Het HondenForum

Beetje twijfel waar ik dit neer zou zetten, maar mijn hond is dus echt een brokkenpiloot.
Als het ene wondje bijna genezen is is er wel weer wat anders.

Een haematoom, een kaal oog door een botsing met een boom, een wond op een voetzool door een rare manoevre, noem maar op.
Nu weer een wondje op de lip, door spelen met zijn vriendin.

Ik heb het vermoeden dat hij geen pijn voelt. Nog nooit heb ik hem horen piepen om iets, zelfs niet bij het haematoom op zijn teelbal
Herkent iemand dat? Zo'n hond?
Ik ben als de dood dat er eens iets is en dat ik het dan niet opmerk of pas als het veel te laat is.

Zinodo schreef:Het is toch een boxer?

Klopt, maar ik herken het niet van de 4 teven die we hebben of hebben gehad.
Dit is wel onze eerste boxerreu, wellicht maakt dat wat uit.

De dames waren echt niet zo, ook niet als pup. Hij lijkt nog het meeste op de teef die we hadden toen ik tiener was...die had ook vrijwel nooit pijn of wat dan ook. Tot ze een keer tegen een elektrisch hek liep met haar staart

Nanna schreef: Dat wou ik net zeggen, hahhaa. De ken ik niet anders dan lomp en boers.

Valt echt wel mee hoor dit is wel een slag apart zeg maar.
Hij viel van de week ook zomaar in de sloot, gewoon omdat ie niet doorhad dat dat wel eens kon gebeuren daar. Dat heb ik ook alleen met Yara meegemaakt...
Misschien ligt het aan de krulstaart die had dat ook

Zinodo schreef:Vijftien jaar geleden zag ik iets gebeuren wat ik nooit zal vergeten. Een jonge boxer, jaar of 2, vrolijk rond aan het rennen, had de zoomies, rende in volle vaart tegen een geparkeerde auto aan. Nek gebroken, dood ter plekke. Eigenaar was met stomheid geslagen, wist gewoon niet eens hoe die moest reageren.
Ik zou nooit om kunnen gaan met zo weinig zelfbehoud in een beest. Het klinkt lullig maar hoe achterlijk moet je zijn om zoiets te doen. De hond was niet blind.

Ieuw wat een eng verhaal
Dat hoop ik nooit mee te maken en eigenlijk zijn ze alleen onbehouden in de tuin als ze eigenlijk té moe zijn. Aan ons dus om ze op tijd tot een halt te roepen. Zoomies zijn eigenlijk altijd een gevolg van teveel gedaan hebben. Ja dat tegen de boom aan knallen doet me er een beetje aan denken maar dat hebben al onze andere dus nooit gedaan, dat soort domme acties. Om het dan een rasding te maken vind ik ook onzin (1/10 is iets anders dan allemaal).

Maar goed ik let goed op hem verder, alleen ja die wondjes steeds en dingetjes maken me wel een beetje gek
Het kan de leeftijd zijn, er komt vast een tijd dat er wat meer rust in komt, kom ik ook eens aan studeren toe

Ja ik hou ontzettend van de bende ongeregeld hoor maar soms is het inderdaad frustrerend. Ze gaan wel door tot ze erbij neervallen ja, dat klopt.
Niet helemaal onbestuurbaar lomp hoor, als je hier komt heb je 2 minuten lang 3 boxers in je haren hangen maar daarna gaan ze er gewoon weer bij liggen en is alles normaal

Maar per boxer zit er gewoon heel veel verschil in. Van echt doorgaan door elk pijntje heen tot ontzettende aansteller
Onze oudste teef is namelijk heel voorzichtig, die staat ook echt naar de jongsten te kijken van 'waarom dan', terwijl ze zelf de eerste 2 jaar ook zo was. En als ze aan het werk is is ze wel bloedfanatiek. Maar dom rondjes rennen, nee, geen zin in, die ligt liever in de zon te luieren.
Maar goed, die 2 jaar komen we wel doorheen. Alleen hebben we er nu dus 2 onder de 2 jaar en dat jut elkaar zo vaak op dat m'n jongste vaak dus domme acties uithaalt en wondjes oploopt

Ik noem hem trouwens wel suïcidaal hoor...af en toe...
Likt graag messen af en dat soort grapjes. Hij maakt deuren open, springt overal bovenop om te kijken wat er ligt, dat soort dingen.
Bubbelplastic eromheen de eerste twee jaar zou wel fijn zijn af en toe. Ooit valt het kwartje

Zinodo schreef: Nee, nee, om er een rasding van te maken gaat mij ook te ver, oftewel, het zou zich toch wel vrij snel uitfilteren als het wel zo was en het was ook gewoon een idiote ongeluk. Maar goed, ik zal het toch nooit vergeten want dat hele parkje viel stil en iedereen stond er zo bij inclusief de baas dus.

