Het HondenForum

Voorkomen dat zoiets kan gebeuren is natuurlijk het allerbeste, maar is er ook een manier waarop ik dit gedrag kan ombuigen?
Abel reageert zijn frustraties soms op Jip af. Het gebeurt zelden hoor, maar vanochtend was het weer raak en deze zag ik helemaal niet aankomen. Ik was de kast met hondensnacks aan het opruimen. Abel staat geïnteresseerd te kijken wat ik aan het doen ben en Jip komt ook even kijken. Niets aan de hand tot zover. Jip loopt verder naar zijn waterbak en Abel blijft bij mij zitten om te zien of er misschien nog iets lekkers volgt. Dat was het moment dat ik hem had moeten wegsturen ("Nee, je krijgt niets") maar Abel vertoont geen enkele vorm van voernijd o.i.d. en ik zag er geen kwaad in om hem mee te laten kijken. Tot Jip nog een keer langs kwam lopen. Blijkbaar had Abel toch wat frustraties opgebouwd en Jip mocht niet in de buurt komen van de kast met lekkers. Jip is zó geschrokken, dat hij Abel zeker een uur lang heeft ontlopen en niet in de buurt durfde te komen. Abel heeft flink op z'n flikker gekregen van mij, wat ik niet graag doe. Dus ik heb mijn lesje ook geleerd en de volgende keer dat ik die kast ga opruimen, gaan de honden naar buiten toe.

Maar het was dus nooit eerder in huis gebeurd. Wel een keer buiten in het bos, toen we een boel reeën zagen waar Abel gillend op reageerde. Precies op dat moment kwam Jip langslopen en hij moest het toen ook ontgelden. Al met al is dit misschien een keer of 6 voorgekomen. Dus het is zeker niet iets waar ik mij heel erg zorgen om maak, maar ik vroeg mij wel af: moet ik hier iets mee? Kan ik Abel leren om op een andere manier met eventuele frustraties om te gaan?

Nanna schreef:Ik zou trouwens even de topictitel veranderen voordat Cleva een clustertoeval krijgt

Omgerichte agressie heet het in het Nederlands.

Gait heeft dat ook wel een handje van richting Elco. Vooral als ik iets bij hem niet doen dat hij echt niet leuk vindt: nagels knippen, kammen (is vorig jaar best traumatisch geweest voor hem, die enorme vlooienplaag, slechte reactie op de behandeling waardoor z'n huid kapot was en regelmatig met de vlooienkam gekamd moeten worden). Hij zal mij absoluut nooit bijten, dus dan moet Elco het ontgelden. Die weet nu langzamerhand dat hij Gait op zo'n moment moet negeren tot ik hem weer gekalmeerd heb. In het geval van Gait werkt boos worden averechts, want dan wordt de situatie voor hem alleen maar vervelender en is dat dus meer reden om het op Elco af te reageren

Nanna schreef:Ik zou trouwens even de topictitel veranderen voordat Cleva een clustertoeval krijgt

Is het omgerichte agressie, of staat hij daar gewoon die kast met lekkers te verdedigen?


Voor omgerichte agressie moet er iets anders zijn waar hij eigenlijk agressief op had 'willen' reageren, maar krijgt iets/iemand anders de lading.

Tess heeft daar ook een handje van ja. Maar in het geval dat je omschrijft vraag ik me hetzelfde af als Habibi. Hier gebeurt het alleen bij opwinding, dus bij wild of wanneer een andere hond gepasseerd is. Zomaar een beetje in een kast staan te kijken is geen aanleiding.

Ik probeer het te voorkomen door in opwindende situaties Tess af te leiden waar mogelijk, zodat ze opwinding al minder is. Frolic blijkt daarin een heel goede probleemoplosser Mocht ze toch op Finn reageren dan volgt een rustige, maar strenge nee. Buigt ze dan weg van Finn is ze reuze knap en zo niet, krijgt ze fisherdiscs naar haar hoofd. Wellicht niet zo opvoedkundig, maar het werkt

Hier was het ook alleen maar bij opwinding. Bijvoorbeeld als we in de lift stonden en er eruit moesten, Tama vond het sinds ze staar had eng om door smalle doorgangen te moeten, als wij de lift uit wilden begon Tama te gillen of ze vermoord werd, en Nikkie beet dan vaak in de dichtstbij staande hond, een keer beet ze in mijn been.

