Het HondenForum

Voor wie nog met droge ogen durft te beweren dat je met de juiste opvoeding een hond vanzelf een sociaalwenselijk karakter krijgt:


Dit zijn American Pitbull Terriërs gefokt om te vechten. Ik vind het zo'n treurige wereld. Pups worden vaak met 5-6 weken al gescheiden, vanwege taferelen zoals op het filmpje, daarna volgt de training. Het najagen en doden van prooidieren (wasberen, katten etc) en vervolgens vechten ze tegen elkaar. De honden zitten hun hele leven of in krottige kleine kooitjes of aan een zware korte ketting. Erbarmelijke omstandigheden. Nog maar te zwijgen over de honden die het in een gevecht afleggen tegen een 'betere' tegenstander. Als ze in de ring al niet het leven laten, worden ze voor dood achtergelaten .

Ook in Nederland is er nog steeds een underground scene waar pitbullgevechten plaatsvinden.

1 schrale troost, dergelijke vechtmonsters belanden niet bij de gewone burger. Als je ze al op straat zal treffen, zijn ze aangelijnd en/of gemuilkorfd. De gemiddelde leek zal ze niet eens herkennen, aangezien een 'echte'pitbull eruit ziet als een kruising windhond x stafford (klein, tenger, wel gespierd).

Hippo schreef:Voor wie nog met droge ogen durft te beweren dat je met de juiste opvoeding een hond vanzelf een sociaalwenselijk karakter krijgt:


Dit zijn American Pitbull Terriërs gefokt om te vechten. Ik vind het zo'n treurige wereld. Pups worden vaak met 5-6 weken al gescheiden, vanwege taferelen zoals op het filmpje, daarna volgt de training. Het najagen en doden van prooidieren (wasberen, katten etc) en vervolgens vechten ze tegen elkaar. De honden zitten hun hele leven of in krottige kleine kooitjes of aan een zware korte ketting. Erbarmelijke omstandigheden. Nog maar te zwijgen over de honden die het in een gevecht afleggen tegen een 'betere' tegenstander. Als ze in de ring al niet het leven laten, worden ze voor dood achtergelaten .

Ook in Nederland is er nog steeds een underground scene waar pitbullgevechten plaatsvinden.

1 schrale troost, dergelijke vechtmonsters belanden niet bij de gewone burger. Als je ze al op straat zal treffen, zijn ze aangelijnd en/of gemuilkorfd. De gemiddelde leek zal ze niet eens herkennen, aangezien een 'echte'pitbull eruit ziet als een kruising windhond x stafford (klein, tenger, wel gespierd).

Ach gossie. Heb best medelijden met die pups. En trouwens ook met de volwassen honden die ze tegen elkaar laten vechten. Mensen zijn echt gemeen.

Walgelijk, snap echt niet wat de lol daarvan is

gonnie schreef:
Ach gossie. Heb best medelijden met die pups. En trouwens ook met de volwassen honden die ze tegen elkaar laten vechten. Mensen zijn echt gemeen.

Ik vind het vreselijk om te zien, die honden zijn zo doorgefokt dat ze onmogelijk nog normaal gedrag kunnen laten zien. Ook in die bloedlijnen wordt volop inteelt gebruikt. Die honden zijn soms niet om aan te zien. Platvoeten, kromme rug, kromme poten, voorpoten naast het lijf etc.
Allemaal voor de mens, die graag ziet hoe de ene hond, de ander afslacht

Gadverdamme, die pups konden zo in een horrorfilm

Wat zijn er toch walgelijke mensen op deze wereld
Alles voor het vermaak van de mens...

Wat heftig om te zien zeg, die pups Hoe oud zijn de pups van dit filmpje?

Ik moest het geluid uitzetten, want er reageerden hier een paar honden heel nerveus op.

Frootje schreef:

DeDiana schreef:Ik moest het geluid uitzetten, want er reageerden hier een paar honden heel nerveus op.

Ik had het geluid maar bij voorbaat niet aan.


Het zijn net kleine krokodilletjes. Wat een nare wereld is dat. Ik las een paar comments en ben al gelijk een paar hersencellen armer.

