Het HondenForum

Heb je wel eens een hond gehad waarmee het niet klikte, of waarvan je niet met het gedrag overweg kon? En wat doe je dan, toch maar doorbijten en er het beste van maken, of herplaatsen?

Gelukkig heb ik dat niet aan de hand, vanaf de eerste kennismaking klikte het en ik ben stapeldol op die langneus.
Maar ik kan me voorstellen dat het ook weleens anders uitpakt.

Vusi is heel onzeker en doet vaak "lelijk" tegen mensen, heel wat anders dan super Alex en Lady (haar voorgangers). Maar ik zou haar voor geen goud willen herplaatsen
Ik ben 150 % op mijn hoede dat ik haar niet in "vervelende" situaties laat komen.

Nee, maar ik heb wel eens een opvanger gehad die ik niet zo leuk vond en die ook in niets leek op de omschrijving van de stichting/het asiel. Dat geeft niet natuurlijk als je al weet dat het tijdelijk is en hij was een enorme allemansvriend, dus zo geplaatst. Maar ik vind het ook bij opvangers wel belangrijk dat er een klik is en dat de hond bij mij en mijn andere honden past. Bij al mijn andere opvangers had/heb ik dat wel in meer of mindere mate. Ik kies voor opvang eigenlijk ook altijd honden uit waarvan ik van tevoren denk: die mag hier ook blijven als er geen ander goed plekje komt. En op die ene hond na was dat ook zo.

Met Mila had ik als jonge pup meteen een heel sterke klik. Amy en Amoz kwamen eigenlijk als opvang, die hadden allebei meer mij uitgekozen dan ik hen (ik was niet op zoek naar een hond). Maar die bleken veel te leuk en te goed bij mij en bij de rest te passen om ooit nog weg te gaan. Taartje kende ik ook al van tevoren en ik had altijd al een zwak voor haar. Dus met eigen honden, hoe enorm verschillend ook, heb ik allemaal wel echt een klik en het gevoel dat ze gewoon bij mij (ons) horen. En ook al is er bij allemaal wel eens gedrag geweest dat niet makkelijk was, dat geeft dan ook niks, daar heb ik met liefde aan gewerkt en zijn we helemaal uitgekomen. Ik heb ze daar ook nooit minder leuk door gevonden.

Niko had een gebruiksaanwijzing, was echt heel dom, had geen echte diepe band mensen (in z'n eigen wereldje) en ik moest veel meer sturen dan dat ik zelf prettig vind.
Toch had ik er wel plezier in En buiten was hij stikmakkelijk.

Tibbe was achteraf wel een stevige belasting. Extreme angst en angstagressie naar mens en dier.
Inslapen was een verschrikkelijk naar besluit, maar wel het enige juiste.

Van de 11 heb ik er 2 herplaatst.

Lotte, dhteef, na een jaar. Als herplaatser bij me gekomen, en lief, braaf en verschrikkelijk jaloers. Mijn toenmalige 12 jarige jack pukkel moest het volgens haar ontgelden. Ik kon ook de klik niet met haar vinden die ik met haar voorganger Kayleigh wel had.
Ik had niet langer zin om te scheiden, omdat ze beiden aandacht te kort kwamen, dus heb ik Lot herplaatst naar een thuis waar ze enigste hond is.

Flow, mhteef. Flow is ook als herplaatser bij me gekomen, maar ik kende haar al vanaf 8 week. Herplaatst vanwege gedragsproblemen. In eerste instantie deed Flow het hier heel goed, maar ik werd (weer) depressief en toen gleed al onze training door mijn vingers weg. Ze werd weer heel waaks en agressief buiten, en ik verloor al het plezier in het hebben van honden in zijn algemeenheid. Dus tot mijn grote verdriet heb ik ook Flow herplaatst.

