Het HondenForum

Mijn vader heeft een pup van 14 weken.
Kruising Labrador/duitse herder.

Stik lief beestje maar hij lijkt altijd honger te hebben.
Hij krijg 3 keer per dag zijn portie voer, en heeft dit echt binnen 5 tellen op.
We hebben al een anti schrokbak voor hem gekocht, dit werkte 1 week, maar inmiddels heeft hij door hoe hij hem om kan kiepen en eet dan alles van de vloer.
Zijn voer door het gras strooien werkt wel, maar als het regent is dat toch wat lastiger.
Wat kunnen we hier nou mee?
Als mijn hondje er ook is en ze krijgen beide een snoepje, eet de pup van mijn vader het snoepje zo uit de bek van mijn hond.
Puck (mijn hond) lijkt het allemaal prima te vinden, ze geeft niet zo veel om eten.

snack bal misschien, moet hij ze eruit rollen, ik zou dat niet met de hele maaltijd doen maar misschien wel met een deel , verder is het een goed teken hoor als een pup trek heeft, en ik herken t zeker, alleen mijn honden krijgen momenteel vers eten

Brokken in een Kong o.i.d. doen zodat hij er wat meer moeite voor moet doen?
Of verspreiden door het huis en laten zoeken?

Wat water over de brokken.
Schrokken is normaal.

Het kan toch niet echt een verrassing zijn dat een labrador kruising voergericht is?

Schrokken is normaal maar ik vind het 'zonde'. Mijn honden krijgen het nooit zo uit een bak want binnen paar tellen op en nauwelijks bevredigd. Dus in het gras inderdaad en anders door het huis gestrooid (of verstopt) of in slowfeeders. Samen spelletjes doen (of trainen) met het voer is hier ook favoriet. Resultaat: ook in het koppie lekker voldaan.

Waarom zou je wat aan dat schrokken willen doen? Als de brokken er niet iedere keer direct heel weer uitkomen vind ik het prima.
En verder leren wel rustig te wachten op voer en opletten dat hij geen dingen kan afpakken.

sirene schreef:Waarom zou je wat aan dat schrokken willen doen? Als de brokken er niet iedere keer direct heel weer uitkomen vind ik het prima.
En verder leren wel rustig te wachten op voer en opletten dat hij geen dingen kan afpakken.

Dit dus
Eten rustig aanpakken, rustig wachten voor het eten of een snack of beloning en zéker geen eten van een ander afpakken vind ik wel belangrijk, maar aan schrokken doe ik verder niets. Vooral Mila en Amy schrokken ook en hebben dat ook altijd al gedaan, maar hebben daar nooit last van.

Ik neem aan dat de pup verder wel goed op gewicht is, gezond en energiek is en de ontlasting ook goed is, dus gewoon genoeg krijgt en ook geen problemen heeft met de spijsvertering?

De Engelse term voor schrokken is 'wolving it down'. Dat zegt genoeg, lijkt mij. Heel normaal voor een wolf(achtige) om te schrokken. Dus zolang het er niet direct weer heel uit komt en er geen problemen zijn met de spijsvertering, is er niets om je zorgen over te maken.
Eten afpakken van anderen zou ik absoluut verbieden. Gait vond het een tijdje heel moeilijk om binnen 2 meter van Elco te eten. Hij moest het vertrouwen krijgen dat niemand zijn eten zou afpakken. Tegenwoordig eten ze op een halve meter afstand van elkaar en de bak van de andere blijft verboden terrein. Iedereen krijgt genoeg en niemand pakt wat van de ander, dus niemand hoeft z'n eten te verdedigen

Zamunda schreef:Schrokken is normaal maar ik vind het 'zonde'. Mijn honden krijgen het nooit zo uit een bak want binnen paar tellen op en nauwelijks bevredigd. Dus in het gras inderdaad en anders door het huis gestrooid (of verstopt) of in slowfeeders. Samen spelletjes doen (of trainen) met het voer is hier ook favoriet. Resultaat: ook in het koppie lekker voldaan.

Zo doe ik het ook ja. Ik vind het zelf ook leuker

Zamunda schreef:Schrokken is normaal maar ik vind het 'zonde'. Mijn honden krijgen het nooit zo uit een bak want binnen paar tellen op en nauwelijks bevredigd. Dus in het gras inderdaad en anders door het huis gestrooid (of verstopt) of in slowfeeders. Samen spelletjes doen (of trainen) met het voer is hier ook favoriet. Resultaat: ook in het koppie lekker voldaan.

Ik maak er altijd een heel gedoe van. Eieren kloppen, lepel zeewier/kokos, hapje vlees om voor te proeven, een handje brokken dat al "per ongeluk" over de vloer gaat, een plak ham die tergend langzaam wordt gesneden.
Naap is geen enorm goede eter, die moet een beetje lekker gemaakt worden.
Ze hebben de bakken sneller leeg dan dat ik hun feestmaal gemaakt heb
Om aan hun kauwbehoefte te voldoen ligt er genoeg.

Op die leeftijd zit de "strijd" om eten met broers en zussen sowieso vaak nog tussen hun oren.

