Epilepsie vraag

[teckeltoos]

Even n.a.v. DIT topic

Bij mijn ouders thuis 40 jaar geleden hadden wij een midslag poedel Mira met epilepsie.
In haar vierde jaar kwam de eerste aanval. Een grand mal volgen het boekje.
Eerst contact zoeken met iemand, dan omvallen, starende ogen, hijgen, kwijlen, verstijven, schokken en het laten lopen van plas en poep.
Daarna likte ze haar vacht schoon(als mogelijk) en leefde vrolijk verder.
De eerste keer schrokken wij ons lam.
Dierenarts heeft ons toen aangeraden haar tijdens een aanval naar een koele plek te brengen met ruimte om te bewegen zonder zich pijn te doen en na een aanval even met rust laten.
Dat was het. Toen waren er nog geen pilletjes voor. Er bleef altijd iemand bij haar om zachtjes tegen haar te praten.


Is de epilepsie van toen tegenwoordig anders of gaan we er tegenwoordig anders mee om ?
De wetenschap heeft medicijnen uitgevonden die 'aanvallen" tegengaan maar zijn de bijwerkingen van die medicijnen niet erger dan de kwaal ?
Onze Mira heeft nooit bloed gespuugd na een aanval.


Mira is met epilepsie zonder medicijnen 16 geworden en tot het eind een vrolijke fitte hond gebleven.

Het enige "medicijn" is het voorkomen dat er met "dragers" gefokt gaat worden.
Toekomstige kopers van een rashond zouden zich misschien beter eerst in kunnen verdiepen hoe de gezondheid van "hun" ras er voor staat i.p.v. de prijzenkasten van fokkers en
hoe de beoogde kennel met erfelijke en ras typische kwalen omgaat.

[dagmar88]

Toekomstige kopers van een rashond zouden zich misschien beter eerst in kunnen verdiepen hoe de gezondheid van "hun" ras er voor staat i.p.v. de prijzenkasten van fokkers en hoe de beoogde kennel met erfelijke en ras typische kwalen omgaat.

Hoe ga je er als fokker of koper mee om als er niets gemeld wordt en niets te testen valt? Hoe zeer je je ook verdiept, zonder openheid blijft het een schijnveiligheid.

[80564M]

Hoezo anders mee om gaan??? 40 jaar geleden was leukemie ook nog een doodvonnis, nu niet meer. En of de medicatie niet erger is dan de kwaal? Eh nee vind ik niet. Na 7 aanvallen in 14 uur tijd, was ik toch erg blij met de medicatie hoor. Zulke nachten hou ik niet zo heel lang vol.

En in mijn geval... van moeders lijn van Sis ken (heb ik gekend) 5 generaties. Is dat voldoende verdieping, denk je? En uiteraard moet er niet gefokt worden met epilepsie honden, dat lijkt me evident. Maar jouw opmerking dat jullie hond vrolijk 16 is geworden is natuurlijk geen goed referentiekader, ik vind althans de epilepsie bij mijn hond wel heel heftig. Iedere keer als ze alleen thuis is, ben ik bang voor wat ik thuis aantref.

[DeDiana]

Hoe vaak had jullie Mira een aanval?
Mijn Groendaeler had er op een gegeven moment meerdere per dag en ging daarna ook niet vrolijk verder. Hij was al gevoelig en nerveus en werd door die aanvallen soms angstig en nog veel nerveuzer. Het gaat om ruim 25 jaar geleden, toen was er voor zover ik weet nog maar één soort medicijn. Dat hielp tijdelijk wel enigszins bij hem (aanvallen werden minder frequent en heftig), maar na een tijdje kwamen ze in alle heftigheid meerdere keren per dag terug en is hij uiteindelijk ingeslapen, het leven was zo echt niet meer leuk voor hem

[teckeltoos]

Hoe vaak had jullie Mira een aanval?

soms een paar keer per week een soms wekenlang niet.

[ranetje]

De middelen zijn niet erger dan de kwaal (afhankelijk van hoe vaak er toevallen zijn).
Doorgaans wordt geadviseerd met medicatie te beginnen als er een toeval eens per 6 weken tot eens per maand komt.
Dus bij weinig toevallen wordt er geen medicatie gegeven.

