Het HondenForum

Mijn vrouw en ik willen al heel erg lang een hond en we hebben besloten om nu de knoop door te gaan hakken.
Graag zouden we wel jullie advies willen inwinnen voor de keuze van het juiste ras + eventuele fokker (we zijn erg bang voor de broodfokkers..)

Wij zijn allebei sportieve mensen, wandelen graag en ik loop zelf 2 tot 3x per week hard.
Het liefst hebben we een hond die ook graag mee naar buiten gaat, mee gaat hardlopen en graag wil leren etc.

Ook zouden we 1x per week op cursus gaan (agility), mogelijk vaker en echt meters willen maken als het gaat om het niveau.
Daarmee bedoel ik dat we niet alleen een hond willen die een paar commando's kent, maar echt wil werken voor zijn baasjes en erg goed kan gaan luisteren.
Overigens is een beetje pit + eigen karakter prima.. maar als hij alleen tijdens agility of op bepaalde momenten wil luisteren dan is het misschien niet het juiste ras.

Zelf zijn we allebei verliefd op een Australian shepherd. Wel van de showlijn. Wij denken dat deze hond goed past bij het type ras wat wij zoeken.


Maar we twijfelen wel of dit een verstandige keuze is met onze leefomgeving (geen landelijke woning - maar rijtjes huis) en het feit dat we toch nog wel regelmatig thuiswerken allebei. Ook is er een kleine op komst over 8 maanden.

Wat vinden jullie? De hond zou wat ons betreft nooit langer dan een halve dag alleen mogen zijn. Verder zouden we wel graag zien dat we thuis kunnen werken en de hond even vrede heeft met het feit dat hij geen aandacht krijgt.

Ik heb overigens zelf weinig ervaring met honden anders dan het oppassen +uitlaten van honden van de buren. Mijn vrouw heeft echter altijd honden gehad. 3 Duitse herders. Dus voor mij zal het wel wat lastiger worden maar we willen direct op cursus + het serieus oppakken. Vooral consequent zijn, veel tijd mee doorbrengen en ook duidelijke grenzen aangeven.

Even concreet, graag jullie eerlijk advies:

1) Wel of geen shepherd ? Andere opties op onze shortlist zijn: Toller of een Kelpie. Hebben jullie nog alternatieven? We zoeken geen grote hond

2) Vrienden van ons adviseren een labradoodle of een kortharige labrador - maar wij denken dat dit te tam is (NOFI voor de mensen met deze hond hier ). Wij denken (maar verbeter ons als het niet klopt) dat dit type hond te rustig is, stil gaat liggen in de hoek van de kamer, geen sport en trainingsmaatje gaat worden etc. Aan de andere kant - met de kleine op komst, de wat drukkere tijden (werk + kind + puppy) zal de labrador misschien wel de meest verstandige keuze zijn.

3) Is de timing goed? Net voordat we een kleine verwachten?

4) Nog tips voor het vinden van een goede fokker? Via een vereniging / forum van specifiek ras?

Alvast dank voor jullie hulp!

Lekker doen. Ik zie niet in waarom niet. Jullie klinken actief (als je een actieve levensstijl hebt kun je ook een grote hond in een flatje houden) en willen ermee aan de bak qua agility. Het enige punt zou kúnnen zijn dat er een kind komt. Maar dat wordt echt alleen een probleem als je er zelf 1 van maakt. Het wordt waarschijnlijk even een periode wat harder werken met een hond van een maand of 6 en een baby, maar zolang je ontspannen blijft, komt dat waarschijnlijk best goed.

Niks zo leuk voor een kind als opgroeien met een hond

Aan een fokker kan ik je niet helpen.

mijn idee: absoluut geen aussie en absoluut niet in deze tijd. Straks met die kleine heb je beduidend minder tijd voor de hond, die dan (gezien het ras) die tijd dringend nodig heeft. Als je al nu een hond wilt, neem dan een wat oudere herplaatser (als in 2-3-4 jaar ofzo) die niet al te veel eisen stelt aan jullie.
Het klinkt allemaal leuk, maar die baby gaat roet in het eten gooien bij de hond als je geen ervaring hebt met honden.
Oh, het kan goed gaan hoor... maar ik zou het nu even niet doen. Wachten tot de kleine een jaar of 2-3-4 is en dan nog steeds geen aussie!
Dat geldt ook voor de Kelpie.