Maar bij het eten uitdelen was er nooit wat aan de hand.

Met de hondensnack-kast is dat hier ook wel eens gebeurd tussen de oudste en de jongste. Dat voorkomen we dus maar. Niet echt een oplossing voor, wel een emmer water over hun kop gedonderd toen ze het deden ik lees dus mee.
Na de emmer water is het trouwens tot nu toe niet meer gebeurd, maar we letten ook wel altijd op met die twee en snacks, dat ze niet bij elkaar in de buurt kunnen komen

ik denk ook eerder dat ie gewoon bang was dat ie wat tekort kwam dan dat het omgerichte agressie is. Daar zou ik ook boos om worden hoor Maar goed, ik heb op dit gebied hele makkelijke honden, zijn totaal niet claimerig op een pinnige manier. Ze staan wel graag vooraan, maar er valt niet snel een onvertogen woord.

Fotogravinnetje schreef:

Nanna schreef:Ik zou trouwens even de topictitel veranderen voordat Cleva een clustertoeval krijgt

Omgerichte agressie heet het in het Nederlands.
Gait heeft dat ook wel een handje van richting Elco. Vooral als ik iets bij hem niet doen dat hij echt niet leuk vindt: nagels knippen, kammen (is vorig jaar best traumatisch geweest voor hem, die enorme vlooienplaag, slechte reactie op de behandeling waardoor z'n huid kapot was en regelmatig met de vlooienkam gekamd moeten worden). Hij zal mij absoluut nooit bijten, dus dan moet Elco het ontgelden. Die weet nu langzamerhand dat hij Gait op zo'n moment moet negeren tot ik hem weer gekalmeerd heb. In het geval van Gait werkt boos worden averechts, want dan wordt de situatie voor hem alleen maar vervelender en is dat dus meer reden om het op Elco af te reageren

Ik vond het zo raar klinken, dat ik twijfelde of het inderdaad zo heette. Maar wel dus

veertje schreef:Tess heeft daar ook een handje van ja. Maar in het geval dat je omschrijft vraag ik me hetzelfde af als Habibi. Hier gebeurt het alleen bij opwinding, dus bij wild of wanneer een andere hond gepasseerd is. Zomaar een beetje in een kast staan te kijken is geen aanleiding.

Ik probeer het te voorkomen door in opwindende situaties Tess af te leiden waar mogelijk, zodat ze opwinding al minder is. Frolic blijkt daarin een heel goede probleemoplosser Mocht ze toch op Finn reageren dan volgt een rustige, maar strenge nee. Buigt ze dan weg van Finn is ze reuze knap en zo niet, krijgt ze fisherdiscs naar haar hoofd. Wellicht niet zo opvoedkundig, maar het werkt

Misschien was er vanochtend iets anders aan de hand inderdaad. Hij heeft het ook eens gedaan toen we wild zagen in het bos en een keer toen er een kat voor ons de weg over schoot. Toen was er wel duidelijk sprake van omgerichte agressie Maar wellicht was er vanochtend iets anders aan de hand. Het zou mij verbazen als er sprake is van verdediging van eten omdat ze prima samen een snuffelmat kunnen delen bijvoorbeeld. Maar ik ga er wat beter op letten.

Dit van vanochtend zag ik (letterlijk) niet aankomen. Ik had het niet verwacht en het gebeurde achter mijn rug, dus ik heb niet precies gezien wat de aanleiding was. Als ik ook maar enigszins het vermoeden heb dat Abel zijn frustraties op Jip gaat afreageren, dan ben ik er als de kippen bij en dan worden ze allebei afgeleid met iets anders interessants. Maar nu was het al te laat. Ik ben nooit eerder echt boos geweest op Abel, dus ik geloof dat mijn reactie vanochtend wel indruk maakte Maar veel liever heb ik natuurlijk dat Abel leert dat er andere manieren zijn om je af te reageren. Ik vroeg mij af of dat te trainen of te sturen is.

Het is hier ook uit claimerig gedrag en angst om iets tekort te komen hoor. Want als ik lekkers uitdeel dan doen ze het niet. Maar als ik alleen aan het opruimen ben en ze krijgen niets is het blijkbaar het verdedigen waard...? Want kluiven naast elkaar gaat ook prima, ieder z'n eigen en af en toe ruilen

natalie schreef: Ik vond het zo raar klinken, dat ik twijfelde of het inderdaad zo heette. Maar wel dus

Redirectie wordt hier meestal gebruikt.

