Galgo en opvoeding

[lovedogs101]

Hallo,

We zijn tijdens onze zoektocht naar een buitenlandse hond verliefd geworden op de galgo's (over het algemeen het winhondenras).
Nu zijn wij in een asiel wezen kijken bij een galga die net ongeveer 2 weken in Nederland is, we hebben met 2 gewandeld en kennis gemaakt, waar de ene heel erg onzeker en schrikachtig was en ook eigenlijk geen contact met je zocht, was de andere meer open en ook al was zij ook wat onzeker, was dit in veel mindere mate. We hebben ook gezegd erover na te denken, het is immers geen paar schoenen dat je koopt. Ze is een jaar oud en moet dus nog veel leren, mijn vraag is dus eigenlijk of er mensen zijn die wat meer kunnen vertellen over de opvoeding van hun galgo, hoe ging dit, liep je nog tegen dingen aan, hoe snel leren ze dingen. Natuurlijk zijn het geen herdershonden en zullen ze niet een onwijs grote will to please hebben, maar domme honden zijn het ook niet. Is het verstandig om de hond als enige hond te hebben of zullen ze toch zich beter voelen met een honden vriendje? Hoe kun je het beste omgaan met een onzekere hond?
bedankt alvast voor de reacties!

[lovedogs101]

Als ze nog maar pas in NL zijn is het wel logisch dat ze nog onzeker zijn.
Ik heb zelf ervaring met windhonden (Deerhounds en Whippet) en het zijn vreselijk lieve zielen waar je niet bij aan moet komen met ‘commando’s’. Ze reageren veel beter op vriendelijke verzoeken.
Het fijne aan ze is dat ze erg lui zijn, graag 22 van de 24 uur slapen. De overige tijd is het buiten knallen en gaan! Hou wel rekening met hun jachtpassie. Het zijn gelukkig geen honden die een spoor volgen maar als ze een konijn of kat zien dan gaan ze. Met eigen katten gaat het vaak weer wel goed.
En o ja, ze slapen op je bank. Op de vloer of in een mand is uitgesloten.
Ik zou beginnen met één Galgo want ze kunnen elkaars jachtpassie behoorlijk versterken.

Bedankt voor je reactie! Het is natuurlijk hartstikke logisch dat ze onzeker zijn, alleen er zat dus tussen de 2 een groot verschil, de ene was echt verschrikkelijk onzeker terwijl de andere zichzelf snel herstelde. juist omdat de andere dus wat meer open was en ook echt contact zocht, vonden we haar beter bij ons passen (ook omdat we 2 kinderen hebben van 5 en 6). Dat ze lui zijn is juist een eigenschap die me aanspreekt haha ik wil best stukken wandelen maar binnen wil ik gewoon een rustige hond. jacht wist ik inderdaad ook van! je kan ze niet loslaten tenzij ze op veilig omheind terrein zijn, als ze eenmaal iets ruiken hebben ze bananen in hun oren die er niet meer uit gaan.
erg leuk om te lezen

[DeDiana]

