Het HondenForum

Zoals de titel zegt ben ik nieuwsgierig hoe jullie partners staan in jullie hondenhobby? Hoe is de rolverdeling in de verzorging en kosten?

Ik heb 2 honden en zou graag een 3de willen maar mijn partner is hier pertinent op tegen zoals hij er pertinent tegen elke hond was. De tweede is er enkel gekomen omdat een familielid van hem niet meer voor haar kon zorgen. Ik doe alle wandelingen, hondenschool, ruim op, geef ze eten, draag alle kosten etc. Hij accepteert ze, knuffelt ze liggen bij hem op de bank etc maar hij geeft ook duidelijk aan dat het voor hem niet had gehoeven en dat hij er meer na dan voordelen (kosten tijd geld, veel organisatie, vuiligheid) in ziet .

De hond(en), inmiddels nog 1, maar 2 gehad, zijn mijn afdeling. Omdat ik dat leuk vind en nodig heb, van hem hoeft het niet zo nodig.
Ik kies ze uit, selecteer ook wel op grootte van wat hij acceptabel vindt in huis.
Ik geef eten, ik train, ik voed op en ik laat hem uit.
Met als kanttekening dat hij wel echt een natuurmens is en als we samen vrij zijn, onze wandeling altijd samen is. En dat is echt wel meermaals per week gelukkig.

Daarbij moet hij altijd even wennen aan de hond, maar hij steekt er voor mij energie in en dat waardeer ik. Zo gaat hij soms mee wandelen, past hij wel op in de tijd dat de hond nog niet alleen kan zijn, spelen, kriebelen, dat allemaal wel.

We hebben er samen voor gekozen, verzorgen ze samen en betalen ze samen.
In de praktijk doe ik er wel meer mee, ik geef bijna altijd de hond te eten, regel de dierenarts en train ermee. Maar uitlaten e.d. doet
mijn man ook net zo goed.

We gaan het zien. Ergens dit jaar hokken.
Hij is bang van grote honden, maar wel heel dol op de Naap en omgekeerd.

De hond is mijn hobby maar we hebben er wel samen voor gekozen om weer een hond te nemen. Ik zorg voor het eten en zonodig de medicatie uitlaten doen we allebei. Naar de cursus is voor mij (manlief gaat wel heel vaak mee)

Hij is gek op ze en laat ze uit en voert ze als ik dat niet kan maar in principe doe ik de verzorging en training.
Dat bevalt wel prima. Het was leuk geweest als hij net zo graag met ze had gewandeld als ik maar dat hoeft ook niet per se.

Wij wilden beiden een hond. Ik ben ermee op puppycursus gegaan en vanaf toen blijven plakken aan het bezig zijn met de hond. Er is op een gegeven moment een tweede hond bij gekomen. Soms hoor ik nog wel eens iets van 1 is toch makkelijker. Wat ik ook af en toe wel denk.
Maar hij is diegene die langere stukken met ze gaat lopen, ik doe leuke dingen met ze en laat ze ook wel uit maar niet de lange rondes. Het regelen van dingen doe ik, betalen samen.
Ik ben vanuit huis opgegroeid met boxers, eerste hond werd een boxer, tweede hond een jachthond wat hij graag wilde. Ondertussen plakt de jachthond het meest aan mij en de boxer slaapt altijd bovenop mijn man.

De honden zijn meer mijn hobby dan die van man. Ik doe alle losloopwandelingen, hij doet als ik naar mijn werk ben de plasrondes.

Hij is erg gek op Jack omdat hij daar vaak om moet lachen. Hij zorgt ook goed voor Shira want hij vindt haar ook wel lief maar hij ergert zich ook vaak aan haar. Om dingen die ik zelf totaal geen probleem vind en die ik ook door zijn eigen "schuld" zie gebeuren.Ik kan het dan ook niet zo goed hebben dat hij kritiek op haar heeft. Laila is heel makkelijk dus dat vind hij ook prima.

Ik weet dat ik gewoon blij moet zijn dat hij voor ze zorgt als ik er niet ben, maar de manier waarop ergert me soms. Maar we kunnen verder goed met elkaar opschieten en het is een beetje geven en nemen. Ik heb soms ook last van zijn hobbies. Maar me aanpassen en geen honden meer hebben omdat dat zou moeten ga ik nooit doen. Dat is echt een breekpunt.

