Het HondenForum

In mijn zoektochtnaar een tweede hond was één van de eisen "niet te vocaal". Nu heb ik niet echt referentiekader, maar daarmee bedoel ik vooral dat de buurt niet 13 uur per dag er aan herinnerd wordt dat ik een hond heb. Aan de andere kant hoeft een hond ook geen geheime huisgenoot te zijn. Nu werd in dat topic een sheltie geopperd, maar die zou bekend staan als vocaal.

Dus wanneer is een hond "vocaal"? (Waarschijnlijk bestaat er wel zo'n soort topic, maar met de zoekfunctie kon ik zo snel niks vinden.)

Tosca is mijn eerste hond, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar ze blaft vaak bij schrik -om 05:30 een krant op je kop als je op de deurmat ligt te slapen -, als er iemand aanbelt en als ze moe is of veel heeft gedaan op een dag, dan is het lontje wel wat korter. Dus dan wordt er nog wel geblaft naar een voorbijlopende hond.
Nu we weer meer buiten leven, blaft ze wel wat meer naar alle nieuwe geluiden, maar als ze bekend is met het geluid, hoor je haar niet meer. Bizar hoe goed honden zijn in het herkennen van voetstappen, trouwens (i.c.m. geur?) want ze blaft dus wel als er een vreemde bij het tuinhek komt aanlopen, maar mijn moeder wordt zonder geblaf begroet.
Ze is goed te corrigeren, en zeker als ze moe is, leg ik haar op de rustige plek in de gang waar ze dan verder slaapt.
Tijdens spel met andere honden blaft ze soms, maar met een spelletje met ons niet. Ook niet als ze bijv. de voerbak ziet aankomen.

Ik vind dit dus niet heel vocaal, ze blaft meerdere keren op een dag, maar nooit lang, hoog of hard. Maar dit zou voor iemand anders misschien al te veel zijn.

Hier 3 die blaffen als er aangebeld wordt en als er iemand langsloopt wiens kop niet aanstaat of die gaat schreeuwen naar ze.
Ik vind ze niet heel vocaal maar je merkt wel dat ze er zijn, dat mag ook van mij, je hebt toch honden.

In spel is het vooral grommen, brommen en als ze graag iets willen willen ze nog wel een piepen en 'praten'. Ik vind het wel leuk, dat lawaai en voor mij is dat ook deel van vocaal zijn. Alleen is het niet vervelend.

Ik vind het alleen vervelend als er continu geblaft moet worden om helemaal niets, dan moet het naar binnen. Maar zou dus ook niet tegen een hond kunnen die je elk uur moet vertellen dat ie stil moet zijn...dat is niet leuk voor mij en niet voor de hond. Maar goed, dat soort dingen weet je ook niet altijd zeker, welk ras dan ook...

Boots is vocaal, die slaat aan en best redelijk vaak ook en houdt zijn bek niet tot de dreiging is verdwenen.. Zillion doet nog wel een wheoheoheo en dat is het en Zuurtje is een verhaal apart, dit kan het zomaar midden in de nacht in haar bol krijgen dat er een gevaar is en dan gaat zo on roepen, maar t valt eigenlijk al met al mee als je nagaat dat er hier 3 lopen . overdag heb ik de plantenspuit erbij om even hun aandacht te trekken mocht er iets te veel geschreeuwd worden ( denk om de buren ) en dan als ze stil zijn is er een beloning.

Ik ben vrij intolerant voor blaffende honden.
De vorige honden (sheltie, stabij en straatmix) konden wel aanslaan bij langstlopende mensen oid, maar dat was vrij beperkt omdat daar consequenties op stonden.
Met spel samen mag het soms kort even.

Zazoe blaft bijna nooit.

Voor een groot deel kun je er een hand in houden naar mijn idee. Maar helemaal niet blaffen zal niet voor alle honden weggelegd zijn

En dat terwijl het best wel 'vocale' honden zouden kunnen zijn.

Ik vind honden al snel heel vocaal maar ik ben niks gewend. Die van mij blaffen dan ook zelden. Manu nooit, echt nooit. Die joelt weleens bij heel veel enthousiasme maar dat is het.
Uma blaft drie keer als de deurbel gaat. Heel soms ook nog weleens als ze een andere hond aan het rennen wil krijgen.