Ik heb zelf op dit moment een kruising galgo in de opvang, ook een jonge onzekere hond. Maar op de eerste plaats gewoon een hond en ik heb hem net zo opgevoed als mijn andere honden. Het zijn over het algemeen gevoelige honden, dus met een harde stem of intimiderende lichaamstaal hoef je niet aan te komen. Gewoon op een rustige en vriendelijke manier laten zien wat de bedoeling is en daarvoor belonen werkt bij hem prima. Hij leert snel en makkelijk, is heel makkelijk stuurbaar met behulp van lichaamstaal, rustige aanwijzingen en afkijken bij de andere honden en snapt routines snel en houdt zich daar ook aan.
In het geval van een overtreding van de huisregels (bij Arlo is dat vooral snaaien uit kattenbakken en countersurfen, dus kijken of er nog wat te snacken ligt op het aanrecht) is een rustige, neutrale 'nee' meer dan genoeg. Arlo luistert erg goed en vindt het ook leuk om trucjes te leren inmiddels (in het begin was hij daar nog veel te bang voor), maar je moet niet dat plichtmatige van een herder verwachten. Als je het leren leuk maakt en er echt een feestje van maakt, kun je ook een windhond wel enthousiast krijgen hoor, zeker als ze een beetje voergericht zijn
Vanwege zijn onzekerheid zou ik Arlo nooit als enige hond plaatsen, hij heeft echt het voorbeeld van andere hond nodig. Hij is ook absoluut geen luie hond, verre van, dus wat speel- en renmaatjes om zijn energie kwijt te raken heeft hij eigenlijk wel nodig. Als we twee uur hebben gewandeld, heeft hij daarna nog meer dan genoeg energie om nog uren met de andere honden in de tuin te spelen. Vanwege zijn angst kan hij niet loslopen, maar ik heb gelukkig een grote omheinde tuin waarin hij naar hartenlust kan spelen en rennen. Hij kan ook heel leuk in z'n eentje met speeltjes spelen en apporteert ook. Maar hij moet natuurlijk ook een paar keer per dag echt even voluit kunnen rennen.
Of een hond wel of niet goed kan gedijen als enige hond, vind ik meer afhangen van de individuele hond dan van het ras, hoewel galgo's vaak wel graag met andere (wind)honden samenleven. Ondanks zijn vrij fragiele lijf en dito karakter is Arlo érg wild met spelen, dus ik zou hem niet zo geschikt vinden om zomaar op een hondenveldje met willekeurige andere honden te spelen, zeker geen kleine honden. Met andere windhonden die dezelfde manier van spelen hebben, is dat natuurlijk geen probleem.
Verder is hij vooral heel lief voor alles en iedereen, hij kan ook uitstekend met mijn eigen katten en is bijzonder sociaal met honden. Ik vind het een heel makkelijke en volgzame hond, afgezien van zijn flinke behoefte aan lichaamsbeweging en zijn hang naar comfort (warme, hoge, zachte ligplekken, hij heeft een enorme hekel aan kou en regen) is hij totaal niet veeleisend.

[Nevache]

Mijn Brass is een Galgo-kruising, die als 2-jarige vanuit een Spaans asiel bij ons gekomen is.
Hij was bang voor alles wat je maar verzinnen kunt, variërend van voerbak tot rammelende sleutelbos, van poezen tot verkeer, van mensen tot vallende blaadjes.
Het heeft, zeker in het begin, de nodige moeite en inventiviteit gekost om hem vertrouwd te maken met het alledaagse leven hier.
Hij is inmiddels ruim 11, en het is best goed gekomen met hem.
Waar hij indertijd letterlijk 7 kleuren scheet voor een stofzuiger, is hij inmiddels degene die blijft liggen terwijl ik zo ongeveer ònder zijn mat door stofzuig.
Vervelende dingen (wondbehandeling) ondergaat hij gelaten, maar zonder vertrouwen te verliezen.

In essentie was zijn opvoeding niet anders dan die van mijn andere honden (merendeels herders):
'omgangsvormen' vind ik in eerste instantie belangrijker dan commando's en training;
samenwerking vind ik belangrijker dan rangorde, ook al ben ik uiteindelijk degene die bepaalt;
rust en aandacht vormen de basis, tempo wordt bepaald door mate van ontspanning van de hond.
Verschil met mijn andere honden was bij Brass vooral zijn enorme gevoeligheid voor druk -
een blik of je schouders rechten kon voor hem al een vette reden zijn om uit de buurt van zijn voerbak te blijven.
Strakke gehoorzaamheid heb ik van hem nooit geëist - dat hoefde ook niet, omdat hij maar al te graag vrijwillig mee bewoog.
Bij wandelingen door de weilanden rondom huis gaat hij altijd los mee.
En ja, dan komt er weleens een ree voorbij, Maar meer dan een stevige sprint heeft hij daar nooit aan gewaagd.
In huis is het inderdaad een luie slaapkop: hij zoekt het warmste of zachtste plekje, en dan hoor je hem niet meer.

De taaie mildheid en het ultrasubtiele communiceren vind ik, naast hun atletische hardlooplijf, enorm aantrekkelijk aan Galgo's.
Voor mij compenseert dat alle aanvankelijke inspanningen rondom angst en onzekerheid.
Dubbel en dwars.

** Edit: Oh, en de poezen - waarvan gezegd werd dat die mogelijk nagejaagd zouden worden, en waar hij zo bang voor was - die poezen lagen binnen afzienbare tijd bij hem op de mat

[mariabel]

Ik heb een Ruwharig galgo. Ze kwam rechtstreeks uit Spanje en was al volwassen. . Maar volgens de stichting was het een vrolijke ,makkelijke hond. Ze kwam en paste zich direct aan in de roedel hier en met mijn katten. Ze loopt dagelijks los in een gebied waar geen wild is . Ze luistert als ik haar roep. Ik vind haar een feestje van een hond , vrolijk , buiten energiek en binnen rustig . Erg sociaal naar andere honden en mensen.

