Het HondenForum

Ik ben er weleens nieuwsgierig naar; wie heeft er een hond ongezien uit het buitenland geadopteerd? En hoe heeft dat uitgepakt?

Ik ben altijd van het 'eerst zien en horen wat een opvanggezin in Nederland zegt', hoewel ik zelf ook buitenlanders heb opgevangen. Ben nu echter weer wat ouder en wijzer en dus wat voorzichtiger in mijn burgerlijke rijtjeswoning.
Dat er ruimte is voor een tweede hond was al duidelijk voordat de eerste hond er was, maar veel van de honden die ik op mijn tijdlijn voorbij zie komen zitten nog in het buitenland. Ik ben dus weleens benieuwd hoe dat bij de mensen is gegaan die rechtstreeks hebben geadopteerd. Zou je het aanraden? Of toch proberen of een hond eerst naar een opvanggezin kan?

Hoewel ik heus al een ontzettend leuke hond ben tegengekomen is dit allemaal nog puur hypothetisch hoor. Het heeft geen haast, maar als het op ons pad komt hebben we ruimte.

Niet geadopteerd, maar wel opgevangen. 7 van de 10 opvangers van mij kwamen rechtstreeks uit het buitenland. Waar ben je precies benieuwd naar? Ik weet dat ze bij de stichting waar ik voor opvang ook wel opvang met optie adoptie doen. Dus dan komt de hond in principe om te blijven, maar is het toch niet de match dan komt die alsnog op de website voor adoptie.

Oh mijn omaatje Lynne gaat natuurlijk rechtstreeks vanuit het buitenland hier komen. Maar die zie ik eigenlijk gewoon als onwijs leuke opvanger die ik eens wel zelf uitgekozen heb. Mocht het toch niet helemaal passen bij ons dan komt ook zij alsnog ter adoptie. Maar haar hoop ik wel als adoptant in huis te halen in plaats van als opvanggezin. Eigenlijk bood ik me eerst aan als opvang, maar ik ben gewoon verliefd op die snoet geworden dus hoop dat ze kan blijven.

Faye en Suze waren wel al in Nederland. Zelf vind ik dat eigenlijk wel fijner, inderdaad omdat er dan al veel meer bekend is over de hond. Vooral hoe die met katten is, of de hond zich een beetje aanpast en of alleen thuisblijven goed gaat. Maar ik bedacht me nu wel dat ik de opvangers ook altijd rechtstreeks uit het buitenland krijg en ik het altijd wel voor elkaar krijg dat het prima gaat. Ik merk bij de andere gastgezinnen ook dat het ook niet alles zegt hoe het bij een gastgezin gaat. In grote lijnen uiteraard wel, het geeft ontzettend veel informatie. Maar heb ik nu al een aantal keer een hond voorbij zien komen die totaal niet alleen kon zijn in het gastgezin, verhuisd naar gastgezin met meer ervaring die veel thuis is en de hond kon na tijdje gewoon prima alleen thuis zijn.

Ik denk echt dat een heel deel ook je eigen aanpak is. Hoe flexibel ben je, hoe makkelijk buig je mee met wat de hond nodig blijkt te hebben, hoe zijn je verwachtingen, etc. Natuurlijk is een fijne eerlijke stichting daarbij wel erg fijn. Dat je eerlijke info krijgt over de hond in het buitenland en eventueel wat hulp als nodig. Ik heb zelf alleen ervaring met Stichting Straydogs rescue Nederland (Roemenië) en Dutchy adoptions (Polen). Bij die twee zie ik echt wel terug dat de beschrijving altijd wel overeen komt, ze zijn gewoon eerlijk en goede begeleiding.

hakunamatata schreef:Niet geadopteerd, maar wel opgevangen. 7 van de 10 opvangers van mij kwamen rechtstreeks uit het buitenland. Waar ben je precies benieuwd naar? Ik weet dat ze bij de stichting waar ik voor opvang ook wel opvang met optie adoptie doen. Dus dan komt de hond in principe om te blijven, maar is het toch niet de match dan komt die alsnog op de website voor adoptie.

Oh mijn omaatje Lynne gaat natuurlijk rechtstreeks vanuit het buitenland hier komen. Maar die zie ik eigenlijk gewoon als onwijs leuke opvanger die ik eens wel zelf uitgekozen heb. Mocht het toch niet helemaal passen bij ons dan komt ook zij alsnog ter adoptie. Maar haar hoop ik wel als adoptant in huis te halen in plaats van als opvanggezin.