Ik weet niet goed in hoeverre ze daar invloed op hebben. De remmingen vallen even weg.
Naap moet bijvoorbeeld altijd even Zus afsnauwen/sneppen als hij geborsteld wordt. Dat durft hij naar mij écht niet.
Maar of het simpelweg te maken heeft met een hogere grens of dat het toch ingecalculeerd is, vind ik lastig te bepalen.

Claimen mag alleen als ze iets gekregen hebben. Niet het pakket met snacks in de gang.
Wat onschuldig geklooi onderling zit ik dan weer niet mee.

natalie schreef:

veertje schreef:Tess heeft daar ook een handje van ja. Maar in het geval dat je omschrijft vraag ik me hetzelfde af als Habibi. Hier gebeurt het alleen bij opwinding, dus bij wild of wanneer een andere hond gepasseerd is. Zomaar een beetje in een kast staan te kijken is geen aanleiding.

Ik probeer het te voorkomen door in opwindende situaties Tess af te leiden waar mogelijk, zodat ze opwinding al minder is. Frolic blijkt daarin een heel goede probleemoplosser Mocht ze toch op Finn reageren dan volgt een rustige, maar strenge nee. Buigt ze dan weg van Finn is ze reuze knap en zo niet, krijgt ze fisherdiscs naar haar hoofd. Wellicht niet zo opvoedkundig, maar het werkt

Misschien was er vanochtend iets anders aan de hand inderdaad. Hij heeft het ook eens gedaan toen we wild zagen in het bos en een keer toen er een kat voor ons de weg over schoot. Toen was er wel duidelijk sprake van omgerichte agressie Maar wellicht was er vanochtend iets anders aan de hand. Het zou mij verbazen als er sprake is van verdediging van eten omdat ze prima samen een snuffelmat kunnen delen bijvoorbeeld. Maar ik ga er wat beter op letten.

Dit van vanochtend zag ik (letterlijk) niet aankomen. Ik had het niet verwacht en het gebeurde achter mijn rug, dus ik heb niet precies gezien wat de aanleiding was. Als ik ook maar enigszins het vermoeden heb dat Abel zijn frustraties op Jip gaat afreageren, dan ben ik er als de kippen bij en dan worden ze allebei afgeleid met iets anders interessants. Maar nu was het al te laat. Ik ben nooit eerder echt boos geweest op Abel, dus ik geloof dat mijn reactie vanochtend wel indruk maakte Maar veel liever heb ik natuurlijk dat Abel leert dat er andere manieren zijn om je af te reageren. Ik vroeg mij af of dat te trainen of te sturen is.

Hier hebben ze allebei wel een soort van voernijd. Ze kunnen samen brokjes van de vloer eten, botjes delen (als ze op hun eigen uitgekeken zijn), een bord aflikken, maar hun voerbakken zijn heilig, daar mag de ander niet bij. Dus ik zou het verdedigen van voer niet zomaar uitsluiten ook al kunnen ze ook goed samen eten.

Ik kreeg met Tess wel eens de tip een speeltje mee te nemen, zodat ze zich daar op kon afreageren. Het hielp alleen totaal niet Tijden met een fleecetouw aan de riem gelopen en daar wilde ze wel in happen op andere momenten, maar als het echt spannend werd, was Finn toch de pineut. En als ik haar wilde aanmoedigen met het speeltje, werd ze alleen maar meer opgewonden en was heel dat speeltje niet meer interessant, want FINN!!
Hier gaan dus geen speeltjes meer mee met wandelen Maar wellicht werkt het voor Abel wel?

Ginka heeft het heel erg. Als zij niet los mag lopen en een paar anderen rennen langs, probeert ze zich vrijwel altijd op Kiki te storten. We zijn daardoor al eens bij de dierenarts beland daardoor... Ze kan nog niet op dezelfde plekken loslopen als bijvoorbeeld Kiki, Loba en Aglaia, dus als zij rennen, gaat Ginka volledig door het lint. Ze heeft dus nu ook een korf om op zulke momenten. Als ze zelf los mag, is er niets aan de hand. Ook als ze een kat ziet, draait ze helemaal door. Ginka kan niet zo goed omgaan met prikkels.