De baas probeert toch zijn hond heel te houden? Gebrek aan zelfbehoud is wel degelijk ooit ingefokt.
Een wolf is alvast niet "dapper".
De stafford verdenk ik ervan een erfelijk probleem in de verwerking van pijnprikkels te hebben. Denk een overblijfsel van de bullenbijter.


Charlie heeft haar schouder stukgebeukt tegen een boom, haar muil tot rauwe biefstuk geslagen met een boei aan een touw en haar voetzolen eraf gerend. Leverde bij haar nog geen opgetrokken wenkbrauw op.
Ze moest dus inderdaad altijd tegen zichzelf in bescherming worden genomen. Die had zich afgemaakt.

Hier een jaar of 2 terug een Saluki die in volle vaart een bankje in het park over het hoofd zag. Op slag dood, nek/rug gebroken.
Ik was er gelukkig niet bij maar kende de hond wel. Super beleefd en voorzichtige hond. Ze liep altijd graag even met Diem op, zonder aan te raken vlak naast elkaar.
Maar ja, heel hard rennen was haar lust en leven en dan is een bankje kennelijk snel over het hoofd gezien

On topic:
Als je denkt dat hij echt geen pijn kan voelen is dat makkelijk te testen natuurlijk: zet je nagels in velletje tussen tenen en kijk of hij z'n poot terugtrekt.
Verder ken ik boxers én sommige reuen als type plaat voor je kop, eerste doen en heel veel later voelen dat het een minder goed plan was. Zo is mijn Diem wel eens van een bruggetje gesprongen want water en dorst! Meters naar beneden op keien terecht gekomen. En dan gewoon gaan staan drinken en stug willen doorlopen terwijl je mankt

Zinodo schreef: Maar jouw Charlie klinkt ook gezellig zeg

Een kamikazepiloot
Je kunt niet alles voorzien, dus het was buiten de hondagressie altijd nadenken hoe ze zichzelf wat aan zou kunnen doen en daarop proberen te anticiperen.
Zelfs zwemmen/takken opduiken kon ze niet zelf mee stoppen.
Verder was ze wel heel gezellig ja

Jaap en Zus hebben ook flink drive, maar gelukkig zonder dat het eng is.

Nanna schreef: Misschien kun je jouw Boxer een jasje aandoen

Dat is geen bescherming voor z'n kop, poten of edele delen en die hebben het het meest te verduren
Denk ook dat ik op m'n kop krijg als ik hem een jas aan wil doen, hij heeft het warm zat.

dagmar88 schreef:
De baas probeert toch zijn hond heel te houden? Gebrek aan zelfbehoud is wel degelijk ooit ingefokt.
Een wolf is alvast niet "dapper".

Nouja inderdaad, het zit er natuurlijk wel ingefokt, dat doorgaan tot je niet meer kan. Maar een beetje voorzichtigheid zou toch prettig zijn.

pioenroos schreef: On topic:
Als je denkt dat hij echt geen pijn kan voelen is dat makkelijk te testen natuurlijk: zet je nagels in velletje tussen tenen en kijk of hij z'n poot terugtrekt.
Verder ken ik boxers én sommige reuen als type plaat voor je kop, eerste doen en heel veel later voelen dat het een minder goed plan was. Zo is mijn Diem wel eens van een bruggetje gesprongen want water en dorst! Meters naar beneden op keien terecht gekomen. En dan gewoon gaan staan drinken en stug willen doorlopen terwijl je mankt

Tsja inderdaad, andere dingen gaan voor, pijn komt later wel. Dat knijpen lijkt me een reflex trouwens, maar ik ga het niet proberen want het slaapt eindelijk Maar denk wel dat hij echt erge pijn zal voelen hoor. Alleen zijn er gewoon leukere/interessantere dingen in de buurt en denkt ie er dan niet aan... Maar inderdaad, werkgefokte boxerreu van 9 maanden dus ik moet hem maar beschermen. Al is dat soms verdomd moeilijk, want het liefst rent ie de hele dag met een bal in z'n bek rondjes...als je hem laat...