Ja ik heb 14 honden uit het buitenland opgevangen, dus ik moet er op zich genoeg van weten haha.
Maar wanneer het echt om adoptie zou gaan dan vind ik het toch wat enger, ik wil graag goed weten of een hond hier past en of wij die specifieke hond een goed leven kunnen bieden met onze middelen.

Opvang met optie tot adoptie zou dan inderdaad wel een mooie middenweg zijn.

Mies komt rechtstreeks uit Polen. Ze komt wel van een stichting waar ik goede dingen over las, met name dat de karakteromschrijvingen aardig klopte.
Mijn enige 'maar' was dat ze met Diem moest kunnen. Diem heeft soms de neiging tot grensoverschrijdend en autoritair gedrag en sommige honden vinden hem mede daardoor eng.
Ik kreeg een tijd en locatie door waar het transportbusje uit Polen zou staan en de honden opgehaald konden worden. Daar kon ik met Diem heen om te testen, ze hadden noodopvang mocht het niet gaan.
De kennismaking ging perfect: Diem deed zoals verwacht te opdringerig, Mies gaf keurig aan dat er grenzen zijn en dat accepteerde Diem direct.
De noodopvang baalde, bij nader inzien vonden ze Mies zo leuk dat ze haar zelf hadden willen houden
Ik ben nu al 7 jaar dolgelukkig met Mies, perfect hondje voor mij én Diem, ik zou het zo weer doen.

Zou eventueel opvang met optie tot adoptie niks zijn voor jullie?

Zowel Micron als Jimi zijn rechtstreeks gekomen. Van beide geen spijt.
Jan heeft Spok toendertijd opgehaald in België waar hij toen in eerste instantie verbleef, en Sien zat in opvang bij een kennis van hem.

Rechtstreeks en uiteraard verkocht als de makkelijkste hond ooit.

Wel heb ik hem eerst opgezocht in Hongarije, vervolgens drie maanden bij mijn ouders in Hongarije gezet om te wennen aan van alles en nog wat. Of dat goed uitgepakt heeft? Ik kan het niet goed beoordelen. Soms denk ik wel dat hij makkelijker geweest was als hij direct gekomen was.

Ik kreeg hem toe hij iets ouder was dan een jaar en heb mij vreselijk verkeken in wat hij nodig had. Eigenlijk vindt hij iedereen fantastisch en is ook vreselijk nieuwsgierig naar iedereen, maar het heeft zes maanden geduurd om niet naar de balie jongen van de doa te grommen en twee jaar om niet te blaffen naar de buurman. Als hij de kans had gehad, had hij ongetwijfeld al een bijtincident op zijn naam staan.

Dan heb ik het nog niet over de verlatingsangst, obsessief jaag gedrag en volledig door het lint gaan als hij een andere hond ziet. Dat laatste komt nu eindelijk schot in. Als er iets, voor hem, beangstigend gebeurde, bleef dat twee weken in zijn gedrag hangen.

De enige reden waarom hij niet herplaatst is, was omdat ik met zijn huidige problematiek geen huis kon vinden. De laatste mogelijkheid zou het asiel zijn, of afspuiten.

Nu eindelijk, na twee jaar, begint hij te stabiliseren. Te ontspannen en herstelt hij zich sneller, maar man wat een verhaal was dat. De moeilijkste, maar tegelijkertijd ook leukste hond die ik gehad heb.

Verstuurd vanaf mijn Pixel 2 XL met Tapatalk

Mit schreef:

hakunamatata schreef:Niet geadopteerd, maar wel opgevangen. 7 van de 10 opvangers van mij kwamen rechtstreeks uit het buitenland. Waar ben je precies benieuwd naar? Ik weet dat ze bij de stichting waar ik voor opvang ook wel opvang met optie adoptie doen. Dus dan komt de hond in principe om te blijven, maar is het toch niet de match dan komt die alsnog op de website voor adoptie.

Oh mijn omaatje Lynne gaat natuurlijk rechtstreeks vanuit het buitenland hier komen. Maar die zie ik eigenlijk gewoon als onwijs leuke opvanger die ik eens wel zelf uitgekozen heb. Mocht het toch niet helemaal passen bij ons dan komt ook zij alsnog ter adoptie. Maar haar hoop ik wel als adoptant in huis te halen in plaats van als opvanggezin.