Ik vind een hond vocaal als ze bij de minste opwinding of enthousiasme al gaan blaffen. Dat kan wandelen, spelen, trainen of waken zijn. Heel veel blaffen vind ik best wel vervelend Maar ik denk dat je er snel aan went, zoals ik aan het joelen.
Oh en ondanks dat mijn honden nauwelijks blaffen zijn het echt geen dooie vloerkleedjes.

Onder vocaal versta ik: veel van zich laten horen, en dat hoeft niet alleen blaffen te zijn: Mila Mila maakt gewoon bij heel veel wat ze doet geluid, ze kletst heel veel en communiceert ook echt met allerlei verschillende geluiden. Blaffen doet ze eigenlijk helemaal niet zo bijzonder veel, vooral tijdens spel en bij veel opwinding. Dat vind ik geen probleem en als het te gek wordt, zeg ik er wat van. Waaks is ze dan weer niet echt, ze reageert maar heel zelden met blaffen op geluiden of andere prikkels. Dat nemen mijn andere honden dan weer voor hun rekening Die blaffen overigens ook als ze elkaar uitdagen om te spelen en Arlo is in het algemeen ook wel behoorlijk vocaal aangelegd.
Waaks blaffen vind ik prima als het maar even is omdat er bijvoorbeeld iemand voorbij loopt, daarna stoppen ze vanzelf ook weer. Toen ik nog in een appartement in de stad woonde, blaften ze nauwelijks om dingen die er buiten gebeurden. Maar nu ik in the middle of nowhere woon, waar zo goed als nooit iemand voorbij het huis loopt en gemiddeld één auto in de twee dagen langskomt, slaan ze wel aan. Maar hier vind ik dat ook wel prettig.

Nanna schreef: Het is niet dat het blaffen je overkomt he. Daar is flink in te sturen.

Nu wel, met de herplaatsers was het al verloren voor het begon
Gekrijs omdat je eigen stem zo lekker klinkt, moet ik niet Zus moet dus die grote relbek houden.
Bij haar kost het nog wel wat aandacht. Sjaak klaagt wel eens een paar minuten als ik wegga en verder hoor je hem vrijwel nooit.

Naap kan niet blaffen, maar is ontzettend vocaal. Hij kletst de hele dag door.
Samen in spel laat ik ze lekker, dan is het ook geen hard of vervelend geluid.

Aanslaan op blaffende honden of de bel doen ze niet. En dat voor een dwergkees en een halfkees
De bel is wel uitsluitend voor bezorgers of de buren, niets waar zij iets mee te maken hebben. Bezoek belt.
Dat is nog zo van de vorige honden, die sloegen wel (kort) aan maar ook daar heb ik geen zin in.

Mijn Mies (teckel) is vocaal. Ik vind het absoluut niet altijd prettig want haar blaf is hard en op een vervelende toonhoogte.
Naast blaffen heeft ze ook een uitgebreid repertoire aan kreuntjes, gromgeluiden, snorkjes en zuchtjes. Dat vind ik dan weer wel lollig en ik geef ook altijd netjes antwoord op haar vraag of reageer op haar mening.

Maar dat blaffen kan ik maar beperkt wat aan doen. Krijsen naar de blaadjes buiten omdat je je verveelt kan ik afkappen, absoluut. Sowieso het uit je stekker gaan blaffen kan ik stoppen.
Maar de rest is echt hoe ze is. Ze blaft bij aanvang van spel, bij begroeten, omdat ze wel een knuffel zou willen, bij afscheid, bij opwinding, als ik te traag ben, als er een deur openmoet, als Diem in de weg staat, etc. Het zijn dan losse blaffen, daar valt gewoon niet zo heel veel aan te doen en haar verzoeken zijn eigenlijk zelden onredelijk

Diem is vooral waaks. Hij blaft als er echt iets is. Zijn blaf is diep. Ook hem kan ik stoppen maar hij zal nooit niet blaffen want dat waakse zit in hem. Als hij stil moet zijn en hij wil toch waken dan blaft hij binnesmonds totdat Mies haar zelfbeheersing verliest en weer gaat krijsen.

