Het HondenForum

https://www.skoften.net/skft/548695/dez ... dierenarts

Ja uhhh, echt bizár dat hij nog niet vól in d'r smoel geklapt is

Ik herken het helemaal. Lou heeft hetzelfde extreem statische in dit soort situaties, alleen duikt zij meer ineen dan dit exemplaar.

Wat in me opkomt is of

1. Het is aangeleerd en haar eigen hond. Zo blijven zitten, geen eigenaar etc.


2. Het is een soort van 'freeze' van het fight/flight/freeze idee?

Heel apart wel.

Oh, maar ik zie ook een hele lieve hond hoor. Maar tegelijkertijd een hond die verstijfd is, traag beweegt, oren plat, whale eye, strakke bek, geen enkele blijk van blijdschap als ze een aai krijgt, en waar iemand d'r gezicht heeeel dicht bij houdt. Ik zou het geen seconde schokkend vinden als die zou sneppen uit onzekerheid

Izzy is braaf bij de dierenarts. Echt braaf, én ontspannen. Blije bek, oortjes naar voren, kwispel, af en toe die tong eruit in de hoop dat ze er een gezicht/stuk huid mee raakt. Die houdt d'r pootje ook hoog als die zo wordt neergehangen want ze weet dat dat is wat dat mens wil. Dus da's leuk. Deze hond heeft dat allemaal niet.

Sandra&co schreef:Oh, maar ik zie ook een hele lieve hond hoor. Maar tegelijkertijd een hond die verstijfd is, traag beweegt, oren plat, whale eye, strakke bek, geen enkele blijk van blijdschap als ze een aai krijgt, en waar iemand d'r gezicht heeeel dicht bij houdt. Ik zou het geen seconde schokkend vinden als die zou sneppen uit onzekerheid

Izzy is braaf bij de dierenarts. Echt braaf, én ontspannen. Blije bek, oortjes naar voren, kwispel, af en toe die tong eruit in de hoop dat ze er een gezicht/stuk huid mee raakt. Die houdt d'r pootje ook hoog als die zo wordt neergehangen want ze weet dat dat is wat dat mens wil. Dus da's leuk. Deze hond heeft dat allemaal niet.

Eens. Volgens mij is het een super lieve hond die zich vréselijk ongemakkelijk voelt in deze situatie. Het arme ding wil graag wat ruimte, niemand in haar persoonlijke zone, maar ze weet niet goed hoe dat duidelijk te maken.

Verstuurd vanaf mijn SM-G930F met Tapatalk

Nanna schreef:Rozi zou zich net als deze hond gedragen. Vreselijk lief kijken en het ook echt zijn maar verder geen uitingen van blijdschap.

Ok, ik denk dat het vooral een kwestie is van de interpretatie van het woord 'braaf'. Nou goed, dat hondje is in die zin dus bizar braaf dat ze niet snept. Als dat Het criterium is dan klopt dat wel zo'n beetje natuurlijk

Keetje doet precies zo. Het is angst, maar bij haar wordt dat geen agressie. Gewoon stilzitten en hopen dat het snel voorbij is. Gelukkig maakt bij haar een koekje alles goed zodra ze weer in de wachtkamer staat.

Roek is ook zo in dit soort situaties. Ze vind het super spannend maar is veel te lief en wil het altijd goed doen dus bevriest ze maar
krijg van alle DA's ook altijd de opmerking dat ze zo braaf mee werkt

Miezemuis schreef:Keetje doet precies zo. Het is angst, maar bij haar wordt dat geen agressie. Gewoon stilzitten en hopen dat het snel voorbij is. Gelukkig maakt bij haar een koekje alles goed zodra ze weer in de wachtkamer staat.

Amy net zo. Die is dan ook bang en wil gewoon dat het zo snel mogelijk achter de rug is. Ze kent het riedeltje van bloedprikken ondertussen wel, dat gebeurt elk halfjaar, dus ze ondergaat het en is helemaal opgelucht en blij als het achter de rug is en ze weer van die tafel af mag.

Dit is gewoon een complete freeze reactie, tot en met de poot toe.

Ik zou als dierenarts iets voorzichtiger zijn, het kán omslaan in fight. Hoewel ik dat hier niet direct verwacht.


Habibi laat, in íets mindere mate, hetzelfde zien bij de dierenarts.
Compleet verstijfd met bij Habibi weggedraaid oog en wel volgen wat er gebeurt.

Ik vind het erg sneu meestal. Maar soms is het even niet anders.

Meestal hou ik haar zelf vast bij de dierenarts, en draai haar kop weg van de richting/het gezicht van de dierenarts.
In de praktijk betekent dat met mijn korte pootjes dat ik haar vaak met haar kop richting mijn schouder draai. (Redelijk dicht bij mijn hoofd dus)

Behalve uiteraard als er staand onderzoek moet zijn waarbij de dierenarts aan haar voor of achterkant staat.
Die focus naar de dierenarts heeft ze dan ook.

Nog nooit gebeten, denl ook niet dat ze het ooit doet.

Maar een ontspannen situatie is het in de verste verte niet, en ik hou het geheel dan ook met argusogen in de gaten.

Ik zou dat hondje niet vertrouwen. Zo keek een van mijn vorige Pinschers ook weleens en daarna werd je in je flikker gebeten, dat was meestal als ik een wond of zo moest verzorgen.

Bij dit hondje heb ik het gevoel dat ze elk moment uit kan vallen.