Niet alle honden reageren voldoende op medicatie.
En niet alle DA's hebben er genoeg verstand van.
Er zijn specialisten die er veel meer over weten en ook beter kunnen uitzoeken wat er mogelijk is.

Mijn eerste hond had epilepsie en dat werd zo erg dat hij met 4 jaar is ingeslapen omdat hij er bepaald niet beter op werd.
Ondanks medicatie.

Ik denk sowieso weg blijven van rassen waar het bovengemiddeld voorkomt.
Border Collie, Drentse patrijshond, dat werk.

Maar goed, er zijn zoveel rassen waar je je tegenwoordig de poten niet meer aan moet branden om wat voor reden dan ook
Toch vind ik voor zowel de eigenaar als de hond epilepsie één van de naarste dingen om mee te maken.

Ja dat is heel naar vind ik.

[Marie-Josée]

Een van onze honden had ook dusdanig ernstige primaire epilepsie dat hij ondanks medicijnen niet te redden was. Het was een afschuwelijke ervaring, dat is zeker.

[pioenroos]

Pyrenese herdertje van mijn vader kreeg toen ze al ruim volwassen (jaar of 6 als ik me goed herinner) een aanval. Of het primair was weten ze niet zeker, al komt epilepsie voor in het ras. Ze is nooit uit de aanval gekomen en ingeslapen na bijna 2 uur stuipen.

[Rataplan]

Een van onze honden had ook dusdanig ernstige primaire epilepsie dat hij ondanks medicijnen niet te redden was. Het was een afschuwelijke ervaring, dat is zeker.

Hier ook, eerste aanval en het was voorbij..

[Nikki90]

In 1998 hadden wij een 3 jarige Bouvier met epilepsie. Ze had zware aanvallen en de medicijnen die er toen waren hielpen niet. Ze raakte in status epilepticus en is die dag ook ingeslapen.

Haar aanvallen hadden ook flinke indruk gemaakt op onze Boerenfox, na een maand of 3 kwam er weer een Bouvier pup en zij heeft maanden lang gereageerd op de pup als ze droomstuipjes had, dat vond ze doodeng.

[80564M]

En of de duvel er mee speelt
Vanochtend lag ze vast tegen me aan op bed terwijl ik de krant aan het lezen was. Ze begon te trillen (ik probeerde haar nog "terug" te roepen, maar dat gaat natuurlijk niet), en een aanval volgde. Geen minuut, en daarna stond ze ook vrij snel weer vast op haar pootjes. Daarna anderhalf uur naar het water geweest, en was ze volgens wederhelft heel olijk en vrolijk. Thuis ook nog. Na een uurtje ofzo ging ze slapen. Geef haar nog een welterusten-knuffel en ga naar boven. Nog geen 5 minuten later hoor ik Pieter (Sis heb ik dus niet gehoord), en had ze dus weer een aanval.
Ik vind het nogal een impact hoor, en geen haar op mijn hoofd die haar dan even in een koele, kale ruimte gaat leggen om uit te stuipen. En sowieso, als ze weer bij komt (bij haar is dat heel snel gelukkig) dan heeft ze toch je steun nodig?

Maar goed, ik heb Mandigers gewoon weer gecontacteerd. Deden ze 40 jaar geleden waarschijnlijk ook niet, maar ik doe het lekker wel.

[crutz]

En of de duvel er mee speelt
Vanochtend lag ze vast tegen me aan op bed terwijl ik de krant aan het lezen was. Ze begon te trillen (ik probeerde haar nog "terug" te roepen, maar dat gaat natuurlijk niet), en een aanval volgde. Geen minuut, en daarna stond ze ook vrij snel weer vast op haar pootjes. Daarna anderhalf uur naar het water geweest, en was ze volgens wederhelft heel olijk en vrolijk. Thuis ook nog. Na een uurtje ofzo ging ze slapen. Geef haar nog een welterusten-knuffel en ga naar boven. Nog geen 5 minuten later hoor ik Pieter (Sis heb ik dus niet gehoord), en had ze dus weer een aanval.
Ik vind het nogal een impact hoor, en geen haar op mijn hoofd die haar dan even in een koele, kale ruimte gaat leggen om uit te stuipen. En sowieso, als ze weer bij komt (bij haar is dat heel snel gelukkig) dan heeft ze toch je steun nodig?