Gait blaft niet veel. Hij heeft wel heel veel geluiden om mijn aandacht te vragen. Hij blaft om uit te dagen in spel en als hij iets verdachts opmerkt. Elco is veel irritanter. Hij blaft een stuk meer, maar het ergste is zijn gegil. Beetje opwinding en meneer moet van zich laten horen. Hij blijft gelukkig niet doorgaan als we bezoek hebben of als er iemand aan de deur staat. Bel hebben we eigenlijk niet nodig. Je hoeft alleen even naar binnen te kijken. Of arriveer in een bestelbus, dan hoef je alleen het pad op te lopen voor een reactie. Maar zoals gezegd: dat is altijd maar kort. Binnen 2 seconden zijn ze weer stil.
Ik vind Elco te veel en vooral te irritant geluid maken. De hoeveelheid geluid die Gait produceert vind ik prima acceptabel. Het scheelt ook dat Elco van dat snerpende geluid maakt en Gaits geluiden wat vriendelijker zijn voor mijn oren. Elco zou ik vocaal noemen, Gait niet. Gait doet dan ook niet snel mee met anderen. En gelukkig blaft Elco ook niet mee als er honden in de buurt blaffen. Dat zou ik echt heel vervelend vinden

Net als Diana een beetje, voor mij is vocaal ook het "praten". Aki kan enorm wauwelen en lullen tegen ons, dat is dan niet blaffen maar hij maakt allerlei geluiden en het lijkt soms wel een taal die hij zich eigen heeft gemaakt en we snappen hem nog ook vaak
Continue op alles aanslaan zal ook voor velen onder vocaal vallen, ik vind het meestal irritant, onnodig geblaf. Van onze eigen honden wil ik het in ieder geval niet hebben, al slaan zij uiteraard ook wel aan op bepaalde dingen. Vaak terecht, en zo niet dan zeg ik daar wat van of moeten ze in geval als ze buiten in de voortuin aanslaan direct naar binnen.
Het is nu net weer lekker weer aan het worden, dus voor het eerst weer buiten in de voortuin moeten de regels weer even opnieuw doorgesproken worden
Ik vind het in ieder geval prettig als ze niet bij iedere voorbijganger daar wat van vinden, gewoon kijken en klep dicht

Victor is synoniem voor vocaal.

Ik weet nog dat ik vroeg aan de mensen waar ik hem ophaalde: "blaft hij veel?" en dat ze zeiden: "dat valt wel mee".
Het valt niet mee.

Gewoon in huis is hij wel rustig, maar bij opwinding, of het nou een spelletje is of als we de deur uitgaan dan is het blaffen. Of als het etenstijd is, of hij vind dat we moeten wandelen, of ik de stofzuiger pakt, of als de deurbel gaat, ohja en hij is ook nog waaks dus bij vreemde geluiden of mensenstemmen blaft hij ook.
Laat staan als we naar buiten gaan en hij van de riem af gaat dan moet er ook geblaft worden, als ik te langzaam loop of op m'n telefoon kijk of een praatje maak met iemand. Hij heeft dan ook nog zo'n hoge schelle irritante blaf.
Het is strontvervelend af en toe en ik vind weinig aan hem irritant, maar het blaffen staat met stip op nr. 1.
Maarrrr aan de lijn en naar andere honden blaft hij dan weer niet.

Daarbuiten 'praat' hij ook veel, maar ook grommen, jodelen en compleet repertoire aan keelklanken. Dat vind ik dan wel weer grappig.

Al die goedbedoelde adviezen ("je moet het negeeeeeerah") ten spijt, het is me niet gelukt in 2 jaar.
Degene die denkt het wel te kunnen mag zich melden en die krijgt van mij een diploma, eeuwige roem en zoveel taarten als je wilt.

Ik vind schotse herders en shelties fantastische karakters hebben, maar het 'vocale' vind ik de meest irritante eigenschap.

Izzy is vocaal. Die hoort zichzelf echt te graag. Als er aangebeld wordt, als ze iets wil dat Droef heeft, na het wandelen(incl racen door het hele huis want ze moet dan blijkbaar wat afreageren, als het gerend heeft dan is het hek helemaal van de dam), als ze haar zin niet krijgt, als ze wel haar zin krijgt die hond verzint altijd wel een reden om te blaffen. Als ik vraag of ze haar bek wil houden of liever in haar mand gaat zitten, dan gaat ze dus blaffend in haar mand zitten. Als ik boos wordt op haar, dan blaft ze gewoon terug.