Ik zou het zoeken in een vriendelijke rustige gezinshond, niet in een hond die van nature een werker is.

*edit: je hebt enig idee hoe groot een aussie is?


Suzanne

Jullie voornemens klinken niet verkeerd maar misschien wel wat serieus qua verwachtingen/eisen aan de hond.
Ik denk dat het geen kwaad kan om contact te gaan leggen met fokkers, de rassen van jullie lijstje gaan ontmoeten (voor zover jullie dat nog niet gedaan hebben) en meelopen op raswandelingen gaat nu wellicht een beetje lastig
Ik weet ook niet hoe makkelijk je aan een degelijk gefokte hond van een van de door jullie gewenste honden kan komen.
Het zou zomaar kunnen dat dat niet gaat lukken binnen de 8 maanden voor dat de kleine er is en dan is het wel even buffelen om alles in goede banen te leiden.
Zelf vind ik Aussies, en dan met name de reuen, óók verre van gezellig.

Wij hebben een "tamme" labrador. Ze is nu 12 en versleten maar in haar jonge jaren heeft ze met mijn vriendin marathons getraind en ook met trainen voor de Nijmeegse 4daagse ging ze mee op dagtochten van 40 tot 50 km. Dus het kan makkelijk.

Verder ervaar ik een tamme/relaxte hond als heel prettig. Mijn kids zijn ondertussen 4 en 6 en nemen geregeld vriendjes mee naar huis. En dan is het heel fijn geen waakse of felle hond te hebben.
Alle honden die jij op je lijstje hebt kan je het bijzonder mee treffen, aan de andere kant kunnen het net zo goed neuroten zijn die je toekomstige kids proberen te drijven, bezoek slecht trekken en na 2 dagen griep de stuc van je muur knagen uit verveling.

Mijn advies.. er zijn een paar rassen die bekend staan als gezinshond.. en dat is niet voor niets. Hoewel het natuurlijk voor veel mensen wel de Opel Astra's onder de honden zijn.

Ik zou goed kijken bij de aus of de hond echt agility geschikt is. Veel showlijn aussies vind ik matig tot slecht in hun springen...

Kijk ook eens naar een bodeguero. Geen spectaculair uiterlijk, maar ze passen goed, zo niet naadloos, bij hetgeen je wilt gaan doen. Daarnaast zijn ze vaak ontzettend leuk met kinderen!
Een fokker ga je in Nederland niet vinden, je zou op zoek moeten bij de Spaanse rescue organisaties.

Machie schreef:Ik zou goed kijken bij de aus of de hond echt agility geschikt is. Veel showlijn aussies vind ik matig tot slecht in hun springen...

Dusdanig slecht dat dat ook voor gewoon leuk recreatief agility een probleem is?

Verder sluit ik me aan bij bovenstaande. Bij een ras als de aussie (en naar mijn indruk in iets mindere mate bij de kelpie) zie je toch relatief vaak best pittige honden die genoeg te doen moeten hebben, maar ook fel kunnen reageren bij te veel onrust of prikkels of naar andere honden. Dat kan in combinatie met kinderen best lastig zijn. Ik zou dus zeker een goede fokker zoeken die gezinshonden fokt, met ouderdieren met een prettig en relatief makkelijk karakter en die ook goed kan inschatten welke pup goed in jullie situatie past.

Ik vraag me af waarom je een baby en een jonge hond tegelijk wil? Een baby gaat alles van jullie vragen en die hond van 6 maanden ook. Dan werken en sporten en leuke dingen doen met jullie nieuwe baby. Ik zou er niet aan moeten denken. Een baby zet je relatie al onder druk als partners laat staan wat die baby gaat doen met de relatie met je jonge hond. Die hond gaat je baby likken. Lastig vallen. En dat vinden verse moeders niet leuk. Ook gaat die hond klieren bij bezoek dat alleen maar aan de baby denkt en hem negeert.

Ik snap eigenlijk niet waarom je een baby en een hond tegelijk wil? Neem nou maar eerst die baby en daarna als je denkt nog steeds enorm veel tijd over te hebben die hond. Met een baby kan constant een van jullie niks meer. Je kan niet wandelen met de hond als de baby slaapt want die kan je niet alleen laten. Je kan eigenlijk niks met een baby. Dus tja....ik snap niet goed waarom je het allebei tegelijk wil. Met een drukke jonge hond heb je ook je handen vol. Willen jullie nooit samen chillen?