[Galga's]

Wat wil je weten? 5 Galgo's hier.

Galgo's in een asiel? Welk asiel was dat? Als je gaat beginnen met galgo's, zou ik ze zeker uit een gastgezin nemen. Daar leren ze hoe ze huishond moeten zijn, ze leren de buitenwereld kennen en er kan veel beter een passend huis gevonden worden voor ze, omdat er meer over het karakter van de hond bekend is. Ja, er zijn zeker onzekere honden, maar de meesten zijn dat na goede gewenning niet meer. Niet elke galgo gaat blij worden van jonge, drukke kinderen.

Er zijn galgo's die prima alleen gehouden kunnen worden, maar de meesten zijn toch wel blij met een vriendje. Ze zijn niet gewend alleen gehouden te worden.

Lui in huis, absoluut. Met een galgo in huis, ben je je bank kwijt (en je eten als je even niet kijkt), hou daar rekening mee. Maar, ze zijn alleen zo lui als ze genoeg beweging krijgen. Ze moeten regelmatig kunnen rennen op een voor hun veilige plek. Ik loop door de weeks minstens anderhalf uur met ze, in het weekend meer. Ze gaan regelmatig los (paar keer per week) en ze rennen op de renbaan.

Het zijn hele gevoelige honden, zowel psychisch als fysiek. Ze hebben het snel koud, dus dragen ze jassen als het nodig is. Ze hebben een hekel aan kou, regen, wind en hitte. Ze spelen heel grof met elkaar en zijn daardoor niet de beste speelgenoten van andere honden. Ze hebben een hele dunne huid en gaan dus snel stuk. Qua omgang, je eist niet van een galgo, je vraagt het. Heel subtiel, rustig en relaxed.

Ze zijn absoluut slim, kunnen van alles leren, maar ze moeten het wel nuttig vinden. Ik heb er een paar die apporteren geweldig vinden. Na 2 keer gooien zijn ze er alleen al weer klaar mee.

Hier leven ze met katten in huis, was geen enkel probleem. Buiten is een heel ander verhaal, dan zouden ze het liefst achter elke kat (en konijn, haas, eend, meerkoet, reiger, zwaan etc) aanvliegen die ze zien. Het blijft opletten en de omgeving scannen. Laat je niet misleiden door hun relaxte loopje, ze zien alles.

Als je hiervoor anatolische herders gehad hebt, dit is echt heel wat anders. Ga eens kijken bij verschillende mensen die galgo's hebben. Ga mee wandelen. In welke omgeving woon je (mag ook via pb)?

[Galga's]

Dubbel

[lovedogs101]

ik zal even proberen op zoveel mogelijk te reageren. allereerst, dit is niet de eerste galgo die wij hebben gezien, ik heb ook met een oudere galgo kennis gemaakt, die bij een gast gezin zat en daar hebben we mee gewandeld etc. het is dus niet zo dat ik dacht oh het ras ziet er leuk uit dus laten we daarvoor gaan, absoluut niet. mijn kinderen zijn ook geen drukke kinderen, ja ze hebben hun momentjes, maar dat is vaak of boven of buiten. Ze zijn gewend aan honden en laten ze dan ook met rust, tenzij de hond zelf zou vragen om geaaid te worden. de galga zit in dierenopvang Koningen in balkbrug, daar is ze gekomen met haar broertjes en zusjes. Zij hebben meer honden daar die uit het buitenland komen, maar ik snap ook wat jullie bedoelen dat in een opvang gezin je beter kunt inschatten hoe ze het doen in het huiselijke leven. en of ze zich niet meer op zou trekken aan een stabiele hond ernaast zeg maar. Daar ligt dus ook de grote twijfel vanuit mij.
@nanna, je hebt gelijk! het zijn ook zichtjagers, neus gebruiken ze voor lekkere dingen haha. strand zou inderdaad ideaal zijn, we zijn vaak in Zandvoort dus ideaal
verder dat ze gevoelig zijn voor stemverheffing en een rustige aanpak had ik inderdaad door, het zijn zachtaardige honden.
Ik woon trouwens in de kop van Noord Holland. Ik weet dat er een aantal personen zijn in de buurt (door een huisbezoek vanuit een andere stichting) die ook een galgo hebben, ze heeft er toen ook 1 meegenomen naar het huisbezoek bij ons.