Joris de boerenfox bleek niet alleen slim (wat ik heerlijk vond) maar ook hypergevoelig. Hij reageerde op mijn moeite met schakelen als m'n man naar beneden kwam door agressief te worden tegen mijn man. We hadden niet de energie om dit gedrag goed aan te pakken, konden de oorzaak ook niet wegnemen, dus na 6 weken besloten tot herplaatsen. Bij gebrek aan netwerk met mensen die met zulke honden om kunnen gaan, hebben we hem naar het asiel gebracht, zodat hij in ieder geval uit het Marktplaats-circuit raakte. Hij zou anders waarschijnlijk echt van hand tot hand gegaan zijn en wij gunden hem beter.
Was ik alleen geweest, had ik een heerlijk hondje aan hem gehad. Maar de combinatie van ons drieën bleek een negatieve spiraal op te leveren waarin wij geen kans zagen die te doorbreken

Helaas wel. Hummer de franse bulldog. Die heb ik na 3 weken met lood in mijn schoenen teruggebracht. Hij voldeed totaal niet aan de beschrijving. Voor mij en mijn vriend was het een prima hond overigens maar met andere honden was hij eigenlijk niet te vertrouwen. Dit zorgde er ook voor dat ik geen band met hem kreeg.

Wel ben ik er inmiddels achter dat reuen meer mijn ding zijn dan teven. Dat vinnige wordt ik af en toe ongelooflijk moe van. Doe mij maar een zoetsappige reu, dat de reu buiten niet leuk is met andere reuen neem ik dan wel voor lief. Als ik Hummer niet mee tel zit ik nu aan mijn tweede teef en tweede reu. Allebei de teven deden het hier prima en ik kan er ook echt wel mee overweg maar reuen zijn niet zo bitcherig zeg maar, geen last van stemmingswisselingen en al helemaal niet zo uitgekookt.

Heb ooit een hondje in mijn maag gesplitst gekregen van een voormalig “vriendin” die er vanaf wou.
Ik was toen hoogzwanger, ooooh zal zooo leuk zijn voor je kind om op te groeien met een hond en toendertijd durfde ik geen nee te zeggen.
Het was een lelijk klein b&t dwergpinchertje dat totaal niet bij me pastte en waar ik niks mee had.
Ze is niet lang gebleven omdat ze vrij plotseling is overleden.

Ptje schreef: Ze is niet lang gebleven omdat ze vrij plotseling is overleden.

Zeg nou maar eerlijk, je hebt d'r doodgekeken.

Ja. Een zwarte koningspoedel die alles wilde opvreten wat in zijn buurt kwam, en later ook in mijn buurt. Hij heeft toen nog wel eens in de hand van een toenmalig vriendje gehangen toen we stoeiden. Dat niet leuke, hij was echt wel héél leuk en megamooi hoor. Super body, die bewegingen! Een goede grote poedel in draf, je weet niet wat je ziet En altijd perfect getrimd. De toenmalige baasjes wilden heel graag dat 'ie definitief naar mij ging maar ik durfde het toen niet aan. Ik heb daar wel echt heel lang over nagedacht achteraf. Het was een super mooie kans maar ik vond het met samengeknepen billen uitlaten toch wel best pittig.

Ja een Newfoundlander.
Die werkte erg op mijn zenuwen. Enorm druk, nerveus en alles behalve zelfverzekerd.
Totaal a-typisch voor het ras.

Nee, eigenlijk heb ik geen enkele hond hier over de vloer gehad, inclusief de opvangers, die ik echt niet-leuk vond. Ik heb meestal wel vrij snel gezien of iets gaat werken of niet. Met Izzy heb ik een moeilijke periode gehad zo rond het eerste jaar, maar de gedachte om haar - ook gezien haar ras - te herplaatsen en dat ze dan god-weet-waar terecht zou komen, daar werd ik niet goed van. Dat zegt eigenlijk genoeg. Dus we zijn er doorheen gegaan. En gelukkig maar want nu heb ik er een superhond aan. Nog steeds niet de allermakkelijkste, maar vooruit.