Een baby en een pup gaan best samen hoor, niet overal problemen achter zoeken.
Ik was halverwege de zwangerschap van de jongste toen Tibby kwam, een Cairn Terriër pup. Hartstikke leuk juist, baby in de wagen en lekker de hond uitlaten. Het is misschien juist zelfs zo dat door de komst van een baby je je levensstijl zo aanpast dat daar gelijk ook een hond in past! Ik heb het nooit als een probleem of te druk ervaren.

Precies, m'n moeder had ook een pup van 4 maanden (onherleidbare middenslag die ze van een zolder vol studenten weggekocht had) en een baby tegelijkertijd. En toen een peuter en een baby. En toen 2 peuters en een baby. De hond groeide gewoon mee. Niet te lastig denken. Ademhalen. Er vanuit gaan dat het zwaar wordt, dan kan het alleen maar meevallen

Een teef dan wel inderdaad. Een Aussie-reu is misschien wat veel ja.

Het ras ken ik niet dus daar geen advies over.
Wel heb ik pups (mechelse herder) zowel succesvol als onsuccesvol bij jonge gezinnen geplaatst. Meestal viel of stond het met de discipline van de ouders.

Vorige week is er een mechelse herder pup vertrokken richting een gezin met een paar maanden oude baby. Alleen zij hebben ook een reu van mij die nu 11 is net als hun oudste zoon verwacht daar dan ook geen problemen

Ik ken wel een paar aussie teven die volwassen leuk zijn, maar de aanloop daarnaartoe was behoorlijk pittig, ondanks dat die mensen er echt wel mee trainden. Vergeleken met een collie zijn ze vrij lomp, Ik weet niet of dat handig is als jullie kleine begint met lopen. Maarja, dat kun je van een labrador ook zeggen.

Een baby lijkt me al intens, dan nog met de hond op cursus én hardlopen lijkt me wel een uitdaging, maar niet onmogelijk.

Wat Boutje zegt, een Amerikaanse collie (zijn meestal wat stabieler dan de Engelse lijn) of een springer spaniël kunnen ook wel een optie zijn qua karakter.
Succes met jullie keuze!

Lekker gaan kijken om je heen. fokkers bezoeken praten en kennismaken met de honden en de eigenaren.
Ik ken veel aussies en de teven zijn inderdaad wat makkelijker dan de reuen.

Een baby en een jonge hond is pittig maar echt niet onmogelijk. Ik heb het zelf met peuter en baby een ongeleid projectiel in huis genomen. Het gaat om hoe graag je het wil.

Qua fokker kan ik je aanraden eens contact op te nemen met Lunarlites. Als ze zelf niets in de planning heeft dan kan ze je vast en zeker verder helpen met een andere fokker met plannen.

Bmwaddict schreef: 2) Vrienden van ons adviseren een labradoodle of een kortharige labrador - maar wij denken dat dit te tam is (NOFI voor de mensen met deze hond hier ). Wij denken (maar verbeter ons als het niet klopt) dat dit type hond te rustig is, stil gaat liggen in de hoek van de kamer, geen sport en trainingsmaatje gaat worden etc. Aan de andere kant - met de kleine op komst, de wat drukkere tijden (werk + kind + puppy) zal de labrador misschien wel de meest verstandige keuze zijn.

Dat zijn stuiterballen. En labradors zijn er in meer dan formaat obees tapijt.

Een werklijn labrador zou ik wel zien passen? Degene die ik ken zijn sportief maar ook stabiel en niet lomp.
Spaniels zouden ook wel kunnen? Al neigen die wat naar buitdrift meen ik, wellicht niet prettig met kindersokken die rondslingeren.