Maar goed, ik heb Mandigers gewoon weer gecontacteerd. Deden ze 40 jaar geleden waarschijnlijk ook niet, maar ik doe het lekker wel.

waarom na een aanval tot nog 1,5 uur naar het water met haar terwijl je eerder aangegeven hebt dat de rust na actie bij haar een aanval lijkt te triggeren?

[80564M]

En of de duvel er mee speelt
Vanochtend lag ze vast tegen me aan op bed terwijl ik de krant aan het lezen was. Ze begon te trillen (ik probeerde haar nog "terug" te roepen, maar dat gaat natuurlijk niet), en een aanval volgde. Geen minuut, en daarna stond ze ook vrij snel weer vast op haar pootjes. Daarna anderhalf uur naar het water geweest, en was ze volgens wederhelft heel olijk en vrolijk. Thuis ook nog. Na een uurtje ofzo ging ze slapen. Geef haar nog een welterusten-knuffel en ga naar boven. Nog geen 5 minuten later hoor ik Pieter (Sis heb ik dus niet gehoord), en had ze dus weer een aanval.
Ik vind het nogal een impact hoor, en geen haar op mijn hoofd die haar dan even in een koele, kale ruimte gaat leggen om uit te stuipen. En sowieso, als ze weer bij komt (bij haar is dat heel snel gelukkig) dan heeft ze toch je steun nodig?

Maar goed, ik heb Mandigers gewoon weer gecontacteerd. Deden ze 40 jaar geleden waarschijnlijk ook niet, maar ik doe het lekker wel.

waarom na een aanval tot nog 1,5 uur naar het water met haar terwijl je eerder aangegeven hebt dat de rust na actie bij haar een aanval lijkt te triggeren?

Nee hoor (ik schrijf blijkbaar echt Chinees), het is niet rust na actie die een aanval triggert. Meestal is het 's ochtends vroeg, einde van de nacht. Dus dan is er de hele avond en nacht al geen actie geweest. Ze is nu trouwens weer naar het bos, en daar is ze ook echt aan toe hoor. En dat vind ze ook veel te leuk, dus dat ga ik beslist niet afpakken

[Domor]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Helaas me op dit moment ook rap aan het inlezen.

[Marie-Josée]

Onze WSL kreeg de aanvallen ook altijd aan het einde van de nacht. Later ook overdag.
De Heidewachtel en de DSL hebben er ook een aantal jaren last van gehad maar dat waren veel minder heftige aanvallen,en die verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik gestopt ben met de entingen. Had ik dat bij de laika al geweten dan had hij misschien langer geleefd dan die armzalige twee jaren.

[80564M]

Onze WSL kreeg de aanvallen ook altijd aan het einde van de nacht. Later ook overdag.
De Heidewachtel en de DSL hebben er ook een aantal jaren last van gehad maar dat waren veel minder heftige aanvallen,en die verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik gestopt ben met de entingen. Had ik dat bij de laika al geweten dan had hij misschien langer geleefd dan die armzalige twee jaren.

Dat is bij ons niet aan de orde. Ze is bij de fokster ingeënt, en bij mij gelijk getiterd. Toen op maat geënt. Vier weken later controletiter, en jaar later weer. Prima waarden, en voorlopig is ze meer dan genoeg beschermd. Gelukkig. Ook vlooien- en tekenspul is hier niet aan de orde.

[80564M]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Verschillen we van mening. Ze heeft na een aanval geen behoefte aan rust. Sterker nog, ik weet bijna zeker dat als we elke dag een wandeling van 25 km maken, dat ze dan overdag geen aanval krijgt.

Helaas me op dit moment ook rap aan het inlezen.

Dat is naar. Maar ik neem aan dat het in jouw geval dan secundaire epilepsie is? Met een onderliggende oorzaak. Als die gevonden kan worden, zijn de aanvallen misschien ook voorbij.

[Domor]

De nachtmerries die ze al vanaf 11 maanden heeft, lijken toch epilepsie te zijn. Dus primair. Echter nog in de onderzoekende fase.