Opoe blaft ook wel maar hoofdzakelijk om ons duidelijk te maken dat zij ook wil eten en dat we even moeten opschieten of gewoon soms omdat ze het grappig vind dat Droef en Izzy dan naar de voordeur schieten.

Droef blaft alleen 2 x als de bel gaat om dan met die dikke harses nog net onder het stukje plakfolie te gaan gluren. Ik heb al heel wat mensen bijna achterover zien vallen want Droef lanceert zich zo ongeveer op de deur en heeft een behoorlijke zware blaf(al kan hij ook gillen, maar dat bewaard hij voor de vrouwtjes die hij wil versieren en het werkt niet). Voor de rest hoor je hem niet, heerlijk vind ik dat.

Ik vind alles vocaal

Blaffen vind ik echt heel irritant. Maakt me niet uit waarom, wees gewoon stil. Oké, kort blaffen als de deurbel gaat of als er écht onraad is dat mag, heel kort dan. Verder gewoon stil zijn graag.

Faye produceerde helemaal geen geluid, zalig was dat. Suze is ook heel stil, totaal niet waaks. Maar zij is in spel dan weer een tetter. Gelukkig zijn Ayla en Imp daarmee opgegroeid, want niet alleen ik maar ook de meeste andere honden vinden dat maar irritant. Heel af en toe blaft Suze als ze ongeduldig is of heel enthousiast, dan mag ze dat want dan heeft ze gewoon gelijk en dat doet ze niet zo vaak.

Die heeft trouwens wel weer de kunst van het aanstellerig piepen afgekeken bij Spriet. Beetje jammer, want dat krijg ik er dus niet uit. Maar goed, dat zorgt niet voor herrie in mijn oren of overlast bij de buren. Gelukkig heeft ze nog niet het blaffen gekopieerd van opvangers zoals Spriet of Faja, want die konden er wel wat van.

Persistence schreef: Al die goedbedoelde adviezen ("je moet het negeeeeeerah") ten spijt, het is me niet gelukt in 2 jaar.
Degene die denkt het wel te kunnen mag zich melden en die krijgt van mij een diploma, eeuwige roem en zoveel taarten als je wilt.

Met m'n herplaatsers is het me ook nooit gelukt hoor.
Sjaak was nog vrij jong en het blaffen om het blaffen en waaksheid begonnen pas later. Bij hem en Zusje heb ik er vanaf begin af aan bovenop gezeten en het resultaat is er wel naar.
Een peer keer per dag staat ze nog even (kort) voor het raam te krijsen omdat ze naar een hond toe wil of hem stom vindt.
Dat wordt gelukkig ook steeds minder en makkelijker te sturen.
Ze kunnen het alleen echt niet hebben als ik in de tuin sta te praten of een hond aai en zij achter glas staan, dan maken ze toch een kabaal
Jaap en Zus zijn hele dagen in de tuin zonder dat ik me ermee moet bemoeien. Ze werden consequent niet aardig naar binnen gestuurd als ze langs het hek kabaal maakten, dat heeft niet lang geduurd.

Kan ook aan mijn opvoedkundige capaciteiten liggen, maar hier is de ervaring dat wanneer ze blaffen volgens ingesleten patroon, sturen heel lastig is.

Dana en Santos zijn niet vocaal, ze blaffen wel eens maar niet overmatig. Joep is vocaal, hij hoort zichzelf erg graag Toen hij met tien maanden bij ons kwam was hij wel gewend om zijn zin te krijgen met blaffen, maar hij vond het ook leuk om zijn stembanden te testen. Zo zat hij op een dag op de bank en ik hoorde een toonladder van laag naar hoog en een lol dat hij had de volgende dag ging de toonladder van hoog naar laag Hij kon ook rustig ergens snuffelen, maar ondertussen wel blaffen en verder wat pioenroos zegt. Iedereen mag weten als Joep blij is, of boos, of drammerig.
Vera is ook vocaal en dat had ik eigenlijk uit de advertentie kunnen halen Ze begroet iedereen met haar vrolijke blaf stond er. Juist een blafkontje dus Nu na anderhalf jaar gaat het iets beter, maar met schemer gaat ze nog steeds niet in de tuin. Ze heeft verschillende geluiden voor allerlei zaken, maar is er eindelijk wat sneller uit te krijgen.