[DeDiana]

Anatolische herders zijn natuurlijk meestal ook niet de meest volgzame en strikt gehoorzamende honden. Ik denk dat op dat gebied een galgo makkelijker is, omdat ze zoals Nevache zo mooi omschrijft 'maar al te graag meebewegen'. Natuurlijk is elke individuele hond daarin anders, maar in mijn ervaring zijn het geen honden die heel veel tegengas geven. Als je ze vriendelijk duidelijk maakt wat de bedoeling is, zijn ze je daarin vaak heel welwillend.
Op een zachte, rustige en consequente aanpak reageren ze meestal goed.
Kom je met dwang en plicht aan, dan is de kans groot dat je hond helemaal niks meer doet

Bij een onzekere hond - onzeker omdat hij pas net in Nederland is, of onzeker in het algemeen - zul je er denk ik altijd rekening mee moeten houden dat leren hoe het bij jou in huis allemaal werkt iets moeilijker zal zijn voor de hond zonder hondenmaatje dat het goede voorbeeld geeft. Maar zeker bij een hond die wat meer op zichzelf is of wat meer op mensen gericht dan op andere honden, komt dat meestal gewoon goed, al kost het misschien iets meer tijd.

[lovedogs101]

@DeDiana Nee klopt, de onze had ook zoiets van als ik het niet nuttig vind wat ik me nu gevraagd wordt te doen, dan doe ik het gewoon niet. Dus ik verwacht ook zeker niet dat slaafse, absoluut niet. Maar opvoeden is natuurlijk wel nodig, zeker omdat de galgo ook nog maar 1 jaar is en dus nog eigenlijk amper wat weet. Ze springt bijv. op. ik vind dat niet prettig en andere mensen en ook kinderen vinden dat natuurlijk niet fijn, maar dat is gewoon af te leren met wat tijd en geduld. Het gaat er alleen om hoe je het brengt. Wat je zegt klopt, het zal zeker meer tijd kosten, ik heb nu nog wat aanvullende vragen gesteld aan het asiel, daar wacht ik op voordat we verder wat gaan beslissen. We willen namelijk graag een hond adopteren, maar we willen ook absoluut niet geen ondoordachte beslissing nemen.

[jacq1970]

Mijn ervaring is dat de galgo zich snel en makkelijk aanpast aan de dagelijkse routine in huis, geen lastige hond in huis en vind zelf een plekje.
Echt opvoeden heb ik alleen mijn Bowie gedaan, zij is kruising galgo en kwam als pup en echt wel een hond die grenzen en sturing nodig had.
Elke hond dus zo ook de galgo heeft in het begin de tijd nodig om te settelen.
Samara van mij was heel erg bang toen ze kwam maar dat herstelde stapje voor stapje al ben ik wel hel duidelijk door de stichting gematched aan deze hond juist omdat wij geen kinderen onder de 16 in huis hadden, heel rustig huishouden hadden, later toen er kleinkinderen kwamen vond ze die juist wel heel erg leuk zolang ze niet te druk waren, we hebben haar altijd een beetje uit de drukte gehouden.
Esperanza vond alles en iederen geweldig.
Bowie is heel erg goed met de kinderen die ze kent maar de rest heeft ze niet zoveel mee.

Het is goed dat je al gewandeld heb met 2, als ik zo lees gaat je voorkeur uit naar de hond die zich meer opstelt en dan zou ik dat gevoel zeker volgen, wil helemaal niet zeggen dat de andere hond niet prima kan wennen en mee kan met jullie reilen en zeilen hoor, dat kan namelijk zomaar wel gebeuren zodra ze uit het asiel komt.

[Galga's]

Ik heb 1 hele hardleerse galgo, Kiki. Die springt op en snuffelen in menselijke uitgangen, zowel voor als achter, is naast knuffelen haar grootste hobby. Ik krijg het haar niet afgeleerd. De rest deed het ook in het begin, maar dat was makkelijk af te leren.

Er zitten nog meer galgo's in gastgezinnen. Als je twijfelt over de 2 die je gezien hebt, zou je daar nog kunnen kijken. Galgo's zijn over het algemeen rustiger als ze een jaar of 3-4 zijn. Tot 2 jaar zijn ze over het algemeen behoorlijk druk.

Waar in de kop van NH woon je? Ik woon in Enkhuizen, een vriendin in Zaandam heeft vaak galgo's in de opvang voor Prozus en we gaan regelmatig naar het strand in IJmuiderslag.