Ja ik heb 14 honden uit het buitenland opgevangen, dus ik moet er op zich genoeg van weten haha.
Maar wanneer het echt om adoptie zou gaan dan vind ik het toch wat enger, ik wil graag goed weten of een hond hier past en of wij die specifieke hond een goed leven kunnen bieden met onze middelen.

Opvang met optie tot adoptie zou dan inderdaad wel een mooie middenweg zijn.

Ik had er nog een lap tekst bij getypt, hahah. Maar zo te lezen zit het met die ervaring wel goed. Dan zou ik inderdaad kijken of opvang met optie adoptie kan bij de stichting als je een leuke hond tegenkomt. Het geeft (mij in elk geval) een wat prettiger gevoel dan direct adoptie en zoek het maar uit. Bij de twee stichtingen die ik noemde is dat ook zeker een optie

hakunamatata schreef:

Mit schreef:

hakunamatata schreef:Niet geadopteerd, maar wel opgevangen. 7 van de 10 opvangers van mij kwamen rechtstreeks uit het buitenland. Waar ben je precies benieuwd naar? Ik weet dat ze bij de stichting waar ik voor opvang ook wel opvang met optie adoptie doen. Dus dan komt de hond in principe om te blijven, maar is het toch niet de match dan komt die alsnog op de website voor adoptie.

Oh mijn omaatje Lynne gaat natuurlijk rechtstreeks vanuit het buitenland hier komen. Maar die zie ik eigenlijk gewoon als onwijs leuke opvanger die ik eens wel zelf uitgekozen heb. Mocht het toch niet helemaal passen bij ons dan komt ook zij alsnog ter adoptie. Maar haar hoop ik wel als adoptant in huis te halen in plaats van als opvanggezin.

Ja ik heb 14 honden uit het buitenland opgevangen, dus ik moet er op zich genoeg van weten haha.
Maar wanneer het echt om adoptie zou gaan dan vind ik het toch wat enger, ik wil graag goed weten of een hond hier past en of wij die specifieke hond een goed leven kunnen bieden met onze middelen.

Opvang met optie tot adoptie zou dan inderdaad wel een mooie middenweg zijn.

Ik had er nog een lap tekst bij getypt, hahah. Maar zo te lezen zit het met die ervaring wel goed. Dan zou ik inderdaad kijken of opvang met optie adoptie kan bij de stichting als je een leuke hond tegenkomt. Het geeft (mij in elk geval) een wat prettiger gevoel dan direct adoptie en zoek het maar uit. Bij de twee stichtingen die ik noemde is dat ook zeker een optie

Toevallig ook ervaring met Dierenhulp Zonder Grenzen?

Hahah, nee. Alleen ervaring Straydogs Rescue Nederland en Dutchy Adoptions. Voor die twee ben ik gastgezin (geweest) en daardoor wat meer meegekregen. Misschien dat iemand anders ervaring heeft met die? Ik ken ze alleen bij naam en omdat al die stichtingnamen zo op elkaar lijken durf ik nooit te zeggen of het nou een goede was of niet

hakunamatata schreef:Hahah, nee. Alleen ervaring Straydogs Rescue Nederland en Dutchy Adoptions. Voor die twee ben ik gastgezin (geweest) en daardoor wat meer meegekregen. Misschien dat iemand anders ervaring heeft met die? Ik ken ze alleen bij naam en omdat al die stichtingnamen zo op elkaar lijken durf ik nooit te zeggen of het nou een goede was of niet

Dutchy Adoptions was ik vergeten, had beter niet op die site kunnen kijken

Ik heb 2 honden ongezien uit Spanje geadopteerd. De eerste hond was door Duits echtpaar van straat gehaald en bij hen in huis genomen en zij namen contact op met stichting om te bemiddelen voor adoptie. Ik heb 6 weken contact met heb gehad en kreeg dagelijks filmpjes dus had al aardig beeld van hoe ze was.
De tweede hond , een Ruwharig galgo zat in Spanje en ik was verliefd op foto's van haar en de omschrijving klonk ook goed. Gevraagd aan stichting of opvangen met optie adoptie mogelijk was maar dat deden zij niet. Omdat omkatten heb en kleine honden vond ik het jacht instinct spannend. Een vrijwilliger is toen naar Spanje gegaan om haar gedrag te beoordelen. Zij dacht dat het geschikte hond was in mijn situatie dus toen heb ik het risico genomen. Ik dacht dat als het niet zou gaan hier ik mijn geld kwijt zou zijn maar hond was wel weg uit Spanje. Maar gelukkig is het geweldige hond.