Jazeker, een xlab. Een ontzettende lieverd, die alles en iedereen altijd omarmde. In principe een hele leuke
sociale hond dus, maar ik vond haar eigenlijk een 'delletje'. Ietwat onbenullig, van haar onverwoestbare optimisme werd ik wel eens moe. En als baas zijnde was ik volstrekt inwisselbaar, volgens haar. Ik heb haar 14 jaar gehad, al die tijd kerngezond, tot ze een miltbloeding kreeg.
Eigenlijk een vlekkeloze hond, maar voor mij net iets te weinig uitdaging, daarom was ze in mijn beleving iets minder leuk.

Ja en nee... Xantos was voor ons een geweldig leuke hond, voor andere honden was hij vreselijk ook voor eigen honden. Na onze scheiding moest ik hem meenemen (ex wilde hem naar t asiel). Dat ging jaren redelijk dmv scheiden maar t ging uiteindelijk fout. Goed fout. Hij is herplaatst en heeft daar een gouden mandje gehad waar hij nooit meer een andere hond hoefde tegen te komen. Toen zag ik pas welk negatieve effecten hij gehad had op de andere honden. Nooit hoef ik meer zo'n hondagressieve hond....

Nou, dat was precies waarom ik haar wat minder leuk vond. En zij was echt een happy hond, maar ik miste toch net die exclusiviteit

Ja ik heb een blauwe maandag Mc Gee gehad, en die is weer terug gegaan omdat hij compleet anders was dan beschreven en mijn kleintjes ( Boots en mijn katten) niet veilig waren in huis.. een NO go.. ze wonen hier en moeten dus veilig zijn. er is 1 vereiste en dat is als ik de deur achter mij dicht trek dat er geen dieren gesloopt worden hier in huis.. en daar kon ik niet van op aan.. dus weer weggebracht.. verder eigenlijk nooit problemen gehad met dieren.. ik kan met heel veel wel. en eigenlijk was het best een leuke hond, alleen niet voor in een roedeltje en daar had ie wel in moeten leven

Niet mijn eigen hond, maar de hond van m'n schoonouders. Ik heb werkelijk níks met dat beest.
Mijn schoonouders zijn op leeftijd, maar ik heb heel erg duidelijk gemaakt dat als hen iets overkomt zij niet bij ons mag wonen (dat zou logisch zijn omdat wij hondenmensen zijn).

Aan de andere kant heeft het ook voordelen, mijn schoonouders doen niet aan vachtverzorging, dus ik mag de klitten eruit kammen en knippen. En laatst heb ik haar laten trimmen. Het maakt mij niet uit dat het beest een hekel aan me krijgt.

Ik kon wel gek worden van Mika's geblaf, neusfluiten en haar verlatingsangst. Ze was echt een zenuwenpees. Bij mijn toenmalige schoonouders had ze daar niet zo'n last van dus heb ik haar daar een weekje laten logeren om te kijken hoe dat ging. En toen miste ik haar

Gollum schreef:neusfluiten

Oh man, verschrikkelijk. Fnieeee! Daar word ik echt kwaad van.

Dumas en ik zijn geen briljante match. Ik vind hem te in alles. Zeker voor een Puli. Maar daarom hou ik niet minder van hem

Die van mij hebben allemaal wel hun minder leuke kant. Maar samen zijn ze leuk haha.
De kleintjes maken het onverschillige van Zahra weer goed. Zahra maakt het explosieve karakter van de kleintjes weer goed.

Met Maverick heb ik niet zoveel, helaas . Ik zie z'n leuke en goeie kanten, maar ik voel niet die klik. Bovendien vind ik hem om op te voeden echt een ramp. Het lijkt wel alsof er niets tot hem doordringt. Ik kan hem 33 keer naar zijn plaats sturen als we zitten te eten (en mijn duidelijkheid laat dan echt niets te wensen over za'k maar zeggen ) maar dan komt ie twee minuten later weer doodgemoedereerd aanzetten. Geen enkel commando, correctie of reprimande komt bij hem aan. Ik verlies dan (vaker dan me lief is) mijn geduld, wat weer tot onrust leidt bij de gevoeligere tiepjes in huis (en waardoor ik nog gefrustreerder raak ). Hij heeft een enorme stalen plaat voor z'n kop en ik kom er met geen mogelijkheid doorheen, zelfs niet na twee jaar . Alleen buiten gaat het godzijdank wèl vrij goed, anders had ik het niet getrokken.

