Zoals altijd doe ik er tien eeuwen over om een reu te vinden die ik écht geschikt vind. Die was er ook nu niet in Nederland, en in Duitsland waren een aantal kanshebbers maar na in de lijnen te duiken leken me ze geen van allen een goede match. Uiteindelijk kwam ik na veel zoeken, informeren, stambomen bestuderen etc uit bij Ziggy Stardust. Een Zweedse reu van bijna 8 die nog steeds actief is in agility. Ik ken meerdere van z'n familieleden/voorouders als goede praktijkhonden voor de jacht in Zweden en Denemarken, dus hij had een streepje voor
Hij heeft tot nu toe twee nesten gehad maar is verder geen bekende hond, z'n eigenaresse heeft een schurfthekel aan is geen bekende fokker/reu eigenaar, dus Ziggy stond ook nooit echt in de spotlights. Toen diende probleem één zich aan: normaal gesproken wil ik een reu altijd in het echt zien voor ik een keuze maak. De reu eigenaar kan er nog wel zo lyrisch over zijn, dat ben ik ook over mijn eigen honden Ik wil zelf een mening vormen dus, en dan beslissen. Maar door corona had Denemarken de grenzen gesloten en was naar Zweden reizen niet makkelijk meer. Vanwege de relaxte aanpak in Zweden kwam daarvoor ook al snel een negatief reisadvies en zodoende kon de zomervakantie daar afgezegd worden en ook een eventuele ontmoeting met Ziggy nog vóór de dekking.We spraken af dat de plannen in principe doorgingen en we elkaar (en elkaars honden) zouden zien als er gedekt moest worden. Als één van beide er dan een slecht gevoel over heeft kan het hele plan alsnog in duigen vallen, so be it
Na overleg besloten we ook om KI niet als optie te nemen, Denemarken bleef namelijk nog best een poos dicht en we hadden geen idee of we voor de dekking wel zouden kunnen reizen 
Met de ferry vanuit Duitsland werd ook steeds lastiger, vanwege financiële problemen werden een aantal routes geschrapt en dat wat wel doorging mocht maar een beperkt aantal passagiers meenemen. Dat was peentjes zweten, kan ik je vertellen!Ik heb dan ook een gat in de lucht gesprongen toen Denemarken weer open ging, al was het met strenge regels. Ziggy woont gelukkig uiterst zuidelijk in Zweden, in Skåne en dat werd door Denemarken als veiliger bestempeld dan de noordelijker gelegen gebieden. Naar Skåne reizen en terug mocht dus! En de Zweden zelf mochten ook weer reizen, hoewel wel alleen binnen hun eigen gebied. Dat bracht probleem #2 met zich mee: Ziggy's oogtest is verlopen, en die moet wel echt actueel zijn om er mee te mogen fokken. Omdat ze niet verder konden reizen moesten ze wachten tot de oogarts naar de dichtstbijzijnde kliniek kwam, eens per twee maand ongeveer en ze was net geweest
Ondertussen merkte ik aan Segno dat er een loopsheid aan kwam, eerder dan verwacht..Het was weer feest toen Ziggy eindelijk getest kon worden en z'n niet al te jonge ogen toch nog goed bleken En Segno werd inderdaad binnen een week daarna loops.Gelukkig is mijn Duitse dame wel van de gründlichkeit, de loopsheid verloopt volgens het boekje en de progesteronstijging liet ook geen enkele verrassing zien. Gewoon in een nette lijn en keurig voorspelbaar. Op dag 12 werd ik gebeld voor de progesteronwaarde: "ze ovuleert nú! En omdat je nogal een eind moet reizen denk ik dat je vandaag moet vertrekken, anders moeten de honden zich wel enorm haasten." Probleem was dat dat nú op de dag was dat ik werkelijk ruk had geslapen en nog bergen met werk had..In overleg dus besloten om de volgende dag te gaan rijden en bij aankomst de honden gelijk bij elkaar te laten. De rit van 700km ging dan weer heel makkelijk, het is nog nooit zo rustig geweest op die route en zonder enige file kwamen we in de avond aan in Trelleborg
Segno besloot eerst eens de tuin te verkennen, maar ze was nog niet halverwege haar safari of stond al gekoppeld met Ziggy 
Letterlijk binnen 10 minuten was er een natuurlijke dekking, we waren nog geen uur in Zweden! De dag erna vlotte de dekking alweer zo snel en de dag daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. We besloten de honden 's ochtends nog eens bij elkaar te laten, spreid uw winkansen maar van beide kanten was de interesse beduidend minder. Ze keken nog amper naar elkaar om en Segno draaide steeds snel bij als Ziggy een poging deed. De vruchtbare dagen zijn geweest dus, dachten we. We besloten de auto maar vast in de pakken, maar zodra we ons omdraaiden slaagde Ziggy er toch in en stonden ze weer gekoppeld Heel vlotte dekkingen dus, en ook Ziggy zelf heeft een positieve indruk gemaakt
Ik durfde deze reu te gebruiken zonder hem zelf gezien te hebben omdat meerdere vrienden wiens mening ik op vertrouw positief over hem waren. En ze hadden gelijk, het is een enorm stabiele, vriendelijke hond met voldoende werklust maar absoluut zonder dat het neigt naar nervositeit of hyperactief gedrag. We hebben bij zijn eigenaren thuis gelogeerd en Ziggy heeft dus een aantal dagen onder één dak geleefd met een hoogloopse teef én zijn eigen puberzoon, maar zonder ook maar een overtogen woord Gister was het 30 dagen na de ovulatie en dus tijd voor de echo, en gelukkig bleek alle moeite niet voor niets. Ze is drachtig!
We kunnen ons nu echt gaan voorbereiden dus, de ZiggO's worden verwacht rond 12 oktober!
Voor de Netflix-fans
De Öresundbrön uit de serie The Bridge Op de terugweg nog even geshopt. Wel op z'n Duits: met mondkapje op en handschoenen aan
Ziggy en Segno
Het bleek best een flinke kerel, dat wel
Dus hij moest liggen voor het staatsieportret
Tussendoor nog even uitwaaien aan het strand, nu we er toch zijn..
Fijn dat het allemaal gelukt is!