Ik heb Leo zelf opgehaald uit Griekenland, ik ontmoette hem pas op vliegveld voor we terug gingen. En alhoewel ik via een opvanggezin donna kreeg vond ik dit toch wel fijner ook voor hem, hij hoefde maar 1zte wennen en ik ging er geheel open in niks geen verwachtingen. Ik denk dat ik het zo weer zou doen.

metav schreef:

Mit schreef:
Toevallig ook ervaring met Dierenhulp Zonder Grenzen?

hou er rekening mee dat bij dzg de chip op hun naam blijft staan
voor mij is dit een reden dat ik er geen hond van wil
ik wil gewoon dat het mijn hond is de chip op mijn naam staat


6. DZG registreert het dier bij de Nederlandse Databank Gezelschapsdieren en zal hiervoor ook de kosten dragen. Mede hierdoor zal het dier te allen tijde op naam blijven staan van DZG en haar eigendom zijn.

Huh, hoezo dat? Dat mag wettelijk toch niet eens meer. Dat zou ik ook niet tof vinden. Die contracten verdwijnen hier ergens in een kast en kijk ik nooit meer naar. Maar de chip wil ik wel op mijn naam.
Hier wordt de chip bij plaatsing door de stichting overgezet op naam van de adoptant. Zo weten ze zeker dat het overzetten wel gebeurd, maar dus wel op naam van de adoptant.

Kijk eens bij Tierhilfe Kimba daar komt Jimi vandaan.

Aura komt rechtstreeks uit Spanje, komt door deDiana. Ik heb haar dan ook ellenlange mails gestuurd met mijn zorgen en twijfels, maar gelukkig bleek dat allemaal mee te vallen.
Aura blaft naar bezoek, maar dat duurt niet zo lang en ze valt uit naar honden buiten, maar ook dat is te overzien, zo vaak komen we die niet tegen namelijk.

Bij Linda, uit hetzelfde asiel had ik er inmiddels genoeg vertrouwen in om haar zo te laten komen.
Linda is bijna perfect. Het enige minpunt is dat Linda een formidabele jager geweest is, maar toen wij haar kregen was ze al bijna 12 en veel te dik, dus dat jagen ging niet heel soepel meer.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

Je weet het toch al? Je krijgt wat je kreeg toen je opvangers kreeg. De ene wat gemakkelijker dan de andere en ik neem aan dat je daar ook een beschrijving bij kreeg. Soms klopt hij en soms pakt het iets anders uit.

Bas leek ook het perfecte hondje voor een ouder stel of gezin met kinderen. Maar ze moet niks van kinderen hebben en ze blijkt veel te actief voor een bejaard echtpaar. Pas als je het beestje in huis hebt zie je wat je hebt. Dus je grenzen lekker open zetten en rekening houden met wat je kreeg zoal toen je zelf honden opving. Want soms is het zelfs beter om zelf naar de hond te kijken ipv op het oordeel van ergens drie weken of langer in een ander gezin. Jij kan meteen jouw leven laten zien en geen gedoe tijdelijk tussendoor elders.

Ik heb Bas genomen omdat jij zei dat ze leuk was. Guus was alleen maar aan het spelen met de andere honden toen we gingen kijken. Hij zou leuk zijn en dat klopt.

Lou kwam ook direct met haar knapzak uit Roemenië naar hier. Opgehaald bij de Mac en door naar huis. Direct door naar de tuin om met Shib kennis te maken. Ze keken elkaar aan, snuffelden een keer, oké prima. Dat was het belangrijkste.
De eerste 2 dagen wou ze de kat het liefst opvreten, maar op dag 3 was dat ook prima.
En tsja, dat ze geen jachtinstinct zou hebben en dat wel bleek te hebben en veroordeeld was(/is) tot een leven aan de riem. Ja, dat was in 't begin even slikken, maar is vanzelf normaal geworden. En dat ze bang bleek te zijn voor bepaalde dingen en dat daar veel werk in zat. Ja, dat was even slikken, maar ieder succesmomentje dat we samen hadden, was een overwinning en creëerde een band.
Op haar eigen manier is ze een geweldig hondje waar je vanalles mee kan. Maar zodra er tijd en ruimte is voor een hond erbij, wordt het wel een hond waar meer over bekend is. Lou is zelf niet de makkelijkste in gedrag naar andere honden, 2 honden continu aan de lijn wil ik absoluut niet en ietsjepietje minder eigenzinnig in het sporten vind ik toch ook wel fijn.

laeken schreef:Je weet het toch al? Je krijgt wat je kreeg toen je opvangers kreeg.