Ik ken 1 Aussie teefje, ze traint recreatief voor zoekhond. Reactief naar andere honden (blaffen en uitvallen) maar naar mensen een zoete knuffel.
Ik vind haar ontzettend leuk maar je hebt er wel je handen vol aan. Ik denk dat ze een loopje zou nemen met een onervaren en/of deels afgeleide (want baby vraagt aandacht) baas.
Ze is super intelligent en bedenkt dingen zelfstandig. Haar eigenaar hoeft met zoeken niet echt op mijn instructies te letten en na te denken want de hond werkt geheel zelfstandig tegen de wind in het door mij aangewezen gebied uit. Óók als de eigenaar compleet aan de verkeerde kant loopt

Een collega/vriendin van me heeft twee Aussie reuen. De één is een makkelijke hond. Wil wel graag werken, wil wat doen en is dan ook tevreden. Wel een reu met andere honden, maar niet vervelend. De andere reu (een zoon van de eerste) is echt geen makkelijke. Zéker niet met andere honden, maar ook niet in de omgang altijd. Wel beide leuke sporthonden die slim zijn en dól zijn op samenwerken, maar de jongste reu (inmiddels vijf) zou in een gezin niet op zijn plaats zijn.

Ik zou toch echt eerst lekker de baby laten komen, dan kijken hoe dat plaatje eruit gaat zien, elk kind is anders en vraagt andere aandacht. En dan verdiepen in het ras wat je graag wilt. Ik ken aussies die echt "geen" werkers zijn. En waarbij de teef zeker geen makkelijke dame is, weinig tot geen werk vermogen en een echte bitch is naar alles wat ze tegen komt, reu van dezelfde eigenaar is een echte knuffelbeer.

Boutje schreef:Kleine babies zijn reuze makkelijk.
Kunnen mee in draagzak of in een of ander rijtuigding, voeden doe je als moeder om het even waar.
Lastigste is de peuter fase... leren stappen en grenzen onderzoeken en nog niet alles snappen.
En de aanstaande moeder heeft wel ruime honden ervaring lees ik.
Dus ik zou het ofwel NU doen dat de hond min of meer "klaar" en opgevoed is tegen dat de baby loopt, ofwel wachten tot de kleine een jaar of 3-4 is.

Nou dit dus. Niets makkelijker dan een baby. Ja je kunt ook een huilbaby krijgen, maar zelfs die huilen meestal minder als ze in beweging zijn.
Ik ken de Aussie niet echt als hond dus daar heb ik geen oordeel over. Persoonlijk ben ik wel erg gecharmeerd van de springer of cockerspaniels, de Cocker dan wel uit werklijn.
Qua beweging en uitdaging zijn jullie prima in staat om een scala aan rassen een goed huis te bieden.

Edit- Ik vind een labrador dan weer helemaal geen verstandige keus. Ik vind de gemiddelde labrador een enorme bord voor de kop, ongeleid projectiel , niet te beteugelen, hond de eerste 2 tot 3 jaar. Toen ik nog les gaf in gedrag en gehoorzaamheid zag ik veel labradoreigenaren in de eerste jaren met de handen in het haar. Vanaf een jaar of 3 werden het pas de fijne honden die het uiteindelijk zijn. Dus ik zou nu zeker geen labrador nemen als dat niet je eerste keus hond is.

Budkes schreef:

Boutje schreef:Kleine babies zijn reuze makkelijk.
Kunnen mee in draagzak of in een of ander rijtuigding, voeden doe je als moeder om het even waar.
Lastigste is de peuter fase... leren stappen en grenzen onderzoeken en nog niet alles snappen.
En de aanstaande moeder heeft wel ruime honden ervaring lees ik.
Dus ik zou het ofwel NU doen dat de hond min of meer "klaar" en opgevoed is tegen dat de baby loopt, ofwel wachten tot de kleine een jaar of 3-4 is.

Nou dit dus. Niets makkelijker dan een baby. Ja je kunt ook een huilbaby krijgen, maar zelfs die huilen meestal minder als ze in beweging zijn.
Ik ken de Aussie niet echt als hond dus daar heb ik geen oordeel over. Persoonlijk ben ik wel erg gecharmeerd van de springer of cockerspaniels, de Cocker dan wel uit werklijn.
Qua beweging en uitdaging zijn jullie prima in staat om een scala aan rassen een goed huis te bieden.

Edit- Ik vind een labrador dan weer helemaal geen verstandige keus. Ik vind de gemiddelde labrador een enorme bord voor de kop, ongeleid projectiel , niet te beteugelen, hond de eerste 2 tot 3 jaar. Toen ik nog les gaf in gedrag en gehoorzaamheid zag ik veel labradoreigenaren in de eerste jaren met de handen in het haar. Vanaf een jaar of 3 werden het pas de fijne honden die het uiteindelijk zijn. Dus ik zou nu zeker geen labrador nemen als dat niet je eerste keus hond is.