Eten is dan weer totaal geen probleem. Ze likken gezellig samen elkaars bakken uit.

Ik lees dus even mee.

In dit geval zou ik het ook meer interpreteren als het claimen van de voerkast.

Redirectie heeft Alfil behoorlijk gehad. Ik heb aardig wat sneppen ontvangen daardoor. Ook omdat ik er niet goed mee om wist te gaan door bijvoorbeeld mijn hand naar zijn kop te bewegen als hij heel opgewonden was door een langslopende hond. Vervolgens heeft hij het gedrag ook gehad naar Lily en helaas ook, in mindere mate, naar mijn jongste zoon . Dan had hij een soort opgebouwde stress (niet door één specifieke trigger zoals een langslopende hond) die hij vervolgens op een ander richtte. Daar gaat van alles aan vooraf, dus ik zag het al snel aankomen. Ik zag het vooral aan Lily die dan met een weggedraaide kop zat. De spanning op dat moment afkappen heeft het gedrag praktische helemaal doen verdwijnen. Hem uit die 'state of mind' halen door 'nee' te zeggen en eventueel een tijdje vast leggen aan de lijn. Dan zag je de spanning gewoon wegvloeien: de spieren ontspannen, de bek zit niet meer zo strak dicht, de fixerende blik verdwijnt. Vaak viel Alfil dan ook in slaap. Kortom, het gedrag voorkomen maakt dat het minder snel de kop op steekt.

Alfilillo schreef:In dit geval zou ik het ook meer interpreteren als het claimen van de voerkast.

Redirectie heeft Alfil behoorlijk gehad. Ik heb aardig wat sneppen ontvangen daardoor. Ook omdat ik er niet goed mee om wist te gaan door bijvoorbeeld mijn hand naar zijn kop te bewegen als hij heel opgewonden was door een langslopende hond. Vervolgens heeft hij het gedrag ook gehad naar Lily en helaas ook, in mindere mate, naar mijn jongste zoon . Dan had hij een soort opgebouwde stress (niet door één specifieke trigger zoals een langslopende hond) die hij vervolgens op een ander richtte. Daar gaat van alles aan vooraf, dus ik zag het al snel aankomen. Ik zag het vooral aan Lily die dan met een weggedraaide kop zat. De spanning op dat moment afkappen heeft het gedrag praktische helemaal doen verdwijnen. Hem uit die 'state of mind' halen door 'nee' te zeggen en eventueel een tijdje vast leggen aan de lijn. Dan zag je de spanning gewoon wegvloeien: de spieren ontspannen, de bek zit niet meer zo strak dicht, de fixerende blik verdwijnt. Vaak viel Alfil dan ook in slaap. Kortom, het gedrag voorkomen maakt dat het minder snel de kop op steekt.

Ik merkte net in de tuin aan hem dat hij echt zijn dag niet heeft, dus ik heb hem na amper 5 minuten weer naar binnen gedirigeerd. We gaan vandaag even niets doen wat op enige manier de opwinding in zijn hoofd weer kan doen oplaaien. Binnen ging hij ook direct op de bank liggen om te gaan slapen. We gaan een paar rustige dagen inlassen.

veertje schreef:
Ik kreeg met Tess wel eens de tip een speeltje mee te nemen, zodat ze zich daar op kon afreageren. Het hielp alleen totaal niet Tijden met een fleecetouw aan de riem gelopen en daar wilde ze wel in happen op andere momenten, maar als het echt spannend werd, was Finn toch de pineut. En als ik haar wilde aanmoedigen met het speeltje, werd ze alleen maar meer opgewonden en was heel dat speeltje niet meer interessant, want FINN!!
Hier gaan dus geen speeltjes meer mee met wandelen Maar wellicht werkt het voor Abel wel?

Ik kan het wel uitproberen wanneer ik alleen met Abel wandel. We komen regelmatig reeën tegen in het bos en om die reden wandel ik er niet meer met twee honden tegelijkertijd. Abel reageert al steeds minder op het wild, omdat ik dan heel royaal met lekkers strooi. Maar het overkomt mij helaas toch ook nog wel eens dat ik ze te laat zie. Op die momenten zou ik wel een speeltje kunnen aanbieden. Ik betwijfel of het effect heeft, maar ik vind het best het proberen waard.