Ja dat is ook zo. Maar dat is al zo'n tijd geleden en een heel andere situatie ook, dat ik nu toch wel wat voorzichtiger ben.
Uiteindelijk zal alles wel goedkomen hoor, als ze maar met Gijs kan en niet overmatig blaft of verlatingsangst heeft dan is het al snel goed.

Tara schreef:

metav schreef:
6. DZG registreert het dier bij de Nederlandse Databank Gezelschapsdieren en zal hiervoor ook de kosten dragen. Mede hierdoor zal het dier te allen tijde op naam blijven staan van DZG en haar eigendom zijn.

Niet houdbaar in een rechtszaak.
Alleen al om die eindeloze uitgereikte klauwen heb ik een afkeer van al die stichtingen. Als ik er voor zorg, (en dat doe ik meer dan prima) dan is het mijn hond. Het is niet ingewikkelder dan dat.

Nee, dat dacht ik ook. Als je voor het dier zorgt dan is het jouw eigendom volgens de wet geloof ik.
Maar ik vind het wel een aparte regel.

7 jaar geleden Jura geadopteerd uit Spanje. Had wel een beknopte beschrijving en foto's maar dat was het.
Mahru hebben we bezocht bij opvanggezin in NL omdat we haar in het echt wilden zien. Karakter match met Jura vonden we namelijk wel belangrijk. Overigens ging ze wel meteen mee naar huis na de bezichtiging.
2 jaar geleden Lazar uit Bosnië op basis van foto's en beschrijving ook direct geadopteerd.

Ik zou het ook zo weer doen als ik er op kan vertrouwen dat de beschrijving klopt. Dus een stichting of persoon waar ik van uit kan gaan dat die de waarheid vertelt. En dat dingen anders kunnen uitpakken dan je verwacht dat vinden wij niet erg. Lazar kan bijvoorbeeld nog steeds niet goed alleen zijn.

Yep, zowel Silka (Turkije) als Sam (Corfu). Beiden honden waren opgevangen in een lokale shelter en werden bemiddeld door een betrouwbare, grote stichting. De medewerkers wisten me precies te vertellen hoe de honden reageerden in verschillende situaties. Dus wel of niet met honden, open of juist angstig, bescheiden of haantje de voorste. Meer hoefde ik ook niet te weten. Voor mij heeft een opvang-gezin in NL geen toegevoegde waarde.

Tineke schreef:Kijk eens bij Tierhilfe Kimba daar komt Jimi vandaan.

Ik ben bij Dutchy een vréselijk leuke tegengekomen, dus ik moet maar even wat minder rondkijken juist

Wel een paar keer ongezien opgevangen vanuit het buitenland, met alleen een beschrijving. Gaat meestal best goed. Ze moeten wennen aan de Nederlandse drukte, maar ik wandel altijd in heel rustig gebied dus ze kunnen ook vrij makkelijk snel leren ontspannen. Eén kreeg echter een hond gehad die volgens de beschrijving met katten kon (wat destijds een múst was), maar die hapte na een week of 2 ineens naar m'n bejaarde kat. Dat was een beetje jammer.

Geen herplaatser , wel een pup uit Tsjechië
De beste match ooit

Rani kwam rechtstreeks uit het buitenland, ze had wel haar dingetjes maar ze was over het algemeen zoals ik vanaf de foto's had ingeschat. Een grote lolbroek
En je ziet niet altijd al het gedrag van een hond in een opvanggezin, zelfs Gijs die hier toch 5 maanden is geweest liet bij jou toch ineens waaks gedrag zien terwijl ik dat nooit heb gezien.

Nou lijkt het me wel iets lastiger nou je net Gijs hebt en de corona toestanden, mocht het niet klikken is er dan iemand anders waar de tweede hond heen kan? Dat is ook een beetje mijn dilemma nu om op te vangen.