Haha, ja, ze maken inderdaad ook krokodillengeluiden

De mate van inteelt is inderdaad echt bizar.
Iets wat me op faceboekgroepen vaak opvalt trouwens is die belabberde vacht. Zo dof en ongezond ogend vaak.

Nou ben ik een paar keer op het dark web wezen snuffelen hoor. En echt niet van suiker. Maar vandaag zag ik gewoon op facebook de "cat mill".

Mijn god.

-Saskia- schreef:De mate van inteelt is inderdaad echt bizar.
Iets wat me op faceboekgroepen vaak opvalt trouwens is die belabberde vacht. Zo dof en ongezond ogend vaak.

Die krijgen te weinig water om extra droog te lijken.
Maar het zijn ook allergieklantjes. Weinig vacht rondom de ogen en neus, rode tenen of liezen, je haalt ze er snel uit.

Gewone pups hangen trouwens ook schuddend in elkaars nek. Die bijtrem ontstaat door grenzen op te zoeken en zelf eens pijn te hebben.
Heb niet alles gezien, maar dit lijkt niet heviger. Het verschil is dat ze vasthouden.

dagmar88 schreef:

-Saskia- schreef:De mate van inteelt is inderdaad echt bizar.
Iets wat me op faceboekgroepen vaak opvalt trouwens is die belabberde vacht. Zo dof en ongezond ogend vaak.

Die krijgen te weinig water om extra droog te lijken.
Maar het zijn ook allergieklantjes. Weinig vacht rondom de ogen en neus, rode tenen of liezen, je haalt ze er snel uit.

Gewone pups hangen trouwens ook schuddend in elkaars nek. Die bijtrem ontstaat door grenzen op te zoeken en zelf eens pijn te hebben.
Heb niet alles gezien, maar dit lijkt niet heviger. Het verschil is dat ze vasthouden.

Ja, dat vasthouden is dan ook vooral wat ik er zo heftig aan vind.

dat soort mensen heeft dus echt de kotsfactor zowel die mensen als die honden van de wereld af, maakt het een betere plek voor een beetje vrede . gadverdamme als je dit wilt dan mis je een heel groot stuk in je hoofd

DeDiana schreef: Ja, dat vasthouden is dan ook vooral wat ik er zo heftig aan vind.

Wat zorgelijker is, is dat ze geen pijnreactie geven. Maar het kan natuurlijk dat jij dat niet los ziet, als ze gillen gaat die krokodillenbek immers open.
De pomskies hebben ook een pitbullfase gehad. Kun je ze 100 x per dag ontzetten omdat ze in wisselende formaties op elkaar duiken en de ander aan een pootje of in de nek "doodschudden" terwijl die een keel opzet.
Dat is hét moment waarop ze leren wat zelfbehoud is en ze hun verstand gaan gebruiken.
Ik heb zelf het idee dat er bij de staf/pit een defect in de pijnperceptie is ingefokt en dat de basis is van hun agressie.
Dus dat deze pups amper een pijnprikkel registreren en oprecht niet snappen dat ze een ander zo zeer doen.
Dat zou verklaren waardoor ze van oudsher met verschrikkelijke verwondingen letterlijk vrolijk doorgaan en tijdens een gevecht niet reageren op trappen, slaan etc.
Maar ook hoe het kan dat ze hun beste maatje aanvallen en drie seconden later weer vriendjes willen zijn. Zich van geen kwaad bewust.
Charlie heeft een keer een boei aan touw gehad, leuk dacht ik. Binnen en enkele seconden sloeg ze haar eigen bek tot biefstuk en zelf had ze echt het idee dat het een leuk spelletje was.
Ze voelde het niet, net zoals ze compleet kapotte voetzolen niet voelde en door kon blijven rennen tot ze omviel.
Haar altijd moeten begrenzen en dat inschatten was veel moeilijker dan de hondagressie.

Célie schreef:Zoon en schoondochter van m'n vriendin hebben ook de echte pitbulls (met papieren enz.) en is inderdaad apart wereldje (ze vechten er niet mee hoor) die honden staan ook nooit normaal op de foto maar altijd bep. stand valt me op.