Ik ken die uiteraard ook maar vooral bij mensen die een Page hondje verwachten en er verder geen ruk mee doen. Dan krijg je wel een ongeleid projectiel ja.. maar dat is met elke jonge hond.
Verder zijn die van mij allebei niet lomper dan de gemiddelde hond van soortgelijk formaat en prima te begeleiden.
En dan nog heb ik liever dat ze een kind een keer omduwen dan opeten haha.

Zelfs Guus van 2 jaar oud en 35 kg laat zich prima leiden door mijn zoon van 4.

Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

Peter27 schreef:

Budkes schreef:

Boutje schreef:Kleine babies zijn reuze makkelijk.
Kunnen mee in draagzak of in een of ander rijtuigding, voeden doe je als moeder om het even waar.
Lastigste is de peuter fase... leren stappen en grenzen onderzoeken en nog niet alles snappen.
En de aanstaande moeder heeft wel ruime honden ervaring lees ik.
Dus ik zou het ofwel NU doen dat de hond min of meer "klaar" en opgevoed is tegen dat de baby loopt, ofwel wachten tot de kleine een jaar of 3-4 is.

Nou dit dus. Niets makkelijker dan een baby. Ja je kunt ook een huilbaby krijgen, maar zelfs die huilen meestal minder als ze in beweging zijn.
Ik ken de Aussie niet echt als hond dus daar heb ik geen oordeel over. Persoonlijk ben ik wel erg gecharmeerd van de springer of cockerspaniels, de Cocker dan wel uit werklijn.
Qua beweging en uitdaging zijn jullie prima in staat om een scala aan rassen een goed huis te bieden.

Edit- Ik vind een labrador dan weer helemaal geen verstandige keus. Ik vind de gemiddelde labrador een enorme bord voor de kop, ongeleid projectiel , niet te beteugelen, hond de eerste 2 tot 3 jaar. Toen ik nog les gaf in gedrag en gehoorzaamheid zag ik veel labradoreigenaren in de eerste jaren met de handen in het haar. Vanaf een jaar of 3 werden het pas de fijne honden die het uiteindelijk zijn. Dus ik zou nu zeker geen labrador nemen als dat niet je eerste keus hond is.

Ik ken die uiteraard ook maar vooral bij mensen die een Page hondje verwachten en er verder geen ruk mee doen. Dan krijg je wel een ongeleid projectiel ja.. maar dat is met elke jonge hond.
Verder zijn die van mij allebei niet lomper dan de gemiddelde hond van soortgelijk formaat en prima te begeleiden.
En dan nog heb ik liever dat ze een kind een keer omduwen dan opeten haha.

Zelfs Guus van 2 jaar oud en 35 kg laat zich prima leiden door mijn zoon van 4.

Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

Maak er maar meestal van.

Mijn labrador (6 jaar) is baasgericht, sportief, vond agility geweldig maar heeft een nog grotere passie voor jachttraining. Lomp is ze nooit geweest, ook als pup niet. Ben wel meteen met haar gaan trainen, ook op steadiness.

Peter27 schreef:

Budkes schreef:

Boutje schreef:Kleine babies zijn reuze makkelijk.
Kunnen mee in draagzak of in een of ander rijtuigding, voeden doe je als moeder om het even waar.
Lastigste is de peuter fase... leren stappen en grenzen onderzoeken en nog niet alles snappen.
En de aanstaande moeder heeft wel ruime honden ervaring lees ik.
Dus ik zou het ofwel NU doen dat de hond min of meer "klaar" en opgevoed is tegen dat de baby loopt, ofwel wachten tot de kleine een jaar of 3-4 is.

Nou dit dus. Niets makkelijker dan een baby. Ja je kunt ook een huilbaby krijgen, maar zelfs die huilen meestal minder als ze in beweging zijn.
Ik ken de Aussie niet echt als hond dus daar heb ik geen oordeel over. Persoonlijk ben ik wel erg gecharmeerd van de springer of cockerspaniels, de Cocker dan wel uit werklijn.
Qua beweging en uitdaging zijn jullie prima in staat om een scala aan rassen een goed huis te bieden.