IK weet niet. Ik denk heel vocaal voor mij is een hond die bij elke handeling wel even staat te mompelen of fluiten, en bij opwinding geneigd is om te blaffen.

Mijn honden zijn vocaal. Ze zijn waaks, maar wel bij echte onraad. Eentje kan gillen als een speenvarken en de ander geeft geweldig spoorluid. De ene jankt in alle tonen (van blijdschap) als zij mensenvrienden ontmoet en de ander kan enorm kreunen van plezier. Eentje snurkt als een houthakker en de ander neusfluit als ze even hulp nodig heeft.

Ze zijn dus (denk ik) best vocaal, maar ik ervaar ze niet als dwingend aanwezig, ik vind ze dus best stil.

Ik heb een hond die vrij vocaal is aangelegd en die als ik er niks aan had gedaan de hele buurt bij elkaar zou blaffen. Ik ben begonnen haar het commando 'stil' aan te leren en haar vervolgens even in de bench te zetten om tot rust te komen als ze ongehoorzaam was. Even blaffen uit waakzaamheid is prima, maar verder wil ik het niet hebben. Na een paar keer in de bench te zijn gezet was ze wel genezen van het onnodige blaffen.

Cleva schreef:

Persistence schreef: Al die goedbedoelde adviezen ("je moet het negeeeeeerah") ten spijt, het is me niet gelukt in 2 jaar.
Degene die denkt het wel te kunnen mag zich melden en die krijgt van mij een diploma, eeuwige roem en zoveel taarten als je wilt.

Negeren? Volgens welke logica?

Als ik zeg dat je je kop dicht moet houden dan hou je je kop dicht anders kom ik het vóór je doen.

Aanslaan mag altijd maar doorschreeuwen mag nooit. Behalve tijdens de wandeling. Dat is jouw tijd. Schreeuw naar hartenlust maar liever niet te dichtbij.
Thuis is het plaats en koest.

Volgens de logica van geen aandacht aan schenken doet gedrag uitblussen. Nou nee hoor, niet hierbij.
En buiten mag hier niet onbeperkt geblaft worden, dan ben je na een week neusfluitend rijp voor het gesticht. Ik denk dat de mensen die Victor kennen dat kunnen beamen haha.

Het valt me wat tegen dat niemand zich nog aangeboden heeft. Je wordt juichend onthaalt.

Eerder zei ik dat zazoe niet echt blaft. Maar na het lezen vam de rest is hij eigenlijk wel op andere manieren vocaler dan zijn voorgangers.

Als hij wil klieren doet komt hij al 'pratend' en slaand met zijn poten op ons klimmen. Wij noemen dat al 'kung fu' zilke rare geluiden haha. Wij doen dat dan ook en dan praten we even.

Verder heeft hij ontwikkeld dat, als we op pad gaan met auto, hij gaat blaffen/piepen etc, stikirritant en tijdens autorijden helpt een brul niet. Vanaf bijna de eerste x ingrijpen met consequenties helpt, piepen = stilstaan met auto tot je stil bent. En als het dan na 3x stilstaan niet voldoende is, dan naar huis en helemaal niets.
Het werpt al zijn vruchten af.

Ik ben geen voorstander van alles maar negeren, sommige gedragingen doven niet snel uit.
Wij zetten direct bij de 1e x eigenlijk een consequentie in (geen fysieke straf, maar meer dat het hem niet oplevert wat hij wil) en dat werkt voor hem het beste.

Al zal het bij echt ingesleten gedrag (zoals bij Victor hierboven ergens) echt lastiger of niet haalbaar zijn

Vocaal is voor mij stemverheffen, en dat wil ik niet. Lieve liedjes zingen als ik thuiskom vind ik uitermate schattig, maar ik wil gewoon geen geblaf.
Niet nodig.
(Sis doet het overigens wel hoor, maar dat smoor ik wel in de kiem; blaffen naar mensen die op de oprit lopen is ook niet nodig, daar krijgt ze een standje voor)

Persistence schreef: Het valt me wat tegen dat niemand zich nog aangeboden heeft. Je wordt juichend onthaalt.