Cleva schreef:

Nanna schreef:Ik zou trouwens even de topictitel veranderen voordat Cleva een clustertoeval krijgt

Ik vloog er al op af!

Is afreageren niet een beter woord?

Omgerichte agressie of gewoon redirectie heet het in het Nl. Maar dat is dit dus niet.
Dit is gewoon het wegjagen van de andere hond bij de kast, niks omgerichts aan.
Als jij hem nu streng verboden had naar de kast te gaan en hij duikt daarna boven op de andere hond die ergens gewoon loopt of ligt te pitten dan is het omgericht.

sirene schreef:Omgerichte agressie of gewoon redirectie heet het in het Nl. Maar dat is dit dus niet.
Dit is gewoon het wegjagen van de andere hond bij de kast, niks omgerichts aan.
Als jij hem nu streng verboden had naar de kast te gaan en hij duikt daarna boven op de andere hond die ergens gewoon loopt of ligt te pitten dan is het omgericht.

Oh ja..
Dat was en is wat ik wel eens meemaak en zie gebeuren. Spanning opbouwen vanuit de hond, en op het moment dat ze daadwerkelijk tot een halt worden geroepen of dat iets niet mag, dan kunnen sommigen af reageren.
Maar vaak juist pas op de momenten dat ze dus niet vrij kunnen zijn in reactie/als ze belemmert worden om iets te doen wat ze willen doen.

sirene schreef:Omgerichte agressie of gewoon redirectie heet het in het Nl. Maar dat is dit dus niet.
Dit is gewoon het wegjagen van de andere hond bij de kast, niks omgerichts aan.
Als jij hem nu streng verboden had naar de kast te gaan en hij duikt daarna boven op de andere hond die ergens gewoon loopt of ligt te pitten dan is het omgericht.

Daar was ik inmiddels al achter dus dit was een slecht voorbeeld. Maar hij vertoont dus wel eens omgerichte agressie en mijn vraag was of ik, behalve het voorkomen van de situatie, iets kan doen om Abel te leren op een andere wijze met zijn frustraties om te gaan.

Meelezer, Noa is ook zo een die haar frustraties botviert op anderen. Meestal als we gaan wandelen, maar ook als ik ga voeren of de kat binnen laat. Haar energie vliegt door het dak en Damy en de kat zijn de klos.
Ik probeer het in te perken door iedereen te laten zitten als ik ze aanlijn en altijd alles in dezelfde volgorde aan te lijnen of te voeren. Rust en regelmaat. Ze is nu gemiddeld 1 avond per week stil genoeg dat ik zonder frustatie en Damy zonder vachtscheuren naar buiten kan Terwijl ze het dondersgoed weet. Keertje keelschrapen en ze doet wat er van haar verwacht wordt. Voor 2 seconden. Daarna is de zelfbeheersing op.

Jits90 schreef:Meelezer, Noa is ook zo een die haar frustraties botviert op anderen. Meestal als we gaan wandelen, maar ook als ik ga voeren of de kat binnen laat. Haar energie vliegt door het dak en Damy en de kat zijn de klos.
Ik probeer het in te perken door iedereen te laten zitten als ik ze aanlijn en altijd alles in dezelfde volgorde aan te lijnen of te voeren. Rust en regelmaat. Ze is nu gemiddeld 1 avond per week stil genoeg dat ik zonder frustatie en Damy zonder vachtscheuren naar buiten kan Terwijl ze het dondersgoed weet. Keertje keelschrapen en ze doet wat er van haar verwacht wordt. Voor 2 seconden. Daarna is de zelfbeheersing op.

Oef, dat klinkt pittig. Het lijkt mij lastig om daar constant alert op te moeten zijn. Rust en duidelijkheid lijken mij dan ook belangrijk ja. Veel succes ermee.

Nanna schreef:Ik zou trouwens even de topictitel veranderen voordat Cleva een clustertoeval krijgt

natalie schreef:

sirene schreef:Omgerichte agressie of gewoon redirectie heet het in het Nl. Maar dat is dit dus niet.
Dit is gewoon het wegjagen van de andere hond bij de kast, niks omgerichts aan.
Als jij hem nu streng verboden had naar de kast te gaan en hij duikt daarna boven op de andere hond die ergens gewoon loopt of ligt te pitten dan is het omgericht.