Wàt een opluchting toen Mara kwam Ze is heel pittig en een heel duidelijke eigen mening, maar wij kunnen prima communiceren

Wat betreft Maverick heb ik de keuze tussen doorzetten of herplaatsen. Alleen: waar moet een hond nog naar toe die op 1 jarige leeftijd al 3 bazen had versleten, en daarna op verschillende opvangadressen heeft gezeten? Hij verdient het absoluut niet om zo steeds te worden doorgeschoven; het is niet zijn schuld dat er zo weinig vat op hem te krijgen valt. Daarbij is mijn man stapelgek op hem gelukkig . Hij kan wat minder met de herders en heeft er minder moeite mee dan ik dat Maverick zo'n ondoordringbaar stuk vreten is. Maf heeft het hier verder goed denk ik, dus ik hoop maar dat ik ooit zijn knopjes ga vinden

dagmar88 schreef:

Gollum schreef:neusfluiten

Oh man, verschrikkelijk. Fnieeee! Daar word ik echt kwaad van.

hahaha! En ook zo hoog dat je oren er zeer van deden
Toen ze overleden was en er gebeurde iets waarbij ze normaal ging neusfluiten keken ex en ik elkaar aan en zeiden 'lekker stil he'

Nanna schreef:Ik heb een ouwe logeerLab gehad met zo'n inborst, haha.
Dertien jaar oud en nooit uit logeren geweest. Ze keek ff verbaasd toen de baasjes weggingen maar een plak leverworst erin en ze was van mij hoor.
Het lijkt me heerlijk als je zo in het leven staat en voor mij was het ook wel makkelijk maar ik zoek het voor mezelf niet.

Ik zelf vind dat dan weer helemaal niet erg. Droef heeft dat ook wel een beetje. Die kan ik rustig zo aan een ander meegeven en dan kijkt hij 2 x en dan is het wel goed.
Izzy vindt een selectief groepje mensen wel leuk, de rest kan heeft allemaal besmettelijke ebola. Grote boog eromheen en als mensen gaan lokken of wat dan ook dan zal ze je wel ff luid en duidelijk uitleggen wat ze er van vindt. Dat vind ik toch minder makkelijk. Al vindt ik de schrik reactie's dan wel weer grappig. Ik weet dat ze niet zomaar zal bijten maar als ze begint te krijsen schrik je toch wel. Ze doet het ook niet zomaar, alleen als ze vindt dat ze wordt lastig gevallen.

Dan heb ik toch nog steeds liever Droef die ik wat dat betreft aan iedereen mee kan geven. Al doe ik dat dan weer niet.

Numa was zo'n niet-leuke-hond.
Duurde als pup al weken voordat hij überhaupt bij mij wilde zijn, contact krijgen was heel lastig (2 broers zijn ook voor hun eerste verjaardag al herplaatst omdat hun bazen geen contact kregen met hen).
Uiteindelijk kreeg ik een hele sterke band met hem, maar zijn gedrag was heel moeilijk. Zowel agressief naar honden als naar mensen, ik kon dus nooit ontspannen met hem lopen. Ik had ogen in mijn achterhoofd nodig en in de wijk liep hij dubbel gezekerd.
Mensen op bezoek kon niet zonder vooraankondiging, ik moest hem al opgesloten hebben voordat iemand binnen kon komen.
Na ruim 5 jaar kon ik het niet meer opbrengen, ik wilde mijn leven terug. Hij is toen herplaatst, wat helaas na enkele maanden mis ging, is daarna naar de fokker terug gegaan die na training en opnieuw herplaatsing wat mis ging hem in heeft laten slapen.
Achteraf ben ik blij met de keuze die ik gemaakt heb want een half jaar later ging het mis met mij en heb ik 2,5 jaar in de lappenmand gezeten met een aantal hernia's. Als Numa dan nog hier was geweest had ik een groot probleem gehad want hij kon niet uitgelaten worden door iemand anders en ik kon bij tijd en wijle niet eens lopen.