Ik zou niet samen willen/kunnen zijn met iemand die niet gek op en met dieren is, die basis is er dus al. Van mijn man wist ik al dat hij dol was op de hond die ze thuis hadden gehad, ik had toen zelf nog een kat maar daar 'had hij niets mee'. Mijn idee was dat omdat hij de kat niet kon lezen en dat dat wel goed zou komen. En zo geschiedde. Hij zei in het begin wel altijd 'Als ik moest kiezen kwam er een hond' maar ik legde hem uit dat het allebei kon .

Hij vond katten toch ook leuk en zo kwamen er op een gegeven moment twee katten waar hij dol op was. Twaalf jaar later kwam pas onze eerste hond. Hij zag wel veel beren op de weg toen de plannen concreet werden (bij de eerste, maar ook bij de tweede en derde; bij de vierde werd dat al minder geloof ik ) maar we doen het echt samen en zijn beiden dol op de honden. Man is meer van het wandelen, ik meer van het trainen. (Medische) Verzorging is vooral aan mij, aandacht komt echt van ons beiden.

Eén van de mooiste dingen vind ik dat we samen kunnen genieten van de honden, dat we echt die liefde delen en gezapig elkaar aanstoten: ''Kijk dan, Lais/Willem/Ravi'' en dan zitten te genieten van het schouwspel. Nee, dat wil ik niet missen.

Geen partner, wel een huisgenoot.
De honden zijn van mij, financieel kost dat dus huisgenoot niets. Mee wandelen etc hoeft ook niet, wel fijn om ze eens in de tuin te laten

Een beetje rekening met elkaar houden is wel zo leuk, het moet wel allemaal praktisch blijven. Dus óf ik een hond neem, heeft niemand zakens mee. Maar het aantal honden vind ik wel een punt waarover het eens moet geworden zijn. En anders hok je inderdaad maar ergens alleen of met iemand waarbij aantal geen rol speelt.

Goed! Hij gaat wat dat betreft overal in mee. Heeft niet al te veel opmerkingen, hij kent zijn plaats en blijft daar ook staan. Hij houdt het eten koud. Oh wacht ik heb geen partner maar een koelkast.

Ik ben eindverantwoordelijke, maar man speelt ook dagelijks met de honden en laat ze ook wel uit. Meestal lopen we samen, soms ik in m'n eentje, maar als het zo uitkomt, loopt hij ook wel in z'n eentje met allebei. Ik leer ze alles aan, doe alles aan de verzorging, geef eten, zorg dat er op tijd nieuw voer besteld wordt. Qua financiën gaat alles uit het totale inkomen, niet uit het eigen 'zakgeld' dat we vrij mogen besteden

Lothian schreef:Hij is gek op ze en laat ze uit en voert ze als ik dat niet kan maar in principe doe ik de verzorging en training.

Dat. De verdeling van het geld is ook wel redelijk gelijk. Ik koop meer onzin dingen en speeltjes

Hij is meer van de lusten dan de lasten; houd erg van ze en ze liggen regelmatig samen op de bank.
Al het voer en dergelijke koopt hij omdat hij zelf in de winkel staat.
Verder is het mijn ding en laat hij ze alleen uit als ik ziek ben.
Aanschaffen van alle dieren gaat alleen in overleg en we moeten er beide achter staan; al kan ik wel iets doordrammen soms

We hebben er beide voor gekozen, beide ook inspraak in wat voor hond wel en wat voor hond niet. We kiezen ook samen voor hond nummer 2 en kijken samen rond. We hebben een gezamenlijke rekening dus dat is ook geen gedoe.
Ik ben een ANWB-mevrouw geworden.

Mijn partner en ik hadden ieder al een hond toen we verkering kregen. We kenden elkaar al langer, maar maar het echte daten is wel via de honden begonnen: Heel schijnheilig vroeg mijn vriend of ik zin had om eens samen te wandelen, want "dan konden de honden leuk spelen"

Later is er nog één bijgekomen, in overleg, maar die is van mijn vriend.
We zorgen er samen voor, maar ze zijn wel verdeeld. Raskeuze, wat er aan medische zaken wordt gedaan en de kosten daarvan zijn gescheiden. In de praktijk komt het erop neer dat we voornamelijk alles samen doen, maar het is ook weleens voorgekomen dat ze naar een oppas gaan als de ander gewoon thuis is.