Deze hond heeft gevochten hoor. De typische littekens op de bovenkant van de voorpoten zitten er diep in. En dat is typisch voor twee pitbulls samen. Als deze hond had gevochten met een ander ras had het vooral op de kop gezeten. Ook bij de oren en wangen gaatjes gehad. Kijk maar eens goed.

dagmar88 schreef:

DeDiana schreef: Ja, dat vasthouden is dan ook vooral wat ik er zo heftig aan vind.

Wat zorgelijker is, is dat ze geen pijnreactie geven. Maar het kan natuurlijk dat jij dat niet los ziet, als ze gillen gaat die krokodillenbek immers open.
De pomskies hebben ook een pitbullfase gehad. Kun je ze 100 x per dag ontzetten omdat ze in wisselende formaties op elkaar duiken en de ander aan een pootje of in de nek "doodschudden" terwijl die een keel opzet.
Dat is hét moment waarop ze leren wat zelfbehoud is en ze hun verstand gaan gebruiken.
Ik heb zelf het idee dat er bij de staf/pit een defect in de pijnperceptie is ingefokt en dat de basis is van hun agressie.
Dus dat deze pups amper een pijnprikkel registreren en oprecht niet snappen dat ze een ander zo zeer doen.
Dat zou verklaren waardoor ze van oudsher met verschrikkelijke verwondingen letterlijk vrolijk doorgaan en tijdens een gevecht niet reageren op trappen, slaan etc.
Maar ook hoe het kan dat ze hun beste maatje aanvallen en drie seconden later weer vriendjes willen zijn. Zich van geen kwaad bewust.
Charlie heeft een keer een boei aan touw gehad, leuk dacht ik. Binnen en enkele seconden sloeg ze haar eigen bek tot biefstuk en zelf had ze echt het idee dat het een leuk spelletje was.
Ze voelde het niet, net zoals ze compleet kapotte voetzolen niet voelde en door kon blijven rennen tot ze omviel.
Haar altijd moeten begrenzen en dat inschatten was veel moeilijker dan de hondagressie.

Dat gaat twee kanten op. Weinig terriers registreren pijn in hoge opwinding. En een terrier gaat heel snel naar standje hoge opwinding. Dat wat jij beschrijft van Charlie vindt je ook terug bij jagende terriers. Bas is echt een softie. Die krijst als een speenvarker bij een spuitje. Alsof ze vermoord wordt. Maar als zij in de jaagmodus zit gaat ze echt voor de kill. Dus een rat of mol die vol in haar lip hangt boeit dan niks. Schudt ze er gewoon af waarbij haar hele lip doorgebeten is. Of ze trekt een mol zelfs met haar poten van haar snoet af als die zich vastgebeten heeft en killt hem dan direct. Geen enkele pijnreactie. Dat terwijl ik denk dat een klein spuitje bij de dierenarts toch echt van andere orde is dan een gescheurde lip waar een rattengebit doorheen getrokken is.

Opwinding bij een terrier geeft volgens mij zoveel adrenaline dat alle andere prikkels wegvallen. Dat is ook wel handig als je als Jack Russel tegenover een vos staat. Daar kom je niet ongeschonden uit en wegrennen is niet waar je voor gefokt bent.

laeken schreef: Opwinding bij een terrier geeft volgens mij zoveel adrenaline dat alle andere prikkels wegvallen. Dat is ook wel handig als je als Jack Russel tegenover een vos staat. Daar kom je niet ongeschonden uit en wegrennen is niet waar je voor gefokt bent.

Die aanleg komt van de terrier ja, maar ik ben ervan overtuigd dat er bij de vechthonden meer aan de hand is dan dat.
Het is zo'n groteske uitvergroting, ik geloof niet dat je daar met alleen selectie op uitkomt.

Nanna schreef:Ik moet opeens denken aan die teckel die aan komt zetten met zo’n harses van ‘ik moet hier ook godverdomme alles zelf doen’ en zich dan onverveerd in een bos takken stort waar een wild zwijn zich schuil houdt terwijl twee grotere honden staan te blaffen.
Na een hoop gedoe met schuddende struiken vliegt dat zwijn uit de dekking, met die teckel aan zijn bek hangend.
Een hond met een normale dosis zelfbehoud zou dat nooit doen. Ze worden er echt op gefokt en geselecteerd.