Edit- Ik vind een labrador dan weer helemaal geen verstandige keus. Ik vind de gemiddelde labrador een enorme bord voor de kop, ongeleid projectiel , niet te beteugelen, hond de eerste 2 tot 3 jaar. Toen ik nog les gaf in gedrag en gehoorzaamheid zag ik veel labradoreigenaren in de eerste jaren met de handen in het haar. Vanaf een jaar of 3 werden het pas de fijne honden die het uiteindelijk zijn. Dus ik zou nu zeker geen labrador nemen als dat niet je eerste keus hond is.

Ik ken die uiteraard ook maar vooral bij mensen die een Page hondje verwachten en er verder geen ruk mee doen. Dan krijg je wel een ongeleid projectiel ja.. maar dat is met elke jonge hond.
Verder zijn die van mij allebei niet lomper dan de gemiddelde hond van soortgelijk formaat en prima te begeleiden.
En dan nog heb ik liever dat ze een kind een keer omduwen dan opeten haha.

Zelfs Guus van 2 jaar oud en 35 kg laat zich prima leiden door mijn zoon van 4.

Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

Ik raad ze geen border of Aussie aan. Ik raad ze een labrador op dit moment in tijd af.
Ik heb ook vrienden met verschrikkelijk lieve uitzonderlijke rustige labradors. Maar voor de eerste paar levensjaren can een lab vind ik dat wel echt een uitzondering.
Onbenullig en lomp past echt beter. Zoals gezegd na 3 jaar gaan het met goed beleid top familiehonden worden maar ja dan heeft die lompe onbenul in dit geval al wekelijks de peuter ondersteboven gekegeld.

Cleva schreef:

Peter27 schreef:Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

De slechte reputatie van de labrador is dubbel en dwars verdiend.
Net zoals de jack russell.

Het zijn vervelende en domme beesten juist omdat de helft van Nederland er mee loopt. Of liepen ze er maar mee.
Slecht gefokte van de mentale verwaarlozing verkommerde patiënten. Zo'n onbeduidende gezinssloof die onder de keukentafel woont.
Dat zegt amper iets over het ras zelf.
Het zegt meer over de bonzobrok en de hele dagen alleen.

Misschien die jij tegenkomt.. maar ik zie toch vooral leuke honden met een sympathieke uitstraling.. nauwelijks hondagressie en altijd goed van zin. Niet perse dommer dan gemiddeld denk ik.
Wel ben ik met je eens dat het geen uitgesproken karakter meer heeft.. en als dat is wat je zoekt kan je idd beter iets anders nemen haha.

Hondagressief zijn ze niet inderdaad, ze wekken het wel op. Maar ik heb net dan wel over de reuen. De teven zijn een stuk genuanceerder.

Peter27 schreef:

Cleva schreef:

Peter27 schreef:Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

De slechte reputatie van de labrador is dubbel en dwars verdiend.
Net zoals de jack russell.

Het zijn vervelende en domme beesten juist omdat de helft van Nederland er mee loopt. Of liepen ze er maar mee.
Slecht gefokte van de mentale verwaarlozing verkommerde patiënten. Zo'n onbeduidende gezinssloof die onder de keukentafel woont.
Dat zegt amper iets over het ras zelf.
Het zegt meer over de bonzobrok en de hele dagen alleen.

Misschien die jij tegenkomt.. maar ik zie toch vooral leuke honden met een sympathieke uitstraling.. nauwelijks hondagressie en altijd goed van zin. Niet perse dommer dan gemiddeld denk ik.
Wel ben ik met je eens dat het geen uitgesproken karakter meer heeft.. en als dat is wat je zoekt kan je idd beter iets anders nemen haha.

Wat versta je onder karakter?
Ik vind Joys uitgesproken fanatisme en doorzettingsvermogen bij apporteerwerk iets wat haar kenmerkt. Voor mij is dat ook karakter.

Budkes schreef:

Peter27 schreef:

Budkes schreef:

Boutje schreef:Kleine babies zijn reuze makkelijk.
Kunnen mee in draagzak of in een of ander rijtuigding, voeden doe je als moeder om het even waar.
Lastigste is de peuter fase... leren stappen en grenzen onderzoeken en nog niet alles snappen.
En de aanstaande moeder heeft wel ruime honden ervaring lees ik.
Dus ik zou het ofwel NU doen dat de hond min of meer "klaar" en opgevoed is tegen dat de baby loopt, ofwel wachten tot de kleine een jaar of 3-4 is.