In sommige zaken hebben we hele andere opvattingen en dat zorgt voor interessante discussies. We lullen heel veel over honden, we zijn allebei uitgesproken hondenmensen, maar wel op een andere manier. Dat geeft leuke inzichten, we leren van elkaar en we zijn ook beide van mening verandert over sommige dingen.

Crescent schreef:Goed! Hij gaat wat dat betreft overal in mee. Heeft niet al te veel opmerkingen, hij kent zijn plaats en blijft daar ook staan. Hij houdt het eten koud. Oh wacht ik heb geen partner maar een koelkast.

Manlief houdt ook veel van (onze) honden. Hij wandelt er mee, en geeft ze eten als het zo uitkomt. Opvoeden, trainen, spelen, verzorgen, dierenartsbezoek, voer ed kopen en uitzoeken van de hond, doe ik . Wie er wandelt en voert is in overleg. Ik vind het prima zo. Ik zou niet kunnen samenleven met iemand die niks met dieren heeft; mijn hele leven is er op in gericht

Het zijn mijn honden maar mijn vriend is er stapelgek mee. Toen wij elkaar leerden kennen had ik Biène en Kobe, hij was er voor mij toen Biène onverwachts stierf.
We zijn even uit elkaar geweest maar kwamen al snel weer bij elkaar, Kobe was er natuurlijk nog en nu is Tika erbij. Hij vindt mijn hobby heel leuk, ging ook graag mee naar de wedstrijden waar ik ben gaan kijken en kan het goed vinden met mijn clubgenoten. Kan ook niet wachten tot ik weer kan beginnen.
Ik draag wel de kosten en doe het meeste met ze, maar hij loopt regelmatig een ronde met Kobe, staat nu op zijn slippers buiten met Tika en gaat regelmatig mee naar het bos.

Het zijn onze honden. Qua kosten gaat hier altijd alles op de grote hoop en er weer vanaf.
Ik heb meer tijd voor de honden en doe er daarom ook meer mee. Ik zorg ook dat er voer in huis is, snacks, speeltjes enz. Hij geeft ze meestal hun avondeten en gaat een keer of drie per week wandelen na zijn werk of in het weekend. Als ik eens een paar dagen weg ga, dan neemt mijn man gewoon de gang van zaken voor die periode over.

het zijn onze honden. Niet van mij en niet van hem maar van ons samen. Wie ze eten geeft of met ze gaat wandelen wordt bepaald door wie er thuis is.

Ik doe de leer dingen met de honden. Ga naar cursus, ringtraining maar ook naar de dierenarts.
Als de honden echt erg ziek zijn gaan we samen naar de dierenarts.

We hebben er drie als het aan mij lag waren het er meer. maar net als Nanna al aangaf ik weet niet van ophouden en zelfs 4 waren er dan nog te weinig.

Zijn we samen thuis dan laten we samen de honden uit.

Hier komt alles qua verzorging in feite op mij neer. Daar kies ik zelf voor dus niet erg. Vriend springt wel bij indien nodig. Speelt met ze en geeft ze genoeg te snaaien. De meisjes vinden vriend veel leuker dan mij. Ondertussen zijn er dus 3 honden waarbij bij elke hond vriend zijn bedenkingen wel heeft gehad.

Financieel delen we alle kosten dus ook die van de huisdieren.

De honden zijn van ons samen, Jan is er net zo dol op als ik en doet er ook veel mee.
De kosten van de honden gaan gewoon van onze gezamenlijke rekening af.

De honden zijn mijn ding, hij vind het nu wel prima heeft ook geen stem in wel of niet. heb ik ook niet in zijn hobbys, verder doet hij er ook niets mee, ik doe alles trainen voeden opruimen borsten voor zover nodig, dierenarts tot in slapen aan toe als het nodig is.
ik werk er voor en hij doet dan heel af en toe de deur voor ze open als ik er niet ben.. en dat is het.

Mijn vriend heeft helemaal niks met honden en zou uit zichzelf ook nooit een hond nemen. Maar toen hij mij leerde kennen had ik Oor, en gelukkig werd hij ook stapelgek op Oor Hij zei altijd "Ik hou niet van honden, maar wel van Oortje, want zij maakt het je wel heel makkelijk om van haar te houden.".

