Hoe hond ondersteunen bij ‘rouw’?

[Evertje]

Vorige week is Evert ingeslapen. Hij was 15 en z’n tijd was (helaas) gekomen. Natuurlijk een verdrietige gebeurtenis want het was mijn once in a lifetime hond, maar ondanks het gemis heb ik er ook vrede mee. Hij heeft 3 jaar langer geleefd dan de DA had voorzien en daar ben ik dankbaar voor.

We hebben nog een hond, Freek, van 7 jaar. Hij is in Roemenië geboren, als jonge hond naar NL gekomen en eigenlijk nooit alleen geweest. Freek is een goedzak, lief voor mensen, kids, de meeste honden en een held op sokken. Evert was een echte terriër, als er geknokt moest worden wilde hij altijd helpen. felle rakker naar iedereen buiten het gezin zeg maar (vond hij zelf hè). Maar Freek voelde zich er, naar nu blijkt, behoorlijk door gesteund.

Freek heeft goed afscheid kunnen nemen van Evert en heeft hem goed besnuffeld en daarna was het klaar en liep hij er van weg. Maar sindsdien loopt hij met zijn zieltje onder z’n arm/poot. Van de zo opgewekte, levenslustige en vrolijke hond is weinig meer over. Met uitlaten sjokt hij meestal achter ons aan. In andere honden niet zoveel interesse. Wel een paar keer muisjes gezocht en dan is hij weer even het blije ei. Gisteren met de buur hond gespeeld en leeft hij ook wat op. Maar verder, het is gewoon een beetje zielig. Hij eet wel goed en is een paar keer eventjes echt alleen thuis geweest en dat gaat ook goed. Maar de glans is er wat af.

Ik heb de dag na het inslapen de draad eigenlijk weer opgepakt voor wat betreft Freek. Lekker er op uit, spelletjes doen. Wat oefeningen die hij op zich prima kan zodat we lekker bezig zijn samen. Wat meer muisjes laten zoeken etc.

Het is natuurlijk geen rouwen zoals bij ons mensen, maar hij moet wel wennen aan de nieuwe situatie natuurlijk. Maar hoe kan ik hem hier nou het beste bij helpen/ondersteunen? Op hele korte termijn komt er geen hond bij, dit zal eind van de winter/voorjaar worden.

[ranetje]

Je doet het goed met geven van afleiding door oefeningetjes en muisjes jagen.
Ik heb zelf bij een van mijn honden Ignatia D6 gegeven omdat die hond de weg helemaal kwijt was nadat zijn grote voorbeeld was overleden.
Als het langer duurt zou je dat kunnen proberen.
Voor nu denk ik dat je gewoon goed bezig bent

Sterkte met het verlies van je bijzondere hondje.

[Sassol]

Ten eerste gecondoleerd met het verlies van je grote vriend . Niet alleen bij Freek, kan me voorstellen dat bij jou de glans er nu ook even af is.

Ik heb Evert niet gekend, maar bij een terriër denk ik doorgaans aan een vermakelijke aanwezigheid, hoog in energie en lekker bezig. Je zegt ook dat Freek zich door zijn aanwezigheid gesteund voelde.

Toen mijn reu overleed in februari, was Puma weer heel angstig naar andere honden. Duke was echt haar beschermheer, rende ze letterlijk heen. Ik heb het toen op me genomen om 'de Duke rol' over te nemen. Dus als eerste naar de honden toe en goedkeuren. Als honden te druk waren, Puma naar me toe halen en die honden weg sturen. Ik heb helaas niet zo'n strenge blik als Duke, die liet honden van meters ver al afremmen of afdruipen. Maar het was iets?

Misschien kan jij nu een beetje de 'Evert-rol' op je nemen? Jij zult vast het beste weten hoe dat er uit ziet.

[Zamunda]

Ik weet dat Marie-Josee dat ook had met haar hond, die deed alles wel maar was nogal vlak, echt de glans eraf zoals bij Freek. Ze heeft er destijds een topic over geopend. Volgens mij las ik later dat het vanzelf weer goed was gekomen en het vooral tijd nodig had gehad. Misschien reageert ze hier nog en anders zou je haar een pb'tje kunnen sturen.

[twinkeltje]

Ik heb verschillende dingen die hier staan geprobeerd hier hielp bach rescue gaf hier het meeste resultaat, ik denk dat het per hond heel veel verschilt.
Sterkte in elk geval het komt vast goed.

[Zamunda]

En na een maand of 2 ging het wat beter en wat ik heel gek vind is dat ze ook bepaalde dingen doet nu die ze nooit deed maar Jinn wel deed.
Zoals "pak je bal" bij opwinding en training, interesseerde haar niet, nu echt wel.
En lievelingsspeeltje van Jinn is nu van haar.
Gisteren toevallig voor het eerst "ga Sherlock eens halen" gezegd en ze deed het zowaar. (Sher is mijn ouwetje, half dement en dwaalt soms af en hoort ons dan niet, Jinn ging die altijd voor me ophalen, was de enige die dat kon/deed)

Bijzonder hoe dat toch werkt.

[Evertje]

Bedankt voor al jullie reacties!

Ik denk dat het over het algemeen ook tijd nodig heeft. We zullen nog wat meer samen wat trainings momenten inbouwen. Hij is goed in speurwerk. In NL altijd zweetwerk gedaan, maar in Duitsland heb je daarvoor een echte jachthond met papier nodig. Maar kan wel zelf wat in scène zetten, wat dieper in het bos. Hij vindt dat wel heel leuk om te doen. We nemen hem ook mee naar de speeltuinen als dochter daar gaat spelen, dat lijkt hij ook wel gezellig te vinden. (Evert kon absoluut niet met kids).

En ja hij mist denk ik ook z’n persoonlijke back up. Evert zou altijd bijstand willen verlenen mocht het moeilijk worden (mocht hij van mij niet natuurlijk). En dat is hij kwijt, maar Freek is juist de sociale, de bliksemafleider die andere honden normaal opving en er mee ging spelen.
Volgend weekend begint de zondags training ook en ik weet dat een groepje door de week ook samen wandelt. Ik kan wel vragen of we mee mogen. Beetje sociaal contact haha.

En Boutje wat jij schrijft over dingen doen die de overleden hond altijd deed, zo herkenbaar! Evert had een paar lievelingsplekken om te liggen, 1 is onder de speeltoren/glijbaan van dochter. Freek lag daar nooit. Zelfde voor de deurmat bij de voordeur. 2x raden waar hij nu het meeste ligt... bizar haha. Hij eet trouwens ook goed, terwijl het normaal een matige eter is. Eet soms wel, soms niet en daar had ik nou juist problemen verwacht nu er niemand meer staat om je bak leeg te eten.

Ik ga nog even opzoek naar het topic van Marie-Josee en hou de Bach rescue en de D6 even in m’n achterhoofd mocht hij het volgende week nog zo lastig hebben.

[Evertje]

Inmiddels twee weken verder, een korte update, en het heeft gewerkt! Freek is langzaam aan weer z’n oude happy self aan het worden. We zijn er dus veel op uit getrokken en hebben wat nieuwe honden vrienden gemaakt. Daarnaast gebruik gemaakt van de omstandigheden om het loslopen en hier komen weer wat beter te laten functioneren en dat gaat echt heel goed! Zit hier heeeel veel wild in de velden/bos, maar hij is steeds beter te sturen. Scheelt wel dat er dan geen opgefokte terriër naast staat
We missen Evertje nog dagelijks, maar ik ben blij dat Freek weer een stuk vrolijker door het leven gaat.