Nou dit dus. Niets makkelijker dan een baby. Ja je kunt ook een huilbaby krijgen, maar zelfs die huilen meestal minder als ze in beweging zijn.
Ik ken de Aussie niet echt als hond dus daar heb ik geen oordeel over. Persoonlijk ben ik wel erg gecharmeerd van de springer of cockerspaniels, de Cocker dan wel uit werklijn.
Qua beweging en uitdaging zijn jullie prima in staat om een scala aan rassen een goed huis te bieden.

Edit- Ik vind een labrador dan weer helemaal geen verstandige keus. Ik vind de gemiddelde labrador een enorme bord voor de kop, ongeleid projectiel , niet te beteugelen, hond de eerste 2 tot 3 jaar. Toen ik nog les gaf in gedrag en gehoorzaamheid zag ik veel labradoreigenaren in de eerste jaren met de handen in het haar. Vanaf een jaar of 3 werden het pas de fijne honden die het uiteindelijk zijn. Dus ik zou nu zeker geen labrador nemen als dat niet je eerste keus hond is.

Ik ken die uiteraard ook maar vooral bij mensen die een Page hondje verwachten en er verder geen ruk mee doen. Dan krijg je wel een ongeleid projectiel ja.. maar dat is met elke jonge hond.
Verder zijn die van mij allebei niet lomper dan de gemiddelde hond van soortgelijk formaat en prima te begeleiden.
En dan nog heb ik liever dat ze een kind een keer omduwen dan opeten haha.

Zelfs Guus van 2 jaar oud en 35 kg laat zich prima leiden door mijn zoon van 4.

Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

Ik raad ze geen border of Aussie aan. Ik raad ze een labrador op dit moment in tijd af.
Ik heb ook vrienden met verschrikkelijk lieve uitzonderlijke rustige labradors. Maar voor de eerste paar levensjaren can een lab vind ik dat wel echt een uitzondering.
Onbenullig en lomp past echt beter. Zoals gezegd na 3 jaar gaan het met goed beleid top familiehonden worden maar ja dan heeft die lompe onbenul in dit geval al wekelijks de peuter ondersteboven gekegeld.

Ja, maar dan kan je elke jonge hond van formaat afschrijven. Want die gaan allemaal voorlopig niet snappen dat peuters nog wat wankel lopen haha.

Mijn kinderen hebben beiden die periode overleefd zonder botbreuken, hersenschuddingen of anderzijds schade. Wel met een grote liefde voor dieren en een bijzonder goede band met zowel mijn bejaarde hond als mijn puber.

En dat ze een keer zijn omgeduwd zijn ze zo weer vergeten.

Lieske_1977 schreef:

Peter27 schreef:

Cleva schreef:

Peter27 schreef:Ik vind een lab hier af en toe te negatief gebracht hier op het forum. Terwijl half Nederland er eentje heeft als gezinshond. Dat kan toch ook geen toeval zijn haha.
Dat er idioten bijzitten ontken ik overigens niet hoor.. maar om een gezin een lab te ontraden boven een aus of een border snap ik dan weer niet.

De slechte reputatie van de labrador is dubbel en dwars verdiend.
Net zoals de jack russell.

Het zijn vervelende en domme beesten juist omdat de helft van Nederland er mee loopt. Of liepen ze er maar mee.
Slecht gefokte van de mentale verwaarlozing verkommerde patiënten. Zo'n onbeduidende gezinssloof die onder de keukentafel woont.
Dat zegt amper iets over het ras zelf.
Het zegt meer over de bonzobrok en de hele dagen alleen.

Misschien die jij tegenkomt.. maar ik zie toch vooral leuke honden met een sympathieke uitstraling.. nauwelijks hondagressie en altijd goed van zin. Niet perse dommer dan gemiddeld denk ik.
Wel ben ik met je eens dat het geen uitgesproken karakter meer heeft.. en als dat is wat je zoekt kan je idd beter iets anders nemen haha.

Wat versta je onder karakter?
Ik vind Joys uitgesproken fanatisme en doorzettingsvermogen bij apporteerwerk iets wat haar kenmerkt. Voor mij is dat ook karakter.