Hou maar lekker zelf

Die van mij zijn alleen vocaal bij spel/opwinding. Buiten dat houden ze hun snavel en dat bevalt ons allemaal goed. Ik wil mezelf horen denken, dus dat eeuwige gelul moeten ze maar voor zich houden Buiten mogen ze doen wat ze willen. Als we naar het bos gaan en ze uit de auto mogen, dan krijsen ze even een seconde of 5 van blijigheid, maar dat vind ik dan wel weer lief. Dat geluid verwijdert zich dan ook in rap tempo dus als zij daar blij van worden.
Daarna hoor je ze eigenlijk de hele wandeling niet meer (tenzij ik ze loop op te naaien). Als er iemand aan de deur staat hoor ik ze ook niet. Als iemand tegen het raam klopt (m'n deurbel is al een jaar of 4 niet aangesloten) dan kan de hel nog wel eens losbreken. Eventjes. Meer dan dat zou ik echt niet lollig vinden.

Vocaal is voor mij blaffen om niets en dat mag niet.
Truus blaft nooit, ik weet niet eens of ze het wel kan, wel kan ze mekkeren en iets met een soort van trilstemmetje als we uitgaan maar dat is te doen en Dirk blaft ook weinig omdat hij dat niet mag, anders zou dat wel zijn hobby zijn, lekker tetteren als de buurhonden blaffen en als er mensen langslopen en de post enz, maar ik wil het niet hebben.

Zus maakt een soort vogelgeluiden als de deur dicht is gewaaid. Een sneue kwetter.

Wat een goeie vraag

Van mij mag een hond blaffen bij onraad, maar ze moeten gelijk hun kop houden als dat gevraagd wordt. Bij spel een enkel blafje van opwinding gaat ook nog wel. Maar alles daarnaast valt voor mij onder vocaal.
Kreunen en beperkt piepen vind ik nog wel schattig, neusfluiten werkt op m'n zenuwen.

Ik heb gemerkt dat het begrip vocaal heel erg kan verschillen per persoon. Ik heb een hele lage tolerantie wat betreft blaffen en merk dat andere mensen veel soepeler zijn dan ik.
Een collega van me had ook een korthaar collie, ik vroeg haar of ze veel blafte. 'Nee, valt wel mee. Als er aan de overkant van de straat iemand met een hoed loopt dan blaft ze natuurlijk wel even om mij te waarschuwen. Logisch ook, want dat is een gekke situatie, maar verder is ze heel stil.'
Bleek dus dat die hond om álles blafte 'om even te waarschuwen' gék werd ik ervan.
En ik heb ook ooit eens met een forumlid afgesproken en vooraf wat heen en weer gepbt. Ik vroeg haar of haar ras blafferig was 'Nee dat valt heel erg mee, ik hou daar niet van. Mijn andere hond blaft veel meer, dat vind ik niet leuk.'
U raadt het al, de hele tijd blaffen die hond. Mijn hemel!

Maar waarschijnlijk kan ik gewoon weinig hebben. Fribbel was superstil. Niet tijdens spel, niet op de deurbel, heerlijk.
Tiba is erg waaks en blaft bij onraad. Maar onraad is volgens haar ook als er een auto iets te langzaam door de straat rijdt
Rakoes gebruikt haar stem ook graag, het gaat wel steeds beter gelukkig. Rare geluiden kan ze nu in stilte aanhoren en de kat van de buren kan nu ook over de schutting lopen zonder scheldpartijen van haar kant.
Het ligt ook wel een beetje aan hun bui, soms zijn ze gewoon wat onrustiger en blafferiger. Dan gaan ze voor straf op kantoor, ik kan er echt niet tegen. En luidkeels patrouilleren langs het hek betekent direct naar binnen.

Nanna schreef:Ik denk dat als je een niet blaffende hond wilt je aan zo’n molossoïde type moet die te lui is om de dag aan te kijken.
De rest blaft gewoon. Hoeveel ze blaffen ligt aan jou als baas en aan de woonsituatie.
Ik heb drie honden van een als schreeuwerd bekend staand ras en hier blaffen ze wel tijdens hun spel met elkaar en als de bel gaat vergaat de wereld, hahaha. Maar voor de rest gewoon niet
Het is niet dat het blaffen je overkomt he. Daar is flink in te sturen.