Maar vliegt die teckel er met twee gebroken pootjes en een opengereten flank weer in?

Nanna schreef:Ik moet opeens denken aan die teckel die aan komt zetten met zo’n harses van ‘ik moet hier ook godverdomme alles zelf doen’ en zich dan onverveerd in een bos takken stort waar een wild zwijn zich schuil houdt terwijl twee grotere honden staan te blaffen.
Na een hoop gedoe met schuddende struiken vliegt dat zwijn uit de dekking, met die teckel aan zijn bek hangend.
Een hond met een normale dosis zelfbehoud zou dat nooit doen. Ze worden er echt op gefokt en geselecteerd.

Ik kan me nog de keer herinneren dat wij met Bas liepen in een natuurgebied met koeien. Komt er een enorme stier uit de struiken lopen. Mijn partner zegt....gewoon doorlopen, die doen niks. Ik dacht doe jij maar dan . Direct komt die stier op hem af en zwaait hem op zijn voorhoofd om hem 3 meter verderop weer neer te zetten. Dat was even behoorlijk schrikken.

De leukste reactie was eigenlijk die van Bas. Die reactie was ook best wel wonderlijk. Ze zag het aan en het moment dat die stier mijn partner optilt zet ze het op een lopen....staart tussen de benen en ze sprint keihard weg. Ik dacht echt goed zo schatje! Niet die stier gaan aanvallen of je bemoeien maar gewoon snappen dat je niks anders kan dan hard weghollen. Guus rent in die gevallen recht op het gevaar af en bemoeit zich. Dat is niet handig en slim. Bas is echt slim wat dat betreft.

dagmar88 schreef:

laeken schreef: Opwinding bij een terrier geeft volgens mij zoveel adrenaline dat alle andere prikkels wegvallen. Dat is ook wel handig als je als Jack Russel tegenover een vos staat. Daar kom je niet ongeschonden uit en wegrennen is niet waar je voor gefokt bent.

Die aanleg komt van de terrier ja, maar ik ben ervan overtuigd dat er bij de vechthonden meer aan de hand is dan dat.
Het is zo'n groteske uitvergroting, ik geloof niet dat je daar met alleen selectie op uitkomt.

Ik vraag me echt af of er verschil zit tussen een echte Jachtterrier of patterdale en een pitje. Die eerste twee gaan net zo hard door met een gebroken poot en een open flank. Vreselijk.

Maar je kan prima gelijk hebben. Leuk om zo over na te denken.

laeken schreef: Ik vraag me echt af of er verschil zit tussen een echte Jachtterrier of patterdale en een pitje. Die eerste twee gaan net zo hard door met een gebroken poot en een open flank. Vreselijk.

Maar je kan prima gelijk hebben. Leuk om zo over na te denken.

Een nest pattertjes heeft denk ik een pittig maar redelijk uniform temperament? Bij de staf/pit is het zo maf dat het echt 50/50 van de populatie is.
Zo'n zoetje als Izzy uit een vechtnest en volslagen kamikazeranddebielen uit zachte ouders.
In het type daddy pitbull/blauwe Amerikaanse walvis zie je dan weer zelden agressie, dat zijn labradors maar dan lui en lelijk.
Dat bij elkaar sterkt me in het idee dat er een autosomaal recessieve afwijking speelt.

Eigenlijk komt dat op niets anders neer dan het kronkelindekop geroep van Nanna de afgelopen tien jaar.

Ik vraag me eigenlijk af wie er een kronkel heeft ,een dier die niets anders doet dan de instincten volgen die er totaal uitvergroot ingestopt worden , of de mens die ze zo maakt.
Ik vind het een verachtelijke "sport" en er zit voor mij niets sportiefs aan.

Ik vind sowieso eigenschappen zo uitvergroten dat een dier zijn eigen lijfsbehoud totaal uit het oog verliest niet gezond.

Célie schreef:

laeken schreef:

Célie schreef:Zoon en schoondochter van m'n vriendin hebben ook de echte pitbulls (met papieren enz.) en is inderdaad apart wereldje (ze vechten er niet mee hoor) die honden staan ook nooit normaal op de foto maar altijd bep. stand valt me op.