Daar was ik inmiddels al achter dus dit was een slecht voorbeeld. Maar hij vertoont dus wel eens omgerichte agressie en mijn vraag was of ik, behalve het voorkomen van de situatie, iets kan doen om Abel te leren op een andere wijze met zijn frustraties om te gaan.

Voer op de grond strooien bv.
In het vb van de reeën, zodra je ziet dat hij ze ziet (of bij andere dingen waarbij hij zo hoog in opwinding komt) zeg je "kijk eens!" (ofzo), draai je hem om en trek je zijn neus naar beneden met een hand voer. Strooien tot hij kalmeert. Zoeken, snuffelen en eten kalmeert.
Het is handig om dit al van tevoren te oefenen zodat hij wat makkelijker reageert als het echt moet en gewend is te zoeken naar brokjes.

Dat is eigenlijk nog steeds niet wat ik met mijn vraag bedoel. Ik strooi al veel voertjes en ik heb met de ‘Look at that’ oefening bijvoorbeeld al bereikt dat we op een ontspannen manier een wei met schapen kunnen passeren. Maar die schapen zijn heel voorspelbaar en staan altijd in een weiland. Reeën, dassen en eekhoorns zie ik niet altijd eerder dan Abel. Ik ben inmiddels best goed in het voorkomen van dergelijke situaties, maar als dan tóch plots op korte afstand een haas het bospad oversteekt, dan heb ik een hysterische hond aan de lijn. Dat is niet heel erg, want het lukt vrij goed om hem weer te kalmeren en om hem weer ‘te bereiken’ maar dan moet niet mijn vriend met Jip in de buurt staan, want dan is Jip de Sjaak. Precies om die reden wandelen we niet met twee honden. Dat vind ik niet eerlijk tegenover Jip. Maar het zou wel fijn zijn als we daar op kunnen trainen zodat Abel zich ergens anders op richt (zoals een speeltje) in plaats van op Jip. Is dat een realistisch scenario? Kan dat geoefend worden als ‘noodgreep’ voor het geval het een keer niet lukt om te voorkomen dat we ineens oog in oog staan met een ree? Of is het dan toch een kwestie van veel oefenen op heel veel verschillende triggers om te bereiken dat hij niet meer in die staat van opwinding komt.

Tuurlijk kan een speeltje ook. Als jouw hond dol op spelen is kan dat. Als je de speel steeds aanbiedt op het moment dat zijn opwinding hoger wordt zal hij er op een gegeven moment zelf naar kunnen zoeken. Maar je moet hem inderdaad wel eerst helpen door het te oefenen.

natalie schreef:Dat is eigenlijk nog steeds niet wat ik met mijn vraag bedoel. Ik strooi al veel voertjes en ik heb met de ‘Look at that’ oefening bijvoorbeeld al bereikt dat we op een ontspannen manier een wei met schapen kunnen passeren. Maar die schapen zijn heel voorspelbaar en staan altijd in een weiland. Reeën, dassen en eekhoorns zie ik niet altijd eerder dan Abel. Ik ben inmiddels best goed in het voorkomen van dergelijke situaties, maar als dan tóch plots op korte afstand een haas het bospad oversteekt, dan heb ik een hysterische hond aan de lijn. Dat is niet heel erg, want het lukt vrij goed om hem weer te kalmeren en om hem weer ‘te bereiken’ maar dan moet niet mijn vriend met Jip in de buurt staan, want dan is Jip de Sjaak. Precies om die reden wandelen we niet met twee honden. Dat vind ik niet eerlijk tegenover Jip. Maar het zou wel fijn zijn als we daar op kunnen trainen zodat Abel zich ergens anders op richt (zoals een speeltje) in plaats van op Jip. Is dat een realistisch scenario? Kan dat geoefend worden als ‘noodgreep’ voor het geval het een keer niet lukt om te voorkomen dat we ineens oog in oog staan met een ree? Of is het dan toch een kwestie van veel oefenen op heel veel verschillende triggers om te bereiken dat hij niet meer in die staat van opwinding komt.

Ja dat kan.
Het zal wel wat tijd kosten, maar als je die "look at that" kan gebruiken bij de schapen, dan lijkt me dat je ook dit kan.