Ik heb werkmechels en stuiter jack Russells en er blaft er geen. Prima te sturen daar in. Ik wil het niet hebben. Best raar misschien maar ik haat blaffen. Hou gewoon je muil.
Maar ik heb nu ook een Corgi. Die staan ook, net als de Shelties, bekend om hun geblaf en ik krijgt het er niet uit. Ik erger me er kapot aan. Het hoogst haalbare voor nu is 1x blaffen in huis dan heel hard naar mij toe rennen en op schoot springen en een soort van sorry ik kon het niet laten knuffel geven. Staan er mensen aan de deur dan blaft ze tot ze zitten. Op straat blaft ze ook en is dan moeilijker te stoppen.

Dus het ligt aan je eigen instelling. In je openingspost beschrijf je hoeveel je acceptabel vindt. Ik zou daar al horendol van worden, maar daar van uitgaand zou jij denk ik best een vocaal ras als een Sheltie kunnen nemen.

Hier blaffen ze bijna nooit, de chihuahua kan volgens mij niet eens echt blaffen en de Schotse collie kan wel blaffen maar doet het alleen bij spel. Ze heeft wel een mooie wolf imitatie als buiten de helft van het gezin vertrekt en zij met mij bv even moet wachten.

Budkes schreef:

Nanna schreef:Ik denk dat als je een niet blaffende hond wilt je aan zo’n molossoïde type moet die te lui is om de dag aan te kijken.
De rest blaft gewoon. Hoeveel ze blaffen ligt aan jou als baas en aan de woonsituatie.
Ik heb drie honden van een als schreeuwerd bekend staand ras en hier blaffen ze wel tijdens hun spel met elkaar en als de bel gaat vergaat de wereld, hahaha. Maar voor de rest gewoon niet
Het is niet dat het blaffen je overkomt he. Daar is flink in te sturen.

Ik heb werkmechels en stuiter jack Russells en er blaft er geen. Prima te sturen daar in. Ik wil het niet hebben. Best raar misschien maar ik haat blaffen. Hou gewoon je muil.
Maar ik heb nu ook een Corgi. Die staan ook, net als de Shelties, bekend om hun geblaf en ik krijgt het er niet uit. Ik erger me er kapot aan. Het hoogst haalbare voor nu is 1x blaffen in huis dan heel hard naar mij toe rennen en op schoot springen en een soort van sorry ik kon het niet laten knuffel geven. Staan er mensen aan de deur dan blaft ze tot ze zitten. Op straat blaft ze ook en is dan moeilijker te stoppen.

Dus het ligt aan je eigen instelling. In je openingspost beschrijf je hoeveel je acceptabel vindt. Ik zou daar al horendol van worden, maar daar van uitgaand zou jij denk ik best een vocaal ras als een Sheltie kunnen nemen.

Whaha dat dik gedrukte .. herkenbaar. Bij Aak dan.. Jol gaat na hard blaffen ineens schuin naar mij kijken om zich vervolgens uit de voeten te maken de trap op, om boven nog 1x WOEF te zeggen en dan snel bij het trapgat vandaan te gaan

Aak is wel zo dat als de buurhonden allemaal blaffen, hij bij ons gaat zitten en heel zielig gaat kijken...
Wij "Goed hoor jongen.. jij blaft nu niet hè, héél knap van jou!".. ook zo'n dagelijks terugkerend ritueel
Daarna is hij weer blij en trots

Vocale "gelul" moest ik gisteren wel erg hard om lachen.. ik had een collega op de speaker van de telefoon. En blijkbaar stond de toon Aak niet aan of zo
Hij gaat tegen me aan staan (voor aandacht dacht ik) om in de telefoon zijn scala aan brom, keel en hoge keel geluiden te laten horen...
Het viel even stil aan de andere kant van de lijn.
"wat was dat dan?"
Aki
Die er vervolgens nog een whoewoewhuw achteraan deed, lipjes getuit uiteraard, geen wolvengejank maar gewoon zoals hij kan kletsen
Heerlijk

Hier alleen blaffen als de deurbel gaat of als iemand achterom komt.
Maar is ook heel snel weer stil.
In de tuin mogen ze van mij niet blaffen, dat weten ze. Ik zeg dan: als je blaft ga je naar binnen.
Ze snappen het schijnbaar want er wordt in de tuin echt nooit geblaft.