Deze hond heeft gevochten hoor. De typische littekens op de bovenkant van de voorpoten zitten er diep in. En dat is typisch voor twee pitbulls samen. Als deze hond had gevochten met een ander ras had het vooral op de kop gezeten. Ook bij de oren en wangen gaatjes gehad. Kijk maar eens goed.

O dat ze onderling met elkaar vechten kan best (al die honden zitten onder de wondjes valt me op) maar bedoelde dat ze niet die honden in een ring gooien en het uit laten vechten. Maar ze staan ook nooit normaal op een foto altijd trekkend en loeiend.

Het zal mij niet verbazen dat ze het op een onderlinge schermutseling gooien ipv er openlijk voor uit te komen dat ze mee doen aan hondengevechten.

Ik ken er ook diverse die stamboom pitjes hebben en er niet mee vechten, die staan meestal weer 1-2 generaties af van de ouderdieren met gewonnen gevechten op hun naam. Neemt niet weg dat ze dan minder gevaarlijk zijn.

Je hebt zo'n stamboomdatabase voor pitjes, daar zie je ook genoeg foto's van honden die al menig gevecht hebben gewonnen en zelf maar weinig schade hebben opgelopen.

laeken schreef:

dagmar88 schreef:

laeken schreef: Opwinding bij een terrier geeft volgens mij zoveel adrenaline dat alle andere prikkels wegvallen. Dat is ook wel handig als je als Jack Russel tegenover een vos staat. Daar kom je niet ongeschonden uit en wegrennen is niet waar je voor gefokt bent.

Die aanleg komt van de terrier ja, maar ik ben ervan overtuigd dat er bij de vechthonden meer aan de hand is dan dat.
Het is zo'n groteske uitvergroting, ik geloof niet dat je daar met alleen selectie op uitkomt.

Ik vraag me echt af of er verschil zit tussen een echte Jachtterrier of patterdale en een pitje. Die eerste twee gaan net zo hard door met een gebroken poot en een open flank. Vreselijk.

Maar je kan prima gelijk hebben. Leuk om zo over na te denken.

Het enige verschil is volgens mij die intolerantie t.o.v. soortgenoten. Ik stuitte eens op een Facebook groep voor 'jachthonden'. Dat ging over allerlei mixen van rassen waarmee vossen, wildzwijnen etc mee werden bejaagd. Vreselijk, met meerdere honden (met deels beschermende 'kleding') die op de prooi vliegen en 'm levend uit elkaar trekken
Kruisingen tussen terriërs, molossers als Argentijnse dog en lurchers. Dat is in mijn ogen niks beter dan pitbull gevechten.

Célie schreef:

Hippo schreef: Het zal mij niet verbazen dat ze het op een onderlinge schermutseling gooien ipv er openlijk voor uit te komen dat ze mee doen aan hondengevechten.

Ik ken er ook diverse die stamboom pitjes hebben en er niet mee vechten, die staan meestal weer 1-2 generaties af van de ouderdieren met gewonnen gevechten op hun naam. Neemt niet weg dat ze dan minder gevaarlijk zijn.

Je hebt zo'n stamboomdatabase voor pitjes, daar zie je ook genoeg foto's van honden die al menig gevecht hebben gewonnen en zelf maar weinig schade hebben opgelopen.

Volgens mij zijn hun meer met show en dat sportgedoe bezig.

Is dat DEZEdatabase?

Klopt die website inderdaad.

Hippo schreef: Het enige verschil is volgens mij die intolerantie t.o.v. soortgenoten. Ik stuitte eens op een Facebook groep voor 'jachthonden'. Dat ging over allerlei mixen van rassen waarmee vossen, wildzwijnen etc mee werden bejaagd. Vreselijk, met meerdere honden (met deels beschermende 'kleding') die op de prooi vliegen en 'm levend uit elkaar trekken
Kruisingen tussen terriërs, molossers als Argentijnse dog en lurchers. Dat is in mijn ogen niks beter dan pitbull gevechten.

Zeg er maar niets van, anders woon je volgens de groene brigade 3 hoog achter.

Célie schreef:Zoon en schoondochter van m'n vriendin hebben ook de echte pitbulls (met papieren enz.) en is inderdaad apart wereldje (ze vechten er niet mee hoor) die honden staan ook nooit normaal op de foto maar altijd bep. stand valt me op.