De vraag is niet of ze overdag geen aanval krijgt, maar of ze de daaropvolgende nacht geen aanval krijgt.

[crutz]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Verschillen we van mening. Ze heeft na een aanval geen behoefte aan rust. Sterker nog, ik weet bijna zeker dat als we elke dag een wandeling van 25 km maken, dat ze dan overdag geen aanval krijgt.

[/quote]

In het andere topic schrijf je dat als je thuis komt ze helemaal hyper is en blij om thuis te zijn en dat dat een lijkt te zijn. Daar verwijs je tenminste naar. Dan snap ik na een aanval 1,5 uur weg niet, maar inderdaad wij kunnen alleen van het beeldscherm mee kijken en maken haar niet mee.

[Anja]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Verschillen we van mening. Ze heeft na een aanval geen behoefte aan rust. Sterker nog, ik weet bijna zeker dat als we elke dag een wandeling van 25 km maken, dat ze dan overdag geen aanval krijgt.

In het andere topic schrijf je dat als je thuis komt ze helemaal hyper is en blij om thuis te zijn en dat dat een lijkt te zijn. Daar verwijs je tenminste naar. Dan snap ik na een aanval 1,5 uur weg niet, maar inderdaad wij kunnen alleen van het beeldscherm mee kijken en maken haar niet mee.[/quote]

Geen ervaring met epilepsie met honden ( gelukkig ) maar wel met mensen ( helaas )
Er zijn heel veel verschillende vormen van epilepsie en de trigger daarvan en ik neem aan dat dat bij honden hetzelfde is.
Mijn kinderen kregen aanvallen met slapen / waken.. dus op het moment dat ze wakker werden. Mijn neefje heeft het na veel inspanning.
Dus ik denk dat de eigenaar van de hond het beste weet wat wel en niet kan..

[80564M]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Verschillen we van mening. Ze heeft na een aanval geen behoefte aan rust. Sterker nog, ik weet bijna zeker dat als we elke dag een wandeling van 25 km maken, dat ze dan overdag geen aanval krijgt.

In het andere topic schrijf je dat als je thuis komt ze helemaal hyper is en blij om thuis te zijn en dat dat een lijkt te zijn. Daar verwijs je tenminste naar. Dan snap ik na een aanval 1,5 uur weg niet, maar inderdaad wij kunnen alleen van het beeldscherm mee kijken en maken haar niet mee.[/quote]Nee. Als we iets erg leuks hebben gedaan, dan is ze bij thuiskomst helemaal ook/weer hyper. Dat is ook zo als we weg gaan. Dat zei ik om haar karaktertje aan te geven.
Niet dat ze na inspanning een aanval krijgt, die krijgt ze (tot nu toe) alleen in diepe, diepe rust.

Maar vrijdag zitten we weer bij Mandigers.

[80564M]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Ik ga hier toch nog even reageren, want er lezen hier ook mensen mee.

We waren vanochtend bij Mandigers, en ik was de hele ochtend al bang dat ze een aanval zou krijgen. Af en toe een trek in haar kop, en af en toe door de poten zakken. In de auto deed ze dat ook nog, en bij Mandigers dus ook. Beide artsen hebben het dus gezien, wat dus eigenlijk heel fijn is.
We zijn weer een uur binnen geweest, en dat hele uur heeft ze focale aanvalletjes gehad. Op een gegeven moment vroeg Mandigers of het tijdens het wandelen dan beter ging. Ja, want gisterenochtend (4 uur 's nachts aanval) bleef ze dwazig kijken tot we gingen lopen. Dat klopte dus met zijn vermoedens. En hij zei letterlijk "Ik zou nu, voor jullie naar huis rijden, eerst even een flinke wandeling maken".
Dus ik vroeg of het niet handiger was om haar na een aanval een dagje rust te gunnen (want dat heb ik op het forum geleerd), maar dat had geen enkele zin volgens hem. Dus we hebben net in rustig tempo anderhalf uur op het rozendaalse veld gelopen, en ze ligt nu heel rustig bij te komen.

Dus ons eigen gevoel was zo raar nog niet. Denk dat het ook per hond en per epilepsie verschilt.