Het schrokken vind ik ook niet direct het probleem. Maar meer het feit dat hij altijd honger lijkt te hebben.
Mijn vader moet idd meer met hem trainen.
Puck is precies het tegenover gestelde, geeft helemaal niks om eten. En nee een verrassing is het niet dat de labrador kruising voer gericht is.
Maar de laatste keer dat ik de pup zag eten was ik echt in shock. Niet gewend, mijn hond kauwt elk brokje aandachtig en doet zo een half uur over een halve portie haha.

Linda3 schreef:Het schrokken vind ik ook niet direct het probleem. Maar meer het feit dat hij altijd honger lijkt te hebben.
Mijn vader moet idd meer met hem trainen.
Puck is precies het tegenover gestelde, geeft helemaal niks om eten. En nee een verrassing is het niet dat de labrador kruising voer gericht is.
Maar de laatste keer dat ik de pup zag eten was ik echt in shock. Niet gewend, mijn hond kauwt elk brokje aandachtig en doet zo een half uur over een halve portie haha.

Misschien schrik je er ook zo van omdat het verschil zo groot is. Mijn hond eet ook altijd op haar gemak maar de labrador van vrienden schrokt die bak leeg en als die leeg is blijft zij nog een hele tijd door die bak likken en rammelen. Echt een enorm verschil. Maar ik ben niet anders gewend omdat ik beide honden al vanaf pup ken en het altijd zo geweest is.

Linda3 schreef:Het schrokken vind ik ook niet direct het probleem. Maar meer het feit dat hij altijd honger lijkt te hebben.
Mijn vader moet idd meer met hem trainen.
Puck is precies het tegenover gestelde, geeft helemaal niks om eten. En nee een verrassing is het niet dat de labrador kruising voer gericht is.
Maar de laatste keer dat ik de pup zag eten was ik echt in shock. Niet gewend, mijn hond kauwt elk brokje aandachtig en doet zo een half uur over een halve portie haha.

Ach ja zo eet Donner ook al sinds hij op vast voedsel overging (en het was de enige pup in het nest, dus geen concurrentiestrijd). En nu meer dan een jaar later doet ie het nog steeds. Of zoals de fokster omschreef "zodra je een rondje om je as hebt gedraaid is de bak al leeg". Het komt er alleen gelijk weer uit als het te veel is of te snel na binnen komen rennen, dus hij moet wel eerst rustig zijn voor hij mag beginnen. Verder is het geen probleem dat schrokken en altijd honger hebben. Het is juist heel handig met trainen
Het altijd honger hebben begint nu wel wat af te nemen nu de groei er af is, het beperkt zich nu tot ongeveer een uurtje voor het eten

Eten jatten mag gewoon niet. Je wacht gewoon tot ik zeg dat je het mag pakken, anders liggen m'n vingers eraf en dat is even oefenen, maar dat heeft een pup heel snel door

Linda3 schreef:Het schrokken vind ik ook niet direct het probleem. Maar meer het feit dat hij altijd honger lijkt te hebben.
Mijn vader moet idd meer met hem trainen.
Puck is precies het tegenover gestelde, geeft helemaal niks om eten. En nee een verrassing is het niet dat de labrador kruising voer gericht is.
Maar de laatste keer dat ik de pup zag eten was ik echt in shock. Niet gewend, mijn hond kauwt elk brokje aandachtig en doet zo een half uur over een halve portie haha.

Als hij goed op gewicht is, heeft hij trek. Geen honger.

Jouw hondje ligt veel verder van de norm dan een schrokkende pup, dat zou ik niet als uitgangspunt nemen.

dagmar88 schreef:Ik maak er altijd een heel gedoe van. Eieren kloppen, lepel zeewier/kokos, hapje vlees om voor te proeven, een handje brokken dat al "per ongeluk" over de vloer gaat, een plak ham die tergend langzaam wordt gesneden.
Naap is geen enorm goede eter, die moet een beetje lekker gemaakt worden.
Ze hebben de bakken sneller leeg dan dat ik hun feestmaal gemaakt heb
Om aan hun kauwbehoefte te voldoen ligt er genoeg.

Op die leeftijd zit de "strijd" om eten met broers en zussen sowieso vaak nog tussen hun oren.

Haha, dat is de andere kant op maar op die manier zijn ze ook lang bezig met de maaltijd. Het gaat mij ook niet om kauwbehoefte inderdaad maar als ik het zo geef staan in elk geval Lais en Willem me na drie seconden aan te kijken waar de rest blijft en zijn ze gewoon echt niet voldaan. Nu heb ik altijd heerlijk voldane honden na het eten.

En 'wolving it down' is leuk maar dat gaat dan op voor barf, het equivalent van een bak brokken of kvv hebben ze niet natuurlijk.

Sommige (veel) labradors hebben een gen-mutatie, waardoor ze de stofjes missen die het hongergevoel stillen na een maaltijd. Deze honden hebben dus écht honger, ondanks dat ze genoeg voer binnen krijgen.

Mentale uitdaging bieden zorgt in ieder geval voor meer mentale rust. Wellicht dat voer wat veel kauwwerk vereist nog wat relaas kan bieden (dan kun je met excessief kauwen het brein misschien voor de gek houden en het idee geven dat het veel eten krijgt).