Dit is geloof ik de eerste keer in mijn leven dat ik geen greintje sympathie voor een hond voel. De uitstraling van dit dier, de conditie, het gebrek aan glans op de vacht, er zit geen fonkeling in de ogen, waar zit zijn ziel?

Crescent schreef:

Célie schreef:Zoon en schoondochter van m'n vriendin hebben ook de echte pitbulls (met papieren enz.) en is inderdaad apart wereldje (ze vechten er niet mee hoor) die honden staan ook nooit normaal op de foto maar altijd bep. stand valt me op.

Dit is geloof ik de eerste keer in mijn leven dat ik geen greintje sympathie voor een hond voel. De uitstraling van dit dier, de conditie, het gebrek aan glans op de vacht, er zit geen fonkeling in de ogen, waar zit zijn ziel?

Machientjes zijn het ter vermaak van de mens

De Pitbull op de foto hierboven heeft toch behoorlijk wat littekens voor een hond waar niet mee gevochten wordt.

Edit: ik zie dat Laeken dit ook al gezegd heeft

Crescent schreef:

Célie schreef:Zoon en schoondochter van m'n vriendin hebben ook de echte pitbulls (met papieren enz.) en is inderdaad apart wereldje (ze vechten er niet mee hoor) die honden staan ook nooit normaal op de foto maar altijd bep. stand valt me op.

Dit is geloof ik de eerste keer in mijn leven dat ik geen greintje sympathie voor een hond voel. De uitstraling van dit dier, de conditie, het gebrek aan glans op de vacht, er zit geen fonkeling in de ogen, waar zit zijn ziel?

Ik ben 2 honden in mijn leven tegengekomen die hadden wat jij beschrijft: ogen die niets uitstraalde behalve hardheid. Om doodsbang van te worden en ik ben echt niet snel bang voor een hond, maar voor die honden liep ik echt om, ook als ik zonder hond was. De rillingen kreeg ik ervan.

Vreselijk dat filmpje... maar ook ik heb medelijden met de pups en volwassen honden. Hun kunnen er niets aan doen, het is de gestoorde mens (die erger kan zijn dan de ergste pitbull) die dit gefokt heeft. Afschuwelijk gewoon

Hippo schreef:

laeken schreef:

dagmar88 schreef:

laeken schreef: Opwinding bij een terrier geeft volgens mij zoveel adrenaline dat alle andere prikkels wegvallen. Dat is ook wel handig als je als Jack Russel tegenover een vos staat. Daar kom je niet ongeschonden uit en wegrennen is niet waar je voor gefokt bent.

Die aanleg komt van de terrier ja, maar ik ben ervan overtuigd dat er bij de vechthonden meer aan de hand is dan dat.
Het is zo'n groteske uitvergroting, ik geloof niet dat je daar met alleen selectie op uitkomt.

Ik vraag me echt af of er verschil zit tussen een echte Jachtterrier of patterdale en een pitje. Die eerste twee gaan net zo hard door met een gebroken poot en een open flank. Vreselijk.

Maar je kan prima gelijk hebben. Leuk om zo over na te denken.

Het enige verschil is volgens mij die intolerantie t.o.v. soortgenoten. Ik stuitte eens op een Facebook groep voor 'jachthonden'. Dat ging over allerlei mixen van rassen waarmee vossen, wildzwijnen etc mee werden bejaagd. Vreselijk, met meerdere honden (met deels beschermende 'kleding') die op de prooi vliegen en 'm levend uit elkaar trekken
Kruisingen tussen terriërs, molossers als Argentijnse dog en lurchers. Dat is in mijn ogen niks beter dan pitbull gevechten.

Dirk zou met jagen ook doorgaan tot het gaatje als hij de kans krijgt, er zit dan geen rem meer op, maar het is geen allesverscheurend monster dat nooit meer loslaat buiten het jachtgedrag, Truus is bikkelhard, maar gelukkig een hele tolerant hondje wat geen jachtgedrag heeft en met alle honden goed kan opschieten, maar ze zou de bal halen met 4 gebroken poten, het is net waar hun drive ligt en dan gaan ze er ook vol voor.