Ik met Zuri, en Boots kon ze allebei alleen van foto`s, en ik heb er geen spijt van, bij geen van beiden, durf het zo weer uit het buitenland hier in Nederland niet want de zaak wordt nogal eens geflatteerd heb ik ervaren

Mijn Spanjaarden kwamen ook allemaal rechtstreeks uit het buitenland, maar kende ik al wel door vrijwilligerswerk in het asiel en doordat ik Amy daar zelf vond. Desondanks was het een groot vraagteken hoe ze als huishond zouden functioneren, want dat waren ze allemaal nog nooit geweest, of ze met katten konden, of ze even alleen konden blijven, etc. Dat heeft voor alle drie uitstekend uitgepakt en op dat vlak zijn er totaal geen aanpassingsproblemen geweest.
Wel hadden met name het eerste jaar Amoz en Amy andere issues waaraan gewerkt moest worden vanwege heel gebrekkige socialisatie, maar dat wist ik van tevoren en ook dat is helemaal goedgekomen.

Amy en Amoz waren overigens in eerste instantie opvang, ik wilde wel eerst zeker weten of het goed zou gaan met Mila en met de katten voordat ik definitief besloot dat ze zouden blijven. De rest, daar pas ik wel een mouw aan, maar honden die elkaar naar het leven staan of de katten willen opvreten, dat is voor mij wel een keiharde grens.

Dus ik zou als ik jullie was ook gaan voor opvang met optie op adoptie

Ja ik, twee keer eigenlijk Socrates kwam van stichting AAI. geen problemen. En Fikkie via jou

Gollum schreef:Rani kwam rechtstreeks uit het buitenland, ze had wel haar dingetjes maar ze was over het algemeen zoals ik vanaf de foto's had ingeschat. Een grote lolbroek
En je ziet niet altijd al het gedrag van een hond in een opvanggezin, zelfs Gijs die hier toch 5 maanden is geweest liet bij jou toch ineens waaks gedrag zien terwijl ik dat nooit heb gezien.

Nou lijkt het me wel iets lastiger nou je net Gijs hebt en de corona toestanden, mocht het niet klikken is er dan iemand anders waar de tweede hond heen kan? Dat is ook een beetje mijn dilemma nu om op te vangen.

Met de Corona toestanden zijn de grenzen voorlopig sowieso dicht, er komt nu geen hond hierheen voor zover ik dat begrijp. En met opvang met optie tot adoptie via een stichting heb je altijd wel een achterban denk ik, dat zou wel een 'voorwaarde' zijn voor me inderdaad. Als Gijs en zij totaal niet samen kunnen of ze vreet de cavia's op dan moet er toch een plan B zijn.

Zowel Samara en Esperanza heb ik geadopteerd vanuit het buitenland, via foto of filmpje.
Samara was de hond die op de site stond waarvan ik zeker wist dat ik die niet zou adopteren ivm het grote trauma en leed wat dat dier had meegemaakt, uiteindelijk werd zij het wel, de hond die ik wilde adopteren had wel 7 aanvragen die serieus waren , de stichting belde me dat ze bijna op transport gingen en dat er een hond was die echt hulp nodig had omdat het in het asiel nog minder goed ging en wij waren echt de perfecte match voor haar ivm de rust en regelmaat die wij konden beiden.. en ja dat was Samara , na veel heen en weer gezegd "ok laad maar in" … en dat was de beste beslissing ooit, geen dag spijt van gehad , was het elke dag makkelijk nou nee maar wel steeds een beetje beter.. en als ik dan zag hoe snel ze genoot van de wandelingen en het eten en de rust .. zo heerlijk in het zonnetje lag, mij steeds meer ging vertrouwen.. echt hopeloos verliefd op haar was ik

Esperanza zag ik op een filmpje die mij werd opgestuurd nadat Samara was ingeslapen en ik weer aan het kijken was naar een andere hond, het filmpje was voor een andere hond maar ik zag haar op de achtergrond scharrelen... info gevraagd en paar week later kwam ze met het vliegtuig, ze bleek ouder maar dat had ik zelf ook al verwacht.. Esperanza had niet echt een band met 1 mens, zij vond iedereen geweldig zolang je maar in ons huis was, dat was wel vreemd, op straat zou ze niet naar bv mijn vriend lopen of naar mij maar wel rechtstreeks naar huis.

Van beide geen dag spijt gehad en ik zou het zo weer doen.

Bowie is degene die we heel bewust hebben uitgezocht, op bezoek geweest bij pleeggezin etc en dat is de 1ste jaren echt niet zo leuk geweest, zij was pup en had toch wat gekkige dingen die blijkbaar in het hele nest zaten, bijna alle pups uit dat nest zijn 1 of meerdere keren herplaatst geweest ivm bijten en ander naar gedrag. Maar ook met Bowie is het goed gekomen en ben ik super blij met mijn meisje nog steeds.