[ranetje]

Afnemen, nee. Maar even een dagje rustig aan doen na een aanval, in plaats van 1.5 uur naar het water en 's middags dus blijkbaar weer naar het bos na een tweede aanval op dezelfde dag, snap ik ook niets van.

Ik ga hier toch nog even reageren, want er lezen hier ook mensen mee.

We waren vanochtend bij Mandigers, en ik was de hele ochtend al bang dat ze een aanval zou krijgen. Af en toe een trek in haar kop, en af en toe door de poten zakken. In de auto deed ze dat ook nog, en bij Mandigers dus ook. Beide artsen hebben het dus gezien, wat dus eigenlijk heel fijn is.
We zijn weer een uur binnen geweest, en dat hele uur heeft ze focale aanvalletjes gehad. Op een gegeven moment vroeg Mandigers of het tijdens het wandelen dan beter ging. Ja, want gisterenochtend (4 uur 's nachts aanval) bleef ze dwazig kijken tot we gingen lopen. Dat klopte dus met zijn vermoedens. En hij zei letterlijk "Ik zou nu, voor jullie naar huis rijden, eerst even een flinke wandeling maken".
Dus ik vroeg of het niet handiger was om haar na een aanval een dagje rust te gunnen (want dat heb ik op het forum geleerd), maar dat had geen enkele zin volgens hem. Dus we hebben net in rustig tempo anderhalf uur op het rozendaalse veld gelopen, en ze ligt nu heel rustig bij te komen.

Dus ons eigen gevoel was zo raar nog niet. Denk dat het ook per hond en per epilepsie verschilt.

Dat weet ik wel zeker en Mandigers duidelijk ook

Had hij nog nieuwe ideeën voor Sis?
En waren de gegevens nu doorgestuurd?

[80564M]

Dat weet ik wel zeker en Mandigers duidelijk ook

Had hij nog nieuwe ideeën voor Sis?
En waren de gegevens nu doorgestuurd?

Ja, we laten de kaliumbromide staan waar ze sinds een week op staat. Nu een humaan middel wat ik in de apotheek moest halen, en wat heel snel werkt. Nu eerst een boost daarvan.

En een heel mooi gedetailleerd plan wat ik kan doen als ik denk (en ik denk dat ik dat weet, wist ik woensdag om 13 uur ook al) wanneer ze gaat clusteren.
En over een maand weer terugkomen.

En ja, gegevens waren gelukkig doorgestuurd.

[80564M]

Als wandelen ontspannend is voor haar dan neemt ze toch rust
Alleen neemt ze de rust in haar koppie en niet lijfelijk

Nou, dat zeg je eigenlijk wel mooi. Zo is het bij haar denk ik ook!

[Maeve]

Als wandelen ontspannend is voor haar dan neemt ze toch rust
Alleen neemt ze de rust in haar koppie en niet lijfelijk

Nou, dat zeg je eigenlijk wel mooi. Zo is het bij haar denk ik ook!

En dat vind ik ook best logisch klinken.
Het blijft ook gewoon een jonge hond natuurlijk, en die moet zowel geestelijk als lichamelijk in balans zijn. Dat kan alleen als ze haar energie kwijt kan.
Overigens heb ik een klasgenoot gehad met (secundaire) epilepsie en bij haar bouwde het gewoon op. Ongeacht wat ze wel of niet deed, eens in de zo veel tijd was er gewoon een aanval, en daarna was ze er ook weer een tijdje vrij van.

Schokkend eigenlijk hoe veel mensen ervaring hebben met epilepsie bij honden Ik hoop het echt nooit mee te maken want ik vind het echt één van de ergste dingen om te zien..

[80564M]

Schokkend eigenlijk hoe veel mensen ervaring hebben met epilepsie bij honden Ik hoop het echt nooit mee te maken want ik vind het echt één van de ergste dingen om te zien..

Ja, het is heel naar om te zien. Gelukkig duurt het bij Sis echt heel kort, halve minuut ofzo.
Maar toen ik 12 was ofzo zag ik hoe mijn oom een aanval kreeg, en ik weet nog exact waar hij lag, wat voor dag het was, waar de rest van de familie stond... en dat is 40 jaar geleden. Het is gewoon iets heel heftigs.