angstig of is dat iets anders?

Overprikkeld. Gestresst. En ja, dat kan leiden tot onzekerheid en angst als daar niet goed op gereageerd wordt. Zulke hondjes komen ook niet makkelijk tot rust. Blijven hyperalert. En als ze opgewonden zijn, waar niet veel voor nodig is, gillen ze. Ben heel blij dat Gait daar niet aan mee doet als hij andere markiesjes zo te keer hoort gaan, in tegenstelling tot Elco....

Ik ben er ondertussen achter gekomen dat bij de rode middenslag poedels de aantal honden met gedragsstoornissen tussen de 25-50% lijkt te liggen. Extreme prikkelgevoeligheid, CAD (canine autismlike disorder), compleet instabiel. Des te meer ik er over informeer, des te vaker epilepsie ook bij deze groep voor lijkt te komen, tussen de 10 en 25%. Hypermobiliteit zoals Noa dat heeft is ook niet ongewoon en gebitsafwijkingen komen behoorlijk regelmatig voor (Noa te smalle onderkaak, Ninthe een kruisgebit).

Ik ben dol op Noa, maar de kans dat hier nog weer een middenslag poedel komt, laat staan een rode/abrikoos, is uitermate klein.

Bij het markiesje komt dat kleine stressemmertje te vaak voor om al die hondjes uit te kunnen sluiten van de fok (want dan verlies je te veel genetische diversiteit), maar het probleem is gelukkig niet zo groot als blijkbaar bij de rode/abrikoos middenslag poedel. Er wordt dus weldegelijk geprobeerd om er rekening mee te houden met welke honden ingezet worden en welke combinaties gemaakt worden. En gelukkig worden er ook nieuwe honden in de populatie ingekruist, waardoor het percentage instabiele honden in ieder geval niet al te hard groeit. Het is gewoon jammer dat een bepaalde teef in het verleden zo veel ingezet is met grote nesten tot gevolg waarvan ook weer veel dieren ingezet zijn. Die keuzes van zo'n 20 jaar geleden zien we nu de resultaten van (niet alleen dus die stressgevoeligheid, maar ook ondergeschoven gangwerk, niet helemaal rechte ruggen, maar ja, ze had zo'n mooi koppie en zo'n mooie vacht en zulk mooi fijn bone wat ze allemaal goed doorgaf aan haar nageslacht...). Ik zeg ook niet dat het markiesje geen problemen heeft, wel dat ze dat naar beste weten en kunnen aanpakken met zo goed mogelijk behoud of zelfs uitbreiding van de genetische diversiteit. Die genetische diversiteit is wel het belangrijkste wapen tegen veel van ook dit soort problemen, niet alleen tegen gezondheidsproblemen

Domor schreef:Ik ben er ondertussen achter gekomen dat bij de rode middenslag poedels de aantal honden met gedragsstoornissen tussen de 25-50% lijkt te liggen. Extreme prikkelgevoeligheid, CAD (canine autismlike disorder), compleet instabiel. Des te meer ik er over informeer, des te vaker epilepsie ook bij deze groep voor lijkt te komen, tussen de 10 en 25%. Hypermobiliteit zoals Noa dat heeft is ook niet ongewoon en gebitsafwijkingen komen behoorlijk regelmatig voor (Noa te smalle onderkaak, Ninthe een kruisgebit).

Ik ben dol op Noa, maar de kans dat hier nog weer een middenslag poedel komt, laat staan een rode/abrikoos, is uitermate klein.

De abrikoos middenslag die ik ken is helemaal de weg kwijt van de stress wanneer hij insecten ziet vliegen en de eigenaar had dat inmiddels van meer poedelbazen gehoord
Dat is toch ontzettend erg, het horen van die blije types te zijn.

Cleva schreef:Gillen is maar gedrag. Daar zit een reden onder en als dat een prikkelverwerkingsstoornis is dan zou dat voor mij geen bijzaak meer zijn.

Voor mij ook niet, vandaar dat er nu geen Markiesje in huize Tamara/Bayko woont. Na meerdere malen activiteiten van de rasvereniging te hebben bezocht (met behoorlijke tussenpozen), durfde ik het simpelweg niet aan. Qua formaat, uiterlijk, vachtonderhoud etc. zou voor mij het Markiesje ideaal zijn dus ik hoopte heel erg het 'wow'-effect te ervaren toen ik, zoekende naar een nieuwe pup, het ras beter leerde kennen. Het tegenovergestelde gebeurde helaas. Mochten in de toekomst de karakters beter op orde zijn, is het Markiesje voor mij zeker nog een kanshebber. Betere achterhanden en ruggen is m.i. ook geen overbodige luxe, maar dat is iets wat je relatief snel kunt verhelpen door inmenging van ander bloed. Ik zou het trouwens wel gaaf vinden als de inkruising van de Havanezer alsnog ooit plaats gaat vinden. Karaktertechnisch lijkt me dat ook zeker meerwaarde hebben.

Ik zie net dat dit bericht en het laatste van Fotogravinnetje elkaar gekruist hebben. Nou, volgens mij zijn we het aardig met elkaar eens .

Het verbaast me altijd zo dat er niet veel meer rassen zoals het markiesje zijn. De kleinere honden lijken wel allemaal bichon, kortsnuit, kortpoot, appelkop met hersenproblemen óf een terrier. Waarom zijn er niet meer kleine types retriever, setter, spaniel? Hele lichaam in verhouding en een mooie halflange vacht met aantrekkelijke bevedering. Hangende oortjes. Je zou denken dat dat voor veel gezinnen een droomhond is.

Een een terrier is leuk maar wel even heel wat anders

Enige wat ik kan bedenken is een phalène of een kooiker. En met staande oren de papillon, powderpuff, sheltie, volpino, dwergkees.

Oh, als ik ze zo opsom zijn het er toch nog best wat maar ik zie daarin wel een paar *wijst verwijtend* gedragsproblemen en *wijst weer* plofvachten.