Een beetje zoals je een Ferrari vergelijkt met een Opel Astra. Heel spannend is een lab niet vergeleken met de gemiddelde herder of terriër. En voor mij, en velen met mij, is de dagelijkse inzetbaarheid veel belangrijker.

Peter27 schreef:Ja, maar dan kan je elke jonge hond van formaat afschrijven. Want die gaan allemaal voorlopig niet snappen dat peuters nog wat wankel lopen haha.

Mijn kinderen hebben beiden die periode overleefd zonder botbreuken, hersenschuddingen of anderzijds schade. Wel met een grote liefde voor dieren en een bijzonder goede band met zowel mijn bejaarde hond als mijn puber.

En dat ze een keer zijn omgeduwd zijn ze zo weer vergeten.

Ze krijgen over 8 maand een baby . Tegen de tijd dat die gaat lopen zijn ze minimaal anderhalf tot 2 en een half jaar verder. Dan zijn veel, ook grote, honden allang ingeburgerd , gewend, gesetteld en tot rust
Je kunt nu wel met alle geweld een labrador aan willen raden, omdat je 2 rustige types hebt gehad, maar een ieder met een beetje verstand van honden weet dat de gemiddelde lab in zijn jonge jaren nu niet het toonbeeld van rust en gezeglijkheid is, maar eerder lomp en onbenullig . Mijn kinderen zijn opgegroeid met Mastiff, Bullmastiff en Jack Russells. Ze hebben ze uiteraard overleefd. De 1 met wat meer schade dan de ander, maar dat zegt niets over de rassen in het algemeen.
Labradors en kinderen helemaal top. Maar vanaf een jaar of 3, de labrador dus, zou ik ze persoonlijk aan raden. Niet als pup/puber bij een peuter.
Net zomin als een Mechelaar, Jack Russell, Bullmastiff, Border Collie, en nog ontelbaar veel andere rassen. En daarmee blijven het nog steeds onvoorstelbaar leuke rassen.

als ik puur kijk naar wat jullie zoeken, zie ik de Beauceron heel goed passen. Ze zijn wat minder 'slaafs' dan een Mechelaar, maar vinden het geweldig om samen te werken en zijn dan reuze fanatiek. Maar waar mijn mechelaar pas stopte, als ik stopte, beslist mijn Beauce op een gegeven moment zelf dat het mooi is geweest Rennen vindt ze het heerlijkste wat er is. Ze rent zo met 25 km/h een uur naast de fiets mee heuvel op en af. Tegelijkertijd kan ze ook best eens met wat minder toe. Daar kan ze beter tegen dan de andere herders konden. Ze is ook door haar meer zelfstandige karakter beter in staat zichzelf te vermaken.

Verder staan ze bekend om hun kindvriendelijkheid. Of de timing handig gekozen is, kun je alleen zelf bepalen. Ik heb geen kinderen. Enige puntje is, dat mijn Beauce van al mijn herders de meeste 'regeldrift' heeft . Dat valt wel te managen, maar dat moèt je ook managen!
Het zijn natuurlijk wel grote honden, maar mijn teef weegt toch maar 31 kg, minder dan de gemiddelde lab. Het is ook nog eens een heel gezond ras met weinig vachtonderhoud.

Wow! Wat super zoveel behulpzame reacties. Dank jullie wel!

We gaan maar is opzoek naar wat betrouwbare fokkers om een beter beeld te krijgen van de beschikbaarheid en de type honden die nu op korte termijn beschikbaar zijn . Hebben jullie nog tips voor goede fokkers? Via Google en verenigingen ? Lunarlites heeft dit jaar geen pups (dank voor de tip though)

We begrijpen overigens dat het wat meer aandacht en energie gaat kosten om een kind EN een hond te hebben. Maar juist omdat hij of zij er pas over een maand of 8 is, is er nu tijd voor en tegen de tijd dat het kind loopt dan is de hond wel ingeburgerd .

Verder gaan we nog is goed nadenken over het ras, maar de voorkeur voor een aussie showlijn teefje staat nog bovenaan haha. Als jullie echter net zoals hierboven (Beauceron )nog tips hebben voor alternatieven dan houden we ons graag aanbevolen.

Ps: leuk forum dit!