Nu Oor er niet meer is missen we haar allebei vreselijk, maar voor Marinus is het ook ergens een opluchting dat we geen hond meer hebben om rekening mee te houden en dingen voor te moeten doen, terwijl er voor mij met die dingen juist een stuk levensplezier wegvalt. Er komt hierna sowieso weer een hond, en ik hoop natuurlijk dat we weer zo'n geweldig dier treffen dat Marinus net zo goed weer helemaal dol op hem/haar wordt. Vast wel, want hij mag mee uitzoeken, en bovendien is ie stiekem een enorme softie met een veel te groot hart Bovendien is Livia ook dol op honden en hij gunt het haar ook om met een hond op te groeien.

In principe is de hond wel helemaal mijn verantwoordelijkheid, want mijn hobby. Ik doe de wandelingen, de opvoeding, regel het eten en de medicijnen en eventuele oppas, dierenartsbezoekjes en wat er nog meer bij komt kijken. In theorie dan, want in de praktijk komt het natuurlijk vaak genoeg voor dat het even anders uitkomt. Als we een uur hebben na het opstaan om het gezin klaar te maken, gaat hij even de hond uitlaten omdat ik meer tijd nodig heb smorgens. En als we klaar zijn met eten is het maar net wie als eerste de keuken in gaat die de hond voert. Hij speelt en knuffelt natuurlijk ook gewoon met de hond, disciplineert waar nodig, rijdt met de auto naar de dierenarts als het niet lopend kan, verzorgt haar als ik ziek ben etc. Marinus heeft wel 1 vaste taak, en dat is de avondwandeling, die doen we om en om. Dat is ontstaan toen we net gingen samenwonen en we het ook wel belangrijk vonden dat hij en Oor samen een band zouden opbouwen zonder mij, en dat is altijd zo gebleven omdat het goed beviel. Dus de hond is in principe mijn ding, maar hij speelt wel zeker ook een rol.

Qua kostenverdeling, wij functioneren financieel gewoon met het hele gezin als 1 unit, dus ook geen gezeik over verdeling van kosten of wie wat moet betalen. Ideaal.

De honden zijn van iedereen, maar ik ben wel de hoofdverzorger, zegmaar.
Vriend en schoonbroer hebben vooral de lusten en amper de lasten. Als het regent, kan ik altijd gaan
Op verzoek en bij nood zullen ze de beesten wel verzorgen, maar als ik thuis ben, doe ik dat.

Alle drie de honden waren een gezamelijke beslissing en bijgevolg zijn alle kosten ook door elk gezinslid gedeeld

Van ons beiden. Ik ben wel degene van de verzorging, voeding en da, maar lopen doen we beiden. Hoe het uitkomt.

Ik had er 3, hij 2 toen we elkaar leerden kennen.
Samenwonen betekende 5 stuks, en dat is (afgezien van de onderlinge match tussen de honden) nooit een punt van discussie geweest.
Zijn max lag echter wel op 2. Die van mij niet.
Dus alles bóven de 2 ben ik mee aan komen dragen: "kijk 'ns, zou die niet wat zijn?".
En dan vindt hij er wat van. Of niet.
Zo we hebben er al jaren tussen de 4 en 6.
Zijn aandeel daarin is basaal: ochtendrondje (naar buiten + voeren), en voor zover nodig vanwege afwezigheid van mij.
En verder ligt vooral de regie bij mij, wat betreft opvoeding/training, gezondheid, vachtverzorging, kennisverwerving, accessoires (riemen, kussens), levenseinde.
Neemt niet weg, dat hij met Imme's puppycursus alle keren meeging om te kijken, en de vervolgcursus zelfs samen met een van de andere honden is gaan doen.
Neemt haar ook mee met hardlopen. Dus langzaamaan (bijna 20 jr ) is er wel een verschuiving gekomen.
Dingen als incidenteel dierenartsbezoek (operatie o.i.d.) doen we meestal samen.
Halen van het KVV (dat gaat hier per > 100kg) doet hij.
Kosten delen we naar draagkracht.

De honden zijn in principe van mij. Hij laat het geregel en ook het uitzoeken van een nieuwe hond graag aan mij over.
Wel laat hij 's ochtends altijd de honden uit, de rest doe ik.
Ze zitten ook net zo lief bij hem, hij voert ze de laatste tijd vaker dan ik het doe.
We hebben een gezamenlijke rekening, daar worden hondenzaken ook van betaald.
Ik weet dat hij niet perse een hond hoeft, maar hij vindt het fijn dat ik er blij van word.

Ik heb geen partner maar mocht ik ooit iemand tegen komen zal hij ze ook moeten accepteren.