Ja uhhh, echt bizár dat hij nog niet vól in d'r smoel geklapt is

Moderator: moderatorteam
Eens. Volgens mij is het een super lieve hond die zich vréselijk ongemakkelijk voelt in deze situatie. Het arme ding wil graag wat ruimte, niemand in haar persoonlijke zone, maar ze weet niet goed hoe dat duidelijk te maken.Sandra&co schreef:Oh, maar ik zie ook een hele lieve hond hoor. Maar tegelijkertijd een hond die verstijfd is, traag beweegt, oren plat, whale eye, strakke bek, geen enkele blijk van blijdschap als ze een aai krijgt, en waar iemand d'r gezicht heeeel dicht bij houdt. Ik zou het geen seconde schokkend vinden als die zou sneppen uit onzekerheid
Izzy is braaf bij de dierenarts. Echt braaf, én ontspannen. Blije bek, oortjes naar voren, kwispel, af en toe die tong eruit in de hoop dat ze er een gezicht/stuk huid mee raakt. Die houdt d'r pootje ook hoog als die zo wordt neergehangen want ze weet dat dat is wat dat mens wil. Dus da's leuk. Deze hond heeft dat allemaal niet.
Ok, ik denk dat het vooral een kwestie is van de interpretatie van het woord 'braaf'. Nou goed, dat hondje is in die zin dus bizar braaf dat ze niet snept. Als dat Het criterium is dan klopt dat wel zo'n beetje natuurlijkNanna schreef:Rozi zou zich net als deze hond gedragen. Vreselijk lief kijken en het ook echt zijn maar verder geen uitingen van blijdschap.
Amy net zo. Die is dan ook bang en wil gewoon dat het zo snel mogelijk achter de rug is. Ze kent het riedeltje van bloedprikken ondertussen wel, dat gebeurt elk halfjaar, dus ze ondergaat het en is helemaal opgelucht en blij als het achter de rug is en ze weer van die tafel af mag.Miezemuis schreef:Keetje doet precies zo. Het is angst, maar bij haar wordt dat geen agressie. Gewoon stilzitten en hopen dat het snel voorbij is. Gelukkig maakt bij haar een koekje alles goed zodra ze weer in de wachtkamer staat.