Ik heb eigenlijk altijd wel iets van klik gelijk met op mijn pad komt.
Het meeste ongewenste gedrag weet ik wel bij te sturen zonder er een gedresseerd aapje van te maken.
Ik zeg wel eens als je met pekinezen bent opgegroeid kan je alles aan onze duitse herder was er een doetje bij.
Blacky was best een uitdaging je kon merken dat hij het nodige had mee gemaakt en juist niet had mee gemaakt, daarbij zijn overgevoelige karakter maakt het soms een uitdaging.
Nu heb ik er een heel makkelijk hondje aan bij mij dan.
Het Alleen blijven is even moeilijk nu maar dat lukt ons ook wel weer.
Zonder die band die we hebben zou het niet lukken.
En ik heb wel een enkele keer een hond mee gemaakt waar ik echt niks mee had die was vreselijk saai daar had ik echt geen klik mee gelukkig had die ook al een baasje

wij hadden vroeger ook een hond waar ik niets mee had. Ik heb dat echt niet snel, vind eignelijk alle honden die ik wat beter ken prima honden, maar deze was echt gewoon niet mijn type hond. Sowieso heel schijterig, maar ook nogal dominant. Echt grommen als je hem van zijn plek stuurde enzo.. Hij was een kruising herder / rottweiler wred gezegd maar zo zag ie er eigenlijk niet per se uit. ja hij had de zadeltekening vn een duitse herder. Het was niet echt een verkeerde hond maar ik voelde het gewoon niet.

Mijn huidige honden zijn mijn eerste 2 eigen honden en daar ben ik tevreden mee. Karel zit wat dieper dan Pom, geen idee waarom, maar ik zou ze allebei als leuk bestempelen

Wij hadden Sven, een pup geboren bij mijn ouders en hij was lief. Dat was het dan ook wel. Hij adoreerde mij en dat heeft hij zijn leven lang gedaan. Hij is bijna 16 geworden, draaide wel mee in het gezin maar echt een klik had ik niet met hem. Hij had het wel prima naar zijn zin dus we hebben het zo gelaten.

op 1 uitzondering na, zijn alle honden hier als pup gekomen, dus bewuste keuzes,
en was er ook vanaf dag 1 altijd een klik met de hond,
qua karakter paste de ene beter bij mij dan de ander,
ik kan niet zo goed met slaafse en onderdanige honden door 1 deur, zoals bv onze eigen gefokte staby,
die was zo nederig en slaafs en baas gericht, dat mij dat soms erg irriteerde, ondanks dat ik gek op dat beest was, ik hoefde maar met mijn vingers te knippen of ze deed wat ik wilde,
ik pas meer bij een hond die wat stoerder, eigenwijzer en zelfstandiger is [wel op een vriendelijk en eerlijk manier], eentje die mij scherp houd, en die hebben we nu.

Ik heb geen niet-leuke hond gehad, ook niet tussen de opvangers. Wel eigenschappen waar ik moeite mee heb of had maar zo heeft bijna iedere hond (of wezen) wel iets. Ik moet wel zeggen dat ik met Tisbee (Galgokruising) niet echt contact kreeg en ik daar wel echt behoefte aan heb (dan kwam ze bij je staan voor een aai en stond ze dat voor mij compleet onbewogen in ontvangst te nemen, als je stopte liep ze weg of bleef ze staan maar geen teken van 'oh lekker').

Ik heb wel echt voorkeuren en die worden me ook steeds duidelijker, alhoewel het ook verandert dus eigenlijk heb je er helemaal niks aan .

dagmar88 schreef:

Gollum schreef:neusfluiten

Oh man, verschrikkelijk. Fnieeee! Daar word ik echt kwaad van.

Hou op !